Kanina pa kami nag-eensayo ni Damien dito sa mainit na field at hingal na hingal na ako. Gusto ko nang tumigil kaso kapag ginawa ko iyon, ang mga nanlilisik na mata ni Damien ang nakikita ko.
Hindi ko naman kasi aakalain na magiging ganito pala kahirap ang ginagawa nila. Akala ko talaga ay diretso hawak ng baril na kami pero hindi ko aakalain na kailangan ko pa lang makipaglaban gamit ang kamay at paa.
"Make your body still, Sabrina." Ayan na naman ang boses ni Damien. Kanina pa kami dito at hindi man lang niya ako hinayaang makapagpahinga.
Kung alam ko lang na ganito pala ito kahirap, hindi na lang sana ako tumuloy. Mas gusto ko pa atang magtrabaho ng magtrabaho sa loob ng kompanya. Pero kapag naiisip ko naman na ang ginagawa kung ito ay para protektahan ang pamilya ko, parang nabubuhayan ang loob ko.
Kapag natuto ako ng mga ito ay kaya ko nang protektahan ang pamilya
(Sabrina's POV)Isang linggo na kaming walang ibang ginawa kung hindi ay ang mag-ensayo ni Damien. Wala siyang pinalagpas at lahat ay tinuro niya sa akin. Hindi naman naging mahirap para sa akin ang matutunan lahat ng mga tinuro niya. Damien is a good tutor despite of how terror he is.Nagdesisyon si Damien na wala daw muna kaming training ngayong araw dahil gusto daw muna niya akong magpahinga. Na sa bahay ako sa mga oras na ito kasama si Elijah. Nagpaalam si Damien na may pupuntahan lang siya saglit. Gusto ko sana sumama sa kaniya kaso hindi ko naman puwedeng iwanan dito si Elijah.When I make sure na nakatulog na si Elijah ay nagdesisyon akong iwanan siya pansamantala dito sa loob ng kuwarto para bumaba. Nando'n din kasi sa baba ang mga kaibigan ko.Naglakad na nga ako pababa saka nadatnan ang mga kaibigan ko na sina Jessel, Glaiza at Allysa na ngayon ay nagtatawanan. Sabay naman silang napalingon ng
(Sabrina's POV)Nabigyan na namin ng maayos na libing si dad at hanggang ngayon ay wala pa din kaming lead sa kung sino ang may gawa no'n sa ama ko. Pero isa lang tinitiyak ko, hindi ako titigil hangga't hindi ko nabibigyan ng katarungan ang pagkamatay ng ama ko.Alam ko na ang pumatay sa kaniya ay isa sa may malaking galit sa kaniya at kung sino man siya, dapat na siyang magtago sa lungga niya dahil gagawa ako nang paraan para maipaghihiganti ko ang ama ko.Na sa bahay ako sa mga oras na ito habang si Damien ay nakikipaglaro sa anak namin. Ang iba naming mga kasama ay na sa baba at may kaniya-kaniyang ginagawa. Nanatili na lang muna ako sa kuwarto ko dahil gusto ko rin makapag-isip muna.Nasasaktan pa din ako hanggang ngayon dahil sa biglaang pagkawala ng ama ko. Hindi ko matanggap na namatay siya ng gano'n na lang.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko at kasabay no'n a
(Sabrina's POV)Nakatayo pa din kami hanggang ngayon at habang yakap-yakap ko si Scarlet. Bigla naman niya akong pinakawalan saka hinarap si Damien sa likod ko."Damien, gusto ko lang din humingi ng kapatawaran sa mga nagawa ko." Sabi niya kaya naman ay blanko lang na nakatingin si Damien sa kaniya."It's maybe easy for Sabrina to forgive you, but I cannot forgive you that easy, Scarlet. Hindi ko makakalimutan ang ginawa mo na naging dahilan para mawala si Sabrina sa akin at para masaktan ko siya." Sabi ni Damien kaya naman ay napakagat labi ako."Alam ko, Damien pero nakahanda naman akong patunayan sa inyong lahat na lubos ko nang pinagsisihan lahat ng mga ginawa ko." Sambit ni Scarlet at nakinig lang ako sa kaniya. Hindi ko din naman makukumbinsi si Damien na patawarin si Scarlet kasi alam ko at ramdam ko na galit siya dito."Don't worry because time will come, makakaya din ki
