Tumaas na lang ang kilay ni Celeste kahit na kinakabahan na rin siya. Napangisi na lang si Maximus dahil marunong din palang tumikom ang bibig ni Celeste. “Do you understand now?” ani pa ni Maximus. Para naman ng tutang tumango si Celeste. Tumayo na ng diretso si Maximus saka niya hinawakan sa kama
Mataas na ang araw pero mahimbing pa ring natutulog si Celeste katabi si Maximus. Kanina pa gustong gumising ni Celeste pero ayaw pa makisama ng katawan at ng mga mata niya dahil inaantok pa siya. Mahigpit niya na lang niyakap ang unan niya pero napakunot na lang siya ng noo dahil hindi malambot ang
Gusto niya kung gagawin man ulit nila ang bagay na yun, kusang ibibigay ni Celeste ang sarili niya at walang sapilitan na mangyayari. Hinayaan niya na lang muna si Celeste kaya nauna na siyang lumabas ng kwarto nila. Hinanap ng mga mata niya ang mga anak niya pero mukhang wala pang mga maiingay kay
“I’m done,” aniya kaya kinuha na ni Maximus ang tray saka niya ibinigay ang gamot at tubig kay Celeste. “Inumin mo yan saka ka matulog. Huwag mo ng alalahanin ang mga bata dahil kasama sila ni Mommy ngayon. Magpahinga ka na, may kailangan lang akong gawin.” Pagpapaalam niya saka siya umalis. Sinund
Napahinto sa paglalakad si Celeste nang makasalubong niya si Hannah. Nakangising nakatingin sa kaniya si Hannah, mararamdaman mo ang matinding galit niya. Hindi na lang sana papansinin ni Celeste si Hannah nang magsalita si Hannah. “Masaya ka na ngayon na nakuha mo na ang gusto mo? Naagaw mo na sa
“Celeste sent you an invitation, Mr. Marquez. You didn’t receive it? Hinintay ka niya dahil ikaw ang maghahatid sa kaniya. Iniisip ni Celeste na galit ka pa rin sa kaniya kaya hindi ka sumipot sa araw ng kasal namin. She’s mad at you pero gusto pa rin niyang ikaw ang maghahatid sa kaniya pero hindi
Napahalukipkip na lang si Elloise habang hindi na maipinta ang mukha niya. Tiningnan niya si Hannah pero nakatingin lang ito sa kawalan. Pagkalipas ng ilang minuto ay bumalik na si Berth dala-dala ang mga invitation na nakuha sa office ng mag-ina. Tiningnan niya isa-isa ang mga invitation na galin
Mapait na ngumiti si Hannah habang tumatango. Gusto niyang umiyak pero tila ba ubos na ubos na ang mga luha niya kaya kahit na nasasaktan na siya hindi pa rin niya magawang lumuha. “Yeah, it’s my fault again. Ako na naman palagi ang may kasalanan eh, ako palagi ang mali, ako ang nang-agaw habang si