My younger son, who is seven, is bitten by a snake. I take him to my elder son's hospital to be treated. To my surprise, my elder son's girlfriend thinks I'm his mistress. Not only does she stop the medical personnel from treating my younger son, but she even slaps me. "My boyfriend and I are a perfect match. How dare you bring your illegitimate son here to challenge me!" She pins me to the floor as she pummels and harms me. She even screeches, "A slut like you will only stop going around seducing others once you're incapable of it!" I'm bruised, battered, and bleeding as I'm wheeled into the emergency room. My elder son handles the operation. His hand trembles as he clutches his scalpel, and he looks ashen. "Who did this to you, Mom?"
View More“Pwede ba Celestine? Huwag mo nang asahan na mamahalin kita!” sigaw ni Benjamin Peters sa asawa nito.
Mahigpit niyang hinawakan ang leeg ng kanyang asawa at saka tinulak sa kama. Kitang-kita ang galit sa kanyang mga mata. “Inubos mo na talaga ang pasensya ko sa iyo. Hindi ko na alam ang gagawin ko! Hayaan mo, divorced naman na tayo pagkatapos ng anim na buwan. Konti na lang.” “Hindi ko naman talaga tinulak si Diana sa pool. Nawalan siya ng balanse noon kaya nalaglag siya,” sagot ni Celestine sa kanyang asawa. May takot sa boses ni Celestine. Basa rin ang buo niyang katawan. Nanginginig din siya habang kausap ang asawa. Kitang-kita pa sa kanya ang pagkagulat sa pagkakalaglag niya sa swimming pool kanina. “Huwag nang maraming satsat! Kung anu-ano pang alibi mo dyan. Alam mo naman na takot si Diana sa tubig tapos ginawa mo pa iyon sa kanya? Matagal na kayong magkaibigan, hindi ba?! Dapat alam mo iyon!” sigaw ni Benjamin sa asawa. “Alam mo, kapag namatay siya ay isasama talaga kita sa hukay niya. Tandaan mo iyan,” habol pa niyang sabi na labis na dumurog sa puso ni Celestine. Tumahimik lang si Celestine noon, nakaupo pa rin sa sofa at basang-basa dahil nga sa pagkakahulog niya sa pool. Hindi niya alam pero sa bawat salita na lumalabas sa bibig ng asawa niya ay siyang hiwa naman sa puso niya. Hindi na siya halos makahinga. ‘Matagal na kayong magkaibigan ‘ ‘yong mga salitang iyon ay tumatak na sa isip ni Celestine. Nagulat na lang siya nang maramdaman na may luha na tumulo sa kanyang mga mata. Hindi siya makapaniwala na ang taong nagtatanggol sa ibang babae ay mismong ang asawa niya. Pitong taon na ang kanilang relasyon, apat na taon bilang magkasintahan at tatlong taon naman bilang mag-asawa. Tatlong taon na ang nakakalipas noong malaman niyang ikakasal sila ni Benjamin ay sobrang saya niya. Matagal na kasi niyang pangarap ang pagiging isang asawa. Pero, pagkatapos niyang ikasal sa asawa ay nalaman niyang ayaw lang pala ng nanay ni Benjamin kay Diana para rito. Ginamit lang siyang kasangkapan ng ginang para masabing kasal na ang kanyang anak at tuluyan nang magkalayo sina Benjamin at Diana sa isa’t isa. Noong nalaglag si Diana, ang daming gustong tumulong sa kanya pero noong si Celestine ang naroon sa pool, kahit mamatay na siya ay wala pa ring sumaklolo sa kanya. Sobrang nasaktan si Celestine noon dahil naalala ni Benjamin na takot si Diana sa tubig pero hindi man lang naalala nito na ang asawa ay takot din sa tubig. Natatawa na lang siya sa kanyang sarili dahil ang relasyon na pilit niyang binubuo sa asawa ay puro kalokohan lang pala. Ang sabi nga ng iba, sa una lang maganda ang lahat ng bagay sa mundo. Tiningnan siya nang masama ni Benjamin habang siya ay nasa sofa. “Baliw!” Oo, aminado naman siya sa kanyang sarili na baliw siya. Hindi niya kasi sinunod ang kanyang ama kahit na pinagsabihan na siya nitong huwag magpapakasal kay Benjamin. Tinalikuran niya ang kanyang pamilya na umabot na sa puntong kailangan nang dalhin sa ospital ng kanyang ama dahil sa sama ng loob na binigay niya rito. Sinabihan na siya ng kanyang ama noon na kapag nagpakasal siya sa lalaking hindi naman siya mahal ay siya rin ang uuwing luhaan pero hindi nakinig si Celestine. Ang tanga niya para maniwala na gusto siyang pakasalan ni Benjamin. Dati kasi ay ito ang mapilit na nagsasabi ng kung anu-ano tungkol sa kasal. Naniwala rin siya noon na kapag minahal niya nang totoo si Benjamin ay lalambot ang puso nito sa kanya at mamahalin siya pabalik. Nilaban pa ni Celestine sa kanyang ama ang relasyon nila ni Benjamin. Pinangako niya rito na magiging masaya sila pagdating ng panahon pagkatapos ng kasal nila. Pero, anong nangyari? Nagkamali siya. Kahit gaano mo pala mahalin ang isang tao, o kahit gaano mo pa siya pakitaan ng tama ay mali ka pa rin para sa kanya. Baka nga pati ang paghinga mo ay