Disclaimer: This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience.
"Ano yun?" tanong ni Robyn, "Pagkatapos ng 'patay na si Cholo' scene, meron pa? HaAy"
"Urgh, hindi hindi! Sorry talaga kasi bigla nalang lumabas yun sa bibig ko eh..." ang sabi ko, "Pero, sasabihin ko lang ha. Alam kong 'di mo ko papaniwalaan dito kasi masyado 'tong fictious pero nangyari talaga 'toh sa'kin and I need you guys. Sumakto lang talaga ngayon na ikaw lang ang nasa bahay..."
"Huy! Andito rin si Gab noh!" sabi niya,
"wait- Oh?" tinanong ko, "Alam ko may klase siya ngayon...?"
"Nagabsent siya eh..."
"Bakit?"
"Tinatamad daw siya."
"Jusko naman si Gab." reklamo ko, pinuntahan ko yung kuwarto namin sa bandang kaliwa ng apartment. Nakita ko siyang humihilik sa itaas ng triple decker bed nila ni Scymon at Seiya, "Hoy! Gab!"
"AAAH! WHO'RE YOU?!" sinigaw niya, noong nakita niya na ako, humiga uli siya sa kama, "Urgh just please let me sleep in peace, I had enough of your sermons right now."
"Ha? 'Di pa nga kita sinesermonan ah?"
"onga, alam ko lang na sesermonan mo 'ko. I can sense it."
"Gab. Bumaba ka nga dyan." ang sabi ko,
"Gab bumebe ke nge dyen enenene" ginagaya niya pa boses ko, inis na inis na'ko kaya't hinila ko siya hanggang magising siya,
"AAAAHHH! YOU'RE GONNA KILL MEEE! HEEELP!! HEELPPP!!! CHINEEEHHH AYOOOOOOS!"
"GISING KA NA NGA KASE-!"
"HEEELPPP! ROBBEEEYYN! HEHEHELLPPPP AAAHHHUHUHU"
"Gab. AngOA mo." tinigilan ko nang hilain siya, kita ko na gulo-gulo pa ang buhok niya, nakita ko rin yug mukha niya...parang may iba... "OMG. GAB! MAY PIMPLE KA NAA! KAYA PALA NAGTATAGO KA SA MGA KUMOT MO BUONG ARAAW! HAHHAHAHAH!" Naalala ko pa noon, siya lang yung napakakinis ng mukha sa'min, hindi pa siya nagkaroon ng ni isang tagyawat sa mukha, matatawag mo pa siyang shining shimmering splendid.
"Shhh! Janelle, nagmamakaawa ako 'wag mo sabihin kay Roby-"
"ROOBYN 'LIKA DITO!"
"ARGHh! JANELLE! ANOBAAH!"
"Anyareee?" Sabi ng matinis na boses ni Robyn, naririnig ko na papalapit siya saamin,
"'Di ko sasabihin na may pimple ka kapag bumangon ka na. Bilisan mo't pumunta ka na sa cr." binulong ko kay Gab, bumangon siya ng mabilis at tumakbo papunta sa cr. Rinig ko rin na nilock niya ng maige yung pinto, sa saktong pagkadating ni Robyn.
"Baket?" Sabi niya, alam kong nakikinig lang mula sa cr si Gab kaya't sinabi kong...
"Uh, pwede ikaw magluto ng tanghalian?" Sinabi ko ng nakangiti,
"sigi na ngaaa." sabi niya sabay labas ng kuwarto. Noong narinig ni Gab na nagsarado na ang pinto, lumabas na siya ng cr at huminga ng malalim,
"Whew, ngayon kelangan ko na ng takip para dito,"
Nakaupo kami sa kusina, kumakain na ng maagang tanghalian ngayong 10:28 am...
"Gab, ba't ka may band-aid sa ulo? Wala ka namang sugat ah?"
Tumingin muna si Gab sa taas, siguro nag-iisip ng maisasagot, "I-I have a headache-"
"'Di ba dapat yelo ang ilagay mo dyan, hindi band-aid?"
