Nakahiga ako sa tabi ni Bjorn habang kapwa kaming h***d. Kanina pa kami tapos sa aming ginagawa ngunit hindi ko lang talaga magawang umalis sa tabi niya.
Buwan din ang lumipas bago kami maging magkadikit ng ganito katagal. Noong nandoon kasi kami sa secret room sa office ay mabilis lang ang kaming nagsama.
"Baby," narinig kong untag niya.
Hindi naman ako kaagad sumagot.
"I know you are mad at me. But thank you because you aren't pushing me away from you," sabi niya.
Hindi pa rin ako sumagot.
"Sana maintindihan mo ako. Hindi kita basta iniwan lang, at iiwan dito. I have my reasons, please hear me out," sabi pa niya.
Napahinga naman ako ng malalim.
"Ano ba ang dahilan? Malinaw naman na sa akin ngayon na ito lang ang gusto mo sa akin," sabi ko bago ako bahagyang umalis mula sa pagkakayakap niya.
Nakita kong napakunot ang kanyang noo.
"Anong gusto ko lang sa iyo?" nakakunot ang noong tanong niya.
Na
Ang narinig noon ni mommy na kausap ni Michael, malamang ang babaeng 'yon ang kausap niya. Flashback Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Magmula nang makausap ko si Redenn at Tyron kanina ay halos hindi na mawala sa isip ko ang mga bagay na patuloy na gumugulo rito. Malalim akong napabuntong hininga. Mas nadagdagan pa ang mga katanungan ko matapos nang mga narinig ko kanina lang. Ipinikit ko ang aking mga mata. Kriminal ba sila Michael? Nalilito ako. Mas nakagulo pa sa isip ko ang sinabi nila Tyron na hindi kayang pumatay ni Michael ng tao, ngunit ng dahil sa akin ay nagagawa niya. Ilang beses niyang ginawa. "Ayos ka lang ba, anak?" mabilis akong napalingon sa tabi ko nang marinig ko ang boses ni Mommy. "Mommy," pagtawag ko sa kanya. Mabilis naman siyang ngumiti sa akin. "Ku
Nakatayo ako ngayon sa tapat ng bintana. Kanina pa ako nakatayo lang dito at walang imik. "Baby," narinig kong pagtawag sa akin ni Michael. Hindi naman ako umimik. Kanina pa siya rito, hindi pa rin siya umaalis. "Bakit nandito ka pa?" tanong ko bago ko pinunasan ang luha sa aking mukha. Napahinga ako ng malalim. Bakit ba masyado kong dinadamdam ang mga nangyayari ngayon? Ano naman kung sila ang magkasama no'ng babaeng 'yon. "Pagpaliwanagin mo ako," narinig kong sabi niya. Napahinga naman ako ng malalim. "Ano bang dapat ipaliwanag mo?" sagot ko naman sa kanya bago ko kinagat ang pang ibaba kong labi. Nanginginig ako. Nanginginig ang buo kong katawan. "I am doing my best not to tell you this," narinig kong sabi niya. Napahinga naman ako ng malalim bago ko siya nilingon. "Ano ang ibig mong sabihin?" nakakunot ang noong tanong ko. Narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. "Ylona's black
"Renice!" narinig kong sigaw ng isang pamilyar na boses sa akin hindi kalayuan. Kaagad ko siyang tinignan bago ako ngumiti. "Mommy!" sigaw ko pabalik bago ako tumatakbong pumunta sa kanilang gawi. Kaagad naman akong sinalubong ni mommy ng yakap ni mommy bago siya ngumiti. "Kumusta ka na, anak?" nakangiting tanong niya. Ngumiti rin ako bago ako nagsalita. "Ayos lang po ako, mommy," sagot ko naman bago ako tumingin sa dalawa kong kapatid na ngayon ay nakasunod kay mommy. Nakangiti sa akin si Reev habang wala namang emosyong pinapakita sa kanyang mukha si Ranie. "Kumusta naman kayo, mommy?" tanong ko pabalik kay mommy na ngayon ay nakangiti pa rin sa akin. "Ayos na ayos na kami, anak. Maraming salamat sa iyo," sagot nito sa akin bago niya hinawakan ang aking mukha. "Dahil sa iyo
Patuloy lang ako sa pagkain kasama pa rin sina mommy rito sa mall. Kanina pa kami nandito. Namili lamang ako ng mga gamit na para sa kanila. Nakakatuwa na ng dahil sa laki ng sahod ko bilang rented wife ni Michael ay nabibili ko ang lahat ng gusto ko na para sa pamilya ko. "Anak, bumili ka naman ng para sa iyo," biglang sabi ni mommy bago ako hinawakan sa kamay. Napangiti naman ako bago ako napailing. "Hay nako, mommy. Wala pa po ang lahat ng ito sa lahat ng sakripisyo mo," sabi ko bago ko rin hinawakan ang kanyang kamay. Napatango naman si Mommy bago niya hinawakan ang aking mukha. "Masaya talaga ako anak para sa iyo. Naalala mo ba no'ng birthday mo?" biglang sabi ni mommy. Agad namang napakunot ang aking noo. "Bakit po, mommy? Ano pong meron no'ng araw na 'yon?" tanong ko naman pabalik. Ngumiti na