mali na rin sa kanyang mga mata. Napagtanto niya na ang pagkapanalo pala ng kanilang relasyon o ang pagkatalo nito ay hindi manggagaling sa kanya kung hindi kay Benjamin Peters. Agad na nagliwanag ang mga mata ni Benjamin nang makita ang caller ID ng taong tumatawag sa kanya. Para bang nabura ang lahat ng galit na kanyang nararamdaman sa asawa. Kahit hindi naka-loudspeaker ay rinig na rinig ni Celestine ang boses ng isang babae sa kabilang linya. Hindi niya lang alam kung ano ang sinasabi nito kay Benjamin pero sigurado siyang babae iyon. Agad niyang kinuha ang kanyang suit habang hawak pa rin sa isang kamay ang kanyang cellphone. “O, huwag ka nang masyadong magalaw dyan, ha? Hintayin mo ako. Papunta na ako dyan.” Sa huling pagkakataon ay tiningnan ni Benjamin ang kanyang asawa at saka naglakad na palayo. Ni hindi na siya tumingin kay Celestine ulit. “Benjamin Peters,” malinaw na sabi ni Celestine. Ilang minuto pa ay nagsalita ulit siya. “Takot din naman ako sa tubig, ah?” Napatigil si Benjamin, ang iniisip niya ay sobrang kulit ni Celestine. Kitang-kita ang inis sa kanyang mga mata. Natakot lang si Diana noon sa tubig dahil na-kidnap si Benjamin dati. Kinailangan niyang lumangoy para masagip ang buhay ng lalaki. Simula noon ay namuo na ang takot sa tubig ni Diana. Pero, si Celestine? Marami pa nga itong medal at cetificate sa larangan nang pagda-dive pagkatapos ay sasabihin nito na takot siya sa tubig? Hindi siya naniniwala sa asawa. Ano bang akala niya? Mamahalin na siya ni Benjamin oras na sinabi niya iyon? Hindi, hindi pa rin siya mamahalin ng kanyang asawa. Ilang minuto pa ay nakita na ni Celestine na paalis na si Benjamin, durog na durog na naman ang kanyang puso. Hindi na niya alam ang gagawin kaya bigla na lang niyang natanong ang asawa tungkol sa isang bagay. “Minahal mo ba ako kahit minsan?” ang mga luha niya ay pumapatak na naman sa sobrang lungkot. Umaasa pa rin siya na kahit paano ay may pagmamahal pa rin si Benjamin sa kanya. Kahit awa na nga lang ay tatanggapin na niya. Noong mga oras na iyon ay nilingon na ni Benjamin ang kanyang asawa. Handa na niyang kausapin ito. “Sa tingin mo ay ngayon talaga ang tamang oras para pag-usapan ang pag-ibig na iyan? Celestine naman, huwag ka namang magpaawa sa akin. Hindi na gagana iyan,” masakit at sobrang linaw para kay Celestine ng mga binitawang salita ni Benjamin para sa kanya. Ang buong akala niya ay madali lang ang buhay noong maging asawa niya ang isang Benjamin Peters, pero ang hindi niya alam ay ganito pala ang sasapitin niya. Ganitong klaseng pagmamahal ang kayang ibigay sa kanya ng kanyang asawa. Puro luha.Benedict was livid. He couldn't hold in his anger any longer. He gave the bodyguards a look. They grabbed Yvonne's arms, holding her in place.His expression was dark. "I will ask you one last time. Where's my brother?""He's dead."Benedict slapped Yvonne again. This time, the force was enough to make her spit out blood.Yvonne gave up all pretenses. "Benedict Fuller, are you a real man? You're 30 years old, yet that boy was only seven years old. How could he be your brother? Why are you lying? Why are you being so cruel to me?""Stubborn woman!" Benedict kicked her to the ground. Taking out his phone, he pulled up a photo of our entire family. "Look at this. This is my mother. This is my brother."In the photo, my husband and I stood lovingly together, accompanied by Benedict and Jeremy.Only now did Yvonne look scared.When the bodyguards dragged her away, she was shaking and shouting, "Benedict, I'm sorry! Please forgive me! I didn't know she was your mother. Mrs. Fuller,
"Mom?" Benedict said uncertainly.I couldn't open my mouth, but I nodded with tears in my eyes.He broke down, his emotions whirling out of control. "Who did this to you, Mom?"His voice was trembling. He sounded like a helpless child. Suddenly, he stiffened. He had just realized—belatedly—that the "bitch" Yvonne was referring to was me.Thankfully, Benedict didn't take him long to calm down again. He picked up his tools. "Don't worry, Mom. You'll be fine. I will save you."He began checking me over. The more he looked, the more he trembled. His voice shook as he asked, "Mom, did Yvonne do all this to you? Including sewing up your private parts?"I closed my eyes without saying anything.My silence enraged Benedict. Several times, he tried to storm out of the room to look for Yvonne, but Dr. Jansen stopped him. "The most important thing right now is to treat the patient."Poor Benedict. He had always been a good son, but now, he was forced to face his own mother's humiliation.
