Chapter 7.2"Just call me when you need help okay? I'll follow you there immediately," she whispered and I nod my head. She tap my back softly before she stepped back. "Thank you, Iris. I'll text you when I get there." "Sure. Take care." We once again hugged each other before I turned around and started to walk inside. When I'm about to passed through the door, I looked back and waved my hand at her. She did the same. I smiled at her before I turned around again and continued walking without looking back again. Huminga ako ng malalim at nilanghap ang hangin. Napangiti ako.Nasa Pilipinas na nga ako. Nakabalik na ako. It feels like it's been ages since I came here. Tinangay ng malakas na hangin ang buhok ko kaya sinikop ko iyon. Tinanggal ko ang sout na sunglasses at naglakad na pababa ng eroplano dala ang maleta ko. Marami akong kasabayang mga pasahero and it feels weird to walk with some of the Filipinos. Nasanay kasi ako sa ibang bansa na maglakad na mga banyaga ang kasabay. Nak
Chapter 8.1 Napaatras ako nang tinanggal ng driver ang sout niyang helmet. Parang bumagal ang takbo ng oras habang tinatanggal niya ang sout niyang helmet. Napapalunok ako bawat segundo. Kung nagulat ako sa biglaang pagtigil ng motor, ay mas nagulat ako sa taong nakatingin na ngayon sa akin. Napaawang ang labi ko nang makita ko ang mukha niya. Dressed in an expensive all over black outfit, looking so good with his outfit. His expensive watch shone when it's hit with the scorching sun's light. Nakatali ang may kahabaan na niyang buhok. At mula sa kinatatayuan ko ay kitang-kita ko ang isang diamond stud earring niya, at mula doon ay bumaba ang tingin ko sa leeg niya kung saan makikita ang ilang bahagi ng tattoo niya. Mabilis kong inalis ang tingin sa tattoo niya at napalunok ako nang magtagpo ang mga mata naming dalawa. Una akong nag-iwas ng tingin. Nanliit ang mata ko dahil sa sobrang liwanag. "Miss Montez..." "Mr. Lankov..." Halos magpasalamat ako sa langit nang hindi ako mau
Chapter 8.2Dahil sa pagkakatanggal ng helmet ay mas malinaw ko nang nakikita ang boung paligid. It's refreshing to see greens again. Ngayon ko lang napansin na nasa harapan pala kami ng isang eatery. Gawa sa kahoy ang eatery at may dalawa itong palapag. "What are we doing here?" Tanong ko habang hindi inaalis ang tingin sa eatery. "You're getting comfortable already," imbes ay sagot niya na nagpalingon sa akin. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kaniya na nasa unahan ang tingin habang nasa loob ng magkabilang bulsa ang dalawa niyang kamay. "Huh?" May kinuha siya sa bulsa ng sout niyang jacket pagkatapos ay nakita ko na lang siyang nagsisindi ng sigarilyo. Ang isa niyang kamay ay tinatakpan ang dulo ng sigarilyo habang ang isa namang kamay ay may hawak na mamahaling lighter. Agad na sumama ang reaksyon ng mukha ko. I hate the smoke of the cigarettes. Agad akong napahakbang palayo sa kaniya dahilan para mapatingin siya sa akin. Kumunot ang noo niya sa ginawa ko at pinagtaasan
Chapter 9.1"Dito lang." I shyly told him. Lumingon siya sa akin nang bahagya at buti na lang talaga at sout ko ang helmet niya kung hindi ay baka napansin niyang nakatitig ako sa kaniya. Itinigil niya ang motor sa tapat ng gate ng subdivision namin. Tinulungan niya akong makababa sa motor niya at tanggalin ang helmet. I fixed my hair a little. Ngayong nakakain na ako at nakakapag-isip na ng malinaw, ramdam ko na ang lagkit ng boung katawan ko. And to think that I was with him almost the whole day made me so embarrassed to death. Ramdam ko ang init ng magkabilang pisngi ko dahil sa pagkapahiya sa sarili. Sana lang talaga ay hindi niya naamoy na amoy araw ako kanina. Nakakahiya! Napaatras at napalayo ako ng kaunti nang bumaba siya mula sa motor niya at lumapit sa akin. Napatingin ako sa magkabilang gilid ko bago muling ibinalik ang tingin sa kaniya."Thank you. For the— ahm," I could only looked at his chin. "For the ride and for the food." I finally told him. I don't why I stutter
