ASH POV
Kanina pa ako gising ng marinig ko ang boses ni warfreak na kapapasok pa lang. Hindi ko akalain na sila pa ang maaabutan kong magbabantay sa akin at mukhang ilang araw ng ang Mommy niya ang nagbabantay. Ilang araw na ba akong nakahiga dito at walang malay?Hindi ko inaasahan na maririnig ko ang mga salitang yun kay warfreak. Mukhang nakaabala pa ako ng ibang tao. Ibang ibang warfreak ang naririnig ko ngayon kesa sa mga nakasanayan ko dati.“Ash?” rinig kong tawag sa akin ni warfreak.“Hayaan mo muna anak magigising lang siya.” Anas ng Mommy niya.“No Mom, nakita kong gumalaw ang mga mata niya kahit nakapikit. Nagalaw niya rin ang mga daliri niya kanina.” Saad niya kaya unti unti ko ng iminulat ang mga mata ko pero malabo pa rin.“Look Mom she’s awake.” Kinurap kurap ko pa ng ilang beses ang mga mata ko hanggang sa malinaw ko naASH POVLumipas ang araw at nakalabas na rin ako ng hospital pero ang ipinagtataka ko ay ang hindi pagdalaw sa akin ni warfreak. Hindi naman sa umaasa ako sa kaniya, nagtataka lang ako na kapag dumadalaw ang mga kaibigan niya ay wala siya samantalang araw araw daw dati ay nandito siya. Anong nangyari dun?“Sigurado ka na ba talagang kaya mo ng pumasok? Magpahinga ka na muna.” Saad nanaman sa akin ni Aira. Kanina pa niya sinasabi iyan kahit na nasa bahay pa lang kami. Nandito na nga kami sa school sasabihin pa niya iyan.“Nanjan na pala siya”“Ayaw ko sa kaniya pero hindi naman yata tama yung mapokpok siya sa ulo.” Rinig ko nanamang bulungan nila. Hindi ba sila napapagod sa kakabulong sa buhay ng ibang tao? Ang mga ganiyang bagay ay hindi na dapat pinagtutuunan ng pansin pa.“Siya nga pala Ash marami kang kulang kay Thanos bwisit na yun hindi yata makaintindi sa
KENT POVIlang araw ko na ring hindi pinapansin si baduy girl pero pakiramdam ko para akong sinusunog ng buhay. Ramdam na ramdam ko talaga yung sakit dito sa dibdib ko. Imbis na mabawasan yata yung nararamdaman ko sa kaniya mas lalong lumalala eh. Kung kelan mo pinipigilan parang dun pa mas lumala. Pesteng yan.Oo aminado na rin akong may gusto na nga ako sa kaniya. Natatabunan lang talaga ng pride ko noong mga nakaraan. Ang dami ko ring narealize nitong mga nakaraan habang mag-isa ako. Hindi ko lang alam kung kelan nagsimula basta narealize ko na lang na hindi pangkaraniwan ang pag-aalala ko sa kaniya. Nakakabaliw isipin.Parepareho kami ng subject ngayon kaya nasa likod ako habang sinusundan sila. Nauuna silang lahat habang si baduy girl naman ay nasa hulihan. Hindi naman nila ako nakikita. Natigil na lang din ako ng bigla siyang umupo at inayos ang sintas ng sapatos niya. Pinanuod ko lang siya sa ginagawa niya hanggang sa na
ASH POVHindi ko na talaga maintindihan ang ikinikilos ni warfreak, bigla na lang naging cold. Well who cares, inaalala ko lang kung may nagawa ba ako sa kaniya o wala. Bigla na lang nag-iba ng magising ako sa hospital, bigla na lang umiwas at naging malamig ang pakikitungo. Alam kong hindi kami magkaibigan pero ang walang pakiramdam na lang ang hindi makakahalata sa pagbabago ni warfreak.The way he talks, the way he look at me parang may iba. Hindi siya galit kung makiusap dinaig pa nga yelo sa sobrang lamig eh. Hindi ako sanay na ganun siya parang mas gusto ko pa ngang galit siya eh. Matured huh? Then, good for him.Itinuon ko na lang ang atensyon ko sa pagprapractice pero itinigil ko ng magsimula nanamang manginig ang kamay ko. Binitawan ko ang hawak ko saka umupo at humugot ng malakas na hininga.“Magpahinga ka na muna Ash, pagaling ka muna may ilang linggo pa naman tayo bago ang interhigh.” Saad s
