(Zhia POV)
“Next time, ikaw na ba Kuya Luis ang susunod kong mamanuhan?” Di na lang ito pinansin ni Luis. Saka nga nagsimula na ang palaro para sa mga bata. Habang naghihintay ngang tumunog ang kampana. Si Elaine na busy na nga mag pa candy shower na parang madi-diabetes na ang mga bata niyon. Di napilit ng mga tauhan na bumalik na siya. Kaya naka-alerto lang sa paligid ang ilang doctor nito. Kahit kinausap man ni Sean, ayon parang hyper na hipon nga. Si Luis na kinakausap ng mga namamalakad sa bahay ampuna. At ako saka Sean…na nakamasid lang. Sa tinatamad ata si Sean. Gusto lang sa akin tumabi. Kaya lang nagulat na lamang ako ng…
Biglang magsidatingan sa harapan namin ang mga bata. Nangangaroling nga. Yung promise ni Sean kay Tolits. Hala ka Sean! Siguraduhin mo lang Tolits na di nga kayo pagtatawanan ng lalaking yan. Napa-akbay sa akin si Sean.
Heto na nga. Nagsimula na sila mangaroling sa harapan namin. Dami
(Zhia POV)Ngunit mukha ni Sean, di maganda. Nakatutuk ang mata kay Troy na parang kanina pang gustong hilahin pababa sa stage. Siniko ko si Sean.“Ano ba.” Inis niyang sabi sa akin.“I just want you for my own… More than you could ever knowMake my wish come true, All I want for Christmas is you.”Nagsipalakpakan na ang mga tao. Sa ganda ng boses ni Elaine. Galing ba talaga siya sa operasyon? Kering-keri niya. Napatitig sa amin at napapalakpak na din ako. Ngumiti ako sa kanya. Napa wink sa akin si Elaine.“I won't ask for much this ChristmasI wont even wish for snow, and iI just wanna keep on waiting, Underneath the mistletoe”((( SEAN POV’s )))Tss. Ang tigas talaga ng ulo ng mga babaing malapit sa akin. Lalo na itong katabi ko. Ako talaga. Di na natu
(Zhia POV)Ang tanong, sino ang nagpalaki kay Elaine para maging overload ang kapilyahan niya?“Para kay Kuya Luis. Music please!” Nagsimula na ang tugtugan. Tipong malungkot na Christmas Song. Ngunit nang marinig ko… Ako na itong natawa. Ano ba Elaine? Bakit paborito mong inaasar ang kuya Luis mo?“ Malamig ang simoy ng hanginMga bata sa labas na nangangaroling, Mga parol na patay sindiMakukulay na palamuti sa Christmas tree, sa Christmas treeNaglalakad ka ng mag-isa walang kasamaKawawa ka naman at single ka ngayong paskoIlang taon ka ng ganyanKa-date mo nanaman ang nanay mo atBibili na lang ng Christmas card, At susulatan ko na lang itoNg Merry Christmas, Happy New Year to me”Kung makatawa naman itong katabi ko ngayon sagad. Porque may forever na siya. Ngunit si Luis, nakisama na lamang kay Elaine. N
You need to understand life enough and at the same time be ready to endure the consequences of your actions, because every action of life comes with a reward.(((Zhia POV’s ))Parang bagong taon ang pagsalubong namin. Masigla na kanya-kanyang binabati ng lahat na maligayang Pasko. Masaya din ako. Tipong nanalo ka ng ilang million oras-oras. O diba! Nakakatulala dahil di mo na alam kung saan iimbakin ang perang yan. Di ko na rin alam kung saan ilalagay ang kaligayahan kong to. Ito ang pinakamasayang pasko na nagkaroon ako sa buhay ko. Wala ikakaligaya ang isang kagaya ko kung andito sana mga magulang ko. Pero okey lang. Di naman ako nag-iisa. Si Sean na ni minsan di nakapiling ang tunay niyang ina. Nawawala pa ang kanyang ama. Ang mga batang iniwan sa pangangalaga ng bahay ampunan at tuluyan silang tinalikuran ng kanilang magulang.Walang nga namang perpekto sa mundong ito. Dahil may magagawa pa tayo. Para maging masaya
