Kabanata 109
Sa huli, isinuot ko ang bigay ni Yohan sa akin. Isa itong tube na dress. Kulay peach na siyang nababagay naman sa maputi ko na balat.
“Mag-iingat kayo at mag-enjoy,” ani ni Aling Maria habang kinakaway ang isang kamay. “Yohan, hijo.”
Tumango si Yohan na ngayon ay nasa pinto na ng kanyang kotse ang isang kamay. “Opo, Aling Maria. Salamat.”
Binalingan ako ni Aling Maria na may ngiti sa labi. “Ikaw rin, hija. Mag-enjoy ka.”
Pilit akong ngumiti sa kanya bago ko kinuha ang kamay ng anak ko at saka tahimik na sumakay sa kotse ni Yohan.
**
Habang nasa byahe ay pasimple akong napatingin sa aking selpon habang naghihintay ng mensahe galing kay Trexie. Nag-message kasi ako sa kanya at naghihintay na lamang ng kanyang reply.
Nang mag-beep ang
Kabanata 110Hindi ko na lang muna iniisip si Mommy. Ayoko na masira ang outing na ito lalong-lalo na’t excited ang anak ko simula nang sumang-ayon ako. Disyembre na ngayon at expected na talaga na maraming mga tao ang mamamasyal sa mga papasyalang lugar dito sa La Luca. Gaya ni Aling Maria, marami na ring mga tao ang nagsasabit ng mga Christmas decor sa kani-kanilang mga bahay. Hindi lang iyon, pati na rin ang mga commercial buildings, mga parks ay mayroon na ring mga decoration na mas lalong nagpapaganda sa lugar.Nang nakarating kami ay agad ko na kinarga ang anak ko. Napalunok ako at napaisip na baka nandito si Mom. Hindi talaga mawala sa isip ko. Hindi naman siguro siya makikipagkita sa akin para sa wala lang. Lahat may rason. Hindi siya makipagkita sa akin dahil miss niya ako.Pero may parte sa akin na gustong makipagkita sa kanya. Pero sa ngayon ay uunahin ko muna ang anak ko at ang kanyang kasiyahan.“Mommy,
Kabanata 111Marami kaming sinakyan na rides. Nawala sa isip ko ang tawag at nagawa ko pa silang kunan ng mga litrato. Hindi ko dapat iniisip ang ibang problema ngayon dahil namamasyal kami. All I need to see right now is my happy daughter. Hindi ko muna iisipin ang issue namin ni Yohan. Babaliwalain ko na lang muna ang lahat sa ngayon. Iisipin ko na lang siguro muna na parang walang nangyari sa aming dalawa. Na parang walang lamat.I want my daughter to think that Yohan and I are fine. Ayokong isipin niya na nag-aaway kami dahil baka makaaapekto ito sa kanya.“Mommy! Gusto ko ng cotton candy!” maligayang sambit ni Felecity habang tinuturo ang isang mama na may tindang cotton candy malapit lang sa entrance ng isang rides.Ang katapat naman nito ay ang isang lalaki na may tindang lobo. Mayroon ding nagbebenta ng cone ice cream. May mga laruan na umiilaw sa gabi at iba pa. Paskong-pasko ang peg dito sa peryahan. Masas
Kabanata 112Matamlay akong bumalik sa nagtitinda ng cotton candy at saka ko binayaran. Hindi ako nagkakamali. Si Mom iyon. Kahit nakatalikod ko na siyang nakita. Alam ko na siya iyon. Bumilis ang tibok ng puso ko. Apat na taon din akong nalayo sa kanila. Ito ang unang pagkakataon na siya mismo ang nagtungo rito sa akin. I didn’t expect it.“Mom…”Tumayo ang anak ko at saka sinalubong ako. Tipid akong ngumiti sa anak ko at saka ko ibinigay sa kanya ang cotton candy. Nang nasulyapan ko si Yohan ay mataman na siyang nakatingin sa akin. Napalunok ako at saka nag-iwas ng tingin.“Mommy, saan po tayo sa susunod?”**Nang matapos naming mag-rides sa iba’t ibang klase ay dinala kami ni Yohan sa isang ekslusibo na restaurant. Hindi ko gusto ang ganitong uri. Masyadong sosyal at saka masyadong pribado. Mas gusto ko ang restaurant na publiko lamang nang makita rin ng anak ko ang ib
Kabanata 113Sa huli, sa gusto ni Felecity kami nagtungo. Masayang-masaya anak ko dahil maraming tao at nakakita siya ng mga batang nasa kaedaran niya lamang.“Napag-isipan mo na ba ang sinabi ko sa iyo?”Natigil ako sa pag-inom ng aking iced tea nang bigla akong tinanong ni Yohan. Ibinaba ko ang baso ko at saka ko siya tiningnan.“Tungkol saan.”Umigting ang kanyang panga. “Christmas party.”Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka ako bumuntonghininga. “Talaga bang invited kami? O baka naman ibang plano na naman ito ng Mommy mo…plus Diana nga pala.”He sighed. “I don’t know. But she wants to meet Felecity.”Nagtaas ako ng kilay at saka humilig sa aking upuan. Si Felecity ay kausap ang isang bata kaya hindi na dapat ako mag-aalala sa kanya.Yumuko ako. “Ayoko na ng gulo, Yohan.”“F-Fiona, just plea
