Psyleb's POV
“Sir Yeser!”
Lakad takbo ang ginawa namin para mahabol ang adviser ni Twelixs. Pero imbis na tumigil ay mas bumilis ang lakad nito na siya namang ikipinagtaka ko. Mabuti na lang at mas mabilis tumakbo si Waviel kaysa sa akin kaya naabutan nito ang guro nila.
“S-sir...” Habol hiningang ani ni Waviel nang nahawakan ang bag nito. Binilisan ko ang lakad para makalapit sa kanila. Doon ko lang napansin na kaya pala hindi niya kami naririnig ay dahil nakasuot ito ng airpods sa magkabilang tainga.
Napakunot ang noo nito bago tinanggal ang airpods. “Oh, kayo pala? Anong maipaglilingkod ko?” Tanong nito sa amin.
“Ah, sir...” nagkatinginan muna kami ni Waviel bago sumagot.
“Ano ‘yon?” Kunot-noong tanong ni Sir bago tiningnan ang kanyang relo. Mukhang kailangan pa n‘yang mag mad
(Future time)Twelixs POVMATAPOS ang klase namin ay agad akong lumabas para hanapin si Sir Yeser. Lahat nang nadadaan kong room ay sinisilip ko dahil baka nandoon siya. Pero halos nalibot ko na ang building namin ay wala akong nakitang anino nito. Saan kaya siya nagpunta? Bakit kaya bigla siyang nawala? Hindi kaya iniiwasan n‘ya ako?Tumigil ako sa harap ng cafeteria at naupo sa isa sa mga upuan doon. Nakakapagtaka, paano nakapunta si Sir yeser dito? Ganoong hindi man lang nagbago at itsura niya gaya ko.May posibilidad kaya na s'ya ang nagdala sa akin dito? Bakit? At paano?“Miss, bakit naman naka-kunot na ang mga noo mo?” agad kong hinanap ang pinagmumulan ng boses na iyon.“Teka, ikaw ‘yong nakaraan, ah?” muli nitong tanong. Mabagal na nap
Kabanata 14-D1Twelixs POV“You’ll die.”Hanggang ngayon ay nag e-echo pa rin sa aking pandinig ang sinabi ni Sir Yeser kanina. So kailangan kong mabago ang sarili ko bago matapos ang dalawa’t pung araw dahil kung hindi ay mamamatay ako at hindi na ako makakabalik sa pahanong kung saan talaga ako nababagay.Napasabunot lang ako sa aking buhok habang naglalakad papuntang parking lot. Hindi pa ba ako nagbabago sa paningin nila? Kasi para sa akin ay unti-unti na akong nagbabago. Napatigil ako sa paglalakad nang mapansin kong may nakatayong anino sa harapan ko. Tamad na tamad ko naming itinaas ang paningin ko sa taong iyon. Napailing lang ako nang makita si Miel habang nakapamaywang at nakataas ang isang kilay.“Where do you think you’re going?” hindi ko sinagot ang tanong nito bagkus nilampasan na lang. Wala ako sa mood para makipag-usap. May problema pa akong dapat isulba at ayokong mag sayang ng oras. &l
Kabanata 15 “Kailangan mo makabalik no matter what happen. Hihintayin kita.” Iyan mismo ang sinabi n’ya. Napakunot ang noo ko. Paano kaya n’ya nalaman na ako ‘yon? “Alam kong nagtataka kung paano ko nalaman na ikaw ‘yong taong tinutukoy ni Kuya. Matapos kasi nong sinabi n’ya sa akin ang katagang iyon ay nakita rin kita sa panginip ko. At sa panaginip na iyon ay iyon ang una nating pagkikita. My brother told me that I must pass this information to you. Alam kong panaginip lang ‘yon pero kasi hindi naman si Kuya magpapakita sa panaginip ko kung wala s’yang rason di’ba?” napatango-tango lang ako. “Tama ka.” Napaisip din ako sa sinabi nito. “Pero Twaindale, pwede ba kitang tanungin?” napakunot ang noo ko bago mahinang tumango. “Go ahead,” ani ko. Nagulat ako nang lumapit ito sa akin. “Angel ka ba?” muntik na akong matawa dahil sa tanong nito. Umiling-iling lang ako bago iniiwas ang paningin ko. “Sabi kasi ni Kuya, maghihintay s’ya,
