Bumagsak siya sa dibdib ni Hunter pero ramdam niya ang tila matalim na buma/on sa tagiliran niya. Kunot noo namang nakatingin si Hunter sa lalaking nasa likuran ni Aurora. Mabilis na tinanggal ng lalaki ang patalim niya sa tagiliran ni Aurora.Ilang segundo pang natulala si Hunter. Kinapa niya ang t
“Ikaw na nga iniligtas diba? Ikaw pa magagalit sa akin?” saad na lang ni Aurora. Hindi niya na lang sasabihin kung ano ba talagang nangyari para naman bumango ang pangalan niya sa boss niya.Kumalma naman na si Hunter.“Next time don’t do that.”“Talagang hindi na,” mahinang wika ni Aurora sa sarili
Gaya ng sinabi ni Hunter hindi niya iniwan ng mag-isa si Aurora. Sa hospital din siya natulog kasama ni Aurora.“Wala ka pa bang balak umuwi?” tanong ni Aurora. Alas nwebe na ng umaga at halos katatapos lang nila kumain ng umagahan pero hanggang ngayon nasa hospital pa rin si Hunter.“Ilang beses ko
“Nakakapagtrabaho naman ako so you don’t have to worry. Nang dahil sa akin kaya nangyari yan sayo, napakawalang kwenta ko naman kung pababayaan lang kita dito.” sinserong wika ni Hunter. Hindi na lang umimik si Aurora at nilanghap na lang ang sariwang hangin dahil wala siyang ibang nalalanghap sa lo
Alam ni Aurora na ayaw talagang sagutin ni Hunter ang mga tanong niya dahil ganun din siya minsan. Kapag ayaw niyang sagutin ang tanong sa kaniya tumatahimik na lang siya o ililigaw ang usapan.Nang makarating sila sa room niya ay nandun na rin ang mga pagkain na inorder lang ulit ni Hunter online.
Nang makalabas ng hospital si Aurora ay nagpahatid siya sa condo niya at hindi na muna siya umuwi sa kanila o nagmessage kay Marcus. Hindi mawala sa isip niya si Hunter dahil kahit na palagi itong galit magsalita at seryoso ramdam ni Aurora ang pagiging mabuting tao niya.Iniisip lang ni Aurora ang
“Message me kapag magpapasundo ka na,” tanging wika ni Marcus bago siya lumabas ng condo ni Aurora. Hindi naman na nilingon ni Aurora si Marcus. Sigurado siyang pagod na rin si Marcus sa kakahanap sa kaniya. Kilala niya ang kaniyang ama, ayaw niyang pagpahingain ang mga tauhan niya hangga’t may pina
Alam niyang nasa sala na naman ang Daddy niya na naghihintay sa kaniya. Tiningnan niya si Marcus na nakatayo malapit sa hagdan, hindi siya tinitingnan nito. Sigurado siyang binugbog na naman siya ng kaniyang ama.“Matigas na ba talaga ang ulo mo, Aurora?” kalmado pang tanong sa kaniya ng kaniyang am