“Ito na ba lahat ng gamit mo?” tanong ni Tres mula sa ibaba.
“No.” sagot ko nang isara ko ang pang-huling luggage ko at itinayo iyon kasama ng iba pang naimpake ko na.
Ngayon ko lang naasikaso ang lahat dahil busy ako nitong mga nakaraang araw. Marahan akong tumayo at napatingin sa apat na sulok ng kwarto. I will seriously miss this room, hindi lang itong kwarto ko ngunit pati na rin ang buong apartment. Dalawang taon pa lang akong nakatira rito pero pakiramdam ko ay mas mahaba pa roon ang nilagi ko rito., kahit na madalas ay hindi ako rito nag-i-stay, naging comfort place ko pa rin ito.
“Anong balak mong gawin sa iba mong gamit?” Napalingon ako nang makitang umakyat si Tres. Right, mga damit at ilang gamit ko lang inimpake ko, ang mga gamit kong mabibigat gaya ng cabinet at kama ay hindi ko alam kung dadalhin ko pa ba hanggang sa penthouse ni Tres. Kumpleto na kasi ang gamit sa isang kwarto roon, wala nang paglala
“It’s my precious weekend, where are you taking me?” tanong ko nang maupo ako sa upuan at kunin ang inabot na kape ni Tres. Naglapag din siya ng pancake sa harapan ko na puno ng syrup. Wow, ganito ba kapag newlyweds?“I’ll buy you a new dress for the ball that will be held tomorrow evening.” sagot niya nang hatakin niya ang upuan at maupo roon sa katapat ko. Tipid akong tumango dahil naalala kong pumayag na nga pala akong sumama sa kanya bilang partner ni Crimson. We need to get information from Lucian and get rid of him after—him and the bartender to be exact. I know I’m thinking like a criminal right now but I need to make sure I get rid of everyone who saw my face that night, or else mahihirapan akong kumilos ng malaya.“By the way, kilala mo si Lucian?” tanong ko pagtapos humigop ng kape.“Yeah, kind of? Regular siya sa Rendezvous nightclub. Why
“So, how do I look?” Humarap ako kay Tres at ipinakita ang final look ko matapos ang halos isang oras nap ag-aayos. I’m already wearing the halter neck crimson dress he bought for me and the personalize roman greek mask he ordered. Parehong-pareho ang disenyo noon sa kanya, ang ipinagkaiba lang ay ang kulay. Kung ang kanya ay pula at silver, ang akin naman ay kulay itim at gold. Nagsuot din ako ng itim na mahabang wig at naglagay ng red lipstick nang sa gano’n ay maiba ang itsura ko kahit papaano, hindi ako kampante na maskara lang ang magtatago ng identity ko ngayong gabi. “Yeah, you look stunning and unrecognizable.” aniya matapos kunin ang laylayan ng buhok ko at amuyin iyon. Now, that I’m seeing him disguised as Crimson againㅡhindi ko alam kung ano ang mararamdaman, at first hindi naman ako na-intimidate gaano sa presence niya but now. I’m feeling different, hindi ko ma-explain kung ano ang saktong nararamdaman
I began to walk casually while my calculating eyes search the whole place like an animal looking for its next prey. Ngingisi pa ako sa sa rili ko dahil sinusundan ako ng tingin ng bawat madaanan ko, mapababae man o lalake. I don’t know if they’re looking at me because I’m stunning or because I’m with Crimson, whatever the reason is—I don’t like the attention they’re giving. It’s so unpleasant. “Oof, target lock.” My mouth quirk into a smirk the moment I saw Lucian. Kahit nakatago ang mukha niya ay alam kong siya pa rin ang nasa likod ng masquerade mask. His built, his mannerism and the way his lips moved. It was the same night he approached me. “Lucian? Is that you?” agad na tanong ko rito nang sa wakas ay mapag-isa na siya. Saglit niyang inayos ang suot na necktie bago ako tingnan mula ulo hanggang paa. Kahit na natatakpan ng maskara ang kalahati ng kanyang mukha ay halatang sinusuri niya ako, he’s probably wondering who the hell I am.