“Bakit? Gusto mo ba ang mahinang gagong yun?” “Wala kang pakialam sa personal ko Lucas, sabihin mo na lang.” inilingan niya naman ako saka tumayo at dumungaw sa isang bintana.“Kung buhay na ang kapalit Ash sayo na ang pera mo. Mahal pa namin ang buhay namin kung ganun palang klaseng tao ang naging kliyente namin hindi na lang sana namin tinanggap.” Seryoso niyang aniya. Sinong tao ang nasa likod ng lahat at bakit ganun na lang siya magsalita. Sinong tao ang dapat naming paghandaan. “Kung iyan ang ipinunta mo dito, wala kang maasahan sakin.” Humarap na siya at seryoso lang na nakatingin sa akin. Tumayo naman na ako.“Kung ayaw mo may paraan ako para malaman ko.” Saad ko, akmang tatalikod na sana ako ng magsalita uli siya.“Mag-iingat ka lang, mabangis pa sa hayup ang isang yun. Kayang pumatay kapag naulol.” Hindi naman na ako nagsalita at tuluyan ng lumabas ng l
Naging mabilis ang lahat sa susunod na linggo ay magsisimula na ang interhigh. Bawat sport ay nagiging busy na rin at tinututukan na nila ang practice. Maaga na rin ang start ng practice namin dahil ibinigay iyun para sa mga players. Tahimik na tahimik na ang buhay ko pero hindi pa rin ako sigurado kung maayos na nga ba o nanjan lang sa paligid ang kaaway at nagmamanman. Wala pa rin naman akong nababalitaan na may nangyari kay warfreak.Dahil para sigurado akong wala ngang mangyayari ay palihim ko siyang tinitingnan sa malayo hanggang sa makaalis ang kotse niya sa school. Kapag hindi ko naman kasabay si Aira ay palihim ko rin siyang sinusundan hanggang sa makauwi siya ng maayos.Ginagawa ko ito hindi dahil gusto ko lang. Ginagawa ko ito dahil konektado ang taong may gawa nun sa amin. Gusto kong malaman kung sino siya at kung anong atraso ang nagawa ko sa kaniya para idamay niya ako. Dalawang linggo na rin yung hindi nagpaparamdam katulad din ni warfreak. Ma
Nagsaksak na lang ako ng kanta sa speaker ko saka iginayak ang isusuot ko ngayong gabi pero inis kong binalingan ang speaker dahil sa tumogtug na kanta dun!Playing: “Love Alone by Katelyn Tarver”Naalala ko nanaman noong gabing siya ang ipinalit ko sa vocal lead ng club ng mga musician. Yan mismo ang kinanta niya. Kaya pala pakiramdam ko parang tamang tama sa akin yung kanta dahil may gusto na pala ako sa kaniya. Tamang tama sa akin ang bawat lyrics niya.Kagaya nga ng kanta, is it too much or too fast or too forward? Should I step back and pretend I don’t feel this way.Masyadong naging mabilis ang lahat pati ng nararamdaman ko sa kaniya naging mabilis. Ang dating galit na nararamdaman ko ngayon napalitan na. Kailangan ko na nga bang umatras at mangpanggap na wala akong nararamdaman sayo? Paano ako magpapanggap na wala akong nararamdaman sayo kung kabaligtaran ng ginagawa ng katawan ko? ang hirap. Ang hirap mong
