Xyrica’s POV:
Lumapit sa akin si Cyborg para pigilan ako pero marahan ko siyang tinulak palayo. Hindi ko alam kung bakit siya humingi ng tulong sa akin para lang pigilan ako nang ganito kadali.
“I haven’t started yet, Cyborg. Hindi mo naman ako kailangang pigilan dahil alam ko ang ginagawa ko,” sabi ko kay Cyborg at tumingin kay miss ‘Why do you care’.
“Cyborg, look what she did to me!” Miss ‘Why do you care’ whined.
Tumingin kay Cyborg si miss ‘Why do you care’ at halatang humihingi ng tulong kasi nagpapacute ito sa kanya. Lumapit naman sa kanya si Cyborg para siguro tulungan siya, pero bago pa man tumulong si Cyborg ay tumingin muna siya sa akin.
Tinitigan ko si Cyborg nang masama at sinabing, “I know you’re asking my permissio
Cyborg’s POV: Hindi ko inaakalang makikita namin dito sa clinic si Michiaki kasi nakaalis na siya kanina pa kasama sina Yuan. Kung ako ang tatanungin… walang sense ang explanation niya kung bakit siya narito pero sumabay nalang ako at hindi na nanghinala. Mukhang importante rin ang pinag-usapan nila ni nurse Dawn kasi nakamarka sa mukha nilang dalawa ang pagkagulat noong pumasok kami sa clinic. “Anong oras ka bumalik dito?” Tanong ni Xyrica kay Michiaki. Umupo ako sa sofa na katapat sa inuupuan ni Xyrica para makinig sa pag-uusapan nilang dalawa. Hindi ako gumawa ng anumang ingay para obserbahan ang mga sasabihin at ang galaw ni Michiaki. Kasi kung hindi nanghihinala si Xyrica sa kanya, ako ay nanghihinala talaga. “About a few minutes ago… hindi ko sinabihan sina Allen kasi alam kong gagaya ang mga ‘yun sa akin,” sagot ni Michiaki. &
Xyrica’s POV:I woke up in the same room as before and I just knew that this is a dream. Since alam ko na ang daan papunta sa sala ay agad akong nagtungo roon, pero walang tao sa sala at hindi na ito gaya ng dati.“Xyrica, let’s play!” There’s that familiar voice again.“Where are you?” Tanong ko sa boses na tumawag sa akin at nilibot ang lugar.“I’ll play with you if you don’t cheat,” I… heard my voice.My young voice… I just knew it was mine, malamang kasi kilala ko ang sarili ko. Habang hinahanap ko kung nasaan ang boses ay nakita ko ang isang malawak na backyard, marami itong bulaklak at may batang naglalaro.“Come on, Xyrica! Let’s play!” Masayang sabi ng batang babae at gu
Xyrica’s POV:Mabuti nalang at pinayagan na ako ng doktor na makalabas dito sa hospital basta matapos ko lang ang IV drips. Kahit naghintay kami ng tatlong oras ay okay lang kasi normal naman ang resulta ng head CT. May resita lang na ibinigay sa akin at pinauwi na nila ako kahit ayaw pa ni Michiaki kasi gusto niya talagang malaman kung bakit ako nagkakaganito.Mabuti nalang at na-assure ng doktor na wala talagang injury, swelling o kung anu-ano pa kaya napilitang pumayag si Michiaki. Wala naman sigurong magagawa si Michiaki kasi gusto ko na rin namang bumalik sa Academy.“Can you just go? I’m okay naman and the test results came back fine. May gamot nga lang na iinomin pero these are vitamins kaya hindi dapat nag-aalala,”sabi ko sa kanila.I needed them to go kasi sa oras na makabalik kami ni Cyborg sa Academy ay pupunta kaagad kami sa Angelica
Xyrica’s POV:It’s four thirty in the afternoon and we’re at the cemetery. Mabuti nalang at may pursigidong taxi driver na naghatid sa amin sa cemetery at napakiusapan din namin siya na hintayin kami saglit at ihatid kami sa Gangster Academy pagkatapos.“We should’ve brought flowers for them,”sabi ni Cyborg matapos naming makalapit sa puntod nina lolo at lola.“I’m sure they would understand. May rason naman ako kung bakit wala akong dalang flowers ngayon at saka may importante akong sasabihin sa kanila kaya biglaan nalang ang pagpunta natin dito,”sabi ko.“Then, why am I here with you kung sila pala ang gusto mong kausapin?”Tanong ni Cyborg.“I wanted you to be here kasi w