"Argh, wag mo nalang pansinin please?" sabi ni Gab nang may unting halong taray,
"Badtrip siya, 'yaan mo nalang..." binulong ko kay Robyn,
"Uy guys, about sa sasabihin ko... Baka sabihin niyong nababaliw na'ko o ano... Pero atleast tulungan niyo 'ko. Kahit 'wag na kayo maniwala... G?"
"Ay... alam ko yan, naririnig ko yan sa movies, yung sasabihin ng bida na 'don't think I'm crazy yadda yadda' tapos sasabihin niya na either may kapangyarihan siya or something crazy happened to her or him, ganon..." sabi ni Gab habang kumakain, "Oh... ano na yung crazy super powers mong 'yan?"
"Gab, wala akong super powers..." sagot ko, huminga ako ng malalim at sinabi ko sakanila lahat ng nangyari.
"Kanina... noong pumasok na ako, nawala ako ng classroom. Napunta ako sa room ng first years, so katabi ko 'tong babae, tapos tinanong ko sakanya kung nasaan professor ko lahat lahat. Tapos nung pumunta na'ko sa classroom ko. Wala dun si prof ko kaya pumunta muna akong cr para mag-ayos, at pagkalabas ko... Ginulat ako ni sir dahil napakatanda niya na tignan... tapos napakagulo rin ng buhok niya. Tapos ang natatandaan kong sinabi niya sa'kin na kailangan kong malaman kung sino ang pumatay kay Cholo, lahat lahat... tapos kailangan kong gawin yung essay of 4,000 words-"
"FOUR THOUSAND?!?!" Sabi nilang dalawa, "Posible ba yun?!?!"
"Oo, basta. Kailangan ko yun tapusin before mag October 15. Kasi kung hindi, mastustuck ako sa timeloop, kahit sa'n ako pumunta. Tapos sabi niya pa na para sa aming dalawa rin daw yun, ewan. Magsasalita pa siya ang alam ko, may sasabihin pa siyang importante kaso bigla nalang siyang nawala sa paningin ko. Nag-intay ako ng iilang segundo dun, nakatayo sa puwesto ko tapos bigla nalang akong parang hinigop ng malakas. Bigla nalang, bumalik ako sa classroom ng mga first years, parehas yung sinabi ng babaeng professor nun tapos nung tinanong ko uli yung katabi ko... parehas din sinabi. Akala ko panaginip nga lang eh, pero noong lumabas uli ako sa cr... Iba naman ang sinasabi ni prof... tapos sinabi niya na nakatapos ako ng isang time-loop kaya umulit-ulit lahat ng pangyayari, tapos sinabi niya na pumunta daw ako diretso sa bahay kapag nawala na siya't tumigil na siyang magsalita... tapos wag daw bumalik sa puwesto ko and wait there for more than 2 minutes kung ayaw magtime loop, may sasabihin pa sana siyang importante kaso bigla siyang nawala. Natakot ako dahil ayoko nang magtime loop kaya tumakbo ako papunta dito, dahil sabi ni prof..."
"Haba 'non ah." sabi ni Robyn, "Parag storytelling nung grade 3 tayo-"
"Sabi na nga ba eh," sabi ko, "'Di nanaman kayo maniniwala."
"Hoy, I believe in you." sabi ni Gab, hanggang ngayon nakafocus pa rin sa pagkain niya,
"Oh?" sabi ko, dahil minsan lang ang maniniwala agad sa mga gantong kuwento, lalo na't gantong bilis,
"Yeah, nung una, 'di ako naniwala sa sinabing mong patay na siya. Kaya nacurious ako, pumunta ako sa study area, sa table mo... nakita ko yung documents, yung nasa folder lahat. And that's when I started to believe in you-"
"Pinakealaman mo mga gamit ko?!" sabi ko, "Hoy, kapag nawala yun o kung ano man masastuck ako sa isang timeloop habang buhay!"
"Kalmaa, bro. Atleast naniniwala na'ko ngayon?"
"Hayst, meron akong ebidensiya 'non, ba't ngayon kahit wala naniniwala ka pa rin?" tanong ko,
"Eeh, 'ala lang. It seems legit, I can tell when someone's lying."