ASH POV “Bakit ba ang hina mo namang pumalo?” Saad sa akin ni Aira. “Dapat pinapalipad mo yung bola eh para homebase lahat.” Dagdag pa niya. Ayaw kong pumalo dahil nawawalan ako ng control minsan baka mapasobra. Nang matapos ang laro namin ay nauna na ako sa kanilang lahat. Papasok pa lang ako ng building ng makita ko si Ellise na tumakbo palabas at naihagis niya palapit sa akin ang isang softball bat. Anong ginawa nun dito kasama ng bat na to? Pinulot ko na lang iyun saka naglakad papasok ng makita ko si warfreak na nakahandusay sa sahig. Tiningnan ko kung may nakasunod na ba sa akin pero wala pa rin kaya binalikan ko si warfreak. “Woi warfreak, woi.” Tinapik tapik ko ang pisngi niya pero wala na siyang malay. Anong gagawin ko dito ngayon? napakuyom na lang ang kamao ko dahil all this time, ikaw lang pala ang nasa likod ng lahat. “Oy gising, woy.” “Oh my God! Anong nangyari jan
“Bakit ba nangyayari ang lahat ng ito? Anong klaseng estudyante na ba meron ang school na yun. Bakit may mga criminal!” sigaw niya sa loob ng kwartong ito. Napayuko naman ang mga kasama namin. “Tell me what happened?” galit pa ring saad ni Mrs. Luxurious. “Someone hit his head with softball bat, Tita.” Yukong sagot ni Kendrick. “And who the hell someone is that?” humarap na sa amin si Mrs. Luxurious. “Her name is Ellise.” sagot ko. Pinantayan ko ang tingin niya at diretso lang naman siyang nakatingin sa akin. “Hindi na pwede ito, kailangan na siyang maalis sa school na yun!”galit niya nanamang saad. Tahimik lang kaming lahat, kailangan niya na nga talagang maalis na sa school na yun. Kung nagiging unfair man minsan ang gamitin ang kapangyarihan o pera mo para lang may mapaalis ka, yun ay dahil yun na lang ang naiisip na paraan. Bumalik kaming lahat sa school. Naglalakad na kami ng salubungin kami ng council
Sorry po kung ngayon lang ako nagparamdam sa story na 'to. Ngayon ko na lang kasi siya ulit navisit since nabusy ako sa maraming stories ko. The true reason kung bakit hindi na ako nakakapag-update is because para raw siyang HIH or His into Her ni Miss Jonaxx. Ayaw ko naman na plagiarize ako or something ginagaya ko siya, nagkataon lang na nagkaroon kami ng same plot. So, since then parang nawalan ako ng gana na ituloy siya kahit kompleto na siya sa isip ko until sa ending niya. Kung itutuloy ko naman siya need ko na naman basahin hanggang umpisa para maintindihan ko yung flow ng sarili kong story. As an author po kasi mahirap yung makumpara sa mga sikat ng author lalo na kung tingin nila ay nanggagaya ako ng gawa ng iba. Maraming salamat po sa mga nagbasa at naghihintay ng update ko. Kapag lumuwag po schedule ko, magsisingit po ako ng update medyo busy pa po ako 'till June. Thank you;)
“Ayan na!” sigaw niya kaya tiningnan ko naman yung butas at may pumasok nga. Mabilis ko naman iyung hinukay hanggang sa mahuli ko ang isang malaking talangka.“Oh my God, ang laki niya.” gulat pa niyang saad. Hinawakan ko naman sa magkabilang sipit niya saka ko iniabot sa kaniya.“Anong gagawin ko jan?” “Diba gusto mong makahuli.” “Yes pero ikaw na lang maghawak haha, masakit mangagat yan eh.” Napakamot na lang ako sa batok ko, walangya hahaha. Akala ko pa naman gusto niyang makahawak ng ganto. “So? Bitawan ko na?” “Edi bitawan mo na, kawawa naman kapag pinatay mo.” Napapailing na lang akong tumatawa sa kaniya.“Halika ka na, madilim na oh. Wala pa tayong ilaw. May dalang ilaw at battery jan si Vance, alam mo bang ikabit?” binitawan ko naman na ang kawawang talangka saka ko siya sinundan.“Isabit mo na lang jan sa sanga ng kahoy.” “Nasan yung battery?” “Ito oh.” Turo niya sa napakalaking battery. Talagang nanigurado
