Ipinasa sa akin ni Steve ang bola at pinanood akong mag dribble. Halatang naiinip siya at gustong matawa sa ginagawa ko. Lintek ano ba kasing malay ko rito?!
"You should guard me," I told him. But he just smirked then shrugged.
"Baby, hindi na kailangan... Kahit nakapikit ako kayang kaya kong agawin sa'yo yang bola," baliwalang sagot niya na ikinainis ko lalo. Napakayabang!
Huminto ako sa pag dribble at tinitigan siya. "I'm going to shoot it! Three points, wala kapa ring pakialam? Hindi mo pa rin ako pipigilan?" Sunod sunod kong tanong sa kaniya.
"Hindi," nakangising sagot niya. "Shoot it then," giit niya pa, bwisit!
Pumwesto ako na akala mo naman ay expert sa ganitong laro, at walang pakialam na hinagis ang bula. Pero putris! Ni hindi
Pagkarating namin sa ospital at kaagad na nagtawag si Steve ng doktor. Umagapay naman sa amin ang dalawang nars at dalawang lalaki na nagtulak sa hospital bed kung saan nakahiga si Stephen.Mabilis nilang dinala ang anak ko sa ICU upang matutukan kaagad, habang naiwan naman kami sa labas. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nag po-process sa isip ko ang lahat ng nangyayari. Parang napakarami ng naganap simula ng bumalik kami rito sa Pilipinas. "Everything will be okay," Steve told me, he was assuring me with what he said and I'm hoping for that too. He pulled me closer to him, lean my head to his chest. "I'm here," he said then kiss the top of my head."Anong nangyari? Tangina Jewel sinong gumawa noon sa inaanak ko? Mababaril ko rin ang hayop na 'yon!" Sunod sunod at malakas na sambit ni Aiza. Humahangos pa silang dalaw
Pahinga? Space? Hindi 'ton ang kailangan naming dalawa! Ang kailangan namin ay mag-usap ng maayos at sarilinan.Natigil ang pag uusap namin ni Jewel ng lumabas ang doktora sa ICU at nagtatanong kung sino ang mga magulang ng bata na nasa loob. Kaagad naman kaming lumapit ni Jewel sa kaniya, upang alamin kung ano na ang lagay ni Stephen."Natanggal na ang bala sa likuran niya at kailangan niya na lang magpahinga para mabawi niya ang lakas niya. Sa ngayon, hindi ko pa masasabi kung kailan siya magigising. Ililipat na rin muna siya sa pribadong silid, at lilimitahin lang ang pwedeng dumalaw sa bata. Masyado pang bata ang anak nyo mister at misis, kaya naman kailangan ng dobleng ingat upang hindi siya ma-prone sa mga mikrobyo na pwedeng magpalala ng kalagayan niya." Mahabang paliwanag sa amin ng doktora.Nakit
Nang simulan kong basahin ang file ni Laura ay nakadama kaagad ako ng inis. Nakalagay din kasi rito ang tungkol sa amin which is ex-fiancee. Yes, we were engaged before but that was for business matters only. I call the engagement off after I saw her with my own eyes having sex to an old man!The nerve with that woman! She was engaged with me for fuck sake! But she's happily moaning in someone's dick! I let them finish what are they doing before I told her that we were over. At least I was kind enough letting them reach their fucking climax first before I throw them the bad news.I get my phone in my pocket and call my father, an evil plan was in my mind. "Dad, are you busy?" I asked the moment he answers the call.[Not really why? How's my grandson? Was he okay now? We'll be there tomorrow.]
