"Saan nanggaling ang babaeng ito?" malamig na wika ni Don Alacoste, tumingin nang matalim. "Tinawag mo pa akong 'Lolo'? Dapat mong maunawaan na hindi ka pa kasal sa pamilya namin, kaya huwag mong pakialaman ang mga usapin namin!"Talagang natakot si Lindsay at nagsisi.Hindi niya akalain na pagkatapos ng lahat ng pagsusumikap niyang magtanim ng kasinungalingan, hindi lang hindi niya nasaktan si Angela, kundi lalo pa siyang nagmukhang masama sa mata ni Lolo Lopez.Hindi na siya nakasagot. Ang ulo niya'y nakayuko, at halos matuklap ang mga puting ngipin sa pagkagat ng labi.Bakit?!Bakit nga ba!Bakit si Angela, laging may swerte at hindi magapi kahit anong gawin nila!Pagkatapos ng nangyari, tahimik na kumain ang lahat.Pagkatapos ng ilang sandali, nagsimulang magtanghalan sa kabilang bulwagan. Ang banda sa entablado ay nagsimulang tumugtog, at ang malamyos na tunog ng musika ay sumabay sa saliw ng mga katawan. Maraming mga kalalakihan at kababaihan ang magkahawak-kamay, nagsasayaw at
"‘Huwag kang gumalaw.’ Ang mga mata ni Mateo ay puno ng ngiti habang tinitigan si Angela, ‘Sumayaw tayo.’"Habang nagsasalita, ang wheelchair ni Mateo, na hawak niya mismo, ay dahan-dahang gumalaw sa dance floor, kasabay ng himig ng musika.Si Angela, na naka-akbay sa kanyang mga braso, ay nakasunod sa kanyang galak na galak na katawan, dumadaan sa mga kumikislap na ilaw at mga mata ng mga taong nakatingin sa kanila.Sa sandaling iyon, si Angela ay lubos na naguluhan.Tinitigan niya ang matikas na mukha ni Mateo sa harap niya, bawat linya ng kanyang mukha ay perpekto, walang kapintasan. Ang mga kilay na kadalasan ay malamig, ngayon ay puno ng kaligayahan, may ngiti, na mas lalo pang nagpapasikò sa kanyang mukha, parang isang mamahaling diyamante na mas lalong kumikislap.Ang gwapo niyang lalaki...Siya pala ang asawa ko...Habang ang wheelchair ni Mateo ay dumadaan sa gitna ng dance floor, hindi maiwasan ng mga tao na mapansin sila. Pati si Lindsay, na kanina'y nagniningning sa gitna
Pagkapasok ni Angela sa study ng lolo ni Mateo, agad niyang naamoy ang amoy ng insenso at ng mga antigong kasangkapan na punong-puno ng kasaysayan. Para siyang napadpad sa isang ibang panahon—ang mga dingding ng kwarto ay puno ng alikabok ng nakaraan, at ang mga alituntunin ng pook ay tila nag-uutos ng respeto at paggalang. Si Don Alacoste ay nakaupo sa likod ng kanyang malapad na mesa, suot ang isang tradisyunal na kasuotan, at ang mga matang matalim na tinitigan siya mula sa kanyang pagpasok. Hindi siya nakaligtas sa mabagsik na mga mata ng matanda, kaya't hindi maiwasan ni Angela na mag-alala. Dahan-dahan siyang lumapit sa mesa at nagbigay galang. "Magandang gabi, Lolo." "Anong tawag mo sa akin?" tanong ni DonAlacoste, ang boses niya'y may kalakasan at autoridad. Nagulat si Angela, hindi alam kung ano ang isasagot. "Huwag mo akong tawaging ganyan. Pagkasal mo kay Mateo, dapat tawagin mo akong Lolo," dagdag pa ng matanda na medyo may inis sa tono, ngunit nakita rin ni Angela ang
Sa harapan ni Angela, si Don Alacoste, ang makapangyarihang leader ng pamilya Alacoste, ay tila hindi tulad ng sa mga sabi- sabi na ito ay malupit at malamig na pinuno ng kanilang angkan. Sa sandaling iyon, para lamang siyang isang matanda na nais ng kaligayahan para sa kanyang apo. Ngunit mabilis ding naputol ang munting sandali ng simpatya nang magsalita ulit ang Don.“Pero!” ang biglang sigaw ni Don Alacoste, sabay pagtaas ng kanyang kilay na parang may nalaman siyang malubhang kasalanan. “Huwag mong kakalimutan ang pinakamahalaga mong responsibilidad!”Napalunok si Angela at nagtataka. “Anong responsibilidad po?” tanong niya nang maingat.“Ang magbigay ng tagapagmana kay Mateo!” Sigaw na may diin ng matanda habang ang mga mata nito’y tila nanlilisik. “Tignan mo, malalaki na ang mga anak ni George, pero si Mateo, wala pa ring anak kahit sa edad niya!”Halos mabilaukan si Angela sa sariling laway niya.Ganito pala ang dahilan kung bakit siya pinatawag ng Don—para utusan siyang magka
