JUSTINE POINT OF VIEWNapakasaya para sa akin na malamang buhay pala ang naging anak namin ni Hailey. Ang pangalan nya ay Felix. Isang taon na sya mahigit at sa murang edad nya ay hindi maikakaila na ako ang ama. Napaka maamo ng kanyang mata. Kamukhang kamukha ko sya. Pagkakita ko pa lang sa kanya ay gustong gusto ko na syang yakapin at halikan at magpakilala na ako ito, ang ama nya. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko nang malaman na isa na pala akong ganap na ama. Ito kasi yung bagay na matagal ko nang pinapangarap. inaasam. Ang tagal ko nang gustong magkaanak at heto may anak nga pala talaga ako. Naaalala ko, ang sabi ko noon sa sarili ko, kapag nagkaanak ako ay ibibigay ko sa kanya ang lahat ng gusto nya. Ang mga bagay na makakapagpasaya sa kanya. Ang buhay na pinapangarap ng lahat. Ipaparanas ko sa kanya ang kasiyahan na deserve nya dahil ipinangak sya dito sa mundo. Kaya lang ay bakit ganito? Bakit sa ganitong sitwasyon pa kami magkikita? Oo, nakikilala ko na sya ngunit
Nagulat ang lahat nang magburol ang heredera ng mga SY ng isa pang patay sa pamilya. Isang bata. Dito lang nalaman ng nga tao na may anak pala si Felicity na kilala noon bilang si Hailey at ang ama ng bata ay ang dating na-link sa kanya na si Justine. Marami ang nakidalamhati kay Felicity. Ang ilan ay naaawa sa kanya ngunit ang ilan naman ay tila nakuha lang husgahan ang namatayan. Muling nabuhay ang issue. Muling nadikit kay Hailey ang pagiging kabit nya noon. Sa gitna ng pagdadalamhati nya ay hinusgsahan pa sya ng ibang tao."nabuo kasi sa kasalanan kaya ganu'n.""Basta kumabit ka, mamalasin ka talaga. Ang masama nga lang yung anak nila ang siningil sa kasalanan nila.""Imagine, totoo pala yung issue dati. kabit pala talaga. Siguro ngayon nagsisisi na yan dahil kumapit sya sa patalim noon eh eredera naman pala sya."Malinaw na naririnig ni Hailey ang mga bulong bulungan sa likod nya. Hindi sya nag-abalang lumingon dahil wala na syang lakas para ipagtanggol ang sarili. Iniisip nya
JUSTINE POINT OF VIEWSobrang naging busy ko nitong mga nakaraan isang linggo matapos kong bumalik sa Maynila. Despite of Everything, I choose to stay calm and do whatever makes me happy. Masyadong maraming nangyari noong nakaraan kaya naman naisip ko kung gaano kahalaga ang araw at kung paano ito dapat pahalagahan. Una kong pinagtutuunan ang mga naiwan kong trabaho ss kompanya. Matagal tagal ko rin itong napabayaan kaya naman kaliwa't kanan ang mga meetings kong pinupuntahan. Marami akong kailangan habulin at sa awa ng Diyos ay naging maayos naman ang mga dapat kong ayusin. Sa pagiging abala ko ay nakatulong din iyon sa paghilom ko unti-unti. Nalibang ako sa kakatrabaho kaya naman hindi ko na gaanong naiisip ang anak kong si Felix. Sa gabi naman ay hindi na rin ako nag iinom para lang makatulog dahil kusa nang napipikit ang mata ko sa pagod. but before I go to bed, I make sure na may time pa rin ako sa mahal ko through video call. "How is your day, Babe?" Nakadapa ako sa kama at ba
HAILEY POINT OF VIEWkatatapos lang ng Lunch break namin kaya nagmadali na akong bumalik sa office. Naupo ako sa presidential Chair at inilapat ang aking likod. Bago ko harapin ang mga trabaho ko ay kinuha ko muna ang cp ko sa bulsa para tignan kung may mensahe ba si Justine. "Eat well, Babe!Im in my way ti boutique. Gawa na yung damit na isusuot ko sa kasal natin. im excited!i will update, later! excited na akong isukat!I love you!!!" mga chat nya sa akin. Parang teenager sa kilig ang hatid nito sa akin. Para kaming nagliligawan o bagong magkarelasyon. konting kibot update agad. tignan mo nga naman ang buhay, sa dami ng mga pinagdaanan namin ito na talaga at wala nang atrasan! Mukhang excited talaga si Justine sa kasal namin dahil nakapag pagawa na sya ng damit. Sabagay, ako din naman. nakapili na ako ng design at inaantay ko na lang na tawagan ako ng designer ko para makuha. My fault dahil sobrang importante kasi ng kasal namin ni Justune kaya pumili talaga ako ng bonggang di
