Chapter 2

"Lucas! Hintayin mo ako!" Hinihingal na lumapit si Leah sa binata.

"Bakit ba?" Inis na tanong ng binata sa dalaga.

"Uuwi kana ba? Ang usapan natin ha? Magkita nalang tayo mamaya, dun parin sa paborito nating park." nakaharap ito sa binata habang naglalakad ng paatras.

"Oo na!" Nakasimangot ito, dahil napipilitan lamang siya sa gusto ng dalaga. Ayaw niya sana sa pinaplano ng dalaga pero makulit ito.

"Ayaw mong sumabay sakin? Ikaw mag drive." sambit ulit ng dalaga na naka ngisi pa at tela nagpapa cute.

"May dadaanan pa ako, mauna kana." Nilagpasan niya si Leah at tumakbo.

"Nakaka inis talaga yun." Ngumuso nalang ito habang tinatanaw papalayo ang binata.

Hindi mapakali si Leah sa kanyang kinatatayuan, nauna na siya dumating dito sa park at bente minutos na siya nag hihintay sa binata pero hindi parin ito dumadating, medyo naiinis na siya sa binata halata ito sa mukha niyang hindi maipinta.

Habang si Lucas ay natatawang nakatanaw lang sa di kalayuan kay Leah, panay ang pabalik-balik ng lakad ng dalaga at kung saan-saan pa ito lumilingon na tela may hinahanap. Nakaramdam naman ng konsensiya si Lucas kaya dahan dahan na siyang lumapit sa dalaga.

"Bakit ngayon kalang? Kanina pa ako naghihintay dito!." Salubong ang kilay nitong nagsalita ng makita na ang binata.

"Ah ano kasi si nanay---" naputol ang sasabihin nito ng biglang may inabot si Leah.

"Oh para sayo!" Pahampas sa dibdib na ibinigay ng dalaga ang tatlong pirasong rosas sa binata.

Bahagyang napangiti si Lucas. "Bilib na talaga ako sayo, ikaw na ang nagbibigay ng bulaklak." Sabay kinuha ang bulaklak at pinagmasdan ito.

"Eh ano ngayon?" nakapamewang nitong tanong. "Bakit? kaya mo ba ako bigyan ng bulaklak?" dagdag pa nito.

Biglang natameme si Lucas sa tanong ng dalaga. Inaamin niya sa kanyang sarili na hindi pa niya kayang magbigay ng bulaklak kay Leah, unang-una ay ayaw niyang paasahin ang kaibigan. Pangalawa ay hindi pa siya handa sa anumang relasyon na gusto ng dalaga at ang huli ay nais pa niyang mabuo ang sarili bago ang lahat. Ang hanapin ang totoo niyang magulang.

"Ano ba gagawin natin dito?" Naisip niyang ibahin ang usapan nang sa ganun ay mabawasan ang nabuong tensyin sa kanyang dibdib.

"Date syimpre! Lagi naman natin ginagawa ito diba?" Aniya.

"Kumain na nga lang tayo, gutom na ako." Bigla itong tumalikod at naglakad.

"libre mo?" Hinabol niya ang binata, patalikod pa itong naglakad habang nakaharap sa binata tulad ng lagi niyang ginagawa.

"Wala akong pera, kakabili ko lang ng gamot ni nanay. KKB tayo ngayon, bumili ka ng para sayo at bibili naman ako ng sa akin." Seryuso nitong sambit.

"Ano ba yan kanya-kanyang bili, napaka kuripot mo talaga kahit kailan! hmp!" Anas nito.

***Leah's POV***

"Nakakainis talaga tong masungit na ito, ako na nga ang nagpapa pansin pero manhid parin! Kuripot na nga torpe pa!" bulong ko sa aking sarili.

"Ginagawa ko na ang lahat para lang magustuhan niya ako pero dedma parin siya." patuloy ko.

"Pangit ba ako? hindi ba ako sexy?" kinapa ko ang aking pisngi at hinawakan ko pa ang aking baywang.

"Alam ko na.... hmp, mamaya yayain ko siya mag motel at agad akong maghuhubad sa harapan niya tingnan ko lang kung dipa siya bumigay sakin, sasayawan ko siya ng n*******d." Natatawa nalang ako sa aking naiisip. Nakatitig lang ako kay Lucas habang naglalakad kami papunta sa fastfood na kakainan namin, ang bilis niya maglakad kaya nahuhuli ako. Minsan tumatakbo na ako para maabutan ko siya, ngunit bigla nalang ako iniiwan pag tatawid kami ng kalsada.

"Kung hindi lang talaga kita mahal, kanina pa kita sinapak, kainis!" Napapa suntok nalang ako sa hangin habang nanggi gigil.

