Share

Kabanata ika-labing siyam

Author: Lady Reaper
last update Last Updated: 2022-05-12 15:27:52

"Hello, Nanci." Bungad ko kaagad sa babaeng sumagot sa kabilang linya. "Ah, oo puwede mo bang i-send sa akin 'yong pina-check ko sa 'yong papers. Oo 'yon nga. Okay sige, asahan ko ngayong umaga."

Tinawagan ko ang assistant kong si Nanci, I'm not in the good mood sana ngayon para sa gawaing trabaho pero wala akong magagawa. This thing is my passion, kaya naman kahit masama ang loob kong tuloy pa rin ang laban. Ibababa ko na sana ang cellphone ko nang biglang maalala na itanong sa kaniya kung kailan ba talaga siya makakapasok.

Aba! Sabi niya kahapon na ngayon ay magduduty na siya as assistant ko, pero wala naman nangyari, absent pa rin siya.

"Siguraduhin mo na papasok ka na bukas, dahil kung hindi'y sisante ka na." Tinakot ko siya para naman masindak sa akin, kunwari'y galit ang tono ng boses ko.

Tuluyan ko nang ibinaba ang cellphone ng makapag-paalaman na 'ko sa kaniya. Sunod kong binuksan ay ang laptop ko't nagsimulang tignan ang kopya ng pastry supplies na kailangang ipa-deliver. Napakarami palang kulang para sa buwan na 'to, dapat ay maasikaso kagaad upang maagapan kung sakaling walang stock sa pinakasupplier namin.

Itinutok ko na ang aking paningin sa monitor ng laptop, I typed in the things I needed to sent. Subalit napatigil din ako sa ginagawa ng biglang sumagi ang mukha ni Aldrin sa isipan ko. 'Yong pag-ilag-ilag niya sa bulak na may 'alcohol', well same old Aldrin. Ngunit iniling-iling ko rin kalaunan ang aking ulo nang mapagtanto na napapangiti ako sa gano'ng isipin. Shocks!

Muli'y ibinaling ko ang aking paningin sa harapan, nag-type ako, ngunit bakit ang pangalang 'Lance' ang naisulat ko?

Erase. Erase. Erase.

Inalis ko na lamang pansamantala ang pagkakadiin ng aking mga daliri sa keyboard at isinandal ang likuran sa gumagalaw na silyang pang-opisina.

"Ano ba naman 'tong nangyayari sa 'kin?" Napabuntong-hininga pa ako. "Pinaparusahan ba ako sa mga pagsagot-sagot ko kay mama noong bata pa ako? Ba't kailangan kong ma-stress sa buhay ngayon?"

Marahang ipinikit ko ang aking mga mata, nag-isip ako ng mga masasayang alaala, para naman makapampante ang utak ko. Naparanoid ako bigla kaiisip sa mga bagay na nangyari lately, una'y ang pakikipagkita ni Lance sa babaeng laman naman talaga nh puso niya, pangalawa, ang pagsulpot bigla ni Aldrin at pangatlo ang tambak na trabahong kailangan niyang mapunuan.

Itinuwid ko ang pagkakaupo't sinipat ang mukha sa maliit na salaming nakapatong sa gilid ng kaniyang lamesa, sa likuran ng nameplate na nakapatong ro'n.

'Hey! Lumalaki na ang eyebags ko, kainis.'

I was then examining may face when a sudden knock interrupted what I am doing.

It was Karin.

"Ma'am, my delivery para sa 'yo."

"Delivery?" Salubong ang mga kilay ko na napatanong sa kaniya. I'm not expecting any delivery for this day.

Inilapag niya ang paperbag sa lamesa ko't sinabi na siya na ang pumirma sa received papers. Nagpaalam din kaagad si Karin, tumango ako bilang tugon sa kaniya.

Bumulaga sa akin ang sangkaterbang pagkain nang buksan ko ng dinala ni Karin sa akin, as in marami. Isa-isa ko 'yong inilabas, grabe, nakakatakam ang ganitong mga pagkain. Maya-maya'y biglang nag-alburoto ang aking tiyan, nasapo ko 'yon, oo nga pala hindi ako nakakakain kanina gawa ng pagdating ni Lance sa Condominium at naabutan nito si Aldrin na naroon.