Pagkatapos naming kumain ay nagtungo na nga kami sa sinabi niya. Medyo may kalayuan nga lang pero okay lang dahil siya naman ang kasama ko, wala na akong hihilingin pa. Bumyahe kami palabas ng metro makarating lang ng dagat. Dahil nga may kalayuan nakatulog na siya sa byahe. Kararating namin pero hindi pa rin ako bumababa dahil tulog pa siya. Ang ganda niya talagang titigan. Wala ng gaganda sa kaniya. Napaiwas naman ako ng tingin ng gumalaw na siya. “Kanina pa ba tayo?” paos pa niyang tanong. “Kararating lang din naman.” Umayos na siya ng upo at inilibot ang paningin sa paligid saka bumaba kaya bumaba na rin ako. “May hinahanap ka ba?” tanong ko sa kaniya ng hindi matigil sa kakatingin niya sa paligid. “Ayun, dun tayo.” Turo niya sa isang ilalim ng puno na may mga gamit. Kumunot naman ang noo ko, kanino yan? “Kilala mo ba kung kaninong gamit yan?” tanong ko sa kaniya ng pakialamanan niya ang mga dun. “Ito ang gagamitin na
Bumili naman na ako ng ticket para sa papanuorin naming movie. Ako na rin bumili ng makakain namin sa loob. Pagkarating namin sa loob ay kakaunti pa lang din ang tao. Sa pangawalang upuan na rin kami umupo. “Mahilig ka manuod ng romance?” tanong ni Ash. “Ah siguro hehe, yan nadampot ko eh.” “Tsss, yan nadampot o yan talaga pinili mo?” “Pwede both? Haha.” Natatawa kong saad sa kaniya na ikinatawa niya naman. “Mag-ingat ka baka maulit nanaman yung nangyari sayo noong nakaraan.” “Hindi mo naman ako pababayaan diba?” “Ang bading mo talaga.” “Sige isang sabi mo pa ng bading ako, maski maraming tao hahalikan kita. Hamunin mo ako, sige.” Usal ko na ikinatikom naman ng bibig niya. Takot lang mahalikan eh, tssss. Sayang hehehe mahahalikan ko nanaman sana ang malambot niyang labi, haaaay. Pinatay naman na ang ilaw at ang tanging nagbibigay na lang ng liwanag ay ang screen sa harap. Marami rami na rin ang tao at ka
“Hindi ba maganda?” napakurap kurap naman ako ng ilang beses at tumikhim ng magsalita siya at pinasadahan ng tingin ang sarili niya. “Hindi naman, ang ganda mo nga eh.” Namamangha ko pang saad sa kaniya. “Kaya nga natulala eh, naku jan na nga kayong dalawa. Hoy warfreak ingatan mo yan ha?” “Oo naman yes!” tuwang tuwa ko pang saad kay Aira. Umakyat naman na ako sa hagdan at inilahad ang kamay ko sa kaniya habang nakayuko. Bahagya naman siyang natawa. “Akala mo naman prinsesa ang tutulungan mo.” Usal niya. “Eh prinsesa kita eh.” Napailing iling naman siya habang natawa. Inilahad niya na ang kamay niya at maingat ko namang hinawakan iyun. “Kumain ka na ba?” tanong ko sa kaniya. “Hindi pa, ikaw kumain ka na ba?” napakagat labi naman ako dahil inaalala niya na ako kung kumain na ba ako. Eh sa natutuwa ako kahit na mga simpleng tanong lang eh. “Kain na lang tayo sa labas.” Saad ko na lang sa kaniya, kaunti lang naman