KABANATA 16- CONTINUATIONAlas osto ng gabi nang dumating si Miel para sunduin ako. Noong una akala ko ay isa itong customer kaya binate koi to ng good evening. Psh.“Wala ka bang balak umuwi?” tanong nito habang nakasandal ang likod sa counter. Hindi ko ito pinansin bagkus nagpatuloy sa ginagawa.“Yah.” Pangungulit nito. Wala akong nagawa kundi sagutin ang tanong nito.“Mamaya siguro.” Ani ko habang nag-aalis ng ilang pagkain na malapit na mag-expire.“May tinatago ka ba?” napakunot ang noo ko bago ito nilingon. “Para kasing umiiwas ka, e. Tsaka kanina ko pa napapansin na parang wala ka sa sarili. Okay ka lang ba?” ibinaba ko sa basket ang tinapay na hawak ko bago hinarap ito.“Sino ka ba sa tingin mo para mag-alala kung okay lang ako? Magkaibigan ba tayo?” nagsalubong ang kilay ni Miel dahil sa tanong ko. Napatahimik lang ito bago pinaglaruan dila sa loob ng kanyang pi
KABANATA 17- FAST FORWARD15 days na ang lumipas. At kagaya nang sinabi ni Miel noon ay tinulungan n’ya talaga ako na magbago. Araw-araw kaming sabay pumapasok. Kung dati ay itinitigil n’ya ang sasakyan malapit sa school para makababa ako, ngayon ay hindi na. Mula no’ng nagkaroon kami ng kasunduan ay dumidiretso na sa loob ang sasakyan niya kasama ako. Marami tuloy ang nagugulat kapag nakikita kaming sabay kung pumapasok. Nagkaroon rin ng issue tungkol sa akin na inagaw ko kay Twain si Miel. Hindi na lang ako nagsalita tungkol sa issue na iyon. Nagulat nga rin ako no’ng bigla kong narinig ang boses n’ya sa speaker. Doon niya ipinaliwanag na walang namamagitan sa aming dalawa.“Hello, mic test. Mic test.” panimula nito kaya lahat ng nasa room ay napatingin sa speaker na nasa loob ng room naming. Actually, lahat ng room dito ay may ganoon. Nakakagulta nga, e. Parang kailan lang napapanood ko lang iyon sa Kdrama. Ngayon sa pin
KABANATA 18: LAST DAYKinabukasan ay maaga akong nagising dahil sa sobrang exited. Finally, after ng mahigit isang buwan ay makakabalik na rin ako kung saan ako nagmula. Naghilamos muna ako at ginawa ang morning routine ko bago bumaba para sa magluto. Ngunit nagulat ako nang nadatnan ko doon si Miel na nakatalikod habang nagluluto ng kung ano. Naka-apron ito ngayon kaya palihim na napangiti ako bago nilapitan ito.“Gising ka na pala,” ani nito habang nakatalikod at patuloy pa rin sa paghahalo. Sinilip ko ang kanyang niluluto at napangisi lang ako nang makitang fried rice ang niluluto niya with scramble egg.Sumandal ako sa pader habang pinagmamasdan ito sa pagluluto. “Himala yata at pinaluluto mo ako?” pabirong tanong ko. Inirapan lang ako nito bago pinatay ang kalan. Tapos na pala s’ya. Inilagay niya ang niluto sa isang bowl na malaki at inilapag sa mesa. Muli itong bumalik para maghanda ng mga pla
