--Leandro--Hindi niya napigilan ang paglamlam ng kanyang mga mata habang nakamashid sa asawang himbing na himbing na natutulog sa ibabaw ng kama. She seem so peaceful in her sleep with her mouth half open.Marahan siyang lumapit rito at ingat na ingat na umupo sa tabi nito para hindi ito magising. He hold her chin at dahan-dahan isinara ang bahagyang nakabukas nitong bibig. Pagkatapos niyon ay ang buhok naman nito ang dahan-dahan niyang isinikop papunta sa taynga nito. He knew how tired and sore she is. Hindi niya ito tinigilan kagabi. He made love to her thrice, and it wasn't enough. He was not sated yet. Sa katunayan gustong-gusto niya itong muling maangkin ng mga sandaling iyon. Madama muli ang mainit nitong katawan. At muling pumasok sa loob nito. He really want to do that, but he is not that heartless. Alam niyang pagod at masakit ang buong katawan nito. Who would not be? He was so surprised last night when he found out that she's still a virgin. Kahit kailan hindi pumasok s
"Are your feet okey now?" Tanong ni Marrius na sandali pang idinako ang mga mata sa kanyang kaliwang paa.Marahan siyang ngumiti saka tumayo. Wala ito ng tatlong araw. Lumawas ito ng Manila dahil may inasikaso ito. At noong umalis ito ay hindi pa siya halos makalakad. He just returned last night. "Maayos na." Maikli niyang sabi. "Anong oras ka pala dumating kagabi?" "I think it's almost dawn, alas nueve na kasi ng umalis ako.""Natapos mo ba ang kailangan mong asikasuhin doon?" Tanong niya muli.Nabanggit nito sa kanya sa ilang pagkakataon na nag-usap sila nitong nakaraan na isa itong racer. Iyon ang nakahiligan nito. And he went back to formally say his goodbyes."Yeah, and I can stay here now for good, I guess." He chuckled. "Ayaw kasi akong tigilan ni Tito Leandro. He always tell me to grow up. Bata pa ba ako sa tingin mo?" Sinubukan nitong magbiro."Alam mong hindi iyon ang ibig niyang sabihin." Napatawa na rin siya. "Kung ganoon mananatili, at magtatrabaho ka na dito sa hacie
Agad siyang napapitlag ng maramdaman ang kamay nito sa kanyang braso. Pakiramdam niya tila may boltahe ng kuryente ang dumaloy sa kanyang mga kalamnan sa hawak nitong iyon.He never let her go, kaya bumaling siya. She tried so hard not to swallowed when she met his eyes.Seconds seems to be eternity. Nanatili silang nakatitig sa isa't-isa ng ilang sandali. Kapwa nakikiramdam. Kumibot ang labi nito at tumiim ang mga titig."And who told you to sleep in your room and not in my bed?" In a dark tone, he asked. "No Ciel, from now on.." umiling-iling ito. "No, from last night-- dito ka na matutulog sa kwarto ko. You will sleep in my bed, beside me." Oo nga naman, it's for him to easily fuck her if he wants to. She gritted her teeth ng maalala iyon. Sarkastiko niyang sinalubong ang mga mata nito."I don't need to sleep in your bed for you to fucked me if you want Leandro. Just tell me in advance so I could prepare myself. Hindi na kailangan na magtabi tayo. After all, it's my obligation
"A..Asawa?" Kunot-noo at gulat na gulat na sambit ni Lovie ng sabihin niya ang dahilan kung bakit siya nagresigned.Kagagaling niya lang ng opisina ng kanilang manager sa pinagtatrabahuhang Star Telecom inc. Ang pinakamalaking telecommunications mobile data services sa buong bansa. Ayaw niya sanang magresigned. Mahalaga sa kanya ang kompanyang iyon because it is the first company she ever work since she graduate her degree. Dalawang taon na siyang nagtatrabaho doon, and she already enjoyed working there.Kaya lang dumating sa punto na kailangan niyang magdesisyon. To choose what is more important. Hindi na tulad ng dati ang takbo ng buhay niya. May asawa na siya na kailangan niyang isaalang-alang gaano man iyon kalabag sa kanyang loob. She choose it, she choose so that she can save the only family she ever had. Ang nag-iisa niyang kapatid na bagama't mayroon mga kamaliang nagawa sa buhay ay hindi naman siya pinabayaan kailan man. She knew her kuya William loved her more than anyt