Huli kong nailapag sa mesa ay ang nasa karton na gatas, sinipat ko ng mabuti 'yon, isang sikat na brand na para sa buntis ang content na gatas.

"Hindi naman ako umiinom nito," nasabi ko. Sa lahat ng kailangan ko sa pagbubuntis ay ang gatas na 'yon ang hindi ko talaga bet. From vitamins to diet, lahat naman 'yon ay sinusunod ko, ekis lang talaga sa isang 'to.

"Ano, ngayon magpapadala siya ng pagkain? Aamuhin ako? Naku! Masiyadong pakitang-tao—" Natigilan ako sa pagsasalita nang may madampot na maliit na piraso ng papel galing sa loob.

Kinabahan ako't napalunok ng laway nang mapagtanto kung kanino galing ang pagkain, at hindi 'yon galing sa asawa ko.

"Ano bang trip ng lalaki na 'yon? Nakulangan ba sa natanggap na suntok galing kay Lance?"

Napapatagsik pa ako habang iniisip kung ano'ng problema ni Aldrin at nagpadala ng makakakain. Ano'ng motive niya?

Hindi pa ba sita nakaka-move on sa akin?

Ay! Napasabunot ako sa aking buhok, nababaliw na ba siya kung gano'n?

Kailangan ko siyang makausap, one on one, dapat tigilan niya ang ganito, married na ako. But wait—narito na naman ako sa pagiging butihing asawa, kinausap ko ang aking sarili't pinaintindi na matatapos din ang role ko. Sooner or later ay maghihiwalay din kami, pinagalitan ko paulit-ulit ang sarili ko dahil parati ko na lang nakakalimutan ang bagay na 'yon.

I was about to get up, balak kong pumunta sa wash room nang maramdaman ang biglang pagsakit ng tiyan ko. Nasapo ko 'yon, at muling napaupo. Naku! Nag-aalburoto na ata ang anak ko dahil hindi pa siya nakakakain ngayong umaga. Nakangiwi na sinulyapan ko ang tumpok ng pagkain sa harapan ko.

Oo na, sige na, kakain na tayo.

Hindi na 'ko naghintay pa ng pasko't sinimulan ng lantakan ang pagkain.

Ini-unat ko ang aking mga braso paitaas nang matapos kong ma-compile ang monthly sales at expenses ng shop. It only means na makakauwi na ako, oh thank goodness.

Nagpaalam na kanina pa ang mga empleyado ko, naisara na rin ang bakeshop kaya sa likuran na lang ako daraan.

Yeah, it was nine in the evening, sobrang late na para sa isang buntis na kagaya ko. Nawa'y makatulog ako ng maaga ngayon at 'wag atakihin ng insomia. Kung no'ng nakaraan ay puro ako tulog ngayon ay hindi na, bigla ang pagbabago ng daily routine ko. Though mahilig pa rin ako'ng mag-isip ng mga walang kabuluhang bagay ay mas naging mataas naman ang work cells ko, siguro'y dala ng sobrang ka-praninang na rin.

Good thing at napaayos kaagad kanina ang baby SUV ko at nautusan si Manong Rudy na dalhin sa shop ang sasakyan, ayoko naman na ngayon ay mapapa-commute na nga ako. Chi-neck ko muna ang bawat locks na mayro'n ang store bago tuluyang umalis, mahirap na, baka manakawan pa 'ko.

Okay na, on guard and safe na to leave. Kinakapa ko ang susi sa loob ng dala kong mini bag nang may pares ng sapatos akong naaniag mula sa sulok ng mga mata ko.

Nagulantang nga ako nang mapagtanto sino ang nagmamay-ari niyon.

"Ay jusko!" Naisapo ko pa ang kamay ko sa aking dibdib. "Ano'ng ginagawa mo rito? Papatayin mo ba ako sa gulat, ha?" Bulyaw ko sa kaniya.

"Kanina pa 'ko naghihintay dito, you're not even picking up your phone," anito sa akin habang magkasalubong ang mga kilay.