(Zhia POV)Sira ulong Sean nainis nang tumayo na ako. Saka nga nawala ang sandal ko sa balikat niya. Ang kinainisan niya. Sa naglalambing ako eh. Tinawag lang ako ni Luis. I mean yung Nephew at Nieces niya. Ako yung nagdadala sa kanila. Di pa nga lumalabas, meron na kaagad kayong regalo. Wow. Tumayo na din si Sean. Magkasabay naming tinagap ang regalo. May kalakihan kasi.“Ano? Bubuksan na ba namin?” kasi ang mga bata kapag natatangap na ang regalo, agad na binubuksan. Napapa-Wow na lang din. Kailangan ko rin ba mapawow, kapag binuksan nga ang regalo?“No. Yung mga pamangkin ko ang magbubukas niyan. Sayang lang di niyo pa pinapangalanan. Itago niyo yan. Di naman yan mag-eexpired.” Kaya kinalog ni Sean at pinakingan kung anong laman.“Make sure this is not a tickling bomb.” Muli kong nabatukan si Sean. Nang may sumulpot na kabute. Hehehe. Magkapatid nga sila talaga.“At syempre meron d
(Zhia POV)Inilayo ko rin paningin ko kay Sean. Kasi namalayan ko nakatitig ako sa kanya. Nagtatanong sa sarili ko na wala na ba ang masayang Sean? Iniwan na naman ba kami sa pagkatao niyang to na parang principal.“At ikaw din.” Boses niyang puno ng authority. Wala din tayong takas sa daddy niyo. Gusto ko pa sana mag-enjoy, kaya lang ang sungit bigla ng isa dyan! Dinatnan na naman ata ng kabuwanan niya. Magkakaroon ata kayo ng istriktong Daddy. Sa pinaglihi ata siya sa sama ng loob. Ang terror ng henerasyon na ito. Opo. Suko na po ako. Sa madaling naubos ang Christmas Candle ng daddy niyo. Ayaw na pagbigyan si Mommy. Kain na lang tayo ng marami. Napatango na lamang ako.“Ako din Bro, di mo pagsasabihan?” Pang-asar ni Luis, na napabungisngis si Elaine.“I don't care if you want to die right now. Go then.” Ouch! Masakit yun Sean!“Since may kailangan tayong tapusin na inumin. Regalo ko
(Zhia POV)Bahagyang senesenyasan ko sila Luis, Elaine at si Kuya na iwan na muna kami para mapa-amo ko ang Lion.“Bro, patingin ko muna si Elaine sa malapit na Doktora.” Paalam ni Luis. Nagsi-alisan sila na di man lang hinintay ang isasagot ni Sean. Pinigilan ko na kamay niya.“Sayang naman Sean na iwan natin ang pagkain.” Napabuntong hininga na naman siya. Napainom ng alak.Nanahimik kaming dalawa. Hangang sa napansin ko ang ibang bata tulog na sa mesa. Yung iba kalong na ng mga tauhan sa bahay ampunan. Uwian na ang sagot dito.Si Luis na nga itong nagmanage ulit. Hinila hila ko ang longsleeve ni Sean, ng matapos ako kumain.“Pasok na tayo.”“Yah.” Tumayo na siya. At inilahad braso niya sa akin. Napahawak na ako roon. Napaba-bye na lamang sa mga batang gising pa. Parang Miss Universe lang. Wala man lang ba picture taking dyan? Pagpasok nam