Benedict rushed into the operating theater and was surprised to see Yvonne alone, holding a scalpel. "You're a nurse. Are you qualified to perform surgery?"Yvonne did not answer him. Instead, she looked at him proudly, seeking praise. "Benedict, I took care of a huge problem for you. Shouldn't you thank me?""What problem?"Yvonne pointed at me and grinned. "This woman wanted to seduce you. Don't worry. I've dealt with her."Benedict was stunned for a moment. "What?"Yvonne hooked her arm through his and said daintily, "You're not angry, are you? I know she was your first love, but I'm your girlfriend now. You can't take her side. Otherwise, I'll ignore you for the rest of my life."Benedict's expression was cold. "I've already told you you're my first girlfriend," he said impatiently. "Why won't you believe me?"Yvonne pouted. "You always lie to me. No man has his first relationship at 30 years old."Benedict spoke the truth. I had always been strict with him. Plus, he was di
Yvonne was stunned for a moment, but she quickly answered calmly, "Dr. Jansen and I are using the room. Are there no other operating theaters available, Ben?"I lay on the operating table and opened my mouth to scream, but as soon as I moved my facial muscles, my wounds stung with pain. I didn't dare to move."It's okay. I'm just asking," Benedict said.Yvonne was completely different when she was talking to Benedict. Unlike the insolence she'd shown me, she was now sweet and dainty as she came up with an excuse. At the end, she added, "Wait for me to finish up. I want to go shopping with you.""Okay. I need to get an Outoman figurine as a gift, too."Even though I couldn't see Benedict's expression, I knew he was smiling.A few days ago, Jeremy had clung to Benedict's arm and asked him for a "big boy" gift since he was turning seven soon.Benedict had nodded and asked him what he wanted, poking Jeremy's forehead as he did so. Jeremy had said, with all the confidence of a seven-
I walked toward Yvonne slowly. "Jeremy is dead. My son is dead."I was crying and laughing at the same time, like I was possessed. "You'll pay for this with your life!"I lunged at Yvonne. However, just as I was about to reach her, I felt a sharp pain on the back of my head.I collapsed to the ground.Francis ran over to Yvonne with a baseball bat in his hands. "Yvonne, are you okay?"She patted herself on the chest, visibly shaken, and shook her head. Then, she stepped on my face. "How dare you try and touch me, you bitch? I'll have to teach you a lesson so you know I'm not someone you should mess with!"My head hurt. My consciousness was beginning to fade.Right before I lost consciousness, I heard Francis ask, "Yvonne, are you sure it's fine that the kid died?"Yvonne scoffed. "This is the emergency room of a hospital. People die here every day. Besides, it was already too late by the time the kid was brought in. He didn't even make it into the emergency room…"Their laught
I was shocked by this unreasonable request.Yvonne pushed me impatiently. She grabbed Jeremy by the hair and shoved his ashen face into mine. I was utterly hopeless.All around me stood Francis's burly thugs. They leered at me, their eyes roaming across my chest.I held my shirt closed by the collar and shook my head, tears falling.Yvonne laughed coldly. "I'm not in any hurry. I'm just not sure whether this little bastard has the time to wait for you to take off your clothes."My tears fell even quicker.Benedict had told me about Yvonne before. He told me that she was kind.I looked at the vicious woman before me and shuddered.Around me, the men were still leering. "Take off your clothes! You're already a cheating slut. What's there to be embarrassed about?" they taunted. "I see that bulge on your chest. What are you hiding under your shirt? Take it off and let us see!"Yvonne took out her phone and began recording. "Snake venom takes about an hour to kill. Figure it ou
Welcome to GoodNovel world of fiction. If you like this novel, or you are an idealist hoping to explore a perfect world, and also want to become an original novel author online to increase income, you can join our family to read or create various types of books, such as romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel and so on. If you are a reader, high quality novels can be selected here. If you are an author, you can obtain more inspiration from others to create more brilliant works, what's more, your works on our platform will catch more attention and win more admiration from readers.
Comments