Sky immediately sat up as she heard a car pull over by their garage. Kilala niya ang tunog nang sasakyan at sigurado siyang kay Bernard iyon. Besides, no one else would stop by their house this early.
Eksaktong alas sais pa lang kasi nang umaga. Iyon talaga ang oras nang pagdating nito sa kanila araw-araw tuwing weekdays upang sunduin ang kanyang daddy. He was never late nor absent, pwera na lang siguro kung may emergency ito. But that’s just it, he seldom had an emergency sapagkat matandang binata naman ito. Minsan nga ay naiisip niyang siguro kaya hindi na ito nagkapag-asawa ay dahil sa sobrang dikit nito sa kanyang ama.
Mula kasi nang magkaisip siya ay ito na talaga ang namulatan niyang kanang-kamay nito. There was no one else for the past thirty two years of her life… just him and her father working together side by side.
“Breathe, Sky… don’t let him see you that way…” Mahinang bulong sa kanya ni Ethan. Ipinatong pa nang lalaki sa mga balikat niya ang mga kamay nito. Maybe to give her support? Or probably to stop her from ever running and throwing herself at him? O baka pareho? But the hell she cares! Dahil kahit anong gawin pa nitong pagpapahinuhod sa kanya ay hindi niyon mapipigilan ang pagwawala nang kanyang puso. She was holding on for dear life as he was inching closer to where they were standing. Sky let her eyes roam freely all over him habang mas lalo pang lumilinaw ito sa kanyang paningin. Miguel is absolutely looking good, at best even! He was wearing a white polo that had its long sleeves rolled up to his elbows. Ang pang-ibabba naman nito ay gray slacks na saktong-sakto lang ang sukat sa mga binti at
To My Dear Valued Readers, Happy New Year! <3 <3 First author's note in 2022! Wohoooo! Masyadong late lang 'yung greetings eh, noh? Hahaha Sensya na po... But still, hoping na sana maganda ang naging pasok nang bagong taon sa inyo at sa ating lahat. Bumili rin ako nang mga bilog-bilog na twelve fruits pampaswerte (beke nemen) hehehe Ayeeeh! Sino pala rito may ginawang resolution na isinali ang pagda-diet? Itaas ang kamay!! Me included hahahaha hu-waaait uubusin ko muna handa namin.. huhuhuhu kayo ba nakailang reheat na? Pero seryoso, nawa'y kung ano man ang iyong mga gustong makamtan sa taong 2022 ay matupad. <3 <3 Update ko rin muna ang lahat huhuhu more than one thousand subscribers na po pala 'tong story ko... salamat po sa continuous patronage ninyo (T_T) seryoso walang halong echos... <3 <3 Sobrang nakakatouch lang... <3 <3 Oha, oha... nag-iwan muna ako nang cliffhanger mga Moonbebe. Sana natuwa kayo hahahaha "FINA
Seven Years Ago…. Ethan’s P.O.V. “What do you think, Mr. Vontillon?” Napapatangong isinara ni Alessandro ang hawak na lever arch folder. Katatapos lang nitong basahin ang nilalaman niyon at halata sa gitlang nakaukit sa noo nang huli na pinag-iisipan pa nito ang magiging desisyon. “To be honest, I like the proposal. But there are certain terms indicated which I would like to review first with my team.” Tugon nito. This was Alessandro’s everyday routine ever since they arrived here in Boston. Kung hindi ito nasa meeting ay malimit naman itong dumalo sa mga private conventions. The man was always working nonstop na para bang magkakasakit ito kapag hindi ito nakaharap sa computer o nagbab
Ethan’s P.O.V. Almost a year ago, what Alessandro and Pablo have is what the four of them, including Chase (kahit wala naman talaga siyang ambag), called a very ambitious idea. Nang minsan kasing nag-inuman sila sa bar na pag-aari nang huli, Pablo opened up about his childhood dream of being able to discover a device that could help blind people completely restore their vision. He said that although there is an available bionic eye implant in the market, limitado lang daw kasi ang nagagawa noon. There are certain parameters that need to be considered before doing the surgery. An example of this is when a person is born blind at damaged o kaya naman ay patay ang cornea o lens nito sa mata. Kung hindi naman iyon ang rason, baka ang retina naman daw ang may problema. And so, Pablo ambitiously de
Ethan’s P.O.V. “Power ka talaga kahit kailan, Uncle Chris! Niligtas mo kami!” Malapad ang ngising turan ni Ethan sa lalaking nasa kabilang panig nang screen. Katatapos lang nang meeting at tagumpay si Alessandro na makuha ang supporta nang board, kahit pa nga sapilitan iyon. Technically, they had no other choice but to submit since tatlo lang naman sina Mr. Davidson, Mr. Doe, at Mr. Corvey na nasa opposing side. Maliban doon, fifteen percent isn’t that much compared to what Alec, Auntie Miranda, and Uncle Chris hold. Idagdag pang sinermunan nang todo-todo nang huli ang buong board. He reminded them how his nephew turned the tides for their company two years ago. Nagpakawala naman nang isang malutong na tawa si Christopher Alarcon. “Parati talagang nagpapahuli ang bida. Para namang hindi na kayo nas
Ethan’s P.O.V.“Tighten the security inside the building. I want eyes on everyone every second of the day. Make sure that people going in and out of our building are scanned and have a scheduled appointment. No one can get in when they’re not on the list of our expected visitors, are we clear?” Mariing utos ni Ethan sa mga tauhan.“Yes, Sir!” Sabay-sabay pang sagot sa kanya nang mga ito.Sumenyas na siyang magdisperse ang buong security team. Nang tuluyang mapag-isa sa loob nang sariling opisina ay nahahapong napaupo siya sa swivel chair. Isinandal niya ang buong bigat sa upuan at nakatingalang tumitig sa kisame.It had been four days after the incident ngunit paulit-ulit pa ring bumabalik sa kanyang isip ang nangya
Ethan’s P.O.V. Alessandro was absentmindedly sitting at the u-shaped couch by the living room. Kanina pa ito tahimik na nakamasid lang sa labas nang malawak na ceiling to floor glass window nang penthouse. At dahil nakapalibot iyon mula sa salas patungo sa kitchen nang kabahayan, kitang-kita roon ang overlooking at mapakapigil-hiningang night view nang Boston City. The lights from the the nearby buildings and from the passing cars below work its magic and made the entire city sparkle, like precious gems reflecting the glow of the burning sun. The man only moved to pour out whisky on his glass, at upang sumimsim din doon. And then he went back to looking outside. He was without a doubt still brooding over and devastated by what happened earlier that day… Ethan let out a heavy sigh.
Ethan’s P.O.V.“Uubusin ba natin ‘to? O pampatulog lang?” Aniya sa kaibigan nang makaupo na sa tabi nito.Alec glanced his way and smiled, ngunit kita niyang hindi iyon umabot sa mga mata nang kaibigan. “Pampatulog lang. I thought you’ve already gone to bed.”Sumimsim na rin siya sa isinalin nitong inumin sa baso niya. “Nah… couldn’t do it no matter how I will myself to. Katatapos lang din naming mag-usap nang mga personnel na inassign ko para magbantay kay Pablo. He’s now safely back in his apartment. Nasearch na rin nila ang buong gusali maging ang surrounding areas nang tinutuluyan niya… no possible threats in sight.”Napatango ito sa mga sinabi niya. Nakapangalong-babang iti