"Be the person you want to become. If you want to become successful, you need to sacrifice time and energy to unleash your full potential. If you don't want to be left stagnant, you need to do something different." Third Person's POV Six months later "XYNON, stop dragging our name in the mud!" Nanggagalaiting saad ni Klea. Nagbabasa siya ng dyaryo nang mahagip ng mga mata niya ang litrato ni Xynon na may kahalikang babae. "Ano na naman bang problema mo ha, Francine? Ilang linggo na akong hindi umaalis sa pamamahay na to! I am attending my classes. Tigil-tigilan mo ako. Ang aga pa para sa mga talak mong walang preno." Tugon ni Wade habang nakaharap sa kanyang iPad. Pumapasok siya ngayon sa klase. Napahilamos ang kamay ni Francine nang biglang magsalita ang professor ni Wade, "Mr. Wade Xynon Landicho kindly mute your microphone so that we cannot hear your arguments with your beloved wife." "I'm sorry for that Ma'am. Sige po i-mute ko na po." Agad na responde ni Wade. Nanlaki ang
"Spend more time with your family, with your loved ones dahil hindi natin hawak ang mga buhay nila. We should cherish and value them habang buhay pa sila." Third Person's POV NAWALAN ng malay si Klea matapos malaman na isinugod sa ICU si Don Lenel. Her father has been suffering from severe pneumonia for about six months and now she can’t imagine na magkakaroon ng another illness and kanyang Papa which is COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease). Hindi smoker si Don Lenel but he has a genetic condition called Alpha-1 deficiency which caused his COPD. Hindi na rin nagulat ang doctor ni Don Lenel dahil mayroon na ngang history ng respiratory infection ang kanyang pasyente. Klea can spend any amount maisalba lang ang buhay ng kanyang Papa. Good thing, mayroong health insurance si Don Lenel kaya hindi ganon kasakit sa bulsa ang pagpapagamot sa kanya. Bumigay na rin ang katawan ni Klea dahil sa sobrang stress at pagod niya lately. Siya lang kasi ang maasahan ng kanyang Papa na mag ma
"When your answer to a question is just silence, it means yes or maybe but definitely not a "no"." Third Person's POV NANG magkamalay si Klea ay agad niyang pinuntahan ang kanyang Papa. Inalis niya ang dextrose na nakatusok sa kanyang kanang kamay habang tulog na tulog ang bantay niyang si Axie. Tumulo ang kanyang mga luha nang makita niya kung gaano karami ang nakakabit na aparato kay Don Lenel. She became too busy managing their businesses at nakaligtaan na niya ang kalagayan ng kanyang Papa. “Papa..” Mahinang sambit ni Klea habang pinupunasan niya ang mga luha niya sa kanyang mga pisngi. Bumalik sa ala-ala niya kung gaano siya naging pasaway sa Papa niya noong malakas pa ang pangangatawan ni Don Lenel. She loathed him because of a valid reason but this day, she regrets na hindi niya agad pinatawad ang kanyang Papa. “Pa-Papa.. I am so-sorry.” Sisinga sana siya sa kanyang suot na hospital gown nang biglang may kamay na nag-abot sa kanya ng panyo. “Bakit hindi mo ako ginising?”