Chapter 9.2"Grow up, Sheena. Hindi ka na bata para mag-tantrums dahil lang hindi mo nakuha ang gusto mo." Napayuko ako at napahawak sa mga daliri ko, pilit na pinipigilan ang mga luha ko. Nag-uumpisa nang lumabo ang mga mata ko. Sumasakit na rin ang lalamunan ko. Marahas na tumunog ang upuan palatandaan sa pagtayo niya. Hindi na ako nag-angat pa ng tingin dahil alam kung oras na ginawa ko 'yon, tuluyan nang tutulo ang luha ko. Dad left the dining room without saying anything and after a minute, it was the cue for me to leave too. Total naman ay wala naman na akong ganang kumain pa. Hindi ko na hinintay pa si mommy at dumeretso na ako sa kwarto ko. I immediately lay down at the soft mattress of my bed and took a deep breath. I closed my eyes and relaxed myself. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod. Ang sakit ng paa ko dahil sa kakalakad kanina. Ang sakit ng ulo dahil sa jet lag. Ngayon ko lang talaga nararamdaman ang dapat ay kanina ko pa iniinda. Ang gusto ko na lang ngayon ay an
Chapter 10.1 Hindi ako mapakali habang papasok sa loob ng boutique. What is a Lankov doing here? I mean, sobrang imposible lang talagang makita siya dito ngayon lalo na't ang laki ng Maynila o ako lang talaga ang nag-iisip ng gano'n. First was yesterday and then now? Are we getting played by fate now? Hindi ko maiwasang mapalingon sa likuran ko para silipin si Adam. Since the walls are made of glasses, I could clearly see him outside. He's talking to someone on his phone. Hindi ko mapigilang maging kuryuso kung sino ang kausap niya, dahil sa seryosong ekspresyon ng mukha niya habang kausap ang kung sino man ang nasa kabilang linya. Gano'n na lang ang gulat ko nang pagkalingon ko ay may nakangiting babae ang bumungad sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko at huminga ng malalim. "Good morning ma'am, we've already informed by Madam Victoria of your arrival today," saad niya. Tumango naman ako. "We've already prepared the dresses she requested to show you." Hindi na ako sumagot at
Chapter 10.2He's flipping the pages of the magazine, legs crossed. Before I could even stop myself, Im already checking him out. Again.His hair is fixed in a man bun now, better than I saw earlier. I can see that he has a pointed nose, thick and long lashes. And oh, a red lips too.I unconsciously wet my lower lips using my tongue, when I saw his red tongue brushed his lower lip, when his mouth pop out the lollipop. Taking advantage of the situation, I scan his being. I clearly saw some tattoo on his neck because of his angle from where I am standing. I grimaced.He looked, rugged.He's wearing a baby blue long sleeves. He probably removed the jacket he wore. It's sleeves rolled up until his elbow and that gave me an access to see his tattoos on his arms too. This man screams bad news."Miss Sheena?"Nawala ang tingin ko sa lalaki nang marinig ko ang boses ni Thalia. Lumingon ako sa kaniya at nakita ko siyang nakangiti na sa akin."Yes?""Have you already choose miss? Or you want to
Chapter 11.1"You looked so beautiful hija." Napalingon ako kay Mommy nang marinig ko ang boses niya sa may pintuan. Nakita kong nakangiti siya pero iba ang sinasabi ng mga mata niya. My throat contracted and I looked away. Narinig ko ang tunog ng takong niya na papalapit sa akin. Nang mag-angat ang ulo ko ay nagtagpo ang paningin namin sa salamin na nasa harapan ko. Malungkot siyang ngumiti at hinawakan ang magkabilang balikat ko. She lovingly looked at my reflection without looking away. I gulped. My eyes started to get misty. Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak. "I'm sorry, hija..." Biglang sabi niya na nagpatigil sa akin. "I'm sorry for making you so worried about your Dad. I just want you to go home, anak. It's been years since I've seen you and I missed you so much. It's the only way I could think of to make you come home." Nag-iwas ako ng tingin nang humapdi ang mga mata ko kasabay ng pagkirot ng puso ko. I just felt like she manipulated me with that reason. She knew how m