Si Angela ay nakatulala sa gulat."Anong ibig sabihin ng 'matapos n'yo dapat ang trabaho ngayong gabi?'" tanong niya sa sarili.Bago pa siya makarecover mula sa pagkabigla, biglang sumigaw si Don Alacoste mula sa kabilang dulo ng silid."Karl!"Mabilis na bumukas ang pinto, at pumasok si Karl, ang matandang butler na tila laging nasa tabi ng Don."Karl, dalhin mo na si Angela at si Mateo sa silid! Iyong espesyal na kwarto na ipinahanda ko!" Tumatawang wika ng Don na tila may binabalak.Espesyal na kwarto?Hindi pa tuluyang nauunawaan ni Angela ang sinasabi ng matanda nang marahas na hinila siya ni Rex palabas ng opisina. Sa likuran, rinig pa niya ang malutong na tawa ng Don.Pagdating sa ikatlong palapag, tumigil sila sa harap ng isang pintuan. Tinitigan muna ito ni Karl bago maingat na sinabi, "Angela, ang buong palapag na ito ay para sa inyo lang ni Mateo. Kaya’t ano man ang mangyari, walang makakarinig o manggugulo sa inyo."Parang binuhusan ng malamig na tubig si Angela. Hindi pa
Si Mateo ay nagbibiro lamang kay Angela, ngunit habang papalapit siya sa babae, naamoy niya ang banayad na halimuyak nito, at sandaling nawala sa kanyang konsentrasyon.Lalo pa siyang nabighani kay Angela ngayong gabi. Ang suot nitong hapit na damit ay higit na nagpatingkad sa hubog ng kanyang katawan, at mula sa kanyang posisyon ay kita niya ang makinis na kutis nito. Ang kanyang maliit at mapulang mukha, parang sariwang mansanas, ay tila napakatamis at kaakit-akit—halos anyayahan kang kagatin ito.Habang nag-iisip si Mateo, hindi na niya napigilan ang sarili. Yumuko siya at bahagyang kinagat ang mainit na pisngi ni Angela. Hindi niya ginamitan ng lakas, ngunit ikinagulat pa rin ito ng babae, na napasigaw ng mahina, “Ah?”Ang sigaw na iyon ay tila balahibong dumampi sa puso ni Mateo, nagpaalab sa kanyang damdamin. Hindi niya napigilan ang sarili, itinaas niya ang kanyang kamay, hinawakan ang makitid na baywang ni Angela, at magaan siyang iniangat. Biglang nagdikit ang kanilang mga ka
Ang Bangungot ni Angela.Ang nangyari dalawang taon na ang nakalipas ay isa sa pinakamasakit na alaala sa buhay ni Angela Lopez.Hindi lang dahil nawala ang pinakamahalagang bagay sa kanya nang gabing iyon, kundi dahil dinurog nito ang kanyang dignidad.Mula noon, naging mahirap para kay Angela ang makalapit sa sinumang lalaki. Kahit ang simpleng pakikipagkamay ay nagdudulot sa kanya ng takot.Sa paglipas ng panahon, unti-unti siyang bumangon mula sa trauma. Pinaniwalaan niyang kaya na niyang tanggapin si Mateo Alacoste. Ngunit ngayong nasa bingit na siya ng pagsuko sa kanya, biglang tumutol ang kanyang katawan.Napansin ni Angela ang malamig na pagtingin ni Mateo habang unti-unting bumabalik ang pagiging seryoso nito. Labis ang kanyang pagkahiya at pag-aalala."Siguradong iniisip ni Mateo na niloloko ko siya," naisip niya. Mag-asawa sila, at malinaw na pumayag siya. Ngunit sa huling sandali, tinanggihan niya ito.Walang lalaki ang matutuwa sa ganitong sitwasyon, at alam iyon ni Angel