Nakangiti lang akong nakatingin kay Mommy, Ranie, at Reev habang silang tatlo ay kinukuhaan ng litrato ang isa't isa. Wala na akong hihilingin pa dahil ang pangarap kong magandang buhay noon para sa pamilya ko ay narito na. Patuloy lang ako sa panonood sa kanila nang bigla na lamang akong may napansing lalaki na kanina pa nakatingin sa akin at pati na rin sa gawi nila mommy. Agad na napakunot ang aking noo. Hindi ko rin alam kung bakit bigla na lamang kumabog ng mabilis ang dibdib ko. Flashback Mabagal kong idinilat ang aking nanlalabong mga mata habang nakahiga ako sa isang matigas na papag. Madilim ang paligid at hindi ko alam kung nasaan nga ba ako sa mga oras na ito. Akma na sana akong uupo ngunit naramdaman ko ang pag-sakit ng aking tiyan. Kagat labi akong mabagal na umupo mula sa pagkakahiga. Napahawak pa ako sa aking ulo dahil bigla na lamang itong nanakit. At nang pakiramdam ko ay okay na ako, mabagal ko nang inilibot a
Nanatili lang akong nakasunod kay mommy at sa mga kapatid ko. Hindi ko magawang mag-enjoy kasama nila dahil aaminin ko, hanggang ngayon ay may kaba pa ring nararamdaman ang dibdib ko. Ayaw kong maramay sila sa magulong mundo ng mga mafia. Walang alam ang pamilya ko, wala silang kaalam-alam. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi nang biglang pumasok sa isip ko ang tungkol sa hideout nila Michael kung saan nakita ko kung ano ang ginagawa nila sa taong nahuhuli nila. Flashback "Saan na tayo pupunta ngayon?" tanong ko sa lalaking katabi ko habang siya ay nagmamaneho. "Do you want to see how to interrogate an opponent?" biglang tanong nito pabalik sa akin. Napakunot naman ang aking noo. "You mean..." napatingin pa ako sa kanya. "You want to see how to make them spill the truth
Naglalakad ako ngayon papunta sa office ni Michael. Hindi ko alam kung ano ang nangyari basta may nakarating na lang sa akin na notice kung saan may malaking pera raw ang nawawala sa kompanya. At bilang isang pekeng asawa ni Michael, at acting chairwoman of the board, kailangan nila ang presensya ko. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung paano ako gagalaw mamaya dahil hindi naman malalim ang mga impormasyong nalalaman ko tungkol sa business, sana lang ay hindi nila ako masyadong pag initan dahil 'di naman ako magaling sa bagay na ito. Hindi ko naman kasi alam kung bakit ngayon pa ito nangyari kung kailan wala si Michael. Siya dapat ang nandito at hindi ko. Patuloy lang ako sa paglalakad nang bigla na lamang nagawi ang aking paningin sa elevator papunta sa opisina ni Michael. Napatingala ako upang tignan kung nasaan ang opisina nang lalaking 'yon. Napahinga ako ng malalim. Bigla tuloy pumasok sa isip ko kung ano ang nangyari noong araw na 'yon. F
Nandito ako ngayon sa kusina. Inaasikaso ko ang mga pinamili ko noong nakaraan sa mall kasama si Redenn. Napahinga ako ng malalim. Hanggang ngayon ay mabigat pa rin ang d*bdib ko kahit pa nagpaliwanag na sa akin si Michael. Napatingin ako sa container na nasa aking harapan ngayon. Kitang kita ko sa container ang itsura ko. Buwan pa lang ang binilang pero ang dami ng nagbago sa itsura ko. Hindi ko alam kung bakit pero may kakaiba akong awra na nakikita sa sarili ko ngayon. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi nang isa na namang alaala ang pumasok sa isip ko. Flashback "Renice," agad akong napatigil sa paggalaw nang makita ko kung sino ang lalaking ngayon ay nasa aking harapan. Ilang beses ko pang ipinikit at idinilat ang aking mga mata upang masigurado kung tama nga ba ang nakikita ko sa mga oras na ito. Ngunit hindi nga ako nagkakamali, si Michael nga! "M-michael?" kinakabahang tanong ko. Hindi ko alam kung bakit g
Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpleng pagsagot lang niya. Napaiwas naman ako ng tingin. Nasa labas kami ng mansion at m
