Ethan’s P.O.V.
“Uy, boss Ethan! Ba’t hindi ka man lang nagsabing uuwi ka pala! Nakapaghanda sana ako nang mga paborito mo.” Nakangiting salubong sa kanya ni Tata Ambo, ang caretaker nang rest house nina Tiyo Berto niya.
Kasalukuyang nagwawalis nang mga nagkalat na tuyong dahon sa harap nang bahay ang matanda. Namataan kaagad nito ang paparating niyang sasakyan kaya tumigil na muna ito sa ginagawa. The old man immediately went straight to the driver’s side upang batiin siya. Kinuha na rin nito sa kanya ang dalang overnight bag na naglalaman nang ilang damit na gagamitin niya sa pananatili roon.
“Pasensya na po, Tata Ambo. Biglaan po talaga itong pag-uwi ko, eh.” Nagmano na siya rito.
Excited na pumalatak pa ito
Ethan’s P.O.V. “Boss, ayos na po lahat dito. Full-tank na rin po ang fuel nang yate.” Imporma sa kanya ni Yuri mula sa kabilang linya. “Thanks, Yuri. Stuck lang kami rito sa traffic pero malapit na kami.” Tugon niya sa binata. “Eh, boss, sigurado po ba kayong tutuloy tayo? Balita po kasi kanina sa weather report, may namumuong low pressure area sa dadaanan pa man din natin.” Alanganin pang sambit nito. Nagkatinginan silang dalawa ni Alessandro. The man was seated beside him habang siya naman ang nagmamaneho. He questioningly stared at his friend dahil maging siya man ay ayaw na lang din sanang tumuloy. Ngayong gabi kasi nakaschedule ang private welcome home party na sinet ni Chase para kay Pablo… at para na rin sa kanila ni Alec, although their names w
Ethan’s P.O.V. Dama niya ang matinding pananakit nang mga kalamnan habang unti-unting nagbabalik ang kanyang ulirat. He winced when he tried to make the slightest movement, at pakiramdam pa niya nang mga oras na iyon ay sasabog ang ulo niya sa sobrang sakit niyon. It was as if his head was continuously being drilled while his whole body was runover by a bulldozer. Sa labis nga na sakit niyon ay ni hindi niya maigalaw ang anumang parte nang kanyang katawan… let alone open his eyes… But Ethan knew he needed to… na para bang may kung anong humihila sa kanyang gumising at bumangon na. Pero bakit? Ano bang nangyari sa kanya? Why was he in so much pain? Even his eyelids felt like it weighed a ton, subalit dahil hindi na siya mapakali pa ay pinil
Ethan’s P.O.V. Ah shit… ba’t ba ayaw sumagot nitong si Alessandro? Galit kaya ito sa kanya dahil sa nangyaring aksidente? Sira talaga! Para namang sinadya niyang mangyari iyon… Uumbagin talaga niya ang lalaking iyon kapag nakalabas na siya rito. Nagngingitngit ang kalooban niya habang nakatitig lang sa bagong cellphone na bigay sa kanya ni Uncle Chris. Nasira raw kasi ang dati niyang telepono nang maaksidente siya kaya ibinili na siya nito nang bago. At dahil nga tanging numero ni Alec at ni Yuri, ang kanyang right-hand man, ang kabisado niya, ang dalawa lang ang pwede niyang matawagan. Well, not unless mangtrip siya ngayon nang tao at tumawag sa mga gawa-gawang numero. Argh! He was bored to death! Minsan pang tinawagan niya ang numero
Ethan’s P.O.V. Wala sa sariling humakbang na siya papasok nang silid. He felt his vision get blurry as he went near the altar. Pakiramdam niya nang mga oras na iyon ay wala siyang naririnig at nakikita kundi ang larawang iyon lang nang kaibigan pati na rin ang garapang nasa tabi niyon… It can’t be…. This isn’t real…. Alec is alive… hindi siya patay. Kausap niya sa sarili. Nang tuluyan na siyang nakarating sa harap ay tahimik niyang sinubukang abutin ang munting itim na porselanang pinaglalagakan nang abo nang kaibigan. But when the tip of his fingers touched the jar, he immediately withdraw his hands away from it, na para bang isang nagniningas na apoy iyon at ikakasunog niya kung matagal na maidadantay doon ang kanyang kamay.