“Kahit hindi natin aminin, hindi natin kayang gawin ang lahat ng tayo lang. We need someone to encourage us. We need someone who will stick with us through thick and thin. For me, life is empty when you are alone.” Klea Francine's POV HALOS isang linggo rin akong nagbantay kay Papa sa hospital. Isang linggo na rin akong hindi bumisita sa aking mga opisina. Habang nagmamaneho ako papunta sa bahay naming mag-asawa ay sumagi sa isip ko ang imahe ng lalaking iyon. “Where the hell are you, Xynon?” Hindi ko namalayan na hinahanap ko na pala si Xynon. Napahinto ako sa pagda-drive nang biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko agad ang aking wireless earphone at sinagot ang tawag. “Who’s this?” Malumanay kong tanong. Sa sobrang tagal sumagot ng nasa kabilang linya ay agad kong ibinlocked ang numero niya. “Waste of time. Tsss.” Antok na antok ako dahil sa ilang gabi na akong puyat pero hindi naman halata sa beauty ko. Nang makarating ako sa mansyon namin ni Xynon ay sinalubong ako ng
“Paano natin aaminin sa ating sarili ang bagay na kailanman ay hindi natin gustong mangyari o inisip na mangyayari man lang? Paano natin maiitago ang katotohanan ganong halos araw-araw at gabi-gabi na tayong minumulto nito?” Wade Xynon's POV MATAPOS ang libing ni Waine ay nagdesisyon akong mag stay muna rito sa States ng isang buwan para makapag-isip-isip at makabonding si Papa. Siya na lang ang meron ako ngayon kaya pahahalagahan ko ang bawat oras na pwede ko pa siyang makasama. I don’t want to regret it again - wasting my time with people who really don’t matter to my life. I have spent six months with Francine instead of spending it with Waine. “Anak, natawagan mo na ba si Klea?” Heto na naman si Papa sa pauli-ulit niyang tanong. “Papa, can you stop asking me about it? I’m too fed up with that. She didn’t even bother to find me or to call me kaya para saan pa?” I answered him coldly. “Paano ka niya tatawagan eh itinapon mo yung sim mo? Mainam kang bata ka tsss.” Napaisip nama
"Lahat ng tao ay may dalawang klase ng kwento: the story of their goodness and the story of their pain, struggles and wickedness." Wade Xynon's POV NANG tumama sa aking gwapong mukha ang sinag ng araw ay dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Sobrang sakit ng aking ulo, linawin ko lang yung ulo sa taas ha. (wink) Nagulat ako ng bumungad sa akin ang pagmumukha ni Papa na ngayon ay halos halikan na ako sa sobrang lapit. Naitulak ko siya sa sobrang pagkagitla ko sa kanya.“PAPA ANG AGA-AGA! Wala ka bang magawa sa buhay mo?” Saad ko habang nakakunot ang aking noon at nakasapo sa aking dibdib. Tumawa ng pagkalakas-lakas si Papa bago nagsalita, “Naipag-impake na kita. Uuwi na tayo sa Pilipinas.”Napaawang ang bibig ko sa sinabi ni Papa. Anong nakain niya? Dahil ba to sa nangyari sa amin kahapon?“Papa, seryoso ka ba? Akala ko next month pa tayo uuwi?” “Nagbago na ang isip ko. Siya nga pala kinuha ko ang abo ni Waine. Isasama natin siya pag-uwi. Napagpasyahan kong itabi siya sa iyo