Dalawang araw na sila doon sa Manila. Dalawang araw na doon siya nanatili sa kanyang condo. In that two short days ay hinayaan siya ni Leandro na damhin ang kanyang kalayaan.Kahit paano ay nagpapasalamat siya rito, because he let her have the time of her life in that two days. Hinayaan siya nitong gawin ang mga bagay na dati niyang ginagawa.They were supposed to go back in San Isidro earlier that morning, but something came up, na kinailangan nitong asikasuhin.Tinawagan siya nito at nang sabihin nito na hindi muna sila makakabalik ng San Isidro ay tila nagsi-awitan ang mga anghel sa langit para sa kanya.Hindi na siya nagnagtanong kung tungkol saan iyon o kung sino ang katatagpuin nito. Ang mahalaga lang sa kanya ng mga sandaling iyon ay kaalamang hindi pa sila babalik. Tamang-tama dahil day-off ni Lovie.Namasyal sila nito. They go shopping, they watched movies. Kumain sa fast food na paborito nilang kainan noon sa tuwing lumalabas sila. "Wooh!" di niya napigilang sigaw habang na
Leandro pull her away from Harvey. Habang sumusunod dito ay lihim niya itong minasdan. Hindi niya masiguro kung galit ito o naiirita. "Who's she Leandro?" Agad na tanong ng babaeng kasama nito sa mesa ng makita sila. Doon niya lang napagtanto na bukod sa babae ay may kasama pa itong dalawang lalake roon. She didn't saw him earlier dahil nafocus ang kanyang atensyon sa asawa at sa babaeng lumapit rito. And of course sa naramdaman niya na ring kaba pagkakita rito. "This is my wife, Cielo Montenegro." Pagpapakilala nito sa madilim na tono ng boses. She wanted to think na kaya madilim ang anyo nito at malamig ang boses ay dahil kay Harvey. But she cast that thought away. Dahil kailan ba naging malambing ang boses nito tuwing kinakausap siya?Kita niya agad ang pag-asim ng mukha ng babae pagkarinig sa sinabi ni Leandro. Gulat naman at pagkamangha ang nakita niya sa dalawang lalake."Ciel, this is Ava, this is Dominic and Thomas. Mga kaibigan ko." Baling nito sa dalawang lalake."Oh,
"I don't think Leandro married you for love." Gulat siyang napatigil ng madatnang nasa labas ng ladies room si Ava. Kampante itong nakasandal sa pader sa may gilid, nakasalikop ang mga kamay and already looking groggy."Hindi ang katulad mo ang mamahalin ni Leandro! Hindi ang katulad mo ang gugustuhin niyang makasama sa buhay!"Nagtiimbagang siya. How dare her came all the way here just to tell her this stupid things and ruined her night!Bakit? Ano bang tingin nito sa kanya para sabihin nitong hindi siya karapat-dapat? And who the hell is she to insult her that way? Ngayon nga lang sila nagkita at nagkakilala!Akala ba nito tatayo lang siya at makikinig? Akala ba nito iiyak lang siya at magmumukmok sa isang gilid na tila isang basang sisiw sa mga pinagsasabi nito? She look at her and raised her eyebrows, a sarcastic smile registered on her face."Then why do you think he married me kung hindi niya ako mahal?" Ngumisi ito. "A rebound perhaps."Ngumisi rin siya. "If it is for reboun
Mariin siyang napalunok habang ramdam niya ang tila patalim nitong kamay na nakahawak sa braso niya. It was so tight that it hurts. Pakiramdam niya ano mang sandali ay magkalasog-lasog na ang kanyang palapulsuhan."Sinong nagsabi sayo na pwede kang pumasok rito?" He asked in a voice so cold as if coming from the grave."I.. I.." she lost her words. Nangikig siya ng umangat ang kanyang tingin.Ang mukha nito ay sing-dilim ng gabi at ang mga mata ay sing-talim ng kidlat. Tagis na tagis ang mga bagang nito na tingin niya ay sasaktan siya nito ano mang oras. His hold of her tightened more dahilan para mapangiwi siya.She was used of his cold treatment, at naranasan na rin niya kung paano ito magalit. She experienced it all pero hindi kasing lala sa ngayon. Noon, kaya niyang lumaban, kaya niyang salubungin ang galit nito, pero sa pagkakataong iyon, wala siyang nagawa kundi ang ipinid ang kanyang mga labi. "Get out!" Matigas na utos nito saka marahas siyang binitiwan. His dark eyes is pie
--AUTHORS NOTE--Sa mga nagbasa po ng storya na ito, gusto ko lang po na iabot ang taos-puso kong pasasalamat. Maraming-maraming salamat po sa lahat ng sumuporta sa kwentong pag-ibig nina Leandro at Cielo. Hindi ko po mararating ang puntong ito kung hindi dahil sa inyo. At sana kagaya sa suportang ibinigay ninyo sa akin sa kwentong ito, ganoon din ang ibigay ninyo sa akin sa mga susunod ko pang akda.Kung napansin ninyo, may inilagay akong konting pasilip sa kwento ni Marrius at Naya. After po ng on-going ko, isusunod ko po ang kwento nila. Muli, maraming-maraming salamat po.Hanggang sa muli.------------------------Naalimpungatan siya nang maramdaman ang tila paghilab ng kanyang tiyan. Ilang minuto niya pa iyon inobserbahan habang nasa isip na maaaring nilamig lang iyon o kaya may nakain siyang hindi natunaw.Her schedule of giving birth will be next week. Ngunit may posibilidad ding mapaaga ang kanyang panganganak. Marahan niyang ini-angat ang kanyang kamay papunta sa kanyang s