(Sabrina's POV)Ilang minuto din ang lumipas ay kaagad naman kaming nakarating sa sementeryo. Hindi pa din mawala ang kaba sa dibdib ko at napansin naman ito ni Scarlet kaya bigla niyang hinawakan ang kamay ko."Okay ka lang ba?" Nag-aalala niyang tanong sa akin kaya naman ay mabilis ko lang na tinango ang ulo ko bilang tugon sa kaniya. Nag-aalala siyang tumingin sa akin na tila ba ay hindi siya kumbinsido sa sinabi ko."Ayos lang ako, Scarlet. Don't worry about me kasi kailangan na nating makapunta sa libing ni Dad." Sabi ko at nagbuntong hininga na lang siya bilang tugon sa akin.Agad naman na huminto ang sasakyan sa harap kung saan namin pribadong inilibing ang katawan ni dad. Agad na bumaba si Scott at Damien para pagbuksan kami. Inalalayan naman ako ni Damien kaya hindi ko maiwasang mapangiti sa kaniya.Pagkatapos no'n ay sabay na kaming apat na naglakad sa kung saan nakalibing si
(Damien's POV)Paglingon ko sa gilid ko ay napansin ko na wala na pala sa tabi ko si Cassandra. Inilibot ko ang paningin pero hindi ko na siya mahagilap. Kaya naman ay nagsimula na akong mag-alala at naglakad na para hanapin siya."Damn, where are you, Sabrina." I kept to tell that to myself and tried to roamed the department store to find her. Halos mabaliw na ako kakahanap sa kaniya and was about to pulled out my phone on my pocket ng biglang may napansin akong nagyayakapan sa isang sulok.Napatigil ako sa tangkang pagkuha ng telepono ko at naglakad papalapit dito. Kahit na nakatalikod si Sabrina ay alam ko na siya ang nakita ko. Ang tanong, sino ang babaeng nakayakap niya?They didn't notice me coming at dahan-dahan lang akong naglalakad papunta sa kanila. Akmang lalapitan ko na sana sila ng biglang mapansin ko ang babaeng kayakap niya. Hindi ako puwedeng magkamali at alam ko na ang tiyah
(Damien's POV)Ilang araw ang lumipas at pinag-iisap kong mabuti ang lahat. Ngayon na alam ko na ang totoo na may nakapasok na kalaban sa teritoryo ko. Nagkamali sila ng kinalaban at hindi pa nila lubos na kilala si Damien Cullen.Bigla akong nagsindi ng isang stick ng sigarilyo dito sa loob ng hideout ko. Hindi ko pinaalam kay Sabrina ang mga nangyayari dahil ayokong mag-alala siya. Nagpaalam ako na sa kompanya lang ako pupunta pero ang totoo ay inaabangan ko ang pagdating nila Cole.Ihaharap nila sa akin kung sino ang traydor sa grupo ko. Ngayon alam ko na kung sino ang kalaban namin. Ngayon nalinawan na ako na mayroon talagang tao na nagpaaway sa Williams and Cullens."They never know me a lot when I'm mad. Mali sila ng taong kinalaban." Ipinatong ko ang dalawang baril sa mesa ko habang nag-aabang na bumalik kaagad sila Cole dito. Ilang minuto lang din ang lumipas ay may dumating na siya
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Mahigit dalawang buwan na ang lumipas nang ikasal kaming dalawa ni Damien at ngayon ay namumuhay kaming dalawa na masaya at kasama ang anak namin na si Elijah. Higit sa lahat ay may panibago na namang miyembro ng pamilya dahil nalaman ko ngayon lang na buntis ako.Damien was on the company dahil may meeting siya sa mga oras na ito pero mukhang hindi na ata ako makatiis at gustong-gusto ko nang ibalita sa kaniya ang tungkol sa pagbubuntis ko.Alam ko na sobrang matutuwa iyon kapag nalaman ang tungkol sa dinadala ko. Agad naman akong nagbihis at nagmamadali na lumabas sa kuwarto namin. Sa baba ay nadatnan ko ang mga kaibigan na nakikipaglaro kay Elijah."May lakad ka, Sab?" Nagtatakang tanong ni Glaiza kaya napangiti ako saka lumapit sa kanila at hinalikan ng mabilis si Elijah."Mamaya sasabihan ko kayo. Kailangan ko lang puntahan si Damien sa kompanya." Sabi ko na nakan
(Sabrina's POV)Nakalabas na kaming lahat sa loob ng bahay na iyon dala-dala ang bangkay na katawan nina Cole at Scarlet. Tuluyan na ngang binawian ng buhay si Cole dahil sa 'kin. Iniligtas niya ako sa tiyak na kamatayan at nagpapasalamat ako sa kaniya ng sobra sa lahat ng mga ginawa niya para sa 'kin.Madaming nawala, madami ang nagbuwis ng buhay dahil sa gulong ito. Pero nagpapasalamat ako sa diyos dahil buhay ako at si Damien. Nawala man ang mga mahal ko sa buhay pero alam ko na masaya na sila kung na saan man sila ngayon.Isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa puntod ni Dad, ni Mom, ni Scarlet at maging sa puntod din ni Cole. Nagdesisyon ako na itabi na lang silang lahat. Nalaman ko na din kasi kung saan inilibing si Mommy at nagdesisyon na itabi sila ni dad."Baby, are you okay?" Napangiti naman ako nang may biglang yumakap sa 'kin sa likod ko."I'