Papunta kami ngayon ni Michael sa conference room para sa susunod na meeting ko with the board members.Marahan kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtama ng sinag ng araw sa aking mukha. Kaagad kong iniharang ang aking kamay upang mawala ang liwanag na ngayon ay patuloy na sumisilaw sa akin."Goo--" hindi ko na natapos pa ang kung ano sanang sasabihin ko nang matapos ko6ng tumingin mula sa aking likod ay wala na ang lalaking sa huli kong pagkakatanda ay katabi kong natulog kagabi."Michael?" pagtawag ko sa kanya. Baka kasi nasa cr lamang siya ng kwartong ito."Michael?" pagtawag ko ulit bago ako mabagal na umupo mula sa pagkakahiga at iniharang sa aking hubad na katawan ang comforter na kagabi ay sabay pa naming gamit.Nasaan ba ang lalaking 'yon?"Michael? Nasaan ka?" pagtawag ko ulit bago ako bumaba sa kama at hinanap kung saan inilagay ni Michael ang mga damit na suot ko kagabi. Napakagat naman ako ng pang ibabang la
I don't know how can someone be so harsh to someone. Kinakabahan ako. Pakiramdam ko makakarinig kaming dalawa ni Michael ng malalang sermon galing sa board members. Magkasama na kami ngayom ni Michael. "What are you thinking?" biglang tanong niya sa akin habang naglalakad kami papunta sa meeting area. "W-wala naman. Medyo kinakabahan lang ako. Baka kasi malakasang sermon ang makuha natin sa kanila," sabi ko bago ako napabuntong hininga. Kinakabahan ako. Baka matanggal si Michael sa pagiging CEO nang dahil sa ginawa ko na naman kanina. "Tss. As if they can," sabi naman niya bago ko naramdaman ang marahang paghigpit ng hawak niya sa aking kamay. "Hey, chill. They can't scold you so relax," sabi pa niya bago bahagya akong nginitian. Kinagat ko naman ang pang ibaba kong labi upang mawala ang kung ano mang gulo na naiisip ko sa mga oras na ito. "Sigurado ka ba na hindi sila magagalit sa atin?" tanong ko naman upang mawala ang kung ano mang mga gulo na ngayon ay pumapasok sa isip ko.
"Kumusta ka naman, Renice?" rinig kong tanong sa akin ni Redenn habang diretsong nakatingin sa daan. Nakasakay kami ngayon sa sasakyan ni Redenn. Papunta kami ngayon sa Seth Corporation para asikasuhin ang mga bagay na naiwan ni Michael. "Ayos lang naman ako," sabi ko habang may pilit na ngiti. Hindi ako ayos. Walang maayos. Nasasaktan ako, parang bigla akong iniwan ni Michael matapos niyang makuha ang lahat lahat sa akin. "Galit ka ba, Renice?" biglang tanong ni Redenn matapos ang ilang segundong pagiging tahimik namin. "Ha? Bakit naman?" tanong ko bago ako napatingin ng diretso sa daan. Bakit naman ako magagalit? At kanino naman? "Dahil ilang araw ng 'di nagpapakita si Michael sa iyo?" sagot naman nito sa akin. Hindi ako kaagad nakaimik. Nakakaramdam ako ng inis, at tampo dahil bigla na lang siyang nawala ng walang pasabi. Pero hindi ko 'yon maaaring aminin dahil alam ko naman sa sarili ko na wala akong karapatan. "A-ano namang magagawa ko kung ayaw niya magpakita o kung gus
Patuloy ako sa pagbabasa ng mga laman ng folders na narito sa mesa ni Michael. Sa totoo lang kanina pa ako rito pero wala pa ako ni isang napipirmahan o naa-aprubahan na plano.Napahinga ako ng malalim. Bukod sa wala talaga akong alam sa ginagawa ko, hindi ko rin maintindihan bakit ganito ang nararamdaman ng puso ko.Nasasaktan ako. Hindi lang dahil sa sinabi ng sekretarya ni Michael, kung hindi dahil kay Michael mismo. Paano nga ba kung may kasama na siyang iba? Katapusan na rin ba 'yon ng kontrata naming dalawa? Tapos na ba ang trabaho ko sa kanya bilang rented wife?Binitawan ko ang ballpen na kanina ko pa hawak pero ni-isang beses ay hindi ko pa nagamit dahil wala pa naman akong napipirmahan na kahit ano.Napasandal pa ako sa swivel chair bago ako napatingin sa kisame.Kinagat ko rin ang pang ibaba kong labi nang maramdaman ko ang pagbigat ng aking mga mata at ang pang iinit nito.Kung nasaan man si Michael, sana maalala niya man lang ako. At sana naaalala niya rin ako kagaya ko n