Sa isang engrandeng handaan tulad ng ngayong gabi, may naglakas-loob na maglabas ng isang nakakahiya at kontrobersyal na litrato. Hindi mahalaga kung layunin nitong siraan ang pamilya Alacoste o si Angela; pareho itong hindi kayang palampasin.Tumango si Karl, ang butler, habang nag-ulat, "Nalaman na po namin, Don Alacoste. Ang may gawa nito ay si Lindsay, ang fiancée ni George."Hindi na nagulat si Don Alacoste sa balitang iyon. Napangisi siya nang mapait. "Hah, inaasahan ko na. Alam kong hindi mabuting babae ang Lindsay na iyon."Walang ekspresyon si Karl nang sumagot, "Marahil ay may kinalaman ito sa nangyari kina Angela at George noong nasa kolehiyo pa sila."Napabuntong-hininga si Don Alacoste, puno ng hinanakit. "Ang pamangkin at ang tiyuhin na nagkakagusto sa parehong babae. Isang kahihiyan para sa pamilyang Alacoste ang ganitong pangyayari."Ngunit ang tono ng kanyang boses ay lumambot. "Gayunpaman, si Angela lamang ang nagawa ni Mateo na mahalin sa lahat ng panahong ito. Kaya
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s
Mateo ay natigilan at tumingin kay Angela. “Bakit?”“Ahm… Ayoko talagang maospital,” sagot ni Angela na may paawang tingin. “Ayoko kasi talaga ng ospital mula noon. Tignan niyo naman, maliit na sugat lang ito. Hindi naman siguro kailangan ng ganito ka-seryoso. Pwede bang umuwi na lang ako?”Sumeryoso ang mukha ni Mateo. “Mas ligtas kung manatili ka rito. Paano kung maimpeksiyon ang sugat mo? O kung sakaling may kung anong mikrobyo o virus ang nilagay ng taong iyon sa kutsilyo?”Napayuko si Angela, nahihiya sa sitwasyon.“Isa lang akong ordinaryong tao,” naisip niya. “Bakit naman nila ako gagawan ng ganitong klaseng plano?”Alam niyang si Mateo ay madaling maantig ang puso kaya nagpatuloy siya sa pagpapakita ng pagiging kawawa. “Mateo, maayos na ako, promise. At nandiyan ka naman, ‘di ba? Kahit maimpeksiyon pa ako, kaya mo namang tumawag ng doktor agad.”Napansin ni Angela na unti-unting lumuwag ang ekspresyon sa mukha ni Mateo kaya nagmadali siyang dagdagan ang kanyang argumento. “At
Hindi inasahan ni Angela na bigla siyang tanungin ni Mateo nang ganito. Sandali siyang natigilan bago sumagot, "Wala akong masyadong inisip noong oras na iyon. Gusto ko lang pigilan ang lalaking iyon. Hindi ko akalain na sobrang baliw niya para saktan ako."Nagmamatyag lamang si Mateo habang bahagyang kumitid ang mga mata, ngunit nanatiling tahimik."Pero, sa tingin ko, may mabuting naidulot din ito," ani Angela, tila may naisip na bigla. Kumislap ang kanyang mga mata. "At least, sa ganitong paraan, pakiramdam ko ay wala na akong utang na loob kay George."Doon na tumingin si Mateo kay Angela. "Utang?""Oo," tumango si Angela, "Noong nag-aaral pa ako, talagang gipit kami sa matrikula. Lagi akong nag-a-apply ng scholarship at nagpa-part-time job. Pero, hindi ko alam, palihim pala akong tinutulungan ni George."Pinalaki si Angela ng kanyang ina, si Shane, nang mag-isa. Ang kalusugan ni Shane ay laging mahina, lalo na noong nasa kolehiyo si Angela. Dahil dito, hindi niya magawang suporta
"Iniisip ko lang kung galit ka," tahasang sagot ni Angela habang iniwasang tumingin nang diretso kay Mateo."Bakit ako magagalit?" tanong nito, ang malamig na tinig ay tila hangin sa kalagitnaan ng gabi.Bahagyang nag-atubili si Angela bago nagsalita, "Galit ka kasi nasaktan ako... dahil kay George."Habang sinasabi niya iyon, ang boses niya'y naging mas mababa, parang malambot na balahibo na dumaan sa pandinig ni Mateo. Napatingin ito kay Angela, at ang madilim niyang mga mata'y tila unti-unting lumambot."Oo, galit ako," tahasang sagot ni Mateo.Nabigla si Angela sa diretsahang pag-amin ng asawa. Napatingala siya at nagtama ang kanilang mga mata.Habang pinagmamasdan ni Mateo ang nagtatakang anyo ni Angela, bahagya nitong itinaas ang kilay. "Ano, hindi mo ba tatanungin kung bakit ako galit?""Sa tingin ko... alam ko naman kung bakit," sagot ni Angela nang marahan, waring nagdadalawang-isip pa."Talaga? Kung ganoon, sabihin mo nga," hamon ni Mateo, ang tinig ay bahagyang nagiging ser