Ethan’s P.O.V. Isinilid na lang niya muna sa bulsa ang hawak na sulat nang kaibigan. He could not possible solve it right away while his mind is still reeling from all the things he just found out. At isa pa, kakailanganin niyang gamitin ang isandaang porsyentong lakas nang brain cells niya para i-decipher ang riddle na iyon. For now, he needs to get a new phone! Lumabas na siya sa kwarto ni Alessandro at kahit pa bahagyang nananakit na ang mga paa ay hindi na niya inalintana iyon. All he had in his mind right now is to contact Jax Quinn Allego’s agency. “Ethan, iho…” Napapitlag pa siya nang may kung sinong tumawag sa pangalan niya. When he looked up, he found his Uncle Chris staring at him. Bahagya pang mamasa-masa ang mga mata nito na tila ba galing
Ethan’s P.O.V. “How well do you know this Jax Allego?” Tanong nang kanyang Uncle Matt habang naglalapag nang umuusok pang kape sa kanilang harapan. They were now safely inside Ethan’s condo at kasalukuyan silang nagbi-brainstorming para sa mga gagawing hakbang upang mahanap si Alessandro. Mayroon pang isang malaking mapang nakalatag sa center table upang mas maiging mapag-aralan ang mga lugar na possibleng kinaroroonan nang kaibigan. Nasabi na rin niya sa mga ito ang plano niyang kumuha nang mga tauhan sa labas nang Vontillon Corp. He, however, did not tell them about the letter Alec left for him, especially the riddle about the master key… “I don’t know the guy personally but I’ve heard about him and his agency. Magaling siya at pulido kung trumabaho. That goes for his men as well. Although his ag
Ethan’s P.O.V. Kumikirot man ang kanang paa dahil sa pilit na malalaking hakbang na ginagawa ay hindi na niya iyon pinansin pa. Ang tanging nasa isip lang niya nang mga oras na iyon ay makarating kaagad sa opisina nang kanyang tiyuhin. His emotions overwhelmed him right now at abot langit ang pasasalamat na nararamdaman niya. Hindi na niya maitago ang excitement na masilayang muli ang kaibigang inakala nang lahat ay totoong pumanaw na… It had only been two days since his Uncle Matt and Auntie Miranda left for San Bernardino. Kagaya nang napagplanuhan, matapos ang huling araw nang lamay ni Alessandro, kinagabihan niyon ay kaagad nang lumisan ang dalawa. Tita Clarisse covered for the two at dahil mayroon naman talaga private plane ang mga Vontillon, mas madaling nagawa iyon. Pinalabas nang kany
Ethan’s P.O.V.Walang kahit anumang sensyales nang galak o pagkilala ang nakalarawan sa mukha nito nang magtama ang kanilang mga mata. Alessandro’s face remained contorted in rage as he looked around for a way to escape. Mas lalo pa itong nagpumiglas nang makita ang pagtanggal ni Kaloy sa takip nang munting syringe.“Ano ‘yan?! Anong gagawin niyo sa’ken?!”Ethan felt his heartbreak at the sight of him. The once glorified Alessandro Redentor Alfuego Vontillon, whose name was sought after both locally and internationally, now looked like a deer caught on headlights… lost and terrified… and with no memories of his past and present….“Sir, excuse po…” Aniya nang isang babaen
Sky’s P.O.V.Sky couldn’t believe her eyes as she stared at the man in front of her. No wonder he looked somewhat familiar! Because the more she stared at him, the more she realized the similarities he had with Alessandro. Both men clearly shared the same proud and pointed nose. At tulad ng binata ay nagtataglay din ito ng mga matang nangungusap at mamula-mulang malahugis-pusong labi. Are all men born from Vontillon lineage this perfect? But didn’t they say he’s over mid-fifties or something? Bakit tila yata nasa kwarenta pa lang ang edad nito? No! In fact, he could even pass for someone who’s in his late thirties! Hindi tuloy niya mapigilang mapatitig dito ng matagal. Ikiniling naman ng lalaki ang ulo nito habang halata sa anyo ang pag-aalala. “Is there something wrong, Ms. Bustamante? Nahihilo ka na naman ba?”Napakurapkurap naman siya habang pilit na ibinabalik sa tamang huwisyo ang isipan. Maagap din niyang tinanggap ang nakalahad pa rin nitong kamay subalit dahil sa pagmamadal