Ano naman ang gusto niyang palabasin ngayon?

Nagsimula akong maglakad palabas, dinaanan ko lang siya't tinungo ang kinapu-pwestuhan ng sasakyan ko.

"Just securing my property, baka may aso na nakabuntot sa lugar na 'to."

Ako naman ngayon ang magkasalubong ang kilay, ang nonsense ng sinasabi niya. At sa'n naman niya napulot ang gano'ng salita?

"Whatever, makakauwi akong mag-isa, hindi mo 'ko pasanin kaya 'wag ka mag-alala. We will be safe, go on with your life." Hindi ko siya nilingon habang nagsasalita ako, bahala siya, magalit ulit siya kung gusto niya, basta't sasabihin ko rin ang nais ko.

"I mean, with your lovelife." Dugtong ko.

"Would you please cut the nonsense? I'm not here to get a fight again, okay?" Ngayo'y nagawa kong tapunan siya ng tingin, seryoso ang bumabakas sa kaniyang mukha, ang mga mata niyang tila nagsasabi rin ng totoo.

Hinarap ko siya ngayon at pinag-cross ang mga braso sa isa't-isa. "Okay then, ano'ng purpose ng pagpunta mo? Ah, let me guess papauwiin mo na ako sa bahay mo kasi natatakot ka na mapagalitan ng mama mo—"

Hindi ko natapos ang pagsasalita nang saluhin niya ang sinasabi ko.

"I admit, that's one of the reason."

Binato ko siya ng napakatalim na tingin, see, 'yon talaga ang dahilan niya, hindi sincere.

"Pero, bukod do'n ay may iba pa. Well, I want to say sorry . . . I know everything was just fake. But still, I should think of what you may feel. Sorry for being to unreasonable . . ."

Nangunot pa ang noo ko sa mga sinasabi niya. Halatang pilit ang pag-sorry nito, panay kasi ang paglunok niya ng laway, na animo'y napipilitan na sabihin ang mha iyon sa akin.

Hindi ako umimik, nakatuon lang ang mga mata ko sa kaniya, kinakalkula ang mga gagawin niyang kilos.

"You know, I'm not good at this matter. Can we have a talk and discuss the further things? We just don't have that communication, kaya tayo nagkakaroon ng misunderstanding," anito. He is still wearing his corporate attire, maghapon din siyang babad sa trabaho pero parang hindi man lang siya na-i-stress.

"Misunderstanding?" Ulit ko.

He didn't answer me, instead he wear a simple smile na ngayon ko lang din nakita.

Well, talking will not be a bad idea for me.

Puwede naman.

Related chapters

  • The Unplanned Marriage of the Century   Ika-Dalawampung Kabanata

    Tanging ang itim lang sa aking mata ang nai-gagalaw ko ngayon. Para baga akong nagkaro'n ng stiff neck na hindi ko magawang i-kilos ang leeg ko pakaliwa o kanan.Lulan ako ngayon ng sasakyan ni Lance matapos niyang magtungo sa bakeshop ko. Himala ang nangyaring ito, oo, minsan good siya sa akin lalo no'ng nasa honeymoon state kami. Pero pagkatapos naman no'n ay wala na, lalo nang makauwi kami't muli niyang masilayan ang 'mahal' niya. Hindi ako nagseselos o kung ano pa man lalo't hindi ko naman dapat na maramdaman ang bagay na 'yon. It's just that, naiinis ako, kasi naman 'di ba dapat nakatutok siya kahit sa anak niya na lang niya—pero ano ang ginagawa niya? Nakikipaglandian. Seryoso ang mukha ni Lance habang diretso ang tingin sa unahan ng kalsada. Naka-side view na naman siya, tsk, kahit na sa peripheral view lang ay kitang-kita ko ang bossy at maamo niyang mukha. "Sa'n tayo pupunta?" Hindi na ako nakatiis, itinanong ko na 'yon sa kaniya. "Saan mo ba gusto?" Nalaglag ang panga ko

    Last Updated : 2022-09-02
  • The Unplanned Marriage of the Century   Ika-dalawampu't Isang Kabanata