“Troy, are you home? Can I come over?” tanong ko sa kabilang linya nang sa wakas ay sagutin niya ang tawag matapos ang ilang beses na pag-ring noon. “What’s wrong?” he whispered. “Are you with someone? Am I disturbing you?” Tumawid ako sa pedestrian lane nang mag-red ang stop light, may ilang lumilingon sa akin ngunit hindi ko iyon pinansin. “They found me.” “What? Who? Where exactly are you?” nag-aalalang tanong ko nang bilisan ko ang paglakad. Masama ang kutob ko, is he talking about the Sharkteeth’s leader? Is he being chased right now? “Troy, answer me. Where are you? Ilan sila?” “There’s ten of them, nasa alley ko malapit sa Ardent Street.” “Shit! Do you have a weapon with you?” “No.” “Okay. Wait for me, I’ll go there.” Agad akong pumara ng taxi at nagmadaling sumakay roon. Pagkarating sa penthouse ay hindi ko inaasahang naroon na si Tres.
“Are you looking down on me?” tanong sa akin ng kalaban ko. After dodging a lot of punch, I know he will be off guard so I took that chance to hit him. The blood is now coming from his nose but I didn’t hear a crack so it wasn’t that bad. Mukhang matibay ang isang ito ah, muli siyang sumugod sa akin but this time ay hindi na ako umiwas pa. Hinintay ko siyang makalapit sa akin at nang ilang hakbang na lang ang pagitan namin ay agad akong naupo, I smiled sweetly before kicking his legs out from under causing him to fall with a thud. Mabilis naman akong tumayo para pumaibabaw sa kanya, I start throwing punches like there’s no tomorrow. “Rei, that’s enough. You’re too brutal.” ani Troy kaya naman napalingon sa kanya at tiningnan ang kalaban niyang nakahandusay na sa sahig. I can’t even recognize him anymore, puro dugon a mukha ng lalaking ‘yon. “I don’t want to hear that from you.” nakangisi kong sabi bago hawakan ang kamay niya dahil nila
“Caspian?” taas-kilay kong tanong. “Yeah, halos isang linggo na noong inutusan ko siyang kumuha ng impormasyon kay Lucian, pero kanina lang siya tumawag sa akin para ipaalam na hidden member ng Cerebro si Lucian.” paliwanag niya nang suklayin ang nakalugay niyang buhok. Napakagat ako sa kuko ng hinlalaki kong daliri at saka nag-isip ng mabuti. Hidden member, hindi ako aware na may ganoong pakana ang Cerebro. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin inaasahan na buo pa rin sila. If my memory serves me right, apat na buwan na ako sa Phantom noon nang kumalat ang balitang nagkaroon ng engkwentro ang SIA at ang Cerebro kung saan paarehong nangalahati ang dalawang panig. Tatlong linggo after ng insidente ay nag-disband ang Cerebro, mula noon ay wala na kaming naririnig na balita tungkol sa kanila. “So, what happened? Did you kill him?” tanong ko, dahilan para mapalingon siya akin. “I saw the
“What are you doing here—oh, wait! Don’t tell sa ‘yo galing ‘yong champorado?” tanong ko dahil paborito niya iyon kaya lagi siyang may stock na instant mix champorado. “Yeah, hindi pa nga lang luto.” natatawa niyang sabi nang makalapit ako sa kanya. “I see, pero bakit ang bilis mong makapunta rito?” “Oh, uhmm… Nasa third floor ‘yong apartment ko.” Tumingin siya saglit kay Tres nang umalis ito at nagpunta sa kusina para lutuin ang instant mix champorado. Matapos noon ay ibinalik niya rin sa akin ng tingin. “Until now, hindi pa rin ako makapaniwala na nagpakasal at nakipagtulungan ka sa mafia’ng tulad niya. And here I thought, loyal ka sa organization.” Napairap ako sa sinabi niyang iyon. “I have my own reasons. Just like you have yours.” sabi ko nang maglakad ako papunta sa kusina at maramdamang sumunod siya sa
“Did you rest well?” Napalingon ako sa boses na iyon at nakitang nakasandal si Tres sa frame ng pintuan. Saglit kong tiningnan ang glasswall at nakitang papalubog na ang araw sa labas. When did I fall asleep? Oh right, we stopped kissing when his dad suddenly came, after that ay nagkausap kami saglit pero dahil may importante silang pag-uusapan ni Tres ay lumabas sila ng office habang ako naman ay dumiretso rito sa private room ni Tres na nasa office lang din niya. Ang sabi niya sa akin ay madalas siyang dito matulog dahil ginagabi na siya sa trabaho, ngayon ko lang din na-realize na ang workaholic niya palang tao, lalo na no’ng makita ko ‘yong mga nag-pile up na documents sa mesa niya. Siguro ay natambak iyon dahil busy siya nitong mga nakaraang araw, ano na lang ang mangyayari kapag nagpunta kami sa ibang bansa? I’m sure, maiipon ang trabahao niya rito sa kumpanya. “Yeah, uuwi na ba tayo?” tanong ko nang bumango
“Tres and Revy, since you have consented together in holy matrimony, and have pledged yourselves to each other by your solemn vows and by the giving of rings, and have declared your commitment of love before God and these witnesses, I now pronounce you husband and wife in the name of the Father and the Son and the Holy Spirit. Those whom God hath joined together, let no man separate.” “Tres, you may kiss your Bride.” Ngumiti ako dahil iba sa pakiramdam nang marinig ko ang mga katagang iyon. Ganitong-ganito rin ang sinabi ng priest noong una kaming ikasal ni Tres, noon wala kaming nararamdaman sa isa’t isa pero ngayon ay umaapaw ang pagmamahal namin isa’t isa. Marahan naming hinarap ang isa’t isa bago niya marahang hinawakan ang pisngi ko at hinalikan. Ipinagdikit pa namin ang noo namin bago kami napatingin sa mga bisita, kung noon ay pamilya lang namin ang naka-witness sa kasal, ngayon ay may nadagdag na kaibigan.
“Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na gaing kayo sa mayamang pamilya.” ani Justin habang nasa iisang mesa kaming lahat. Isang buwan matapos ang mission ay nagkita-kita ulit kami dahil gaya ng napag-usapan noong ni-recruit namin sila ay mabubuwag din ang grupo, but since birthday ni Tres ngayon ay inimbitahan namin sila sa private resort.Nag-decide kami na rito mag-celebrate imbis na kasama ang pamilya namin dahil sigurado akong hindi magiging maganda ang araw ni Tres kapag sila ang kasama namin. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin maganda ang relasyon niya sa mga kapatid niya, although nagbago ang pakikitungo sa kanya ng daddy niya. Mukhang nag-trigger na lang iyon para lalong magalit sa kanya ang stepmother niya at mga anak nito.“Ayaw niyo ba gawing permanente ‘yong grupo?” tanong ni Luigi habang nagbubukas ito ng mga bote ng alak.“No.” sabay na sagot namin
“Let’s go.” aya sa akin ni Tres nang tumakbo siya papunta sa akin.“Where are we going?”“Nakatakbo si Lucian, we need to find him.” aniya at tumanngo naman ako bago kami tuluyang bumaba ng hagdan pero agad kaming nabunggo ng mga taong nagsisitakbuhan. Halos matangay pa ako ng iilan sa kanila but Tres was fast enough to grab my hand again.He was looking straight into my eyes, kahit na natatakpan ang kanyang mukha ng maskara ay kitang kita ko pa rin kung paano niya akong tingnan sa mga oras na ito. Minsan napapaisip na rin ako, what if hindi ko siya kasama ngayon? What if hindi ko siya nakilala? Gano’n pa rin kaya ang magiging buhay ko? Kahit ang kamay lang namin ang magkahawak ay ramdam ko ang bigat ng bawat paghinga niya.“Are you okay? Are you hurt?” All my thoughts halted when he pulled me close to him without warning. Napahawak ako sa d
“Are you sure you’re okay? Don’t push yourself too much later,” paalala ko kay Tres habang hinahanda ko ang mga gamit n a gagamitin namin mamaya para sa misyon. Yes, the long wait is over. Noong araw na ma-discharged si Tres sa hospital ay nakumpira ko na totoo ang sinabi ni Zane, may anak nga sa labas si dad pero hindi ko pa siya nakakausap tungkol doon dahil naka-focus ako sa pag-training.Nakaubuo na rin kami ng concrete plan at sa loob ng tatlong linggo ay gumaling na sa paghawak ng baril ang mga miyembro, ganoon din sa fist fight dahil halos araw-araw kaming nag-i-sparring para magsilbing practice na rin. Although hindi nakatira sila Troy, Freya at Loren sa hideout ay araw-araw naman silang pumupunta roon para tulungan kami sa Training.“I’m okay, napatunayan ko na ‘yon sa ‘yo noong nag-sex tayo sa hospital.” sagot ni Tres, dahilan para maalala ko na naman ang kahibangan na ginawa ko
“Bakit naka-disguise ka?” tanong ni Troy nang sumakay silang tatlo sa kotse. Sinundo ko kasi sila sa office at nakasuot ako ng itim na wig. It’s been two days since the incident in the night club happened, wala ni isa sa pamilya ni Tres ang nakakaalam ngayon na nasa hospital siya. Sabi niya kasi ay wala namang silbi kung malalaman nila dahil malamang sa malamang ay baka matuwa pa ang mga ‘yon lalo na ang mag-ina.“Oh yeah, I forgot to tell you. Itinago namin ang identity ni namin ni Tres sa limang na-recruit namin, mas kilala nila si Tres bilang Crimson at ako naman ay Luna.” paliwanag ko bago kuhain ang maskara ko sa compartment at ipakita iyon, “Kasama ‘to sa disguise ko, pamilyar ba ‘yong design?”“Katulad ng maskara ni Crimson. Iba lang ang kulay.” sabi ni Loren na nakapwesto sa likuran kasama si Freya.“Wait, no’ng gabing inatake ako