--Marrius--Halos magbaga ang kanyang mga mata habang pinagmamasdan niya ang pigura iyon na naghihiyaw at tila walang pakialam na nagsasayaw sa gitna ng dancefloor. She was surrounded by men na halos lumuwa ang mga mata habang nakatitig sa dib-dib nitong halos lumabas na sa lalim ng uka ng suot nitong spaghetti strap na bestida. She dance in the middle as if there's no tomorrow. Hanggang taynga ang lapad ng ngiti nito, while he was there standing furiously.Nagpaalam lang ito na uuwi ng Manila dahil may importane itong aasikasuhin, but she never came back.Dalawang linggo siyang naghintay, pero ni anino nito hindi na nagpakita pa sa kanya. He tried to call her, pero palaging unattended ang cellphone nito.Nagsimula siyang mag-alala, inisip na baka may nangyari rito, kaya matapos ang dalawang linggong paghihintay sa wala ay nagdesisyon na siyang lumuwas ng Manila para hanapin ito. Only to find her this way.Kumuyom ang kanyang kamao at mariin na nagtagis ang kanyang bagang. Sobra si
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at taimtim na nag-alay ng panalangin sa harap ng puntod ng kanyang kuya William. Nang magmulat siya ng mga mata, isang masuyong ngiti ang namutawi sa kanyang labi. Minasdan niya ang larawan ng kapatid na nasa gilid ng lapida. In that picture, he was smiling widely. "Kuya.." mahinang sambit niya. "Kumusta ka na? Sana katulad ng larawan mong ito, nakangiti ka rin diyan sa kinaroroonan mo habang nakatanaw sa amin. I know you are watching us, we are okey kuya. Next month pangalawang harvest na ng sakahan mula ng mawala ka, and we are copping. Sa tulong ng mga magsasaka alam kong makakabangon ang sakahan. Ate Beth and Kathleen is also doing fine." Inabot niya ang larawan nito at marahan iyon na hinaplos, "Ako rin kuya.." anas niya sa malamlam na mga mata. "I know you are seeing me now.. gusto kong sabihin na masayang-masaya ako sa mga sandaling ito. I finally found my home in Leandro's arm. Alam kong hanggang sa huli, hindi kayo nakapag-usap ng maay
Hindi niya mailarawan ang saya sa mukha ng asawa habang nakatingin ito sa monitor ng ultrasound.His eyes are twinkling from gladness. At the same time from unshed tears. Sobrang higpit rin ng pagkakahawak nito sa kanyang kamay. Limang buwan na ang kanyang ipinagbubuntis. At bumalik sila ngayon sa kanilang OB para malaman ang gender ng kanilang pangalawang baby. He accompany her everytime. He was with her since her first ultrasound, na kahit anong busy nito, naghahanap talaga ito ng oras para lamang samahan siya."I want to always be with you in this journey with our second baby. Gusto kong maramdaman niya na nasa tabi niya lang ako. His or her heartbeat, gusto ko, ako ang unang makakarinig. I want everything about him or her in details, mga bagay na hindi ko nagawa kay Briel. Sa pagkakataon ito, babawi ako Ciel. Pangako." Naalala niyang sabi nito sa kanya when she was on her second month. He said that with all the gentleness in his eyes while caressing her still flat belly. Tulad
--Marrius--Mula sa pagkakasadsad sa manibela ay nanlalaking ini-angat ni Marrius ang kanyang mukha. Gimbal sa nangyari."Fuck!" Mura niya ng may maramdamang likido na umagos mula sa itaas na bahagi ng kanyang ulo.Nang tingnan niya ang mukha sa front mirror ng kanyang pick up, doon niya nakita ang sugat sa kanyang noo. Nakuha niya marahil iyon ng masadsad ang kanyang ulo sa manibela dahil sa impact ng kanyang pagpreno.He gritted his teeth. His inside is like magma ready to erupt. Sino ba ang tangang babaeng iyon na bigla nalang tumakbo sa direksyon ng humaharurot niyang sasakyan? He darted his eyes infront, there's no sign of her. Nabangga niya ba ito? O basta nalang itong umalis matapos ang ginawang katangahan?He was annoyed thinking about her foolishness, and thinking about her running away. Magkagayon man bumangon pa rin kahit paano sa kanyang dib-dib ang pag-aalala ng maisip na baka nga nabundol niya talaga ito.Nang maisip iyon, dali-dali niyang hinawakan ang seradura ng pin