Chapter 12.2Bumuka ang bibig ko para sana ipaintindi pa sa kaniya ang gusto kong sabihin but Dad beat me to it. "Hayaan mo, Victoria." Napalingon kaming dalawa ni mommy sa kaniya. He's now sipping his wine. But I can see it, he's mad. Like raging mad right now. "Christopher..." "Kailan ba nakinig sa atin ang batang 'yan? Noon pa man ay sinasaway na tayo. She doesn't care about the company or about this family. She's that selfish that she only think about what she wants to do. Hayaan mo siya sa gusto niya." His words dripped like an acid in my throat. Sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. So now I'm not only a disappointment? But selfish too? L"Christopher, don't say that. She's still our daughter." "Magiging anak ko lang 'yan kung makikinig na siya sa atin. When she's still this stubborn and selfish, I'd rather have no daughter at all. I didn't raise an ungrateful brat." Napakurap-kurap ako. He stood up and left. Napabuntonghininga si mommy sa tabi ko. "I'm sorry about your
Chapter 12.1Halos alas dose na kami nakauwi galing sa party kagabi. Wala naman akong ginawa boung gabi kung hindi ang umupo at makinig, pero ramdam ko 'yong pagod ko mula ulo hanggang paa. Sagad sa buto. Mabuti na lang at may lakas pa akong magbihis at magtanggal ng make-up bago nakatulog. Nabawi ko naman ang lakas ko kinabukasan dahil napahaba ang tulog ko. Halos lunch na ako naggising. I don't know kung pinatawag ako sa breakfast kanina o hinayaan na lang nila ako. Kumunot ang noo ko nang di mahanap ang cellphone. I looked for it inside the purse I used last night. Na-lowbatt. Ngayon ko pa lang icha-charge magmula nang dumating ako. After that, I decided to take a long shower to refresh my mind and think all of these. Habang naliligo ay iniisip ko ang dapat kong gawin. Should I go back to Amsterdam now? Napapikit ako nang maalalang may project pa pala akong naiwan do'n. Nawala 'yon sa isip ko dahil sa dami ng mga nangyari. Hindi rin naman tumawag sa akin si Miss Natalie tungkol
Chapter 11.2Gusto kong itama ang mga sinabi ni mommy pero hindi ko ginawa. Itinago ko ang nakakuyom kong kamay mula sa mga mata nila. I remain my beautiful and soft smile on my face. I can't show them my true emotions right now. "Really? My daughter also travels a lot. Might as well—" "Good evening ladies and gentlemen!" Lahat kami ay napatingin sa stage. I never felt so relieved ever since I came here. That emcee just saved me from an endless questioning. "We'll go to our table now. We'll see you around." Pagkatapos nilang magpaalam ay hinanap na namin ang table namin. It was just two tables away from where we stood earlier. Bago ako makaupo ay naramdaman ko ang bigat ng isang tingin mula kung saan. My heart started to beat erratically. I wanted to stop myself but it was already too late. Napatingin na ako sa likod para hanapin siya. It only took me seconds before I found his intense eyes looking straight at me. Kung gaano kadilim kung nasaan siya, gano'n din ang mga matang nak
Chapter 11.1"You looked so beautiful hija." Napalingon ako kay Mommy nang marinig ko ang boses niya sa may pintuan. Nakita kong nakangiti siya pero iba ang sinasabi ng mga mata niya. My throat contracted and I looked away. Narinig ko ang tunog ng takong niya na papalapit sa akin. Nang mag-angat ang ulo ko ay nagtagpo ang paningin namin sa salamin na nasa harapan ko. Malungkot siyang ngumiti at hinawakan ang magkabilang balikat ko. She lovingly looked at my reflection without looking away. I gulped. My eyes started to get misty. Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak. "I'm sorry, hija..." Biglang sabi niya na nagpatigil sa akin. "I'm sorry for making you so worried about your Dad. I just want you to go home, anak. It's been years since I've seen you and I missed you so much. It's the only way I could think of to make you come home." Nag-iwas ako ng tingin nang humapdi ang mga mata ko kasabay ng pagkirot ng puso ko. I just felt like she manipulated me with that reason. She knew how m
Chapter 10.2He's flipping the pages of the magazine, legs crossed. Before I could even stop myself, Im already checking him out. Again.His hair is fixed in a man bun now, better than I saw earlier. I can see that he has a pointed nose, thick and long lashes. And oh, a red lips too.I unconsciously wet my lower lips using my tongue, when I saw his red tongue brushed his lower lip, when his mouth pop out the lollipop. Taking advantage of the situation, I scan his being. I clearly saw some tattoo on his neck because of his angle from where I am standing. I grimaced.He looked, rugged.He's wearing a baby blue long sleeves. He probably removed the jacket he wore. It's sleeves rolled up until his elbow and that gave me an access to see his tattoos on his arms too. This man screams bad news."Miss Sheena?"Nawala ang tingin ko sa lalaki nang marinig ko ang boses ni Thalia. Lumingon ako sa kaniya at nakita ko siyang nakangiti na sa akin."Yes?""Have you already choose miss? Or you want to