"Kahit pala handa ka nang magpaalam, masakit pa rin. Kahit alam mong aalis na siya, mabibigla ka pa rin kapag dumating na yung pagkakataong iyon. Losing our loved ones will be the most painful chapters of our lives... forever." Wade Xynon's POV PARA takpan ang namumugto kong mga mata ay nagsuot ako ng photochromic na salamin. Nang dumating kami sa Pilipinas ay agad kaming dumiretso ni Papa sa may Eternal Gardens. Ngayon ko lang napagtanto na katapat pala ng libingan ng Mama ni Francine ang libingan ng aking Mama. Maayos naming naihatid si Waine sa kanyang bagong tahanan. Alam kong masaya na siya saan man siya naroroon dahil makakapiling na niya si Mama. Pinunasan ko ang huling luha ko para sa araw na ito samantalang si Papa naman ay tulala pa ring nakatitig sa urn nina Mama at Waine. "Kung hindi lang dahil sa'yo Wade baka nakasunod na ako sa iyong mga Mama." I can feel how miserable he is at this very moment. Simula pa noong nagkasakit sina Mama at Waine ay kitang-kita ko at ramda
"Hindi basta-basta nakakalimot ang ating mga puso." Wade Xynon's POV WALA pa ring malay si Francine ngunit ang pinaka nakakalungkot na balita ay ang biglaang pagpanaw ni Don Lenel. Hindi ko alam kung paano ko iyon sasabihin sa kanya.Magkatabi kami ngayon ni Axie. Hindi siya umiimik sa akin at ganon din ako sa kanya. Masasabi kong talagang nagluluksa siya. Bukod sa naka all black attire siya ay halatang-halata sa kanyang kilos at hitsura ang pagdadalamhati. Nabibingi na ako sa katahimikan kaya naman nagsimula na akong kausapin siya."Axie, anong nangyari? Bakit namatay si Don Lenel?" Mahina kong tanong sa kanya. Tumingin siya sa akin ng diretso. Nakita ko ang pagpatak ng luha sa kanyang mga mata. Ang pagkakaalam ko ay inampon siya ni Don Lenel at bilang sukli sa kabutihan ng Papa ni Klea ay nangako siyang pagsisilbihan ang mga Singrimoto hanggang sa huling hininga niya."He died during the operation." Matipid niyang sagot.Nakayuko siya habang magkahawak ang kanyang mga kamay. Maya-m
Iniwan ko muna sa loob ng penthouse si Xynon at si Tito Wensley. Yes, my father-in-law is my biggest surprise to my husband. Alam ko kung gaano niya kamahal ang kaniyang papa. He even paid a fortune para lang ipahanap ito pero nabigo ang mga tao niya."My husband is crying because of joy. I loved seeing him genuinely happy," I murmured."Ma'am Klea, paano niyo po nahanap si Sir Wensley?" usisa ng sekretarya ko.Nginitian ko siya. "It's a secret."Bumalik sa isip ko ang nangyari. Isang araw, nagulat na lang ako nang biglang lumitaw sa harapan ko si Tito Wensley. Akala ko minumulto niya ako dahil sa pagsusungit ko nang sunod-sunod na araw sa anak niya! Buong akala namin ay napaslang na siya nina Emil! He fought my securities to penetrate my place dahil ayaw siyang papasukin ng mga tauhan ko. Hindi ko naman siya nakilala agad dahil sa hitsura niya. Sobrang dungis niya tapos sobrang lago na ng mga buhok, bigote at balbas niya! Nangangamoy kanal rin siya noon. Natakot pa nga ako pero noong
"Lahat nang ginawa mong masama, babalik at babalik sa iyo. Hindi man agad-agad pero sigurado."KLEA FRANCINE'S POVShocked. Disappointed. Dismayed. Irked. Those emotions were clearly painted on their faces while here I am, raising my chin while slowly putting a beautiful smile on my fúcking pretty face."Aren't you going to kneel before me? Joanne?" I averted my gaze to that bítch and then to her husband. "Ricci?"I clearly saw how Joanne smirked at me. She still has the audacity to do it despite their current situation."Diyos ka ba para luhuran?" sambit ni Joanne."Hindi ka pa rin nagbabago," bulong ko sabay tawa."How did you do it?" Joanne asked."Did what?" I want to provoke her even more."Huwag na tayong maglokohan dito, Klea. Sinadya mo ang lahat, 'di ba? You hid yourself at the back of other people. Gano'n ka ba kaduwag?" ani Joanne."Ako? Duwag? Ha! Alam mo ba ang salitang STRATEGY, JOANNE? Kung nagpakilala ako bilang Miss KF sa inyo, sa tingin mo ba papayag kayong tulungan