TIME IS CHANGEDKABANATA 19: RANTSMatapos kong dampian ng halik ang kanyang labi ay napatayo ako at tinalikuran ito. “You should go now. I don’t want you to see me leaving.” Ani ko rito. Hindi ko ito nilingon pero naramdaman ko na tumayo na ito.“Take care, Twelixs. I’ll go home now. Bye.” Mahinang ani nito. Nilingon ko lamang ang gawi nito kanina no’ng wala na akong naririnig na yapag ng kanyang mga paa. Napatingala ako sa kalangitan nang maging itim ang kulay noon. Mukhang uulan pa yata.Huminga ako nang malalim bago isinigaw ang gusto kong sabihin.“I WANT TO BACK NOW!”“PLEASE, BRING ME BACK WHERE AM I FROM!”“YOU SEE ME CHANGED, SO PLEASE. LET ME GO NOW!” Napaupo ako sa punong nakahiga at huminga nang malalim. Muling bumalik ang araw kaya nasilaw ako nang tumingin ako sa kalangitan. Napapikit ako bago nahiga sa punong kinauupuan
KABANATA 20:COME TO THE ROOFMatapos kong libutin ang buong campus ay naisipan ko nang bumalik sa room para magpahinga. Nang makarating ako doon ay kakaunti pa lang ang tao. Mga lalaki halos lahat na panay pindot sa cellphone. Kung hindi ako nagkakamali ay naglalaro sila ng ML. hinayaan ko na lang ang mga ito at dumiresto sa upuan ko. Nagulat ako nang makita ang bag ko sa mesa. Ito ‘yong bag na naiwan ko noon dahil bigla akong tumakas noon. Agad kong dinampot ang bag ko at inilibot ang paningin sa paligid. Sino kaya ang nagtago nito?Lahat ay busy sa ginagawa kaya ibinalik ko muli ang aking paningin sa mesa ng upuan ko. Doon ko lang napansin na may sticky note na nakakapit kung saan ko kinuha nag bag. Inalis ko ang pagkakakapit ng note na iyo at binasa.‘Come to the roof.’Nang mabasa ko ang nakasulat mabilis kong isinakwit ang aking bag at patakbong pumunta sa rooftop. Hindi ko alam kung aling rooftop ang tinutukoy niya
Twelixs POVApat na linggo na ang nakaraan matapos sagutin ko siya. At ngayon ay nasa party kami ng isa naming friend. Bale puro kami² lang ang nandito at walang nga parents namin. Si Mom and Dad naman ay busy sa work as always. Ang ibang parents nila naman ay may sarili nilang party. Request kasi ito ni Dave na walang parents dito. Kaya ayon.Debut ngayon ni Dave at lahat ng kaibigan niya ay naririto at kabilang na kami doon. May sarili silang resort kaya dito nila naisip na gawin ang party niya. Kakarating lang nina Psyleb with her girlfriend na si Alice. Nagulat nga ako no'ng tumawag si Alice sa akin at ikinuwento na sila na raw. I didn't expect lang. Naging close rin kami ni Alice after no'ng dance namin sa PE. Like, parang naging mag besty na kami though nasa adjusting stage pa rin ako.Binati kaagad namin sila ni Avi nang makalapit“Good evening.”“Kanina pa kayo?” Tanong ni Psyleb sa amin. Tumango naman kami. Saktong-sakto nang dumating sina Psyleb ay nagsimula na ang party.