"Pwede bang ako naman ang makipagsayaw sa napakagandang bride, Tito Leandro?" Kapwa sila napabaling ni Leandro kay Marrius. "Kanina pa kasi ako naghihintay, pero parang wala ka yatang balak na paupuin siya. Kung hindi ninyo napapansin nakadalawang salang na kayo ng kanta." Natatawa nitong dugtong."When you're this inlove with your wife, hindi mo mapapansin ang oras, Marrius." Nagtaas ito ng kilay. "Yeah, hindi mo na kailangan ipangalandakan sa mukha ko, dahil halata naman. Now, pwede ko na ba siyang hiramin para maisayaw?"Leandro look at her with raised brow. Tila sa kanya nagpapaalam.Isang ngisi ang ibinigay niya rito. "Asikasuhin mo muna iyong mga ibang bisita. Pagbibigyan ko muna ang Marrius na 'to." She said chuckling.Bumitiw siya rito at tinanggap ang nakalahad na kamay ni Marrius."Isang kanta lang Mauricius. Pagod na si Ciel." "No problemo Tito Leandro." Kindat pa nito sa Tiyo."Anyway may ipakikilala nga pala ako sayo mamaya, anak siya ng isang kaibigan. Dapat kahapon
"I-postpone kaya muna natin ang kasal natin, at sa katapusan nalang ng June itutuloy, ano sa tingin mo, sweetheart?"Tanong niya sa asawa habang pinapalitan ang bandage ng sugat nito. Tatlong araw pa lang ang nakakaraan buhat ng umuwi sila galing sa ospital. Ramdam niya ang pagkakatigil ito kaya umangat ang kanyang mga mata sa mukha nito, only to see his furrow brows."At ano ang dahilan na ipo-postpone natin?" Naglapat siya ng kanyang labi."Hindi ka pa masyadong magaling. Hintayin nalang natin na tuluyan kang gumaling bago natin ituloy." "Ang tiyan ko ang may sugat, Ciel. Hindi ang paa at kamay. I can walk you to the altar with no hussle. Maisusuot ko rin sa kamay mo ng maayos ang wedding ring natin. So why do we need to postpone it?" "Eh, kasi nga--""Enough of that thoughts." Agad na putol nito. "Sa pagkakataong ito, hindi ako papayag sa suhestyon mong iyan. Our wedding was already long overdue, and I can't wait another month to marry you."Nagtaas siya ng kilay. She wanted t
Dumating din si Marrius ng gabing iyon, at ganoon nalang din ang pasasalamat nito nang malamang nasa mabuting kalagayan na si Leandro."I'm glad that you're okey now. Sobra akong nag-alala nang tawagan ako ni Yaya Sela kagabi at ibinalita ang nangyari.""Kaya nag book ka ng flight agad-agad?" Leandro raised his brows. "May meeting ka pa bukas kay Mr. Tanagawa. What will you do about it?" "Tinawagan ko na ang secretary niya, pinosponed ko na muna ang meeting. I asked to set another date again.""Paano kung hindi pumayag si Mr. Tanagawa? Marrius, you lost a possible investor for the Cebu plantantion, alam mo ba iyon?" "Then maghahanap ako ng ibang investors."Dinig na dinig niya iyon sa labas ng pinto. Lumabas lang siya sandali at ito ang maririnig niya. Arguing over business. She rolled her eyesballs. Pati ba naman dito?"Do you think that it was that--""Woah..woah.. woah!" Palatak niya ng buksan ang pinto. Kapwa dumako ang tingin ng dalawa sa kanya. "Why are you arguing over bus
"L-Leandro..." Iyon na lamang ang tanging nasambit ng kanyang mga labi.Isang marahan na ngiti ang namutawi sa labi nito."H-Hi sweetheart.." paos nitong sabi.She swallow hard. Parang may kung anong humaplos sa kanyang puso na makitang gising na ito. Nagsimulang mamuo ang kanyang luha, at bago iyon tuluyang naglandas sa kanyang pisngi ay walang inhibisyon na siyang bumaling saka yumuko. Isang mahigpit na yakap ang ginawa niya rito at kasabay niyon ang malakas niyang hagulgol."A-Ang sama mo.. ang sama-sama mo para takutin ako ng ganito!" Sumbat niya, bagama't napakahigpit naman ng kanyang yakap."S-Sweetheart, nadadaganan mo ang s-sugat ko." He chuckled.Nang marinig iyon, agad siyang bumitiw. Bumahid ang pag-aalala sa kanyang mukha. She immediately darted her eyes on his stomach, partikular sa sugat nitong nababalutan ng bandage."I-I'm sorry..." Kagat-labing sabi niya. "I-I will call the Doctor, para--" Ngunit pinigilan nito ang tangka niyang pagtayo. "Mamaya na. Dito ka muna.