"The greatest revenge is to become successful than your foes."THIRD PERSON'S POVSLAP!Napahawak si Ricci sa kaniyang magkabilang pisngi nang bigla na lamang siyang salubungin ng sampal ng isang matandang lalaki."You're a disgrace to this family! How could you enter such dirtiest businesses? You and your father are the same! Mga inútil!" sigaw ng matandang lalaki."L-lolo? B-buhay pa po kayo?" hindi makapaniwalang sabi ni Ricci. Kung may kinatatakutan man siya, iyon ay walang iba kung hindi si Rivero Costa…ang kaniyang lolo."Tarantàdo! Anong gusto mo? Mamatay na ako? Malamang buhay na buhay pa ako. Kung hindi dahil kay Xenon ay hindi ko pa malalaman ang mga kagaguhan mo! Hindi pa sana ako uuwi ng Pilipinas kung hindi lang dahil sa'yo!" Kitang-kita ang galit sa mukha ni Rivero habang titig na titig ito kay Ricci."Sino pong Xenon?""Hindi na iyon mahalaga. Ang importante sa ngayon ay kailangan mong bumaba sa lahat ng posisyon mo." Nanigarilyo si Rivero.Walang imik na nakikinig sa k
"You can't escape your conscience. Hindi lahat nang ibinaon mo sa limot ay mababaon nang tuluyan. Sisingaw at sisingaw pa rin ang baho kahit na tabunan pa ito ng sangkatutak na pabango."THIRD PERSON POV“Yaya, bantayan mo nang maayos si Rianne ha. Don’t let her eat junk foods and chocolates. Also, please stop hugging and kissing her, okay? Kapag nagkasakit ‘ang anak kong ‘yan, ikakaltas ko sa sahod mo ang lahat ng magagastos niya sa pagpapagamot. Maliwanag ba?” mataray na sabi ni Joanne sa kanilang katulong.“Masusunod po, madam,” nakayukong sagot ng katulong.“Honey, masyado ka namang harsh kay manang. Siya ang nagpalaki sa akin kaya sigurado akong hindi niya pababayaan ang anak natin. Stop stressing yourself too much. Tingnan mo, nagkaroon ka na ng wrinkles. Ikaw rin, mababawasan ang ganda mo,” pabirong sabi ni Ricci.“Ah basta! Ayokong makikitang kumakain ng hindi masustansyang pagkain si Rianne,” giit ni Joanne bago siya tuluyang pumasok sa kanilang sasakyan.Ngayong araw ay may
"Sometimes, someone who survived the strongest storm in his life became merciless and cold-hearted."KLEA FRANCINE POVI removed my sunglasses as I stared at an ideal family. It’s been five years since they killed my loved ones.“Ma’am Klea, tumatawag po si sir,” ani ng katulong kong si Aling Rosa.Kamukhang-kamukha talaga siya ng dati kong katulong…I mean, ng lola ko. Bumuntong hininga ako at nginitian siya.“Tell him that I will call back later,” utos ko kay Aling Rosa.“Sige po ma’am, masusunod po,” tugon niya sabay labas ng aking kwarto.Ibinalik ko ang tingin ko sa magandang tanawin. Kinuha ko ang kopita sa may mesa at nilagyan iyon ng red wine. I swayed the goblet before I took a sip. Tingnan mo nga naman, ikinasal na pala si Joanne kay Ricci at ngayon ay may isa na silang anak na babae. They looked perfectly fine and happy. I smirked. Now, I have something to ruin.Hindi ko na namalayan ang oras. Hindi ko na kasi naalis ang paningin ko sa mag-anak na Costa habang nakaupo ako sa
"Living without your loved ones is more painful than death itself."KLEA FRANCINE'S POVDahil sa pagsabog na iyon ay nagkagulo sa hospital. Kaniya-kaniyang dampot ng kanilang mga gamit. Kaniya-kaniyang hakot ng mga pasyente. Hindi sila magkamayaw sa gagawin samantalang ako ay nakatayo lang sa tabi ni Xynon habang nakatulala."Francine, kailangan na nating lumabas dito. Hindi na ligtas na manatili pa rito," narinig kong sabi ni Xynon.Habang hinahanap ko ang sarili ay napaupo ako nang makarinig ako ng sunod-sunod na putok ng baril. Nakayuko ako habang hawak-hawak ko ang aking dalawang tainga. Napatunghay lang ako nang marinig ko ang aking pangalan."Long time no see, Klea Francine!"Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ko kung kaninong boses iyon. "R-Ricci?" bulong ko.Isa pang putok ng baril ang aking narinig. Pakiramdam ko ay nagkaroon na ako ng ugat sa aking posisyon. Naalala ko si Axie. Umagos mula sa aking mga mata ang mga luhang pilit kong itinatago buhat nang bumalik ang akin
