3rd Person POVHindi makapaniwala si Kaileen sa nakikita. 'Paanong naging dalawa si Cherry?' isa lang iyon sa mga tanong ni Kaileen na hindi pa nasasagot.Dahil nasa OR pa ang Daddy at Kuya Cole nina Kaileen ay pinuntahan muna nila ang babaeng kamukhang kamukha ni Cherry na kasalukuyan na pinapahirapan ngayon.Sa kabilang banda naman ay galit na galit na nilalatigo ni Cherry ang impostor na nasa harapan niya.Galit na galit siya to the point na gusto niya itong patayin."Uggh! Tama na," daing at pagmamakaawa nito kay Cherry.Pero tila bingi si Cherry. Dahil wala itong naririnig ang gusto lang niya ay saktan ang babaeng naging dahilan kung bakit nawalay siya sa anak niya at sa lalaking mahal niya. Ngayon na nag aagaw buhay si Cole ay mas lalong nais ni Cherry na patayin ang babae.Isang hagupin na latigo ang pinakawalan ni Cherry. Bago siya nakuntento. Kitang kita ni Cherry kong gaano nang nahihirapan ang babae."Kulang pa iyan sa ginawa mo sa akin, sa amin!" sigaw nito. Pero tila wala
Ayeisha POVIlang araw na akong gising. Pero ayaw kong may makaalam. Tanging si Clarissa at si Cole lang ang may alam na gising na talaga ako.Hindi ko alam kong paano nalaman ni Terrence. Alam ko naman na hindi galit si Terrence kanina. Pero alam ko na magtatanong iyon at bakit ako naglihim.I have reason. Alam kong may traidor dito sa loob na nakasama namin. Gusto ko lang siyang mahuli. Pero ilang araw na ay wala pa ring nangyayari."Kung si Cherry ang iniisip mong traidor ay parang hindi naman, kasi alam mo kung traidor talaga siya, Ayeisha. Di siya ililigtas ni Cole," sabi ni Clarissa sa akin.Nilingon ko si Clarissa. Nagka usap na kami ni Cole bago nito iligtas ang impostor na Cherry na iyon. Talagang paniwalang paniwala sila na si Cherry iyon. Alam ko kung nasaan ang totoong Cherry. Gaya ni Cole ay nag-aagaw buhay din. Nailigtas na ito ni Cole. Pero huli na siya. Sobrang dami ng drugs ang nilagay nila kay Cherry at na overdose ito.Bumukas ang pinto. Huli na para bumalik ako sa
Ayeisha POVNasa kama ako ngayon. Hinihintay ko si Terrence na bumalik. Dahil nga sinundan niya si Cherry para daw makapagpasalamat.Pero duda ako. Alam kong, alam na ni Terrence ang lahat. Hawak na namin ang ibang tauhan ni D. Ang hinahanap na lang namin ay ang lokasyon ng hayop na iyon.Bumukas ang pinto ng kwarto. Pumasok doon si Terrence. Nakatayo lang ang lalaki at di man lang ako nginitian."Don't you miss me?" tanong ko sa kanya."I miss you, so much. Walang araw na hindi kita namimiss. Pero kailan ka nagising?" tanong nito sa akin."A month ago. Ipinagpatuloy ko ang pagpapanggap na tulog, para madali kong malaman kung sino ang traydor at nahuli na ang isa. Dalawa na lang.""Nahuli na. Kailangan mong magpagaling, A month from now ay i-announce nila Liam ang pagbabalik mo.""How's, Danica?" tanong ko sa kanya."Nasa mansion. She is okay… for now.""Ang akala ko nasa bingit ng kamatayan ang buhay ng babaeng iyon." Naikuyom ko ang kamay ko. "Iyon pala, palabas lang pala.""Hayaan
Terrence POV"Would you, shut up!" sigaw ko sa kanya.Nagtuloy-tuloy ako sa pag akyat at nanatili itong nakasunod sa akin."Siguro, nasa kabit mo ikaw? Kaya ganyan ka!" Paratang nito sa akin."Kung sasabihin kong oo? Anong gagawin mo?" Hamon ko sa kanya.Nanlilisik ang mga mata nito na nakatingin sa akin. "Walang ibang pwedeng mag may-ari sa iyo, Terrence. Kundi ako lang," madiin nitong sambit.Ngumisi ako. "Bakit? Ako ba? Ako lang ba? O baka iba ang kumakama sa iyo."Nanlaki ang mga mata nito. Dahil sa sinasabi ko.Biglang lumambot ang mukha nito. Ngumisi ako. Dahil alam ko na ang gagawin nito."Babe, alam mo naman na ikaw lang," malumanay nitong sambit sa akin. Lumapit ito at hinawakan ang aking braso.Pero iwinaksi ako ang kamay nito at hinawakan ito sa leeg. Inilapit ko ito sa akin. Magkasing lapit ang mga mukha namin."I know, what you did. Isang maling galaw mo pa, Danica. Tapos ang lahat," sambit ko sabay tulak sa kanya. Muntik pa itong mapaupo sa sahig."Papatayin mo ba ang