(Sabrina's POV)Nagulat naman ako nang makarinig ako ng mga putukan sa labas kaya naman ay napahigpit ang paghawak ko sa baril. Ang lakas din nang kabog ng puso ko sa isiping baka nandito na sila Damien.Nagtago naman ako sa likod ng pinto dahil alam ko na papasok ang isa sa mga kalaban para kunin ako at ang hindi nila alam ay nakatakas na ako at hindi na ako papayag pa na makuha nila ako ulit.Lumakas na naman ang kabog ng puso ko nang may marinig akong kalabog ng paa papunta sa kinaroroonan ko kaya inihanda ko na ang sarili hanggang sa pumasok na nga si tita Phoebe at hinanap ako."Huwag kang gagalaw." Sabi ko at naglakad na papalapit sa kaniya. Dahan-dahan naman na napapaharap sa 'kin si tita Phoebe na ngayon ay gulat ang kaniyang reaksiyon ng makita ako."Nakatakas ka talaga, huh." Sabi niya kaya naman ay napangisi ako at tinutok sa kaniya ang baril ko."Hindi mo aakal
(Sabrina's POV)Napatingin naman ako sa mga lalaking nagbabantay sa akin at saktong-sakto naman na hindi sila nakatingin sa akin. Dahan-dahan ang ginawa kong paglapit sa kanila at inatake ang mga ito patalikod. Mabuti na lang at tinuruan ako ni Damien noon. Hindi ako puwedeng gumamit ng baril dahil baka maalarma ang mga kalaban.Tatlo lang naman ang nagbabantay na kapuwa ay na sa ibang direksiyon ang kanilang mga atensiyon. Hindi nila ako napansin."Hintayin mo ako, Phoebe tatapusin ko kayo ngayon." Nakangising sabi ko at kinuha ang mga baril ng lalaking napatay ko. Nilapitan ko naman ang katawan ni Scarlet at tinanggal ang pagkakadena. Hindi ko na naman maiwasang mapaiyak dahil sa nangyari sa kaniya. Niyakap ko na lang si Scarlet at pinangako sa kaniya na matapos ang laban na ito ngayon ay bibigyan ko siya ng maayos na libing sa tabi ni dad.Magbabayad silang lahat sa ginawa nila sa pamily
(Sabrina's POV)Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon. Hindi na ako makapag-isip ng maayos kung paano ako makakatakas dito. Kailangan kong iligtas silang lahat dahil nanganganib ang kanilang mga buhay.Hindi ako papayag na may isa pa na mawawala na naman sa mga mahal ko. Hindi ako papayag na sasaktan nila ni isa man sa mga taong naiwan sa 'kin.Umalis pansamantala sina Marra at Phoebe. Naiwan ako dito sa loob na ngayon ay binabantayan nang maigi ng kanilang mga tauhan.Napalingon naman ako sa gawi ni Scarlet at hindi maiwasang mapaluha. Nasasaktan ako sa kalagayan ng kapatid ko. Alam ko na wala na siya at hindi man lang ako nabigyan ng pagkakataon na makapagpaalam kami sa isa't-isa."I'm really sorry, Scarlet. Wala man lang akong nagawa para iligtas ka sa kanila. Hindi man lang kita naipaglaban. Pero isa lang ang pinapangako ko, bibigyan ko kayo ng hustisya ni dad. Hindi ako papayag n
(Sabrina's POV)Bigla akong nagising dahil sa may biglang nagbuhos sa akin ng isang malamig na tubig kaya naman ay napaubo-ubo pa ako. Pagdilat ng mata ko ay na sa ibang lugar na ako particularly, na sa isang malawak na kuwarto. Ginalaw ko ang kamay ko ngunit hindi ko magalaw dahil nakagapos na ang mga kamay ko, mas lalo na din ang mga paa ko."Saan niyo dinala si Scarlet!?" Malakas na sigaw ko sa mga lalaking ngayon ay na sa harapan ko. Sila ang nagbuhos sa akin ng malamig na tubig. Pero ang siste, ay napangisi lamang ang mga ito habang nakatingin sa akin."Na sa tabi mo lang siya." Sabi ng isa sa kanila kaya naman ay kaagad akong napalingon sa tabi ko at nakita si Scarlet na ngayon ay nakagapos ang mga kamay ng kadena at pati na din ang kaniyang mga paa.Wala na siyang malay at parang pakiramdam ko ay binibiyak ang puso ko makita ang ayos niya. Sobrang nakakaawang tignan si Scarlet.