Xyrica’s POV: Hindi muna nila sinagot ang tanong ko at binigay sa akin ang isang wooden bar chair para makaupo kasi wala ng bakante ang sa sofa. Mukhang mahaba-haba nga siguro ang pag-uusapan namin kasi binigyan na nila ako ng mauupuan. “So… can we continue the topic?” Sabi ko sa kanila pagkaupo ko sa wooden chair. “It’s way too bad,” sabi ni JL. “Ano ang ibig ninyong sabihin?” Tanong ko. “Can you at least tell us how you ended up playing the survival game?” Tanong ni Klent. “I thought you already knew about this? Uulitin ko na naman ba ang bagay na alam na ninyo?” Tanong ko sa kanila. I’m running out of patience because I needed to be somewhere but here. Kailangan ko pang mag-prepare sa mga gagamitin namin
Xyrica’s POV:Can this be the location of the ‘safe’ that my parents were talking about? Cyborg and I have searched the Archive and there was nothing in there. Imposible namang wala rito kung isa ito sa mga lugar na pinagbabawal ng Academy.“We should check it out,” bulong ko sa kanya.“Help me lift the top or at least push it out of the way,” sabi niya.Tumango ako at nagpunta na si Cyborg sa kabilang dulo ng desk. Sinigurado naming hindi kami makakalikha ng anumang tunog para hindi kami mapahamak habang nandito kami sa loob. Bumilang muna kami hanggang tatlo at sabay naming tinanggal ang top ng desk at dahan-dahang nilapag sa sahig.“It’s a good thing that the top of the desk was clean,” bulong na sabi ko tapos nakahinga nang ma
Xyrica’s POV: I can’t believe Cyborg and I was stuck in the top of the tree for like thirty minutes just to wait for Michiaki and nurse Dawn to end their conversation and be on their way. Then it took us at least twenty-five minutes to climb down because I didn’t know-how. Mabuti nalang at mahaba ang pasensya ni Cyborg sa akin. Dumaan kami sa likuran ng Academy para hindi magtaka ang mga guards kung saan kami galing. Hindi naman masyadong mataas ang walls ng Academy kaya madali kaming nakaakyat sa lugar kung saan kaunti lang ang mga tao at marami ang kahoy. Pagkatapos ay dumiretso kami sa Thornesbrook, sa kwarto ni Cyborg. “I wouldn’t have given this picture to you if Detective Sullivan hadn’t given me more information about the two. But I think it doesn’t matter now kasi nakita mo na sila sa personal,” sabi ni Cyborg at binigay sa akin ang cellphone niya.
Xyrica’s POV: Our morning subjects ended without having any conversation with Michiaki and the others. Nagtaka nga sina Joy, Macey, Ami at Monique kasi tahimik ang Akinomo Phoenix Gang ngayon. Nagtaka nga rin sila kung bakit ayaw namin ni Cyborg na sumabay sa kanila sa pananghalian, buti nalang at si Cyborg na ang sumagot sa mga tanong nila. Habang nasa Cafeteria kami ay hindi ko talaga sila tinapunan ng tingin. Hindi na gaya ng dati ang pagsasalo nila ng tanghalian kasi puno kami ng tawanan noon. Tahimik nga rin sina Macey at baka naisip nilang mas mabuti sana kung sa upuan namin sila umupo at baka tumatawa na sila ngayon. “Okay lang ba sa ‘yo ang ganito?” Tanong ni Cyborg. Tumingin ako sa kanya at sinabing, “Okay naman. Masarap naman ang pagkain at masaya namang makinig sa klase.” “Hindi ‘yan
Celeste Maekawa Crimson’s POV:I felt an immediate rage surging from the pit of my stomach while watching Lucas with handcuffs entering from the other side of the glass. The perpetrator who wrecked the family I once desired is sitting across from me. I never thought that this day would come.“Mayroon lamang kayong labinlimang minuto para makapag-usap,” paalala ng pulis na kasama ni Lucas. Pagkatapos ay iniwan niya na kaming dalawa upang makapag-usap.“Is this one of Xyrica’s tricks to fool me again? Sa tingin ba ninyo’y mauuto ninyo ako sa pangalawang beses?” Lucas asked while smirking. Even after all this time, his smugness never faded.“Xyrica has done her job, Lucas. So tell me, why would my daughter waste her talent for the second time on a pitiful person like you?” I nonchalantly asked as I kept giving him unsympathetic looks. “My daughter must’ve done her best to fool you, knowing you’re on your toes this time. Anyway, hindi ako naparito upang makipagkumustahan sa ‘yo…”“Narito