Tumigil kami sa isang restaurant sa gitna ng kagubatan. Grabe, first date tapos dito? Balak niya bang mamatay ako sa takot? Tanging mga dim lights lang na nakasabit sa mga puno ang nagsisilbi naming ilaw habang naglalakad sa hagdan hagdan pataas. “H‘wag kang matakot. Andito naman ako, e.” Natatawang ani nito. “Kapag talaga may aso na sumulpot ipapain kita.” “H‚wag. Mawawalan ka ng poging manliligaw, sige ka.” inirapan ko lang ito. Nang makarating kami sa restaurant ay nawala ang kaba ko. Hindi naman pala sobrang nakakatakot. ‘yong daan lang talaga ang panira. HAHAHAH Inilibot ko ang paningin sa lugar at sobrang namangha ako sa ganda. Ang daming halaman at ang gaganda ng rin ng mga upuan at paintings. Napaka-sinauna ng datingan. Napatigil ako sa pagmamasid nang biglang magsalita si Waviel. “Pwede ko bang hawakan ang kamay mo?” Hindi ko alam pero kinilig ako sa tanong niyang iyon. Psh. Samantala kanina, walang paalam niya akong hinila, ah. “Go lang.” Ngumiti lang ito kaya naiiwas
“Hindi ko rin alam kung bakit. Basta ang alam ko, hindi ka talaga galing sa ibang bansa kun‘di napunta ka sa taong 2050.”Alas singko nang matapos kami mag-practice kaya bago siya umuwi ay dinala ko muna siya sa rooftop para makausap. Hindi ako papayag nahindi maging malinaw ang lahat.Nauna akong umupo sa upuan na naroroon ay ibinaba ang hawak na sa snacks. Sumunod rin naman ito at naupo sa tabi ko.“Paano mo nakilala si Miel?” panimulang tanong ko. Napailing lang ito.“Hindi ko alam. Basta ang alam ko lang ay unti-unting lumalabas ang ilang alaala niya. At ang iba ay napanaginipan ko. Akala ko nga nababaliw na ako, e. Haha.” natatawang ani nito. “Ang huling alaala niya na naalala ko ay ‘yong nasa likod ka ng lumang building. No‘ng niyakap ka niya.”What? Pati &lsq
Matapos ang isang subject ay pinauwi na rin agad kami. Hinintay kong makalabas ng room si Waviel bago ko ito sinabayan sa paglalakad. Napansin ko naman kaagad ang pagkunot ng noo nito. “What do you want from me?” masungit na ani nito. Nakalimutan na ba niya na may sayaw pa kaming dapat tapusin or he's just acting that he cannot remember. Psh. “Hindi mo pa rin ba ako ka-kausapin ng ayos, ha?” Napatigil ito sa paglalakad at hinarap ako. “Ano pa bang tingin mo sa ginagawa ko? Hindi ba‘t kinakausap na kita?” napairap ako nang wala sa oras. Sadya bang ganito talaga ang ugali niya? Napaka-tigas ng ulo! “Malapit na ang dance contest. Ano nang plano mo? Ayaw mo na bang maging partner ako? Sabihin mo lang para maka-hanap ako ng iba.” nanatili lang itong tahimik. Dahil sa inis ay nagpatuloy na lang ako sa paglalakad. “Okay, let's go. Let's do it.” Napangiti ako nang palihim bago hinarap ito. “Madali ka pa lang kausap, e. Tara na. Saan tayo nagpa-practice?” giliw kong tanong. “I mean, le
Twelixs POV Nang matapos ang klase ay naunang lumbas si Waviel. Gusto ko sana itong sundan kaso naalala kong ayaw nitong kausapin ko s’ya kapag nasa school kami. Nirespeto ko na lang ang kagustuhan n’ya at bumalik sa upuan ko para ayusin ang gamit ko. Nasa kalagitnaan ako ng pagpapasok ng mga gamit nang biglang sinipa ng isang kaklase ko ang basurahan kaya napatingin kami doon. Nakayuko ito habang hawak-hawak ang cellphone. What’s wrong with him? Maya-maya lang ay humikbi ito na ikinagulat namin. Napatingin ako sa Id nitong nakalapag sa sahig. Nilimot ko iyon at binasa ang pangalan n’ya. Jonas Villamiel. Nilapag ko sa mesa ng upuan n’ya ang ID n’ya at kinausap ito. “J-Jonas… what’s wrong?” takang tanong ko. Ang ilang lalaki sa classroom ay nilapitan rin si Jonas at tinapik ang balikat. “My girlfriend… S-She broke up with me,” sagot nito na nakapagpatigil sa amin. Hindi ako nakasagot. I don’t know that he had a girlfriend. Kinompronta s’ya ng mga lalaki naming kaklase at ako naman a