Kabanata 114I decided to meet my Mom. Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin upang pumayag sa gusto niya. Siguro dahil Mommy ko siya and somehow, gusto ko rin siyang makita kahit lang sa araw na ito.It’s been four years. Apat na taon ko na silang hindi nakasama. Wala kaming closure o ano pa man. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang kanyang dahilan. Malalaman ko lamang iyon sa pagkikita namin ngayon.Ibang-iba ang aura ko ngayon. Suot ko ay isang galanteng damit. Ito ang madalas na sinusuot ko noon na madalang na lang ngayon. Hindi ko alam kung bakit ito ginagawa. Siguro dahil gusto ko rin mabagay sa estado niya.Sakay lamang ng bus ay nakarating ako sa usapan namin. Sa La Luca hotel. Sa pintuan pa lamang ay kitang-kita ko na ang eleganteng suot ni Mommy. Naka-sun glasses ito at may nakasabit na bag sa kanyang kaliwang kamay. Ang kanyang bodyguard ay nasa gilid niya lang kaya talaga namang kuhang-kuha niya ang atens
Kabanata 115Tahimik akong kumakain habang si Mommy ay panay kuwento. Binilisan ko ang aking pagsubo dahil ayoko na matagalan kami. Masama ba akong anak? Masama na ba dahil ayaw ko siyang makasama? O makita? O makausap nang matagal?Walang kasalanan si Mommy sa akin. Hindi niya kasalanan na nabuntis niya ako ng maaga. Hindi niya kasalanan kung bakit ako lumalayo. Bakit ko ba ito ginagawa? Dahil ayoko na mabalitaan na lang kami na nagkikita. Hindi na ako na parang dati. Hindi na ako sosyaling babae. Ayoko na ma-issue ulit sila Mommy.“Kaya ka tumataba, ang bilis mong kumain, hija,” komento ni Mommy kaya natigilan ako. “Ganoon ka ba talaga kaatat na umalis?”Naitikom ko ang bibig ko at naibaba ko ang kutsara sa plato.Sarkastiko siyang tumawa. “I am your mother, hija. Hindi ako papayag na gaganituin mo lang ako. I am here to talk to you. Ikaw na nga ang may kasalanan sa amin kaya dapat ikaw an
Kabanata 116Hindi ako umuwi agad. Nagtungo ako sa powder room. Doon ko naisipan na pakalmahin ang sarili. She wants me back, pero hindi puwede isama ang anak ko. Magandang ideya ba iyon? Akala niya ba ay maayos lang sa akin? Hindi ba nag-iisip si Mommy? Ina rin naman siya, ah?I hid my child to them. Nagtago ako dahil ayoko silang mapahiya. Magaling sila dahil pinagtakpan nila ang kagagahang ko. I mean, sino ba naman ang magulat nang bigla ka na lang nawala. Siyempre, hahanap ng paraan ang magulang ko upang matahimik ang mga taong nakapalibot sa akin noon.I looked at myself in the mirror. Magulo ang buhok ko at kitang-kita ko ang pamumutla ng labi ko kahit naka-lipstick naman ako. Pinunasan ko ang luha sa aking mata bago ko inayos ang aking sarili. Habang inaayos ko ang aking sarili ay nakita ko sa salamin ang pagpasok ng isang tao. Noong una ay balewala ko lamang iyon ngunit natigilan ako nang nakitang pamilyar ito.Sumalubo
Kabanata 117Ngayon ko lang ulit nakita si Diana. Makita lang ang mukha niya ay tumabang na ang timpla ko. Siguro ganoon din siya dahil akala niya ay inagaw ko si Yohan sa kanya. Masyado siyang ilusyunada. Kung sa kanya nga si Yohan ay dapat noon pa man ay sa kanya na ito. Hindi na ito lumapit pa sa akin o hindi kaya ay siya ang inanakan. Hindi na dapat ako ginagambala ni Yohan kung sa kanya nga ito.I sighed.Tahimik ako na umuwi sa bahay na parang walang nangyari.“Hija, ayos ka lang ba?” tanong ni Aling Maria sa akin nang hinubad ko na ang aking sandals. “Maaga ka yatang nakauwi. Okay lang ba ang pag-uusap ninyo?”Tipid akong tumango. Hindi ko na dapat aminin sa kanya pa dahil ayoko na ng gulo. Alam niya na makipagkita ako kay Mommy. Sa kanya ko lamang ito sinabi at sinabi ko na huwag sabihin kay Felecity. Kasi sigurado ako na magiging excited si Felecity na makita ang kanyang lola. Ayoko na ma