“Mali ba ako?” tanong ko sa kaniya pero umiling lang naman siya.“Hindi naman, I like your answer pero paano na kaya kapag nandun ka na? hindi na siguro natin alam kung tama pa nga ba nating pagsabayin.”“Bakit mo nga ba natanong?”“Wala naman, natanong ko lang. Mahilig kasi ako manuod ng mga ganun haha yung love story siya tapos may katungkulan yung isa sa kanila.” Saad niya, pero bakit pakiramdam ko hindi talaga iyun ang dahilan.Jusko Kent Chester, umayos ka baka mamaya iba ang isipin niya.“Oh.” Nilingon ko naman siya ng masalita siya.“Alas dose na pala.” Saad niya habang nakatingin sa cell phone niya.“Hindi ko rin namalayan, ang sarap mo kasi kausap eh.” Bahagya naman siyang natawa saka tumayo.“Umuwi na tayo baka hinahanap ka na rin sa inyo.”“Hoy, anong tingin mo sa akin? Babae? At ikaw ang lalaki? Hell no, hindi
Tuluyan na kaming nakalabas ng hotel na pinagkainan namin at hindi pa rin iyun maalis sa isip ko lahat ng sinabi niya simula kanina ng makasama ko siya. Para bang isang awitin na ang sarap pakinggan. Paulit-ulit ko iyong naririnig sa isip ko. Nakakabading pero iba yung saya na nararamdaman ko. Mag-uumapaw na iyun sa sobrang dami. Hindi ako agad nakakapagsalita kapag mga ganung biglaan ang mga sinasabi niya. “Saan naman tayo ngayon?” tanong ko sa kaniya at hindi ipinapahalata ang lakas ng epekto niya sa sistema ko. “Manatili na lang tayo sa isang mataas na bahagi ng lugar.” “Ng ganto na lang? Dumaan tayo sa mall bili tayo ng mangunguya natin.” Saad ko, tumango naman siya at sumakay na kami na sa motor niya. Umalis kami sa hotel, I lean my head on her shoulder habang nakasakay ako pero hindi niya naman iyun pinansin. The best resting place. Kung ganito ba naman ang mapagpapahingahan ko kapag napapagod ako, makakapagpahinga talaga ako ng
“Sakay na.” aniya kaya kahit na nahihiya at naiilang ako dahil magkadikit na magkadikit kami dito sumakay na lang ako.“Kumapit kang mahigpit baka mahulog ka at masalo ka ng iba.” Napakagat labi naman ako sa sinabi niya, kung baga ayaw niyang masalo ako ng iba? Yiiieee hahaha kinikilig talaga ako. “Sasalohin mo ba ako kapag nahulog ako?” “Siguro, maaaring oo.” Hindi siya sigurado ibig bang sabihin nito nalilito na rin siya sa nararamdaman niya? haaaaay sarap sa pakiramdam. Napahawak naman ako sa bewang niya ng bigla niyang bilisan ang pagpapatakbo niya. Dinama ko ang hangin na dumadampi sa katawan ko, mas masaya pala ang magmotor kesa ang magkotse dahil bukod sa nakakayakap mo ang mahal mo mas enjoy na enjoy pa yung view at ang hangin. Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kaniya pero hindi niya naman ako sinita o pinagbawalan kaya mas lalo akong nakakaramdam ng tuwa. Wala ng mas sasaya sa rides niyo ng taong mahal mo. Kailangan ko na yatang bumili n
KENT POVMay ngiti ako sa mukha ng pumasok ako ng kwarto ko, hindi ko pa rin makalimutan si Ash, araw gabi na lang ganito ako. Ang sarap palang mainlove.Hihintayin ko ang next time na sinasabi niya hehehehe. Parang wala nanaman siya sa mood kanina eh, ano kayang nangyari dun?Hindi bale, kahit araw-araw kang magsungit sakin okay lang, mahal kita eh. Hihiga na sana ako ng may kumatok sa pintuan ko.“Anak gising ka pa ba?” boses yun ni Mommy. Anong kailangan niya? nagtungo na lang ako sa pintuan saka pinagbuksan siya.“Why Mom?” nginitian niya naman ako ng nakakapangloko. Kaya kumunot ang noo ko.“Yiiieeee Ash is waiting you, nanjan siya sa sofa.” Natulala naman ako sa sinabi ni Mommy. She’s here at this hour?“Lalabas ka ba o hindi? Ikaw ang nanliligaw pero ikaw ang pinupuntahan, ano ba naman yan son?”“She’s different Mom, may nagagawa siyan