Xyrica’s POV:Pagkatapos namin makita ang mga senyales na magigising si mama ay kaagad namin siyang dinala sa hospital. Dahil sa nangyari ay hindi na ulit bumalik sa opisina sina tito Leo at nurse Dawn.Mabuti na lang talaga at may kasama ako rito sa bahay… maliban sa nurse na pumalit kay nurse Dawn sa pag-aalaga kay mama. Hindi ko siguro alam kung ano ang gagawin ko kay mama kung ako lang mag-isa.Narinig siguro ng Panginoon ang mga panalangin namin kasi naging maayos na ‘yung sitwasyon ni mama. Walang anumang komplikasyon ang nakita sa lahat ng test na binigay ng doktor. May mga tests nga na hindi na sana kailangan, kaso iyon ‘yung gusto ng mga magulang ni Michiaki. Wala naman kaming magawa kundi sundin ang gusto nila kasi alam kong para rin naman ang lahat sa ikakabuti niya.Pagkatapos ma-discharge ipinagpatuloy niya ang physical therapy na pinag-uutos ng doktor sa kanya. Ako ‘yung sumasama kay mama sa clinic habang ginagawa naman nina Joy at nurse Dawn ang mga gawain nila. Minsan
Xyrica’s POV:Pagkatapos ng tatlong linggong paghihintay ay nahatulan na rin si dean Steinfeld sa lahat ng masasamang nagawa niya sa pamilya namin, pati na rin sa kapatid ni Miss Ludwig. Habambuhay na pagkakakulong ang naging hatol ng hukom para sa kanya at bawal din siyang magpiyansa. Hindi ito ang gusto kong ending para kay dean Steinfeld, pero pinili ko ‘yung daan kung saan ay kailanman hindi ako matutulad sa kanya.Mabilis na kumalat ang balita sa paaralan tungkol kay dean Steinfeld dahil sa tulong nina Michiaki. Nalaman ko ring awtomatikong natanggal na nila si dean Steinfeld sa trabaho. Ito na rin ang pagkakataon na titigilan ko na ang pagtawag kay Lucas Steinfeld ng ‘dean’… kasi sa totoo lang, hindi naman siya karapat-dapat na tawaging dean.Sa kabila nang lahat ay nagpapasalamat pa rin kami ng mga kapatid ko kasi naging maayos naman ang proseso. Naging witness kami ng mga kapatid ko laban kay Lucas Steinfeld at kasama namin doon sina miss Ludwig at Allen.Para naman sa naging
Allen’s POV:Hindi ko alam kung ano ang ginawa ni dean Steinfeld upang matagumpay na nailabas sa hospital ang pain na ginawa nina Xyrica para sa kanya. Matapos ko kasing bigyan ng babala sina Xyrica at Dawn ay hindi na ako umalis pa sa tabi ni dean Steinfeld. Dahil dito ay napag-utusan niya akong maghintay sa kotse habang siya naman ‘yung papasok sa loob.Wala namang sinabi si dean Steinfeld kung ano ang paraan na gagamitin niya. Hindi man lang siya nagdalawang-isip sa ginawa niya kahit alam niyang maraming CCTV sa loob ng hospital. Nagtaka na lang ako noong nakalabas siya sa emergency exit, tapos buhat niya na ‘yung pain sa bisig niya.Tinulungan ko siyang buksan ang pinto ng sasakyan, at nag-alok akong tulungan siya. Kaso hindi siya pumayag kaya bumalik na lang ako sa loob ng kotse at umupo sa driver’s seat. Naisip ko kasi na baka gusto niya munang makasama ‘yung pain habang natutulog.“Drive fast, but safely. Ayaw kong madisgrasya tayo… lalo na’t kasama natin si Celeste,” utos sa a
Xyrica’s POV:Lumabas ako para tawagan sina Michiaki at ipaalam ang tungkol sa babala na binigay sa amin ni Allen. Gusto ko ring sabihin sa kanya na kung maaari ay lumabas na ‘yung iba sa kuwarto, at magpaiwan lang ‘yung dalawa sa kanila. Kaso ilang beses kong sinubukang tawagan si Michiaki, pero hindi pa rin siya sumsagot. Malapit na akong mainis sa kanya. Ang ginawa ko na lang ay tinawagan ko si Yuan. Mabuti na lang at sinagot niya kaagad ‘yung tawag ko.“Hello, Xyrica? Bakit ka napatawag?” Tanong sa akin ni Yuan.Huminga ako ng malalim para mawala ‘yung inis na nabuo dahil kay Michiaki. At saka ako nagtanong kay Yuan, “Yuan, where is Michiaki? I’ve calling him for ages, but he kept ignoring my calls. Malapit na akong mainis sa kanya. Alam niya ba na may importante sana akong sasabihin sa inyo?”“Ah, si Michiaki ba? Umalis siya rito sa hospital kasi siya ‘yung napag-utusan na bumili ng pagkain. Sa katunayan ay kasama niya nga si JL ngayon e,” sagot ni Yuan. “Naiwan niya rito ‘yung c