WakasI didn’t waste my time. Pagkatapos ng ilang araw naming honeymoon ay naghanda na ako para sa pagbalik ko. I promised them na babalik ako. Babalik ako.Pero kahit sumang-ayon na sila, hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala at mag-overthink sa mga bagay-bagay.Paano kapag nakabalik ako ay babalik sa dati? Paano kung sumang-ayon lang si Felecity pero ang totoo ay hindi pala? Paano kung napilitan lang si Yohan na payagan ako na umalis?“Gosh, Fiona! Kasal ka na okay? Tanaka ka na. Hindi ka itatakwil ng asawa’t anak mo sa ilang araw mong pag-stay sa New York!” si Mommy nang tinawagan ko siya at sinabi ko sa kanya ang mga thoughts ko. “Kung ayaw mong umalis, huwag ka nang tumuloy! Sayang nga lang ang opportunity.”Kinagat ko ang ibabang labi ko. “Mom—”“Ako mismo ang uuwi diyan kapag tinaboy ka nila. Don’t worry, Fiona. Sa ngayon, bigyan mo rin ng pansin ang nego
Kabanata 174Hindi ako makapaniwala na kasal na kami ni Yohan ngayon. Halos hindi nga ako makatulog sa kakaisip. Na baka panaginip lang pala iyon at hindi totoo.Pero hindi, kasal na ako at katabi ko na ang asawa ko.Asawa ko…Ang sarap sa pandinig. Nakakaganda ng araw. Parang isang magic lang ang lahat. Biglaan. Ang alam ko lang ay ang magd-date kami sa resort na iyon pero sa isang iglap, kinasal ako.Kinagat ko ang ibabang labi ko at saka unti-unting bumangon mula sa pagkakahiga.Ito ang unang araw naming bilang mag-asawa at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.“Yohan…” tawag ko kay Yohan para gisingin siya. “Gising na. Kailangan pa nating umuwi.”Nandito pa rin kasi kami sa resort at gusto ko nang umuwi para makita ang anak ko.“Hmm. Let’s sleep pa, hmm? Inaantok pa ako.”Napairap na lamang ako at saka mag-isa na lamang na bumangon. Akmang
Kabanata 173Hilang-hila ako ni Yohan na para bang walang katapusan. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Parang ang sarap sa pakiramdam. Parang bumalik kami noon. Ang sarap sa feelings.“T-Teka Yohan! Saan tayo pupunta?” tanong ko at halos magpahila na nang husto sa kanya dahil sa malaki niyang mga hakbang.“Somewhere in here, Fiona,” aniya habang patuloy pa rin sa paghila at pagkatakbo.Bigla akong na-excite at kinabahan at the same time.Nang nakarating kami sa isang malaking space na buhangin na sobrang puti, tumigil kami at saka hiya ako hinarap. Ngumiti siya sa akin.“Close your eyes, Fiona,” aniya.“Bakit?”“Surprise nga, right?” he chuckled. “Now, close your eyes, Fiona.”Tiningnan ko muna siya nang matagal bago pumikit. Naghintay ako na mayroong mangyayari pero wala. Ang tanging naririnig ko lang ay mga alon na nagh
Kabanata 172 Tulala akong nakatingin sa baso ko habang si Tita Ylena ay kalmadong nagkakape sa harapan ko. Hindi ako makapaniwala na nakita ko siya ulit. Oo, sinabi ni Yohan na pupunta ang Mommy niya pero hindi ko akalain na ngayon na araw pala. “I’m happy to see you, hija,” panimula ni Tita Ylena. “It’s been five years.” Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Oo nga po, five years.” Ngumiti siya pabalik sa akin at saka ininom niya ang kape. Narito kami ngayon sa isang open space na coffee shop dito sa resort. Ang view namin ay ang dagat na may naghahampasan na mga alon. Huminga ako nang malalim at saka tiningnan siya. “Five years na po siya Tita, pero hindi ko pa rin makakalimutan,” ani ko. Napawi ang ngiti niya at saka siya tumikhim. “Hija, I am not here to have another fight with you.” Umiling siya. “I am actually here to visit. I told my son. Napaaga nga lang.” Humalukipkip ako at tiningnan siya. “Oo