"Sige na nga, naniniwala narin ako..." sabi ni Robyn, "napag-aralan din namin 'yan sa pyschology eh..."
"Buti naman at alam niyo 'yang mga 'yan. Akin nalalaman ko lang kung paano mo ipapaglaban yung side mo..." uminom ako ng tubig, at bigla kong nalaman... "omg, pwede niyong malaman kung nagsisinunglaing ang isang tao o hindi?!"
"Uh... oo kakasabi lang namin-?" sabi nina Robyn,
"Edi madali lang natin 'toh magagawa! Kailangan lang natin tignan kung sino-sino mga pwedeng itanong, pero bago nun, kelangan muna natin malaman kung saan nangagaling yung mga kaso na ipinapasagot sa'min. Kelangan nating pumunta sa school ko."
"Wait, diba no ID, no entry dun?" tinanong ni Gab, "tsaka malaking university yun diba, sabi mo pa nga? Kung malaki't exclusive yun, paano mo kami mailulusot?"
Nag-isip muna ako ng ilang mga minuto, tapos biglang nakarating sa'kin ang isang ideya,
"Alam ko na-!"
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience. "'To gawin natin... makinig kayo sa'kin." Nagbubulungan kami habang nakaupo sa lamesa kahit kami-kami lang naman ang nasa apartment, sinabi ko lahat ng mga balak ko. Lumipas mga ilang mga minuto't oras na para gawin ang plano. Makikita mo 'ko ngayon... naglalakad sa campus namin. Naka-uniform ko, patingin-tingin pa'ko sa kaliwa't kanan pero sa paraang 'di halata. Noong malapit na'kong makarating sa gate, tinignan ko muna kung may guard... meron, pero babae. Sumenyas ako nang kamay na nagsasabing
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience. "GAB!" Sinigaw ni Robyn, "Asaan na siya?!?!" "Babalik 'yan in three... two..." nagbilang ako, ZAP! "AAAAAAAAAAAAAAHH!!" Sinigaw ni Gab, na gulo-gulo na ang buhok. "AAAAAAAHHHH!!!" Sinigaw naman ni Robyn na nagulat sa pagdating ni Gab, "JUSKO KAYO! GAB DITO KA!" Sinabi ko habang hinila si Gab papalayo sa puwesto niya kanina,
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience. "Eh ano?" Tinanong ni Dylanne, "Simple lang naman eh!" Sinabi ni Scymon, "Since we have the real document about the case, why don't we just check it out diba?" "Oo nga noh..." sinabi ni Robyn, pumunta ang lahat sa lamesa't tinignan yung dokumento habang ibinubukas ni Robyn ito. POLICE DEPARTMENT September 30, 2025
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience. "Lois, nakita mo jacket ko?!" tinanong ko, naghahalungkat sa kuwarto, "Loiiis-!" "Andyaan sa kabinet ni Seiya!" sinagaw niya mula sa study area, "Paano 'to napunta dito?!" hawak-hawak ko ang jacket ko na kakahanap ko lang sa kabinet ni Seiya, "Nakita ko lang dyan!" sinabi niya, "KAILANGAN BA NG MGA HI-TECH GADJETS SA PLANO?!" isinigaw ni Robyn, "KASE OBVIOUSLY, WALA TAYO NON"
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience. Sa tuwing nakikita ko kaming lahat na andirito sa labas, naiisip ko na nasa bakasyon lang kami't nagcacamping dito sa labas para lang maka-iwas sa katotohanan ng kahirapan sa kolehiyo. Pero minsan minsan tumatatak pa rin sa isip ko na kailangan ko talagang malaman kung anong nangyari kay Cholo. Noong natapos na akong magluto, lahat na kami ay tumatambay lang sa labas ng tent. Nagpapa-init sa apoy. Nagsandok sila tag-iisa ng pancit canton na mainit at umupo sa lapag habang kumakain. "Alam niyo, nakakataw