Xyrica’s POV:Ipinagtapat ko kaagad kay nurse Dawn ang tungkol sa DNA test na ginawa ni Joy, matapos niya akong bigyan ng pahintulot. Kaagad naman akong pinagsabihan ni nurse Dawn na pabalikin si Joy sa bahay ni tito Leo para silang dalawa naman daw ang mag-usap. Pero bago ang lahat ng iyan ay ilang minuto rin naming kinausap si Joy para lang hindi niya kamuhian ‘yung sarili niya.Malaki kasi ang naging epekto ng realidad sa emosyonal na estado ni Joy. Pakiramdam niya raw ay parang hindi na siya nilulubayan ng masasamang balita. Hindi pa nga raw natatapos ang isang balita ay may susunod naman… mas malala pa kaysa sa una. Wala kaming masabi sa parteng iyon kasi totoo naman ang sinasabi niya. Hindi naman kami Diyos para baguhin ang mga kapalaran namin.Pinaalala ko na lang sa kanya na may pamilya siya na gusto siyang kilalanin. Alam kong hindi sapat ang sinabi ko para gumaan ‘yung pakiramdam niya, pero pumayag naman siyang makipagkita kay nurse Dawn. May kondisyon nga lang siya… ayaw ni
Xyrica’s POV:Nasa bahay na ako ni Spencer, kasama sina Cyborg at Kris, nang nakatanggap ako ng tawag mula kay Aris. Bago kasi sila umalis ng bahay noon ay nag-iwan sila ng personal card na naglalaman ng mga cellphone number nila. Kaya noong binigay sa akin ni nurse Dawn ‘yung cellphone niya ay tinawagan ko sila upang malaman nila na may cellphone na ulit ako. Bumili na lang si nurse Dawn ng bago kasi wala naman talaga sa isip kong magka-cellphone ulit.“Hindi ka pa ba papasok, Xyrica?” Tanong sa akin ni Spencer matapos pumasok nina Cyborg at Kris sa loob.I raised my hand so he would know I’m telling him to wait. Then I replied, “Sandali lang, Spencer. Sasagutin ko muna itong tawag… baka kasi importante e. Susunod na lang ako sa inyo sa loob kapag natapos ako. Ayos lang ba?”Tumango si Spencer, at iniwan ako sa labas ng bahay nila. Mabuti na lang at hindi masyadong mainit dito sa labas… makakaya kong makipag-usap kay Aris ng ilang minuto. Hindi na ako nag-atubiling sagutin ang tawag
Xyrica’s POV:Nagawang tapusin nina Michiaki ang proyekto nang limang araw sa tulong nina miss Ludwig at ng mga kaibigan niya, pati na rin sa tulong ni tito Leo. Wala silang kinuhang eksperto para tumulong sa kanila kasi sila lang mismo ang nagtulungan sa isa’t isa.Si Van, bilang top one sa Gangster Academy, ay ipinakita niya ang kakayahan niya sa pag-imbento. Sa wakas at may pakinabang na rin ang talento niya laban kay dean Steinfeld. Noong huli kasing nagpakitang gilas siya ay nahuli kami ng mga tauhan ni dean Steinfeld. Kahit na nagtulungan silang lahat ay mas marami pa rin ang nagawa nila ni Alver. ‘Yung iba sa mga kasama nila ay naghihintay lang kapag may utos ang dalawa sa kanila.Dalawang Combat Angels ang nagbagong -anyo. Kung hindi dahil sa Akinomo Phoenix Gang at ni Cyborg… ay baka wala kaming Combat Angels na nagamit. Sila kasi ang gumawa ng paraan upang mailabas ang dalawang Combat Angels na hindi nalalaman ng mga tao. Hindi ko alam kung anong paraan ang ginawa nila, bast
Xyrica’s POV:Naabutan ko si Cyborg na nakatayo malapit sa bintana, at para bang may malalim na iniisip. Ilang beses ko siyang tinawag, pero napansin niya lang ako noong kinalabit ko na siya sa balikat. Kaagad naman siyang bumalik sa pagkaka-upo, at hinihintay akong magsalita.“Parang mas malalim pa yata ‘yung iniisip mo kaysa sa akin,” nagtatakang sabi ko sa kanya.“Pasensya ka na kung hindi ko kaagad narinig ‘yung unang beses na pagtawag mo sa akin, Xyrica. Kumusta nga pala ‘yung pakikipag-usap mo kay Allen? At maaari ko bang malaman kung ano ‘yung pinag-usapan ninyo?” Cyborg curiously asked.Natahimik ako ng ilang segundo kasi nagdadalawang-isip pa ako kung sasabihin ko ba kay Cyborg ang binabalak ko. Hindi pa naman kasi ako sigurado kung matutupad ba ‘yung plano ko at kung kailan. Marami-rami kasi ang mga bagay na dapat kong isaalang-alang bago iyon gawin.“How about we talk about something else? Something that would interest the both of us?” Sabi ko na lang sa kanya. Alam niya na