"We need to talk!"Nang sabihin ni Jewel 'yon tila ba kinabahan ako. Parang may kung anong init na dumaloy sa katawan ko at nagsasabing hindi ito ang tamang oras para sa kung ano mang gusto niyang pag usapan namin."Can we just not talk that now? My son is in danger, ni hindi pa nga nagigising," sunod sunod kong sabi sa kaniya. Sa nakikita kong kaseryosohan sa mukha niya, malamang na hindi ko magugustuhan ang sasabihin niya."Na para namang hindi ko alam? Anak ko rin yan Steve! Anak ko na walang malay ngayon ng dahil sa lintek na babae mo!" Malakas at may diin niyang sigaw. "For goodness sake Jewe, wala akong babae! How many times do I have to tell you that I don't have any other woman than you?!" I shout back, feeling annoyed. She looks annoyed too but what shoul
"Mama? Daddy?"Natigilan kami pareho ni Jewel ng marinig ang boses ni Stephen. Kaagad din kaming pumunta sa kaniya upang malaman kung ano ang lagay niya."I'm here love, what do you want? What do you feel?" Sunod sunod na tanong sa kaniya ni Jewel. Habang ako naman ay hindi na nag atubiling mag paalam."Tatawagin ko lang ang doktora." Ni hindi na ako pinansin ni Jewel at nanatiling nakahawak sa kamay ni Stephen, habang kinakausap ito.Dumiretso na ako sa information desk upang tanungin kung nasaan ang doktorang naka assigned para sa anak ko. Sinabihan ko na lang din ang nurse na sa pagkakatanda ko ay ang nurse din na kasamang umagapay sa pag aasikaso kay Stephen.
"Where are we?" Jewel asked me as she open her eyes. Para pa akong na hipnotismo ng matitigan ko ang mga mata niya, kung kaya't hindi ako nakapag salita kaagad. "I said where are we?" muli niyang tanong."I-i... Ahm, we're here," I stuttered. Bwisit! Bakit kailangan kong mautal?! Para naman akong nagbibinatang pururot nito!"Okay ka lang ba?" Tinaasan niya ako ng kilay, halatang nagtataka sa inaakto ko. "Kumalma ka Steve... Para kang tanga, 'di mo bagay," giit niya pa, bago tinanggal ang seatbelt niya at nauna ng bumaba.Bumaba na lang din ako at sumunod sa kaniya sa loob. As usual halos puno ang Moris Restaurant. Kaya mabuti na rin na nasabihan ko si Lucas na kakain kami rito ni Jewel. He reserved the private room for us, para lang sa lintek na banana cue o lumpiang gulay. Pinasa
"You're not pregnant aren't you?" Bigla akong nanigas sa kinauupuan ko ng tanungin sa akin 'yon ni Steve. Hindi ko rin inaasahan na lalabas 'yon sa bibig niya. Of all people, bakit naman siya pa talaga ang nakaisip na magtanong sa akin noon?!"Dont tell me..." Nananantiyang sambit niya. Bigla tuloy akong nakadama ng kaba. "When was the last time of your period?" giit niya pa.Kailan nga ba? Hindi ko na matandaan. Nawala na sa isip ko ang buwanang dalaw ko ng dahil sa mga nangyayari. I'm not taking pills, regular naman kasi ang flow ng menstruation ko. Hindi nga kaya?"I... Ahm, I-i doesn't k-now." I vowed my head trying to avoid his gaze. He was staring at me like he was staring to my soul.
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ni Jewel ngayon at kung ano ba ang iniisip niya. Habang sakay ng kotse pauwi sa Baguio, tahimik lang siya, nakataas ang dalawang paa at yakap ang sarili. She seems afraid of something. "Are you feeling better now?" I asked with concern. I don't want to see her like that. Parti pa rin kaya ng trauma na natamo niya kaya siya nagkakaganyan? Hindi siya sumagot at nanatili lang na tahimik at tulala sa kawalan. Napabuntong hininga na lang din ako habang maingat na nagmamaneho. Hindi pa kami pwedeng umuwi sa MGS ngayon hanggang hindi pa nahuhuli si Laura. Ayaw kong muling mailagay sa piligro ang buhay ng mga anak ko pati na rin si Jewel lalo na ngayon at nakumpirma naming buntis siya. I feel happy about that, but I can't help myself to overthink what was happening to Jewel.Hindi naman kasi siya sumasagot. Hind