(Zhia POV)“Don't worry Miss Zhia, sooner he will regain his consciousness. Dahil wala pa ba siyang tulog?” Napatango ako. Napatango din ang Doktor. Yun nga ang dahilan. Nakahinga ako. Saka naman nagsi-alisan na ang mga doctor at bago pa man lumabas si Luis.“Bukas ata matutuloy ang inuman naming dalawa. Wag kang mag-alala ako mismo ang magsasabi sa kanya na hindi ito ang regalo at sulat kamay ko. There is someone siguro na sinisira ang gabi natin.”“Luis.”“I'll double your security since walang malay si Sean.”“Salamat Luis.”“Serve him well kasi Zhia.” Biro niya ng lumabas na siya. Sila Jane at Cecile na nga itong napacheck ng mga lock ng bintana at pinto. Habang ako nakatitig lang kay Sean. Paano yan ikaw ang naunang natulog sa akin. Saka nga tumabi na ako at nagpaalam na sila Cecile.Pinisil ko ang ilong niya. Bilang ganti man lang na p
(Zhia POV)“Wala ba kayong pamilya! Sa kauklaban niyong yan?! Sa katandaan niyong yan?! Wala ba kayong apo na naghihintay sa inyo para bigyan niyo ng pamasko?! Di naman si Sean nanghihingi ng pamasko ah! Bitiwan mo ako!” Sa ayaw ako bitiwan ni Sean na ang ngiipin ko sobra nang gustong mangagat. Kanina pa siguro ako nakalapa kung wala lang tong Sean na ito.“Di mo ako bibitawan!” paharap kong sabi kay Sean. Nagulat sa expression ng mukha ko. Hindi lang ikaw Sean ang may sungay sa ating dalawa. Walo akin?! Dalawa sa akin at anim sa anak mong, kinakampihan ka na nga namin.“Hint! Please escort them outside!” utos ni Sean. Kagagatin ko na sana ang kamay niya eh! Ayaw ako bitawan! Ngunit humakbang na si Hint at ilang tauhan ni Sean para nga kaladkarin ang mga walanghiya. Andito lang ata sila para mamasko eh! Saka nga binitiwan ako ni Sean. Umuusok na talaga ilong ko. Muli kong hinarap si Sean. Pero ang sumalubong s
((( ZHIA POV’s )))Di ko sila iniwan. Never ko ipinadama na iniwan ko sila. Halos ilang oras din ang maubos ko para makipag-video call lang sa kanila. Mommy is doing well. They are my inspiration, motivation to raise on my feet. Ayokong bumalik na isang talunan kaya tinagap ko ang pagsubok na kailangan ko lumayo sa mga anak ko. Pero uulitin ko, di ko sila iniwan.Isang sakripisyo ang ginawa ko. Isang sakripisyo ng isang ina, para di nga kami apakan ng ibang tao. Para sa amin ang ginawa kong to. Sobra ko silang namiss…“Mommy, gumawa kami ni Shin ng mahabang panali para kapag gusto ka namin makita, huhugutin lang namin ang lubid at babalik ka na dito.” Natawa na lamang ako kay Shena.“Di na ako aalis.”Nanlaki ang mga mata nila. Dahil umuuwi din ako ng ilang araw sa isang taon. Napayakap ulit sa akin ang mga makukulit.“Di na aalis ang Mommy ko!” si Shin, sigaw niya sa mga class