Pagka pasok namin sa fastfood na kakainan namin ay umorder siya agad at hindi manlang ako isinabay, sa haba ng pila mauuna pa siyang makatapos kumain bago ako makakain.

"Nakakainis talaga." Gigil ko kay Lucas. Habang wala ito pakialam sakin.

Ilang minuto ang nakalipas, naglalakad kami sa daan kaya naisip ko ang aking plano.

"Lucas! Mag motel tayo!"

"H-ha?! Baliw kaba? Nagiisip kapa ba?" Salubong ang kilay niya.

"Eh bakit, ano masama dun? Ikakasal din naman tayo ah!"

Ngunit bigla nalang ako iniwanan at naglakad itong muli.

***Third POV***

Hindi talaga maka paniwala ang binata sa tinuran ng dalaga. Imbis na sumama sa dalaga ay umalis nalang ito na walang lingon lingon saka mabilis pumara ng jeep at sumakay agad.

Naiwan ang dalaga na nakanguso at napapakamot pa sa ulo at sumakay nalang din ng ibang jeep para umuwi sa inis dahil hindi natuloy ang pinaplano niya.

Halos araw-araw ay para silang dalawa aso at pusa na laging nag aaway dahil sa kakulitan ni Leah.

Lumipas ang isang taon at araw na ng graduation nila, Si Lucas ay nagtapos ng business management, samantalang si Leah ay nakapag tapos bilang nurse.

"Lucas?" Tawag ng dalaga sa binata. "Congratulations"

"Congratulations din sayo Leah." pagbati nila sa isat isa.

"L-lucas, magpakasal na tayo, total graduate naman na tayo." Walang pagaalinlangan na sambit nito sa binata.

"Leah, alam mong hindi ko matatanggap ang sinasabi mo. Kaibigan lang ang turing ko sayo alam mo yun."

"Pero Lucas mahal na mahal kita."

"I'm sorry Leah, pero wala pa sa plano ko ang mga gusto mo."

Umalis ang binata at naiwan ang dalaga. Habang si Leah ay pumatak ang luha ng sunod sunod. Tumakbo ito sa lugar na walang tao at sumigaw dahil ramdam niya ang paninikip ng dibdib, hindi siya maka paniwala na hanggang ngayon ay tatanggihan parin siya ng lalaking iniibig. Hanggang sa naka uwi na siya ng bahay nila ay hindi parin niya mapigilan ang pag iyak.

Nawalan ng gana ang dalaga sa lahat ng bagay.

Lumipas ang mga araw at linggo na hindi lumalabas ng bahay ang dalaga, palagi lang ito nagmu mukmok sa loob ng kwarto, lalabas lang ito kapag nagugutom at mag babanyo.

Habang nakahiga sa kanyang maliit na kama ay na isip niya na magpapaka layo layo siya dahil na rin sa ayaw niyang makita ang binata, nasasaktan siya sa tuwing makikita niya ito. Binigo siya ng binata at sobrang sakit ito sa kalooban niya labis ang kanyang paghihinagpis na tinanggihan siya ng binata. Sabagay kasalanan din naman niya ang nangyari, masyado siyang umasa na mamahalin din siya ng binata. Naaawa siya sa sarili dahil buong buhay niya simula ng nakilala niya at naging matalik na magkaibigan sila ng binata ay ang binata na ang pinangarap niyang mahalin at maging asawa, lahat na ng pagpapa pansin ay ginawa niya na para ibigin din siya ng binata pero nabaliwala lang lahat.

Halos gabi gabi siyang umiiyak sa pagka bigo sa binata, nakakatulugan niya nalang ang pag iyak at nagigising na mugto ang mata.

Alam ng magulang niya ang nangyayari sa kanya pero nirespito nila ang disisyon ni Lucas. Hindi nalang sila nakialam sa dalaga, hinintay nalang nila kung ano ang sunod na gagawin ng kanilang anak.

Taon ang lumipas na hindi siya nagpakita sa binata. Napag desisyunan niya na mangibang bansa nalang katapos makuha ang lesinsiya sa pagiging ganap na nurse. Nagpa alam ang dalaga sa magulang niya na umalis patungo sa ibang bansa para doon mag trabaho.

Sumang ayon nalang ang magulang nito sa desisyon niya baka sakali ay makalimutan din niya ang binata.

Nag umpisang asikasuhin ng dalaga ang mga kailangan niya para makapag trabaho sa ibang bansa. Makalipas lamang ang ilang buwan ay naka alis na ito patungong canada para duon magtrabaho. Naging maganda ang nagdaang mga araw at buwan niya sa Canada bilang nurse bago niya nakilala si Noel isa rin itong pinoy nurse at magkasama sila sa hospital na pinagtatrabahuan nila sa canada, isang taon lang ang tanda sa kanya ng binata.