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience. Bumilis ang tibok ng puso ko, habang nararamdaman ko ang mabilis na paghinga niya sa gilid lang ng mukha ko. "S-Sino ka?" Tinanong ko, "Hindi mo ba 'ko natatandaan?" Sinabi ng isang malalim at magaspang na boses. Humarap ako bigla at napapikit ako dahil bigla niya akong itinulak, napasigaw ako ng malakas dahil napakahigpit ng hawak niya sa mga balikat ko... Parang tumigil ang mundo noong nakita ko ang mukha niya, duguan at napakadaming sugat ang kataw
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience."Speaking of fun," sinabi ni Olive, "Why don't we do something fun today?""What do you mean?" tinanong ni Scymon,"Do something fun, ganon..." sinagot niya, "Madaming options since andito tayo sa outdoors... sayang naman kung 'di tayo magsasaya, this happens every once in a blue moon.""Pwede..." sinabi ni Seiya, "Diba naligo ka sa ilog doon banda?""Oo... bakit?" Tinanong ko, tumingin ako sa itaas haban
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience."H-Hello?" Tinanong ko ulit, napakalapit niya na kaya't natatakot na ako, pero wala pa rin naman, humarap ako ulit—"WOY!""AAAAAH!!!!" Sinigaw ko, "Robyn! Argh ba't lagi ninyo akong ginugulat?!?""Sorry na..." sinabi niya, "Eh kase mukha kang timang eh. Parang nakakita ng aswang.""Actually, ewan ko... naghahallucinate ata ako o ano." Sinabi ko, "Naririnig ko ulit yung mga foot steps na narinig ko sa pan
Ngunit tumalikod siya kaagad at sinarado ang pinto, pagkatapos ng ilang minuto sa video, pumasok na ang mga kaibigan ni Cholo, nagsisigawan sila't ang tumulong lang sa pag-tayo kay Vex ay isang lalaki na malaki, siya ang kumausap sa pulis noong naabutan namin ito... Tapos nakita namin silang nagtatakbuhan, nahuli si Vex at Polly, at nakita ko rin na binilin ni Vex na bantayan si Cholo... At pati na rin ang bilin na tignan kung buhay pa siya. Eksaktong sinabi ni Polly...inisip ko.So, hindi nagsisinungaling si Vex... Tuluyan pa ring nagpapatuloy ang malikot na paggalaw ng camera, pero noong pagkalipas ng ilang segundo, tumigil na ito. "Okay..." sinabi ko, "Ngayon medyo napaniwala mo ako," "Yey!" Sinabi
"Vex!" Binulong ni Ivy ng mahina, "Para saan yun?! Papalapit na tuloy sa atin yung guard!""Hindi ko lang kayo hahayaan na mahuli ng ganon noh!" Binulong naman ni Vex,"Oh ano?! Saan tayo magtatago neto?! Puro locker lang ang pagtataguan natin!" Binulong ni Ivy,"Tutal papunta naman dito yung guard at nakaalis na kayo dati sa puwesto, edi pumunta na tayo doon!" Binulong ni Vex, biglang napahawak sa ulo si Aishley,"Shemay!" Ibinulong niya, "Ikaw yung sumigaw noon!""H-Ha?" Binulong ni Vex,"I-Ikaw pala 'yun!" Itinuloy niya, "Kaya kami hindi nakatakas sa guard, dahil may sumigaw na lalaki! Ikaw- Ikaw yon!"
Nagising kami ng tanghali, sumakto ito sa pag-luto ni Dylanne ng ulam na sinigang na baboy, pagkalabas namin sa tent, nakita namin ang sleeping bag ni Vex na bughaw, nasa lapag at walang laman."Oh my gosh." Sinabi ni Grecian, kakalabas lang rin ng tent, "Si Vex nasaan?! Ampxta naman Ivy oh!""Bakit, urgh...?" Sinabi ni Ivy sa loob ng tent, siguro siya'y nagising sa sigaw ni Grecian,"Bakit mo pa kasi nireject si Vex matulog dyan? Nawala tuloy! Baka kung ano gawin noon! Nasa suspect list pa rin natin siya diba?" Sinabi ni Lois,"Kayo kaya magkaroon ng katabi na lalaki sa loob ng maliit na tent na sa mismong araw mo lang nakilala. Yuck." Sinabi ni Ivy, tumayo siya at lumabas ng maliit na tent niya, "Hutek nasaan nga?!"