(Sabrina's POV)Dahan-dahan lang akong umalis ng bahay na hindi napapansin ng mga kasama ko. Hindi nila dapat na malaman na umalis ako. Walang sino man ang dapat makakaalam sa sinabi ng caller kanina dahil kapag isang maling galaw ko lang ay mamamatay ang mga mahal ko sa buhay na ayaw kong mangyari.Hindi ko lubos maisip na darating ang araw na ito at malalagay kaming lahat sa peligro. Kailangan kong iligtas si Scarlet dahil ayokong mawala siya. Wala na nga ang mga magulang ko at hindi ko hahayaan na pati din siya.Kaagad naman akong sumakay ng taxi at pumunta sa lugar kung saan dapat kami magkita ng taong tumawag sa akin kanina lang. Kanina pa ako kinakabahan dahil hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin sa mga oras na ito pero para sa mga taong mahal ko at para kay Scarlet nakahanda akong gawin lahat maligtas lang sila.Nakarating naman kaagad ako sa lugar at nagpalinga-linga pa ako da
(Sabrina's POV)Ilang minuto lang ang biyahe namin pauwing mansion at nakarating naman kami kaagad. Na sa pinto pa lang kami ng bahay ay napansin ko na si Damien na ngayon ay nakasandal sa pinto habang ang dalawa niyang kamay ay nakalagay sa bulsa niya.Napalunok naman ako dahil sa masamang tingin niya at alam ko na wala sa mood ito."Where did you go, Sabrina?" Tanong niya sa akin habang nag-aabot naman ang kaniyang dalawang kilay."Mr. Cullen, pasensiya na po kung umalis kami ni Sabrina, nagpasama kasi ako sa mall at may binili lang ako." Si Allysa na ang nagsalita at nakatitig lamang ako kay Damien. Napakunot naman ang kaniyang noo kaya napahinga ako ng malalim. Biglang nagbago ang expression niya at akala ko talaga ay magagalit siya sa akin."Okay, it's okay I understood. Mabuti naman at sinama niyo si Scott." Sabi niya kaya naman ay napangiti ako. Tama lang talaga na dinala ko si
(Sabrina's POV)Kanina pa ako pabalik-balik dito sa loob ng bahay pero wala pa si Damien. Hindi pa siya nakakauwi at kanina pang umaga wala. Anong oras na ngayon. Napalingon na lang ako sa pinto ng kuwarto ko ng magbukas ito at iniluwa si Allysa."Sab, puwede mo ba akong samahan ngayon?" Tanong niya kaya naman ay napataas ang kilay ko."Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kaniya kaya naman ay napapakamot siya sa batok niya at tila ba ay hindi niya kayang sabihin sa akin kung saan man ang kaniyang lakad."Magpapasama lang sana ako sa mall dahil may bibilhin ako. Huwag kang mag-alala dahil sina Glaiza at Jessel naman ang magbabantay muna sa anak mo." Sabi niya kaya naman ay nagbuntong hininga ako.Total wala pa naman si Damien kaya sasama na lang muna ako sa kaniya. Babalik naman siguro kami kaagad at isa pa, parang may gusto din akong bilhin para kay Damien at baby Elijah."Sig