Terrence POVNasa opisina ako ngayon. Isang linggo na din mula ng malaman kong buhay ang pamilya ko.Tumunog ang cellphone ko. Agad ko itong tinignan. Kumunot ang noo ko ng unknown number ang nakalagay sa caller.Sinagot ko iyon."Hello," sagot ko sa tawag.Pero nanatiling walang imik ang nasa kabilang linya. Tanging hininga lang nito ang naririnig ko."Sino ito? Kung wala kang magawa sa buhay, wag ako!" sigaw ko."Love."Biglang tumigil ang pag-inog ng mundo ko ng marinig ko ang tinig na iyon. Para akong binuhusan ng malamig na tubig."Ayeisha?" saad ko. Gusto kong siguraduhin na ang asawa ko ang nasa kabilang linya."Yes, I am.""Nasaan ka?" Agad akong tumayo. Dahil gusto kong puntahan ang mag-iina ko."We're okay, nasa ligtas na lugar kami. Pero sa ngayon. Wag mo muna kaming hanapin, please. Ayaw kong may mangyari sa iyo.""Hindi, pupuntahan kita.""Please, Terrence. Makinig ka, wag please."Naalala ko pa ang pagmamakaawa ni Ayeisha na wag ko muna silang hanapin. Dahil baka mapaham
Lumamlam ang aking mga mata. Dahil sa taong nasa harapan ko ngayon. Tumayo ako at agad na yumakap sa kanya.Namalisbis ang aking mga luha, dahil sa saya na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kong ano ang nararamdaman ko ngayon."I am glad that your safe. I miss you so much!" Isang yakap lang nito ay naibsan ang pangngungulila ko sa lalaking mahal ko."I miss you, too."Umupo kami sa kama. Hinawakan nito ang pisngi ko at hinaplos gamit ang hilalaki nito."Akala ko, nawala ka na ng tuluyan sa akin," saad nito sa akin.Nababanaag ko sa mukha nito ang lungkot. Alam ko na sobra itong nasaktan dahil sa nangyayari."Mabuti di ka nahuli?""Hindi naman. Alam mo naman na alam ko ang pasikot-sikot ng Hacienda Montemayor."Bakit ko ba nakalimutan na lumaki pala siya sa bahay na ito. Pinsan ni Terrence si Rolyn sa mother side. Kaya alam nito ang pasikot-sikot sa hacienda."Si Cole?" tanong nito."He is okay, lalo na ang bunso natin."Tumango ito. "Hindi na kita iiwan. May tatapusin lang ako. Ba
Habang tinitignan ko ang mga anak ko na naglalaro ay laging sumasagi sa isip ko. Kung paano kaya kung normal ang pamumuhay namin.Hindi ko pinansin kung sino ang tumabi sa akin. Dahil kahit hindi ito magsasalita ay alam ko na kung sino ito."Kailan ka pa nakauwi?" tanong ko sa kanya."Kanina lang, tita. I want to see her.""Are you smitten to my daughter?" tanong ko sa kanya."I don't know. She is only 15. Sobrang layo ng agwat namin.""I hope soon, you figure it. Para makawala ka na din sa nakaraan."Ngumisi ito. "Sana nga, tita. Gusto ko na din makalimot sa nakaraan."Alam ko kung ano ang pinagdaanan ng batang ito. Laurence is just 20 and witnesses, 2 years ago. The death of her girlfriend, Althea. He witnessed how they killed the poor girl.Napatingin sa amin si Kaileen. She look at Laurence. May lungkot sa mga mata ng anak kong babae. Alam kong nasasaktan ito sa nakikita. She confessed to Laurence. But Laurence rejects her. Kaya nasasaktan ako, na nasasaktan ang anak ko.I know my
Ngayon gabi gaganapin ang engagement party ni Kuya Liam at Clarissa, nakahanda na din ang lahat.Iba't-ibang personalidad ang nandito. Halos lahat ng business partner ni Kuya Liam ay nandito. Lahat ng mga bigatin tao sa business world at nandito din.Napasimsim ako sa wine na ininom ko. Kanina pa ako mag-isa. Dahil abala si Terrence sa pakikipag-usap sa mga kakilala nito. Napatingin ako sa gawing bahagi ng hotel. I saw Adelaine and Leigh. They smile at me. I smile back to them.Okay na kami ni Leigh. Lalo na ni Adelaine. Actually they are my best friend now. Napatawad ko na sila sa mga kasalanan na nagawa nila sa akin. Sino ba naman ako, para hindi magpatawad. I am just a human. They are just a human.Nawala na sa paningin ko ang dalawa. Alam ko na nasa tabi-tabi lang sila. Humarap ako sa bar counter to order more wine. Dahil talagang nauuhaw ako.Iinumin ko na sana ng may pumigil sa aking kamay. "Enough, baka malasing ka."Napabuntonghininga na lang ako."Can I have this dance?" tano