Kabanata 171 Naunang nakatulog si Yohan. Ako naman ay narito lamang, inaalala ang mga pangyayari. Tiningnan ko ang singsing na nasa aking daliri. I remembered five years ago, when Yohan unexpectedly proposed to me. Hindi mawala sa isip ko iyon at kung may malungkot man akong mararamdaman, iniisip ko iyon. “I am happy, Fiona…” Napasinghap ako nang hinawakan niya ang kamay ko. “Masaya ako na makasama kita sa paskong ito.” “Yohan…” “Ayoko na pagsisihan ko ito sa huli. Maybe you are doubting me because of my family but I don’t really care about it, Fiona, as long as I have you.” “W-What are you saying, Yohan? Pasko ngayon, seryosong-seryoso mo yata ngayon…” “Because I am dead serious, Fiona Carolina.” Napalunok ako. “Alam ko na hindi ako nagiging mabuti sa iyo. I ruined your life. I ruined everything. Hindi siguro ako deserving sa iyo pero kahit ganoo
Kabanata 170Nang mas naging malalim pa ang aming halikan ay unti-unti niya akong inihiga sa malambot na kama. Nang nagkatinginan kami ay parang tumigil ang mundo ko. Parang sa sandaling ito ay siya lang ang nakita ko.“Yohan…”Huminga ako nang malalim.“Alam mo na kung gaano ako kasabik sa iyo, Carolina,” he huskily said.Ang kanyang kamay ay unti-unting gumapang paitaas sa aking damit.“Y-Yohan…” Daing ko sa kanyang pangalan.Hinaplos niya ang binti ko bago niya ako hinalikan ulit. Unti-unting nag-init ang aking katawan dahil sa kanyang kakaibang paghaplos. Nang bumaba ang kanyang halik sa aking leeg ay napakagat na lamang ako sa aking ibabang labi. Habang busy siya sa kanyang paghalik, busy din ang kanyang kamay sa panggagapang.Parang nanibaguhan ulit ang aking katawan sa kanyang mga halik at hawak. Bago ulit ito sa akin dahil ngayon ko lang ulit
Kabanata 169Sa La Luca resort ang tungo namin ni Yohan na siya lamang ang naghahanda. Wala akong kaalam-alam na dito pala kami magd-date or something. Kung alam ko lang ay nakapaghanda na sana ako.I was just teasing him last night. Hindi ko naman alam na totohanin niya. At ang cute niya magselos, ah? Anak ko pa talaga ang pinagseselosan niya?“Yohan, ilang araw ba tayo rito? Kasi si Felecity kasi, baka ma-miss niya tayo.”Sinamaan ako ng tingin ni Yohan nang binalingan niya ako. “Don’t mention Felecity in here, Fiona.”Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. “Sure ka ba riyan, Yohan? Pinagseselosan mo ngayon si Felecity.”Ngumuso siya. “Is it a bad thing? I want you alone. So, you should only think about me, like how you only think of Felecity when you were trying to make her soft or something.”Umirap ako at saka umupo sa kama. “Don’t worr
Kabanata 168And now that my relationship with my daughter is finally okay, hindi ko na kailangang mag-alala pa. Alam na rin ng mga tao at hindi sila makapaniwala. That I got pregnant at an early age at nag-assume din sila na kaya ako biglang nawala dahil nabuntis ako. Iyon naman ang katotohanan.But my image is not important anymore. Ayoko na e-save ang reputasyon ng isa na nasisira naman ang isa. I don’t want my daughter to be at the dark again. Ayoko na ganoon.Napailing na lamang ako at saka tinapos ko na ang red wine ko. Bukas ang bintana ng condo unit ni Yohan kaya nagkaroon ako ng time para sa sarili ko. I looked at the buildings. Gabing-gabi na at sa totoo lang, maganda ang tanawin sa gabi. Nakikita ko ang iba’t ibang kulay at nakita ko ang pag-ilaw ng malaki at mahabang bridge na nagkokonekta sa dalawang isla sa lugar na ito.Bumuntonghininga ako.I am planning to stay here for good. Alam ko na hindi
Kabanata 167Another week had passed, and I think my relationship with my daughter improved. She became open to me and she told me about her worst days at school. Nalaman ko na kaya siya nang-aaway kasi inaaway siya. Muntik na siyang ma-expelled dahil sa dumugo ang labi ng kaklase na sinampal niya. Mabuti at nabigyan ng pagkakataon. Nalaman ko rin na naglayas siya sa bahay nila ni Yohan dahil siya lang mag-isa.I felt sad and guilty at the same time.Nang dahil sa pag-iwan ko sa kanya ay nagkaganyan siya. Walang ina sa kanyang tabi. Walang nag-guide sa kanya sa paglaki. Kaya ngayon, hangga’t hindi pa huli ang lahat ay gagawin ko ang best ko.“Fiona…”Binalingan ko si Yohan. “Bakit?”He handed me an envelope. Kumunot ang noo ko. “Ano ito?”“Felecity asked me to give this to you. Nahihiya raw siya, Fiona. Project nila iyan sa paaralan nila.”