((( Zhia POV’s )))AFTER FIVE YEARS ....Mahirap magluto pero kailangan gawin. Prinitong itlog lang to Zhia. Wag kang abnormal na di mo kaya. Yan ang hinihingi ng tatlong bulingit sa pagbabalik mo.Huminga ako ng malalim. Napangito sa ginagawa ko. Perfect ang tatlong pritong itlog para sa egg sandwich na gagawin ko. Dahil wag ko daw sila niloloko na kung bibili ako sa labas, malalaman kaagad nila, kung gawa ko ba talaga o hindi.Jetlag pa nga Mommy niyo. Inilagay ko sa lunchbag nila. May mga pangalan nila. Saka balak ko nga silang supresahin sa school. Nasa kindergarten. Masaya ang mga makukulit na yun sa pagbabalik ko. Napahalik ako sa Lunchbox. Inalis ko ang apron ko… Saka lumabas ng pinto. Napangiti ako dahil talagang magulo ang sala namin. Mga laruan nilang nagkalat. Tiyak labis nga silang masusupresa kapag nakita ako. Pumunta na ako sa garahe. Inistart ang sasakyan. Sa loob ng liman
(Jane POV)“Oh, good Cecile. If you mind. Saka dapat lang na maging close kayo sa akin.” Nabitawan ko bigla si Mam Cecile. Ano to biglang baliktad si Mam? Lumapit na siya. May ngiti pa…Halos … ng mahawakan niya ang handle ng Wheelchair. Itinulak niya ito sa may hallway na agad naman bumanga sa ina nito.“Mga hampaslupa! Anong ginagawa niyo sa anak ko!”Hinamon pa ito ni Cecile na lumapit sa kanya. Malayo nga ang agwat ng gulang namin ni Cecile, kay Miss Zhia. Kita naman sa pagkatao niya na palaban. Hindi nga lang talaga masalita.“Aba naman!”sumugod na nga sa amin. Iniwan ang kanyang anak na marupok! Malandi! Haist! Basta siya ang gumulo ng kwentong to! Bwisit lang! Sana maabutan ni Master Sean si Miss Zhia. At parang mapapalaban na din ako. Ibuhos ang galit sa kanila. Sa nangyari kay Master Luis!Wag ang lalaking nagnakaw ng unang halik ko! Ako lang ang ma
(Sean POV)Nang narinig kong may gulo sa labas. Bago ko pa nga maisilid sa lalagyan ang marriage contract namin ni Zhia. Bumukas ang pinto. Di na napigilan nila Butler Nazi. Tumakbo sa akin si Luis at binati ako ng kamao niya. Para mapahiga ako sa sahig.“That punch might do something the way you thingking!”But his punch di magtatapos sa ganoon lang. Sa inis ko bumangon ako at tuluyan ko na ring pinakawalan ang inis sa mundong to. Bakit nga ba ako na lang ang laging punupuntirya ng problema?! Napapagod din ako! Nahihirapan. OO! Inaamin ko pagod na ako! Nahihirapan na. Sa totoo nga lang parang gusto ko na sumuko. Sh*t Luis. I'm too tired. Hangang sa napagod ako kakasuntok kay Luis. He just keeping on coughing as he punch me back. Natawa na lamang siya na pareho na naman duguan ang mukha naming dalawa.“Is this you again Sean?”bigla na lang ikinangiti niya. Tumulo sa kanyang mga mata ang lu
((( Luis POV’s“Natitiyak ko iho na masaya para sayo ang iyong ina. Napakabait mo.”“Salamat po. Bukas ang death anniversary ng aking ina. Nakausap ko na si Father about the occasion.”“Ibig lang sabihin dito mo ipagdaraos.”Napatango ako. Dahil wala na din naman ang aking ama para pakialaman ako sa bagay na yan.“After this po kasi, baka matagal niyo akong di makita.”“Bakit maghahanap ka na ba?”Napangiti ako at umiling.“Magiging youtubers ka Kuya Luis?!” isang bata.“Subscribe ka na namin Kuya!” Mapapangiti ka na lang talaga.“Wag masyado kayong maging mahilig sa gadget. Depression din yan. Minsan nakakabuti na magbasa na lang ng physical book. Kaya bibilhan ko kayo ng ganito.” daliri ko…“Kakapal na libro. Tig-iisa kayo.”“Tom Sawyer po akin!”