Chapter 10.1 Hindi ako mapakali habang papasok sa loob ng boutique. What is a Lankov doing here? I mean, sobrang imposible lang talagang makita siya dito ngayon lalo na't ang laki ng Maynila o ako lang talaga ang nag-iisip ng gano'n. First was yesterday and then now? Are we getting played by fate now? Hindi ko maiwasang mapalingon sa likuran ko para silipin si Adam. Since the walls are made of glasses, I could clearly see him outside. He's talking to someone on his phone. Hindi ko mapigilang maging kuryuso kung sino ang kausap niya, dahil sa seryosong ekspresyon ng mukha niya habang kausap ang kung sino man ang nasa kabilang linya. Gano'n na lang ang gulat ko nang pagkalingon ko ay may nakangiting babae ang bumungad sa akin. Napahawak ako sa dibdib ko at huminga ng malalim. "Good morning ma'am, we've already informed by Madam Victoria of your arrival today," saad niya. Tumango naman ako. "We've already prepared the dresses she requested to show you." Hindi na ako sumagot at
Chapter 9.2"Grow up, Sheena. Hindi ka na bata para mag-tantrums dahil lang hindi mo nakuha ang gusto mo." Napayuko ako at napahawak sa mga daliri ko, pilit na pinipigilan ang mga luha ko. Nag-uumpisa nang lumabo ang mga mata ko. Sumasakit na rin ang lalamunan ko. Marahas na tumunog ang upuan palatandaan sa pagtayo niya. Hindi na ako nag-angat pa ng tingin dahil alam kung oras na ginawa ko 'yon, tuluyan nang tutulo ang luha ko. Dad left the dining room without saying anything and after a minute, it was the cue for me to leave too. Total naman ay wala naman na akong ganang kumain pa. Hindi ko na hinintay pa si mommy at dumeretso na ako sa kwarto ko. I immediately lay down at the soft mattress of my bed and took a deep breath. I closed my eyes and relaxed myself. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod. Ang sakit ng paa ko dahil sa kakalakad kanina. Ang sakit ng ulo dahil sa jet lag. Ngayon ko lang talaga nararamdaman ang dapat ay kanina ko pa iniinda. Ang gusto ko na lang ngayon ay an
Chapter 9.1"Dito lang." I shyly told him. Lumingon siya sa akin nang bahagya at buti na lang talaga at sout ko ang helmet niya kung hindi ay baka napansin niyang nakatitig ako sa kaniya. Itinigil niya ang motor sa tapat ng gate ng subdivision namin. Tinulungan niya akong makababa sa motor niya at tanggalin ang helmet. I fixed my hair a little. Ngayong nakakain na ako at nakakapag-isip na ng malinaw, ramdam ko na ang lagkit ng boung katawan ko. And to think that I was with him almost the whole day made me so embarrassed to death. Ramdam ko ang init ng magkabilang pisngi ko dahil sa pagkapahiya sa sarili. Sana lang talaga ay hindi niya naamoy na amoy araw ako kanina. Nakakahiya! Napaatras at napalayo ako ng kaunti nang bumaba siya mula sa motor niya at lumapit sa akin. Napatingin ako sa magkabilang gilid ko bago muling ibinalik ang tingin sa kaniya."Thank you. For the— ahm," I could only looked at his chin. "For the ride and for the food." I finally told him. I don't why I stutter
Chapter 8.2Dahil sa pagkakatanggal ng helmet ay mas malinaw ko nang nakikita ang boung paligid. It's refreshing to see greens again. Ngayon ko lang napansin na nasa harapan pala kami ng isang eatery. Gawa sa kahoy ang eatery at may dalawa itong palapag. "What are we doing here?" Tanong ko habang hindi inaalis ang tingin sa eatery. "You're getting comfortable already," imbes ay sagot niya na nagpalingon sa akin. Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kaniya na nasa unahan ang tingin habang nasa loob ng magkabilang bulsa ang dalawa niyang kamay. "Huh?" May kinuha siya sa bulsa ng sout niyang jacket pagkatapos ay nakita ko na lang siyang nagsisindi ng sigarilyo. Ang isa niyang kamay ay tinatakpan ang dulo ng sigarilyo habang ang isa namang kamay ay may hawak na mamahaling lighter. Agad na sumama ang reaksyon ng mukha ko. I hate the smoke of the cigarettes. Agad akong napahakbang palayo sa kaniya dahilan para mapatingin siya sa akin. Kumunot ang noo niya sa ginawa ko at pinagtaasan