Sky’s P.O.V. Sky could feel her eyes shimmer as she stared at the last piece of the strawberry shortcake. She was already in for her second round of dessert at ngayon ay napupusuan niyang subukan sana ang naturang cake. It was supposed to be her first choice a while ago ngunit naagaw ang kanyang atensyon ng mga macaroons na naroon kaya iyon na muna ang inuna niya. Tutal naman kanina lang ng tingnan niya iyon ay mayroon pang tatlong cake ang nakahain kaya’t naisip niyang balikan na lamang ang mga iyon. Subalit heto nga’t nag-iisang slice na lamang pala ang natitira and she wasn’t sure if there was another refill for it. She was about to reach for the cake spatula ng may isang kamay ang naunang umabot niyon at mab
Sky’s P.O.V. Tigalgal na napatitig si Sky sa kanyang ama. She must’ve misheard him, right? Surely her father has not yet gone senile! Sa laki ba naman ng pagod at paghihirap na pinagdaanan ng kanilang kompanya para lang makuha ang mga naglalakihang kontrata mula mula sa Vontillon Corp, hindi siya makapaniwalang ganoon at ganoon na lang ito papakawalan ng kanyang ama!“W-What do you mean, Dad? W-Why would you want to cut ties with the largest company in the country?” Puno ng pagkalitong tanong niya.Her father had a hard look on his face as he stared at her. Wari ba may kung anong mabigat na alalahanin ang nasa isip nito at tila maigi pa nitong pinag-iisipan kung sasagutin ba siya nito o hindi. Bandang huli ay napabuga na lang ito ng isang malalim na buntong-hininga bago tumuwid muli ng tayo.“I no longer see any reason why we should still continue our partnership with them.” Maikli lamang ang tugon nitong iyon ngunit bakas mula sa bawat katagang binitawan ng kanyang ama ang pinalida
Sky’s P.O.V.“What are you doing? Did I not tell you not to leave my side?” Matigas ngunit mahinang turan kaagad ng kanyang ama ng harapin siya. The volume of his voice was enough for just the two of them to hear. Kasalukuyan na sila nitong nasa kabilang bahagi ng malawak na bulwagan, malayo na mula sa kinaroroonan kanina nila Alessandro. Ilan lang din ang mga bisitang nasa ibayo nila dahil bahagyang nasa sulok na iyon ng venue. Sky let out a soft sigh. “Dad, I did try to find you a while ago but I couldn’t. Ikaw ang bigla-bigla na lang nawawala at ‘di mahagilap. Where have you been all this time?” In truth, she did look for her father after she went to the lady’s room. She even strained her eyes looking around for him pero hindi talaga niya ito makita. Sa pagkakataong iyon naman din saktong nagtama ang mga mata nila ni Alessandro, and although she did not expect it, nilapitan at kinausap siya ng binata. Kahit pa para sa kanya ay nahahati ang kalooban niya sa saya at sakit sa muli