    'Moon Laurice.'Paulit-ulit ang pagsagi niyon sa isipan ko mula ng makauwi sa bahay kagabi. May pagkakataon pa na napapatulala ako sa kawalan at napapasilay ang ngiti sa labi. Moon Laurice, pagkatapos ay Buwan ang magiging palayaw ng anak ko? OMG! Baka naman mapagtawanan pa sa eskwelahan ang anak ko kapag nag-aral na. Hindi na ako nakaangal pa sa mga pinagsasabi ni Lance kagabi, doon sa harapan ng malawak na tubig-alat. Moment niya nga naman kasi 'yon. I just agreed, then after that he drove home, at sumama na ako. Nanatili lamang akong tahimik habang binabaybay namin ang ruta patungo sa bahay, gan'on rin naman siya. Nakatuon lang ang paningin niya sa daan the whole time. Ngunit ang mas kinabahala ko kay Lance ay ang pagkusa niya na pagtabi sa akin sa pagtulog. I mean, not that intimate, sweet na tulog mag-asawa ha. Eh, hindi naman kasi siya natutulog sa isang kwarto kasama ako, may time na oo, pero napilitan lang sa pag-inarte ko. Inalok niya pa nga ako ng gatas bago matulog, then

    Last Updated : 2022-09-24
  • The Unplanned Marriage of the Century   Kabanata dalawampu't dalawa

    Chapter 21.2"Late na 'ko sa trabaho Lance, panay na ang kontak sa akin ni Karin." Pagrereklamo ko sa kaniya habang lulan kami ng sasakyan niya. Bale parehas kaming nasa backseat, ang nagmamaneho'y ang kaniyang personal driver na si Mang Julio. "Sino bang may kasalanan ba't ka late? I told you do yourself in ten minutes, right? Pero inabot ka ng forty-five minutes, that's what you get for not listening." Pinangunutan ko siya ng noo na nilingon. Sabi ko na't makakatanggap ako ng panenermon sa kaniya sa bagay na 'to e. "Ten minutes? Aba'y sa pagbibihis pa lang kulang na 'yon, ano, papasok ako na walang kilay gano'n?" pagsagot sa sinabi niya. "Dapat kasi maaga kang nag-aasikaso, para hindi ka gahulin sa oras. Pati oras ko'y nagastos mo na rin." Ay wow ha! Nanunumbat? Sino ba kasing maysabi na hintayin niya ako? Umikot ang itim ng aking mga mata, ang sarap niya sanang artehan nang artehan e, kaso wala lang ako sa tamang mood ngayon. "Nextime, I'll hire a driver for you, you should no

    Last Updated : 2022-09-29
  • The Unplanned Marriage of the Century   Kabanata Dalawampu't tatlo : Lance and his Style

    Hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon sa mga naging kilos ni Lance, lalo pa ng sunduin nga talaga ako nito sa opisnina. Oo, napag-usapan na namin ang bago naming set up na kung saan ay susubukin niyang makapagbigay ng time para sa pregnancy stage ko. Well, it sounds good para naman hindi gano’ng maging mahirap para sa akin, ang kaso’y halata naman kasi sa mukha niya ng gabi na ‘yon na sobra-sobra ang lungkot at sakit na nararamdaman niya. Hindi niya ibinigay ang buong detalye tungkol sa kung ano man ang problema niya, pero alam ko nararamdaman ko naman kung ano ba talaga iyon.Broken hearted nga siya sa babaeng ‘yon.Hmp! Nakakaasar lang kasi sa dalawang ‘yon na halata namang may something sa kanilang dalawa pero hindi pa maging totoo sa mga sarili nila. ‘Yong Jeyn naman inaalok na ng kasal, aayaw-ayaw pa, tapos nung nalaman na magkakaroon na ng pamilya si Lance ay saka maghahabol. Ang kukulit lang, hindi na sana humantong kaming lahat sa ganitong sitwasyon. Tsk!Nagscroll ak

    Last Updated : 2023-11-19
  • The Unplanned Marriage of the Century   Dinner Date?