Tulala lang akong nakatayo ngayon sa tapat ng elevator katabi si Michael. Ito na ang araw na 'yon. Ito na ang araw na makikilala na ako ng board members, at ito na rin ang araw na official na akong ipapakilala ni Michael hindi lang sa board at sa buong kompanya, kung hindi pati na rin sa mga kaaway niya sa underground world. "Hey, are you okay?" biglang tanong ng lalaking kasalukuyang katabi ko at mahigit na may hawak ng kanang kamay ko. Marahan naman akong ngumiti bago ako tumango. "Okay lang naman ako," sabi ko bago ako muling ngumiti. Ayaw kong ipakita kay Michael ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong makita niya na natatakot ako. Natatakot ako hindi dahil sa ihaharap ako sa mga taong isa sa dahilan kung bakit maganda ang takbo ng Seth Corporation ngayon, kung hindi dahil sa katotohanan na maaari muling malagay ang buhay ko sa tiyak na kapahamakan Hindi ko kaagad narinig ang sagot ni Michael, pero hindi rin nagtagal, narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga. "Why are
"I want to hear a lot of things behind your life," sabi niya pa bago ako tinignan ng diretso muli sa mata.Natatakot ako, natatakot akong mahusgahan niya nang dahil sa nagawa ko sa aking ama.Napaiwas naman ako ng tingin bago ako huminga ng malalim. Makakaya ko bang aminin sa kanya ang totoo?"A-ano naman ang gusto mong malaman?" tanong ko pa."How was he as a father to you and to your siblings?" tanong niya. Hindi ako kaagad nakaimik.Mabait, responsable, at higit sa lahat mapagmahal na ama siya sa amin ni Ranie noong panahon na nabubuhay pa siya. Wala kaming narinig na kahit anong reklamo mula sa kanya kahit pa buong araw siyang nasa labas ng bahay at nagta-trabaho."Mabait si daddy. Mabait siya at responsable. Wala akong ibang nakita na ni-minsan ay nagreklamo siya kay Mommy tungkol sa trabaho niya," sagot ko bago ako bumuntong hininga.Maganda ang pamumuhay namin noon. Maganda at masaya, akala ko nga ay panghabang buhay na."What was his job?" biglang tanong ni Michael.Natigilan
I was still in awe whenever I think about what had happened to us. I still love him. Malalim akong huminga nang makita ko si Michael na naglalakad papunta sa gawi namin ni Redenn. Nasa likuran niya si Tyron at tatlo pang hindi ko kilalang mga lalaki. Mabilis kong iniiwas ang aking paningin sa kanya. Dahil hindi ko kayang titigan ang maganda niyang mga mata. "Twenty minutes late," sabi ni Michael nang tuluyan ng makalapit sa amin. Nakatingin pa siya sa wrist watch niya. "Traffic," biglang sagot ni Redenn habang inaayos ang suit na kanyang suot. Hindi naman sumagot si Michael kaya roon na ako tumingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin. At may kung anong emosyon akong nakikita sa kanyang mga mata. "Ahem," natatawang untag ni Tyron bago siniko si Redenn. Natawa naman si Redenn bago hinila si Tyron papunta sa kung saan. "Ano?" pagbungad ko kay Michael nang makita kong titig na titig pa rin siya sa akin. Napailing naman siya ng marahan bago muling tumingin sa akin. "Nothing," simpl
I don't know what to do anymore. Maybe life is indeed harsh to me. Nanatili kaming sakay ng nirentahang jeep ni Michael. Pareho lang kaming tahimik habang nakaupo at naghihintay na marating na namin ang palengke. Patuloy akong nanahimik, at hindi kumikibo ngunit agad nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na dala-dala ko nga pala ang cellphone na ibinigay sa akin ni Michael. Mabilis kong kinapa ang suot kong dress na above the knee. Ngayon ko lang din naalala na wala nga pa lang bulsa ang suot kong damit. "Hala, saan ko inilagay 'yon?" tanong ko sa aking sarili. Mabagal at marahan ko namang nilingon si Michael na nakatingin na pala sa akin sa mga oras na 'to. Mabilis ko naman siyang kinunutan ng noo. "Ano? Tinitingin-tingin mo?" tanong ko bago ko muling ibinaling ang aking paningin sa labas ng jeep. Kunwari ay kalmado lang ako pero ang totoo n'yan ay abot-abot na ang aking kaba dahil hindi ko maalala kung saan ko nga ba inilagay ang phone na ibinigay sa akin ng lalaking 'to. I