((( Cecile POV’s“Miss Zhia, bakit?”biglang maraming tanong ang naglaro sa aking isipan. Lalo na nga tumalikod sa amin si Miss Zhia. Parang ni isa sa tanong ko, ayaw niyang sagutin. Natahimik na lamang ako. Si Jane pinigilan ko na din. Hayaan natin na palipasin ang oras na ganito. Alam ko na may isa sa kanila na kailangan ibaba ang pride. Nang inahanda na nga ni Leon ang sasakyan.“Miss Cecile, ano ba talaga ang nangyari?” tanong sa akin ni Jane. Lumapit na ako kay Miss Zhia. Naisipan niya atang lumabas muna. Oo, Miss Zhia, toxic nga masyado ang lugar na ito ngayon. Mas makakabuti nga na magpahangin ka muna.“Miss Zhia, sigurado po ba kayo na di kami sasama?”Si Leon lang? Ang kapatid niya at si Tolits. Umiling sa amin si Miss Zhia.“Kung ganoon, umuwi po kayo kaagad.”“Di na babalik ang kapatid ko dito.”“&hel
(Zhia POV)“Wag ka masyadong maangas.” Babala ni kuya na lumabas nga ito. Nanatili kaming tahimik ni Sean. Di ko mapigilan na mamilipit ng may sumipa sa tiyan ko. Inilayo na lamang ni Sean ang paningin sa akin. Oo, galit siya. Nagawa niyang magalit sa akin. Ano naman ngayon? Ang iniisip ko, kung ano ang siyang mangyayari sa akin. Dumating na si Leon na napatitig sa aming dalawa.“Master Sean.” Ibinigay dito ang folder na naroroon nga ang Marriage Contract namin. Ngumisi siya.“Can you bring a candle here Leon.”agad na ikinalabas nito.“Zhia.” Umangat ang paningin ko sa kanya.“Why are you crying? This is what you want right?”“Sean…”wag Zhia. Kailangan mong turuan ng leksyon ang asawa mo. Alam mong mahal ka niya. Mahal mo rin siya. Gagawin mo 'to dahil mahal mo siya. Oo, kabaliwan nga itong gagawin ko. Pero sa ikakabuti namin itong dalawa. Mayaban
(Zhia POV)“I am wrong Zhia?” Tumulo ang luha ko sa aking pisngi. Di man lang ako napakisapmata. Di si Sean nagbago Zhia. Ikaw itong tuluyang nagbago. Saka nga pinunas ko ng aking daliri ang luha ko. Tumango ako.“Zhia. She just want of your forgiveness. Bakit di mo maibigay sa kanya?” Nanlilisik ang mata niya.“Sean.” at bumagsak na nga ng tuluyan ang aking mga luha. “Di madaling magpatawad. Alam mo yan.”“I understand. Pero di oras na ganito ka sa kanya Zhia. Alam mong maselan ang kondisyon niya. Bakit di mo na lang muna siya tangapin?!”“Kondisyon lang naman niya ang inaalala mo ngayon Sean. Eh ako?!” Napapikit si Sean.“Di mo ako nauunawaan Zhia. Patayin mo na lang ako!” biglang alboroto ni Sean. Nagulat na lamang ako.Inilabas niya ang baril saka kinasa ito. Inilagay sa harapan ko.“Kill me now!”Lalo akong umiyak.
(Zhia POV)“Please stop!” Di ko siya sinasaktan. Hinahawakan ko lang ang kamay niya para bitawan ako. Pero ayaw talaga. Nasasaktan na ako. May namumuo nang luha sa aking mga mata. Di ko kailangan na patulan siya. Nang dumating ang nanay niya. Nakisama pa sa gulo naming dalawa ni Rymalene. Magsama kayong dalawa sa impyerno! Kapag may masamang mangyari sa akin dito! Di ko na napigilan ang sarili ko, kundi lumaban.“Anong kaguluhan to?!” si Sean.((( SEAN POV’s )))As I return, biglang tumawag sa akin si Cecile. Lalong lumakas ang nararamdaman kong kaba dahil di naman tumatawag sa akin si Cecile kung walang masamang nangyayari.“Master Sean, nagkakasakitan ang asawa niyo at si Miss Rymalene.”Oh sh*t!“Di niyo ba kayang awatin?!”“Master Sean.”“Leon, speed up!&rdqu