    “Lance, puwede mo bang i-abot sa ’kin ‘yong bacon?” pakiusap ko sa kaniya habang nasa harap kami ng lamesa, kumakain ng agahan.Bagong umaga na naman, bagong yugto ng buhay.“Here,” matipid niyang sagot. Ngunit nagulat ako nang hindi niya tuluyang ipinadampi ang plato sa aking mga kamay bagkus ay siya ang kusang naglagay ng pagkain sa pinggan ko. I simple gazed at him, he seems natural from being the Lance I knew.“Thanks,” sagot ko.“You're welcome, go eat.”Sinunod ko naman ang sinabi niya habang bahagyang napapasulyap sa gawi niya. Seryoso lang siya sa pagkain na para bang sobrang inererespeto niya ang oras na ‘yon. Hinihintay ko nga siyang magsalita, magtanong o magsungit sa akin pero wala naman akong napala.“Ahm, Lance, isasabay mo ba ‘ko sa pag-alis mo ngayon? I mean, kung maidadaan mo ‘ko sa work. Kasi ‘di ba, yung kotse ko, itinago mo?” Oo, tunay naman kinuha niya ang susi ng kotse ko’t pinagbawalaan akong magdrive na. Ibinilin na niya ako s driver niya at siya na lang daw an

    Last Updated : 2023-11-20
  • The Unplanned Marriage of the Century   Lance's Decision

    Isa’t kalahating oras na ‘kong naghihintay kay Lance rito sa Restaurant na sinabi niyang puntahan ko. May reservation nga na para sa amin, pero nasaan na siya? Nagmamadali pa naman akong magpunta rito kasi akala ko’y nauna na siya sa venue. Bale nagpahatid na nga lang ako kay Mang Henry at pinauwi ko na rin siya dahil paniguradong magsasabay na rin kami ni Lance pauwi. Inabutan ko na rin ng pera si Mang Henry dahil ang sabi niya’y maysakit pala ang bunsi niyang anak at gusto niyang dalhin sa Ospital. Kaya naman ayon pinauna ko na siya.Mag-a-alas dyes na, nakailang sulyap na nga rin ako sa wrist watch ko. May halong pangamba ang dibdib ko ngayon dahil baka kung may nangyari na ngang masama kay Lance, ang kaso’y hindi naman ito nasagot sa kahit na anong tawag ko sa kaniya. Gusto ko na rin sanang tawagan ang biyenan ko kaso’y nakakahiya, baka nagpapahinga na sila makakaistorbo pa ako.“Lance, nasa’n ka na ba?” paulit-ulit kong itinatanong ‘yon sa aking sarili.“Ma’am, may gusto na po ba

    Last Updated : 2023-11-21
  • The Unplanned Marriage of the Century   Lance wanted a LIFE

    Ilang oras na rin si Lance sa tabi ni Jeyn, naghihintay na magising ang babae. Ayon sa Doktor na nakausap niya'y maayos na ang kalagayan nito, kailangan lang ng pahinga. Pinaalalahanan lang ng siya ng espesyalista na 'wag masyadong bibigyan ng isipin o sama ng loob si Jeyn. Hawak ni Lance ang kamay ng kaibigan, marahang pinipisil-pisil iyon habang nakaupo sa may tabi niya. Naghahalo ang emosyon sa puso niya. Kung iisipin ay hindi naman na siya dapat naroon dahil nangako na siya sa sarili na iiwas sa dalaga, ngunit sa kasamaang palad ay hindi niya magawa dahil sa pag-aalala rito. At isa pa'y alam naman niya sa sariling hindi basta-basta maaalis ang pagmamahal niya kay Jeyn. Bahagyang iniyukyok niya ang mukha, dinampian ng halik ang likod ng palad ng dalaga, at saka bumulong sa hangin. "Alam kong mali 'to dahil commited na 'ko, pero pangako this will be the last time na maiinvolve ako sa buhay mo Jeyn. After this you should learn how to stand without me. Yes, I love you but this is no

    Last Updated : 2023-11-28
  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 27