Alessandro’s P.O.V.“Up until this point, nothing suspicious had been detected.” Pabulong na wika sa kanya ni Ethan.Katatapos lang nitong kausapin si Max na noon ay nakapwesto sa ikalawang palapag kung saan overlooking ang venue. Alessandro could also clearly see the man from where they were standing. Nakatayo ito habang nakakapit sa railings at tinatanaw ang mga nangyayari sa kanila sa ibaba.“Do you think Hector backed out last minute seeing there are too many of our men surrounding the venue?” He heard Ethan ask. Balisa pa nitong palihim na iginala ang pangin sa mga panauhin.Siya naman ay marahang napabitaw nang kanina pa kinikimkim na buntong-hininga. He didn’t like any of these at all. Masyadong tahimik. Masyadong kalmado ang lahat. Biglang bumalik sa isip niya ang dalawang babalang nakasulat sa puting tarhetang nakaipit sa palaso. First, it warned him to be wary with the deliveries coming in and out of the hotel. Hence, Ethan made sure to secure the entrance, exits, and all th
Dear Valued Readers, Hello po ulit sa inyong lahat! Kamusta mustasa aking mga readers? Long time no read sa aking monthly Author's Note. Hehehe well ayun, you're all probably wondering bakit pautay-utay na 'yung pag-a-update ko. Sorry na po... huhuhu busy lang po sa aking other side hustles. Struggle is real pero go lang nang go. Rest assured na tatapusin ko po talaga ang novel na ito. Hehehe excited din akong mapiece together na 'yung mga pangyayari. Alam kong marami rin kayong mga katanungan at masasagot lahat nang iyan sa buwan nang jaraaaaaaaan: HULYO! HAHAHAHAHA omg omg siguro hate niyo na ako... 'wag naman hahaha peace mga kapatid! Sabi nga ni Sky diba, "Kapit lang!" So ayun na nga... give me time and space and the Milkyway charot hahaha nakakapressure and at the same time, nakakachallenge palang isulat ang ending. But I still hope you all like it :) See you soon! Love lots! ~Luna King
Alessandro’s P.O.V.Sinubukan pa niyang tumikhim upang muling ibalik sa dating tono ang boses. Damn it! Umayos ka, Alessandro!“I heard from your father his assistant couldn’t make it.” Sabi na lang niya.Marahang napatango naman ang dalaga. “Yes. Something came up last minute kaya hindi siya makapunta rito. May kinailangan kasi siyang asikasuhin sa Batangas and apparently, it’s one thing that can’t be postponed.”Natigilan naman si Alessandro. He suddenly remembered the property Señor Heneroso owned in Batangas. Sa pagkakatanda niya, may malaking farm doon ang mga manugang nang namayapa nitong asawa. He initial
Ethan’s P.O.V. Ethan felt the sound of the blood running through his veins and the loud thumping of his heart drowned the noise around him. His muddled mind tried its best to remember the background investigation he had once conducted on Sky. How come he didn’t notice it before?! Subalit bigla rin niyang naalalang hindi rin naman kasi siya nagtagal sa naturang paaralan. Siguro ay dalawang taon lang din ang iginugol niya roon dahil iyon nga’t nagtransfer na siya sa isang specialized military school. Kaya siguro hindi na rin iyon pinansin pa nang kanyang isipan… because it was just a minor detail in her past anyway. Isa pa’y ang siniguro niya noon ay kung anong pinagkakaabalahan nang dalaga at pati na rin ang tungkol sa kompanya nang pamilya nito. After all, the Poderoso did fail to get the business
Ethan’s P.O.V.Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. Halos sabay din silang kumilos nang kaibigan upang tawirin ang munting espasyo sa pagitan nila upang saglit na magyakapan.“I didn’t know you were home! Ang akala ko nga hindi na kita makikita pa kasi roon sa Canada ka na lang maglalagi.” Aniya rito nang bumitaw na.Mavie laughed at his remark. “Grabe ka naman. Umuwi kaya ako rito three years ago. Sadly, kayo naman ni Alessandro ang hindi ko mahagilap. Nagpunta pa nga ako sa mansyon pero si Nana Leticia lang ang nakausap ko. Sabi pa niya, nasa US daw kayong lahat…”Bigla namang natigilan si Ethan. ‘Di yata’t ang tinutukoy nito ay noong panahong nagpapagaling pa si Alessandro. At natur