“What? You’re going to help us?” hindi makapaniwalang tanong ko at tumango-tango naman si Freya. Tiningnan ko si Troy at Loren bago ngumiti nang tipid. Hindi ko inasahan na lalabas sa bibig niya ang bagay na iyon.“Sigurado ba kayo?” paninigurado ko dahil kapag tinulungan nila ako ay nakipagtulungan na rin sila mafia at isa pa, hindi iyon mission galing sa organisasyon.“Of course, but first tell us your plans.” ani Troy kaya naman napalingon ako kay Tres na nasa likuran ko. Tipid lang din siyang tumango, dahilan para mapangiti ako at maupo na para ma-explain ko sa kanila ang lahat mula sa kung sino ang target namin at kung sano ang mga plano naming gawin.“Three weeks from now, we’re going to infiltrate Lucian’s house.” panimula ko bago pasadahan ng tingin ang tatlo dahil halatang na-confuse sila.“Who’s Lucian?” nag
“I will distribute the masks.” sabi ko nang lumapit ako isa-isa sa limang lalaki na para bang nabugbog sila dahil lantang-lanta sila kumilos. Ni hindi man nga lang nila magawang tumayo. How did they train yesterday? They’re so diligent, and I like that. The more na focused at seryoso sila sa mission ay the more na siguradong magtatagumpay kami. To be honest, hindi ako ganoon ka-confident sa umpisa since biglaan ang pagbuo ng grupo but now that I’m seeing their effort—sigurado ako na matatapos namin ang mission ng hindi nagbubuwis ng buhay.“Here guys, tingin kayo sa monitor.” sabi ni Caspian nang malagay niya ang flash drive niya sa TV at ipakita sa amin ang itsura ng mga main members ng Cerebro.“May total na 10 members ang Cerebro, kasama na roon ang leader na si Lucian. Here’s the photo of them, kabisaduhin niyong mabuti para kahit nakasuot sila ng mask ay makilala niyo sila agad. Sila
“Wait, Tres. Calm down first. ‘Wag mo nang patulan ang mga ganyang klase ng tao, ‘wag kang mag-aksaya ng oras. He’s not even worth your attention.” sabi ko dahil parang nawawalan na siya ng kontrol sa sariling emosyon. I’m sure, punong-puno na ang galit niya kay Zeke dahil sa mga atraso nito sa kanya at kapag tuluyang umapaw ang galit na iyon ay baka mapatay na niya ang sarili niyang kapatid. I need to stop him or elseㅡthings are gonna get messy.“Zeke. Just let go!” sabi ko pero mukhang wala siyang intensyon na makinig sa amin. Pursigido siyang i-provoke si Tres kahit na alam niyang masasaktan siya, he’s obviously doing this para makita ng daddy niya kung gaano kabayolente si Tres at nang sa gano’n ay ma-disappoint ito sa kanya. I can see through right his nasty plans but if I can’t stop it, I’ll just do everything to turn the freaking table.“I don’t want t
“Good evening,” nakangiting bati ko nang makarating sa private room na pina-reserved ni dad. Naroon na silang including Tres’ brothers, and this time ay hindi nila kasama ang mga asawa nila.“It’s been a while, Tres.” ani dad nang iatras ni Tres ang upuan nang sa gano’n ay makaupo ako sa tabi ng plastic kong ama.“Yes, father-in-law.”“Buti nakarating kayo kahit short noticed.” Napalingon ako nang sabihin iyon ng stepmother ni Tres. Ngumiti ako nang malawak at pinasadahan ng tingin ang dalawa niyang anak na ngayon ay nakatingin din sa akin.“Oh, Tres and I were on vacation. Most of the time, nasa bahay lang kami.” sagot ko.“I heard from your father that you quit your job recently?” tanong ni Mr. Sylvestian at tipid akong tumango. Kinalat na agad ni dad ang balita para makasiguradong hindi ako aatras sa pagtrabaho sa kumpanya. “That’s a wise