    “Lance, ano na? Ang bagal-bagal mo kumilos,” bulyaw ni Onie sa asawa. Ngayong araw ang Outing nila kasama ang mga workers niya. It’s been three weeks after the incident of Lance having his last time around with his friend, Jeyn. Nagkausap na sila ng maayos, at naging hands on naman ang asawa niya sa kaniya. Parati na itong umuuwi ng maaga na may dalang kung ano mang makakain para sa kaniya. One time ay ito na rin ang sumama sa kaniya sa scheduled check-up nila ni baby, which is na-appreciate niya ng sobra. Eighteen weeks na ang kaniyang tiyan, nalagpasan na rin niya sa wakas ang paglilihi stage, na kung iisipin ay parang wala rin naman siyang naramdaman na paglilihi. Napakabait ng kaniyang baby, hindi siya nito pinapahirapan sa kanilang journey. Medyo malakas nga lang talaga siyang kumain, di katulad ng ordinary day na meal niya ng mag-isa pa siya sa araw-araw. “Yes, coming.” Nakaabang na si Onie sa may kotse, ang tanging dala niya ang ang sarili, cellphone at ang balabal niyang k

    Last Updated : 2024-01-30

Latest chapter

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 34

    “Ay grabe naman, ginawa nila ‘yo? Diyos ko! Karmahin na lang sana sila.” Panay ang pagtango ko kay Karin sa mga sinasabi nito. Nai-kwento ko na sa kaniya ang tungkol sa nangyari sa akin sa Ospital kahapon. Ngayon nga pala’y narito na ulit kami sa bakeshop, back to work matapos ang weekend at ang hindi gano’n kasaya na Outing namin. Hindi na nga ako nakatulog nang maayos dahil sa issue na binabato sa akin ng babaita na ‘yon, na ako ang may pakana sa nangyari sa Jeyn na ‘yon. Naku! Kakagigil, kung p’wede lang mamilipit ng leeg ginawa ko na. “Dapat pala ma’am sinabihan mo ako, para sana nakapagresbak ako para sa ‘yo.” May pagtagsik pang sabi ni Karin. “Wala kang magagawa, girl. Kung ako nga wala eh, kahit asawa ko walang naitulong sa akin. Ikaw pa kaya? Hmp.” Lumagok ako ng tubig na dinala rin niiya sa akin kanina lang, baka sakaling mahimasmasan ako kahit kaunti. “Sabagay ma’am, aba, malaking personalidad din kasi ang babae na ‘yon. Maalam ‘yon sa mga pasikot-sikot kung pa

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 33

    “Wait! Ano’ng sinasabi mo, Miss? Hindi ‘yan ang sabi mo kanina. ‘Di ba, takot na takot ka pa nga na malaman ito ng Jeyn na ‘yan kaya ang sabi ko ay ako ang bahala sa ‘yo kung sakaling alisin ka man niya sa trabaho.” Histerikal na sabi ko sa naging sagot din ng PA ni Jeyn na si Belle. Pinatawag nga siya’t tinanong ng tungkol sa sinabi ko, pero hindi ko inaasahan na ako ang babaliktarin nito’t sasabihin na inutusan ko siyang sabihin sa amin na gusto ko raw siyang paaminin na tinangka nga akong pagbintangan ng kaniyang amo. Samantalang sa bibig niya mismo nanggaling na napakasama ng ugali ni Jeyn Corpuz sa kaniya, tapos ngayon ay ganito. Napapailing na lang ako habang hinila ang babae’t pilit na pinapaamin ng totoo. “Stop her Lance! Sinasaktan niya ang PA ko,” sabi ng mahaderang Jeyn kaya naman sinulyapan ko siya na may panlilisik ang mga mata. Ang babaeng ‘to, tiyak na may ginawa siya kung bakit biglang nagbago ang testimonya ng kaniyang PA ngayon. “Onie, please stop it!”