"Once in a while, free yourself from any worries. Always choose what will make your heart flutter. Time is ticking. We only have one life to live."KLEA FRANCINE POVAgad kong inaya ng kasal si Xynon matapos ang aking medical examinations. Maybe, God showered His mercy on me today. Himalang luminaw ang aking paningin at himalang naalala ko na ang tungkol sa pangyayaring iniiwasan kong maalala. Isang putok lang pala ng baril ang makakapagpaalala sa akin ng isa sa pinakamasakit na pangyayari sa aking buhay. I cried a lot in front of my doctor and personal nurse. Axie's death gave me excruciating pain that no one can heal. Only vengeance can make me feel better. Hindi ko alam kung bakit nagsinungaling sa akin si Xynon pero sigurado akong mahal niya ako."Pakasalan mo na ako ngayon din," muli kong sabi sa nakangangang si Xynon. Before I start my revenge, I want to be the happiest woman alive kahit sa loob lamang ng isang linggo."Pero Francine, h-hindi ka pa o-okay," nag-aalalang turan ni
"Huwag na huwag mong tatalikuran ang mga taong nandiyan para sa'yo noong walang-wala ka. Hindi iyon dahil sa may utang na loob ka sa kanila kung hindi dahil maalam kang magpasalamat at magpakatao."WADE XYNON'S POVI was patiently waiting for Francine. Halos isang oras at kalahati na siya sa loob. Masyado akong nasabik nang pumayag siyang magpakasal ulit sa akin. It will be our second wedding pero para sa akin, iyon ang unang beses na ikakasal ako sa kaniya. Our first wedding happened because of revenge, confusion and hatred. Akala ko ay iyon na ang pinakamasamang nangyari sa buong buhay ko. I guess, hindi talaga dapat tayo magsalita ng tapos. Our first wedding became the most memorable time of my life. Napapangiti na lang ako kapag naalala ko ang mga pinagdaanan namin ni Francine.Napatayo ako sa kinauupuan ko nang bigla na lang mag-vibrate ang cell phone ko. Tumatawag na naman si Joanne. Hanggang ngayon ay hindi ko lubos maisip na kamumuhian ko siya nang ganito. They still have my f
"Minsan, tuso ang utak ng tao. Kapag hindi na nito kayang dalahin ang sakit, pinipili na lamang nitong ibaon sa limot ang lahat. Lilinlangin ka nito na okay lang ang lahat kahit na ang totoo ay durog na durog ka na."Klea Francine's POVNagising ako mula sa pagkakahimlay nang tumama sa aking mga mata ang liwanag mula sa bintana. Agad akong napahawak sa aking ulo dahil ramdam na ramdam ko ang pagkirot noon pero walang-wala iyon sa bigat ng pakiramdam ko ngayon. Parang may nakapatong na tone-toneladang bato sa ibabaw ng aking dibdib. Ano nga ba ang nangyari? Bakit ganito na lang kabigat ang nararamdaman ko?Napalingon ako sa lalaking nasa tabi ko nang tawagin niya ako sa aking buong pangalan."Klea Francine, kumusta ang pakiramdam mo? Okay ka lang ba?" tanong ng lalaki.Pilit kong inaaninag ang kaniyang hitsura pero nanlalabo ang aking mga mata."Anak, si Daddy Linel ito. Nakikita mo ba ako?"Biglang gumapang ang takot sa aking katawan. Bakit hindi ko makita ang mukha ni daddy? Anong na