Kanina pa hindi mapakali si Aurora at Marcus sa paghahanap ng mga gamot niya at ng ultrasound niya.“Saan mo ba itinago? Ikaw ang nakakaalam kung saan mo inilagay ang mga gamot ko, reseta at ultrasound ko.” Ani ni Aurora habang isa-isa niyang binubuksan ang mga drawer sa loob ng kwarto ni Marcus. Si
“Alam mo ba kung anong ginawa mo? Isang kahihiyan!” aniya habang mahigpit ang pagkakahawak niya sa mga braso ni Aurora. “Kailangang mawala ang batang dinadala mo bago ang kasal niyo ni David.” Seryoso at malamig na wika ni Robert.Iniangat ni Aurora ang paningin niya at umiling sa kaniyang ama.“No
“Mommy will do everything for you anak, mabuhay ka lang. Handa akong ipaglaban ka sa malupit na mundong ito. Makikipagpatayan si Mommy para sayo.” Mahina niyang saad habang hinahaplos ang tiyan niya. Tumingin sa bintana si Aurora, kung ipilit man ng kaniyang ama ang pagpapalaglag sa anak niya mapipi
Magdadalawang araw ng nakakulong si Aurora sa sarili niyang kwarto. Gusto niyang lumabas para maghanap ng makakain pero natatakot pa rin siya. Lahat ng mga bintana niya ay nakalock para walang makapasok kahit ang mga tauhan ng kaniyang ama. Napatingin si Aurora sa pintuan niya nang may kumatok. Hind
Nang makagawa siya ay lumabas siya ng kusina, wala naman sa paligid niya ang kaniyang ama kaya dumiretso siya sa hardin dala-dala ang isang bowl kung nasaan ang iinumin at kakainin niya.“Aurora,” gulat pang wika ni Marcus nang magkita sila sa hardin. Inilibot ni Marcus ang paningin niya dahil baka
“Help my baby please,” mahina niyang wika pero walang nakarinig sa kaniya. Ilang minuto ang lumipas nang pumasok si Robert. Blangko niyang tiningnan ang anak niyang wala ng malay sa sahig.“Ilagay niyo siya sa kama niya,” utos niya sa mga tauhan niya. Binuhat naman ng dalawang lalaki si Aurora at ma
Nang bumalik ang malay ni Aurora ay inalis niya kaagad ang swero na nasa kamay niya. Naluluha na naman siya pero pinigilan niya ang sarili niyang huwag umiyak dahil hindi yun ang kailangan niya sa mga oras na ito. Hindi niya mapapatawad ang mga taong may kinalaman sa pagkamatay ng anak niya.Hinanap
Muling sumilay ang nakakatakot na ngisi sa kaniyang labi.“Kulang pa yan para maramdaman mo ang sakit na ibinigay mo sa akin at sa anak ko. Unti-unti niyong pinatay ang anak kong walang kalaban-laban sa inyo. I want you dead, David.” Akma na sanang sasaksakin ni Aurora si David nang mabilis siyang n
“Paanong hindi lalaki kaagad, ang tatakaw nila magde/de. Halos oras-oras tinitimplahan natin ng gatas. Nauubos na nga lang yung gatas ko sa kakapump para lang may mainom sila.” Sagot naman ni Aurora. Hinila ni Hunter ang asawa niya papalapit sa kaniya saka niya ito hinalikan sa noo.“Mahal na mahal
***“Nakaready na ba lahat? Sigurado ba kayong naisakay niyo na lahat ng mga gamit ng mga bata sa sasakyan?” tanong ni Florence sa mga katulong nina Aurora.“Opo ma’am, lahat po ng iginayak ni Ma’am Aurora inilagay na po namin sa likod ng van.” Sagot ng katulong. Napatango naman si Aurora saka siya
“Maupo na kayo at nang makakain na.” wika naman ni Hunter sa kanila.“I want to see the babies first,” ani ni Quinn at nilapitan ang mga bata na mahimbing na natutulog sa stroller. “They are so cute, I want too pero saan ako kukuha?” nakangusong saad ni Quinn na ikinatawa ni Aurora.“Pwede naman kay
“Nasabi na ba ng doctor kung kailan tayo makakauwi?” tanong ni Aurora dahil excited na rin siyang iuwi ang mga anak niya dahil buntis pa lang siya nakahanda na ang kwarto nila.“Wala pang sinasabi pero ang alam ko makakalabas ka rin kaagad dahil normal naman ang deliver mo.” napatango na lang si Aur
Binihisan na rin nila ang kambal niya at inibigay na rin ang panganay nila kay Hunter. Nanginginig ang mga kamay ni Hunter na binuhat ang anak niya dahil pakiramdam niya ay masasaktan niya ang baby nila sa sobrang liit pa nito.“Hi baby, I’m your Dad,” natutuwa niyang saad saka niya maingat na hinaw
Lumipas ang maraming buwan, hirap na hirap na bumaba ng kama si Aurora dahil sa laki ng kaniyang tiyan. Humugot sya ng malalim na buntong hininga, gusto niyang sigawan si Hunter para puntahan siya pero hindi niya magawa dahil sumasakit ang tiyan niya.“I think it’s my due,” aniya sa sarili habang hu
Pasensya na po kung hindi ko natapos kaagad. Bumyahe po kasi ako bago undas at naging busy na rin po sa province namin not unlike na nasa city ako nakafocus ako sa pagsusulat. Pasensya na po sa mga naghintay at thank you na rin po sa mga nakakaunawa na hindi lang sa pagsusulat umiikot ang mundo nami
“Minsan talaga, mas nakakalamang ang mga taong simple lang ang buhay. Magtanim ka lang sa bakuran niyo ng gulay may kakainin ka na. Bakit parang mas masarap pa ang mga pagkain nila at masustansya kesa sa ating may kayang bumili ng mga pagkain? Hindi talaga mabibili ng pera ang kalusugan ng mga tao.
“Just do it now,” masungit na nitong saad kaya natawa sa kaniya si Hunter. Hinubad na ni Hunter ang pang-ibabang suot ni Aurora at ganun din sa kaniya. Kusa nang ibinuka ni Aurora ang mga binti niya para malayang makapasok si Hunter.Dahan-dahan na ipinasok ni Hunter ang pagkalalaki niya sa kweba ni