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 32

    “P-pero ma’am, please po, ‘wag niyo na sanang sabihin pa sa amo ko. Mawawalan ako ng trabaho kapag nalaman niyang pinagsabi ko ang tungkol sa bagay na ‘yon. And worst po ay baka kasuhan pa niya ako,” nakayuko na sabi ng Personal Assistant ng Jeyn na iyon. Kinompronta ko na nga siya dahil sa hindi ko na kaya pang sikmurain ang naririnig ko. Gano’n ba talaga kasama ang ugali ng babaeng ‘yon? Ano ba ang nagustuhan sa kaniya ni Lance at kung makahabol ang lalaki ay tila ba isang Dyosa ang modelong ‘yon.“Hindi mo kailangang matakot lalo kung nasa tama ka naman. Ako ang bahala sa ‘yo, kapag sinisante ka niya’y ako ang magbibigay sa ‘yo ng trabaho.” “Pero ma’am–”“Miss, please rin, reputasyon ko rin kasi ang nakataya rito. Kailangan ding lumabas ng katotoohanan. Hindi p’wedeng ako na lang ang magmukhang mali sa nangyari,” pagpapaliwanag ko sa kaniya.“Naiintindihan ko naman po kayo, ma’am. Pasensiya na po kung medyo selfies ako na pigilan kayo sa gusto niyong gawin. Mas kilala ko po kasi

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 31

    “Bakit mo siya binigyan no’n? She’s allergic to peanuts.” Napapikit na lang ako sa mataas na boses ni Lance sa akin. Dinala nila si Jeyn sa malapit na Ospital dahil hindi na ito makahinga matapos kainin ang cupcake na pasikreto kong ipina-serve para sa kaniya. Pero wala naman akong masamang agenda sa ginawa ko, ni hindi ko naman alam na may food allergy pala siya. Napasama pa tuloy ako sa good deed ko naman sana talaga.“Sorry Lance, hindi ko naman kasi alam na may allergy siya sa peanut eh,” malumanay na sagot ko sa kaniya.“Sabihin na natin na gano’n nga, bakit kailangan mo pang magbigay ng food sa kaniya. Or do you really not know it? Baka naman binalak mo talaga ‘yon?”Napakunot ang noo ko sa sinabi niya, paanong lumabas iyon sa bibig niya? Tingin niya ba’y kaya ko ‘yon na gawin, ang manakit ng ibang tao? Hindi ako sumagot sa walang kwentang haka-haka niyang ‘yon. Tinitigan ko lang siya hanggang sa siya mismo ang makapansin sa sarili niyang maling tanong.“I didn’t want to offen

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 30

    “Talaga ba Ma’am? Tapos ano’ng sabi niya?” tanong ni Karin sa akin. Kinabukasan kasi agad ay ikinuwento ko sa kaniya ang nangyaring pagsasagutan namin ni Jeyn kagabi after the event. “Syempre, supalpal siya sa akin. Ako pa ba magpapatalo sa kaniya?” sabi ko sabay ang pagsipsip sa buko juice na binili nila sa akin. Naglalaro ng volleyball ang team ko. Kitang-kita ko kung gaano sila kasaya sa outing na ito kaya naman maaga pa lang ay nagpareserve na ako ng masasarap na lunch para sa lahat. Tatlong uri ng seafoods at saka litsong kawali with chopseuy ang ulam. Grabe, kahit ako nga ay natakam na. “Uy naman! Sana pala ay hindi ko agad kayo iniwan kagabi Ma’am para na-videohan ko pa kung paanong natameme ang babae na ‘yon. Grabe ang kapal talaga pala ng mukha ano?” Mabuti na lang at nasa side ko parati si Karin. “‘Wag na at baka mag-viral pa siya’t lalong magpaawa lang sa asawa ko. Tama na ‘yon sa kaniya para sa susunod ay alam niya kung sino ang babanggain niya.” Napaigik pa ako ng ka

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 29

    Ang gabing ito ang masasabi kong isa sa pinakamasayang gabi ng aking buhay. Bukod kasi sa nakita ko ng harapan ang ShootHeads ay nakasama ko rin ng walang halong kaplastikan si Lance. And it was wonderful. “You’re happy?” tanong ni Lance sa akin. “Oo naman, super. Kung p’wede lang sana na araw-araw ganito eh,” sagot ko naman sa kaniya. “P’wede naman.” Tinapunan ko siya ng tingin sa sinabi niya. “What do you mean by that?” Medyo nakakunot ang noo ko sa sagot na iyon. “Well, as part of being a good husband ay dapat na masaya ka sa piling ko. Ang gusto ko lang naman sabihin ngayon eh, kung ano man ang gusto o kailangan mo ay sabihin mo lang sa akin. I ca give you whatever you want and need, kaya naman ‘wag kang mag-aalinlangan, naintindihan mo ba?” Tumango-tango ako. “Hmm… Sige susubukan ko ‘yan. Kaso’y hindi ko maipapangako kasi… alam mo naman na natuto akong mabuhay na ako lang, independent at hindi umaasa sa iba. Pero kung ‘yon ang gusto mo ay sige, I will always bare it in