CHAPTER 25“Unfair…” bulong ng lalaki na hindi ko makita ang mukha habang yakap-yakap si Twelixs.“What are you talking about, Miel?”“You hugged my parents but you didn’t hug me? Unfair. That’s why I’m doing this to you.” Tinapik ni Twelixs ang balikat ng lalaki dahil nahihirapan itong huminga.“Y-Yah! Are you trying to kill me?” mahinang tanong ni Twelixs sa kausap. Agad naman itong napabitaw.“Sorry.” Naiilang na ani no’ng lalaki.Naupo si Twelixs sa punong nakahiga at sinenyasan si Miel na maupo din. Natawa si Twelixs ng mahina bago nito tinitigan ang lalaki kasi nakayuko ito.“Yah, what’s wrong with you? Do you like me?” pabirong ani ni Twelixs.“Yes. I know that it’s not right but, I cannot control my feelings. I like you, Twelixs.”“Thank you for liking me, Miel. I&
KABANATA 24: WHY?Waviel’s POVNang makarating sa kwarto ay agad kong ibinagsak ang aking sarili sa aking kama. Iminulat ko rin agad ng kumatok si Bro sa pinto ng kwarto ko.“Come in.” umayos ako ng upo nang makapasok ito.“May narinig akong boses ng babae kanina. Who’s that? Girlfriend mo?” tanong nito. Umiling ako bilang sagot.“She’s my partner.”Napatango-tango naman ito. “Kung ganoon bakit hindi mo s’ya ihatid pauwi? Malapit na dumilim, oh.” Ani ni kuya na parang kinukonsensya ako. Kinuha ko ang libro ko at naupo sa kama ko.“I know she can handle herself. Get out, I want to read.” Inis na ani ko bago nilingon ito sa kanyang kinakatayuan.“Psh.” Asik nito bago sinarado ang pinto.Nang makalabas ito ay agad kong sinimulan ang pagbabasa. Nasa kalagitnaan na ako ng pagbabasa nang mag pop-up sa utak ko
Kabanata 23: MeetingWaviel’s POVHindi pa tapos ang klase kanina ay lumabas na kaagad ako ng campus at dumiretso sa Black Bar na pag aari ng kaibigan ko. Ingay ng kanta at usok ng ng sigarilyo ang bumungad sa akin pagpasok. Wala pa doon ang mga kaibigan ko. Maaga pa kasi at nasisiguro kong nasa school pa ang mga iyon. Sa aming tatlo kasi ay silang dalawa lang ang matino sa klase.Dumiretso ako sa room na para sa aming tatlo lamang. Naupo ako sa malambot na couch at ipinikit ang mga mata. This past few days ay hindi ako nakakatulog na maayos. Iniisip ko pa kasi kung dapat ko bang tanggapin ang offer na binigay sa akin ni Tito na magtraining para pamahalaan ang kumpanya namin sa labas ng bansa. Nawawalan na din kasi ako na gana na mag-aral. Wala talaga sa hilig ko ang pag-aaral.Naimulat ko ang mata ko nang maalala kong kailangan pa naming pag-usapan ni Twelixs ang sasayawin namin. Aish. Bakit ko sinabing s’ya ang
Kabanata 22He’s my partnerNang makarating sa parking lot ng school ay kapansin-pansin agad ang bulungan ng mga estudyante. Is this déjà vu? Ganito rin kasi ang nangyari noong first time ko sa school ni Miel.‘Look! Si President!’‘Bakit kaya sabay silang pumasok?’Tipid na nginitian ko lang mga taong iyon bago nagpatuloy sa paglalakad. Tahimik lang naman si Psyleb habang naglalakad. Hindi na rin lang ako umimik pa hanggang sa makarating sa room namin.“Nandito na ako. Salamat sa ride.” Nginitian lang ako nito bago ngumiti nang nakakaloko.“Hindi libre ‘yon ‘no. you should buy me a meal later.” Ani nito. Napailing-iling ako. Sabi ko na ba, e.“Okay. See you, then.” Ngumiti lang ito bago ako tinalikuran. Nagulat ako nang makita ang babaeng nag aya kay Waviel sa tapat ng pinto. Akmang lalampasan koi to nang hawakan nit