Matapos makahuma, nagmadali si Hailey mag-booked ng flight pa-Manila upang puntahan ang sinasabing ospital na pinagdalan kay Justine. Iniwanan nya ang lahat sa aklan para puntahan ang lalaking pakakasalan nya. Tila ba balot ng takot ang kanyang puso. Trauma na sya sa paulit-ulit na lang ba nangyayari. Yun nga yung palagi syang nawawalan ng minamahal. But this time, hindi talaga nya makakayanan kung pati si Justine ay kukunin pa sa kanya. Hilam pa rin ng luha ang kanyang mga mata nang lumapag ang eroplano sa Maynila. Wala syang ibang nasa isip kung hindi ang makarating sa ospital kaya hindi na nya napansin ang mga taong nakakilala ar bumabati sa kanya. Pumara sya ng taxi at pagkatapos ay nagpahatid sa ospital na puno ng pag-aalala. Sa ospital, doon na naging mabagal ang kanyang bawat paghakbang. Ayon kasi sa kausap nyang nurse kani-kanina lang ay nasa OR si Justine at inooperahan. Wala syang ideya kung ano ba talaga ang kalagayan ni Justine ngayon kaya takot na takot syang magtanong
Pinaka espesyalista na araw para sa dalawa ang araw na ito. Ito ang araw na matagal na nilang ipinapanalangin at hinihiling sa Diyos. Sa dami ng pagsubok ns kanilang pinagdaanan ay sa wakas at sa simbahan na rin ang tuloy. Tuloy na tuloy na talaga!Nasa sasakyan na sila ngayon at nakasuot na ng damit pang kasal. Nagkasundo sila na sabay ng pumunta sa simbahan upang makasigurado na sabay silang darating at walang mangyayaring aberya. Hindi naman sa pag-ooverthink pero mainam na yung sigurado. Matagal nilang inintay ang araw na ito kaya wala na talagang makapipigil sa dalawang pusong tunay na nagmamahalan."Malapit na tayo Babe sa simbahan. i cant wait to say yes to Forever." Justine said to hailey. Hinawakan nya ito sa kamay at saka ginawaran ng halik sa noo. "Nothing's gonna stop us now." dagdag pa nya. "Yes, Justine! Wala na talagang makapipigil! hayys, its been a long Journey for us. Akalain mo, nandito na tayo sa dulo. "Halatang kabado at excited si Hailey dahil pinagpapawisan a
HAILEY CARLOS GARCIA POINT OF VIEW.At this time of my life, I can now say that i finally found my forever peace in my heart. Its not about the Hundred million wedding na ibinigay sa akin ni Justine but its all about, after all, sa wakas wala nang wakas Walang pagsidlan ang saya sa puso dahil sa wakas ay naikasal na kami at naramdaman ko na rin ang kapanatagan. "Cheers to Forever!""Cheers to Forever and ever, Babe!"Until we Got there in the Reception area, hindi pa rin binibitawan ni Justine ang kamay ko. Sobrang clingy nya at the same time ay over protective. Panay ang tanong nya sa akin kung okay lang daw ba ako at ano daw ba ang gusto ko. Yeah, sana all!Hindi ko in-expect na sobrang daming tao pala ang inimbitahan ni Justine. Akala ko ay kung sino kang yung dumalo sa simbahan ay iyon lang din ang makikita ko rito. Hindi pala. Napakaraming tao ang nag-iintay sa aming bagong kasal. Lahat ng nadaanan namin ay kino congratulate kami na may kasamang malawak na ngiti sa kanilang mg
"A baby? what? thats imposible! paanong makakarinig ka ng sanggol dito wala naman tayong katulong na nanganak. Baka guni-guni mo lang yan?" Saad ni Justine. Ginising kasi siya ng asawa dahil takot na takot na ito. "Imposibleng guni guni. May isang oras ko nang naririnig na may umiiyak na sanggol kaya sigurado ako na iyak ng bata iyon. Justine, natatakot ako. Hindi kaya may multo dito sa mansyon?""Babe, relax! walang multo dito. Pagod ka lang siguro kaya ganyan. Gusto mo bang doon sa tayo sa guest room matulog?""Yes, please!"Dahil kung anu-ano ang nakikita ni Hailey at naririnig, nagpasya si Justine na doon na lang muna sila matulog sa guestroom. Hindi niya maintindihan kung bakit nagkakaganoon si Hailey kaya ginagawa na lang niya ang lahat ng sa tingin niya ay makabubuti dito. Nang lumipat sila sa guestroom, nakatulog naman ng maayos ang mag-asawa. Si Justine, nauna siyang gumising kay Hailey kaya naligo kaagad siya at bumaba para ipagluto ng espesyal na almusal ang pinakamamahal