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 28

    Naka-focus lang ako sa harapan ng malaking salamin habang inaayos ng aking make-up artist ang aking final look for tonight. I was here in Greenbench Resort for an event, isa lang naman ako sa magiging judges para sa isang patimpalak na dito ngayon gaganapin. Sa totoo lang ay ayoko sanang tanggapin ang pipitsuging event na ito kung hindi ko lang din nalaman na narito sina Lance at ang kaniyang asawa. Wala naman akong pakialam sa asawa niya, ang pakay ko ay si Lance lang. Mula kasi no’ng gabi na dalhin niya ako sa Ospital ay hindi ko na siya nakita o nkausap pa personally. I was trying to call him but he wasn’t picking up. One more thing is my messages, sandamak-mak na text na rin ang naipadala ko sa kaniya ngunit ni isa ay hindi siya sumagot. And I fell so frustrated about him, hindi siya ang Lance na kilala ko, na whenever I need him ay darating kaagad siya kahit na ano pa ang kaniyang ginagawa. Gano’n na ba katindi ang pagkakalason ng Onie na ‘yon sa kaniya? Kinakalimutan niya

  • The Unplanned Marriage of the Century   Episode 27

    “Lance, ano na? Ang bagal-bagal mo kumilos,” bulyaw ni Onie sa asawa. Ngayong araw ang Outing nila kasama ang mga workers niya. It’s been three weeks after the incident of Lance having his last time around with his friend, Jeyn. Nagkausap na sila ng maayos, at naging hands on naman ang asawa niya sa kaniya. Parati na itong umuuwi ng maaga na may dalang kung ano mang makakain para sa kaniya. One time ay ito na rin ang sumama sa kaniya sa scheduled check-up nila ni baby, which is na-appreciate niya ng sobra. Eighteen weeks na ang kaniyang tiyan, nalagpasan na rin niya sa wakas ang paglilihi stage, na kung iisipin ay parang wala rin naman siyang naramdaman na paglilihi. Napakabait ng kaniyang baby, hindi siya nito pinapahirapan sa kanilang journey. Medyo malakas nga lang talaga siyang kumain, di katulad ng ordinary day na meal niya ng mag-isa pa siya sa araw-araw. “Yes, coming.” Nakaabang na si Onie sa may kotse, ang tanging dala niya ang ang sarili, cellphone at ang balabal niyang k

  • The Unplanned Marriage of the Century   Lance wanted a LIFE

    Ilang oras na rin si Lance sa tabi ni Jeyn, naghihintay na magising ang babae. Ayon sa Doktor na nakausap niya'y maayos na ang kalagayan nito, kailangan lang ng pahinga. Pinaalalahanan lang ng siya ng espesyalista na 'wag masyadong bibigyan ng isipin o sama ng loob si Jeyn. Hawak ni Lance ang kamay ng kaibigan, marahang pinipisil-pisil iyon habang nakaupo sa may tabi niya. Naghahalo ang emosyon sa puso niya. Kung iisipin ay hindi naman na siya dapat naroon dahil nangako na siya sa sarili na iiwas sa dalaga, ngunit sa kasamaang palad ay hindi niya magawa dahil sa pag-aalala rito. At isa pa'y alam naman niya sa sariling hindi basta-basta maaalis ang pagmamahal niya kay Jeyn. Bahagyang iniyukyok niya ang mukha, dinampian ng halik ang likod ng palad ng dalaga, at saka bumulong sa hangin. "Alam kong mali 'to dahil commited na 'ko, pero pangako this will be the last time na maiinvolve ako sa buhay mo Jeyn. After this you should learn how to stand without me. Yes, I love you but this is no

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status