"Oh shxt." Sinabi ni Gab,"Yep. True shxt!" Sinabi naman ni Vex, itinaas niya ang mga manggas ng damit niya't ipinakita niya ang iilang mga malalalim at maraming sugat na nasa braso niya, "The moment na hiniwa niya ito... I saw very well dahil hindi ganoong nakatakip ang mukha niya... na lalaki siya.""Shems..." sinabi ni Grecian, "Ang lalim niyan pxta... Oks ka lang?""It's starting to heal pero I think sanay na naman ako so..." tawa ni Vex,"Let me guess, gusto mo rin na sinugatan ka niya noh?" Sinabi ni Ivy,"That is correct!" Sinabi ni Vex, pumalakpak siya kay Ivy, "Very good, Deputy! Very good!""Tigilan mo nga ako." Sinabi ni
Nilakad uli namin ang biyahe papunta sa bahay ni Vex, at oo, nauuna si Aishley. Ngayon na nakarating na kami sa address, hindi ito katulad ng kay Polly Carinyo na malaking gate, at malaking puti na bahay, kundi isang maliit na apartment na halos walang gate na rin dahil sira-sira na ito. Binuksan ni Aishley ang gate ng dahan-dahan at pumunta siya sa harapan ng pinto. Tumingin muna siya sa amin at bumalik siya sa pag-harap sa pinto,knock, knock, knock."Sino 'yan?" isinigaw ng boses ng isang lalake na nasa loob ng apartment, tumingin naman si Aishley kay Ivy,"Deputy Police Chief, gusto lang namin magtanong ng mga bagay!"Nagulat kami sa napakabilis na pagbukas ng pinto, nakita ko si Vex, isang matangkad at medyo matabang ngu
Linakad uli namin ang biyahe papunta sa unang address, naglakad kami ng mga sampung minuto papunta't napatigil kami sa isang malaking itim na gate na may nakasulat na letrang "P" sa gitna,"Uhm..." sinabi ni Olive, "Is this it?""Siguro..." sinabi ko,"So ano plano?" tinanong ni Aishley,"Since mansion ata ang tinitirahan netong Polly na hinahanap natin... I think it's better we ring the bell." sinabi ni Ivy, naglakad siya papunta sa isang maliit na pindutan sa kaliwa lang ng gate, at pinindot niya ito,"Hello? How can I help you?" tinanong ng boses ng isang babae,"This is Deputy Police Chief Ivy speaking, we just want
October 2, 2025 (Loop)"Huy. Huy!" unti-unti kong idinilat ang mga mata ko, nakita ko si Ivy na ginigising kami ng paulit-ulit, "Gising na!""hmmm..." sinabi ni Lois, "Anong oras na?"Idinilat ko ng maige ang mga mata ko para makita ang mga malalaki at matataas na puno sa ibabaw, pati na rin ang mga ibon na palipad-lipad,"Nakatulog tayo dito?" tinanong ko, umangat ako't bumangon noong nakita kong nakasandal ako sa kahoy na inuupuan namin kagabi,"Ugh..." sinabi naman ni Grecian, pati siya'y kakagising lang,"Oo, dyan kayo natulog." sinabi ni Ivy, "It's already 6:30 magprepara na kayo."
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience."ROBYN?!" sinabi ko,"BAKET?!" isinigaw niya ng gulat,"MAY MGA SUGAT KA!" itinuro ko sakanya ang braso niya,"AAAHH!" sumigaw siya,"Ha?!" sinabi naman ni Dylanne, "Ba't ngayon mo lang napansin, Robyn?!""Ewan!" sinabi niya, "Ngayon ko lang napansin na masakit pala siya! AAH!""Wait, ang sakit kaya lal
Disclaimer:This novel's story and plotline is fictitious. Names and characters are inspired by certain people. Business, events, and incidents are wholly imaginary. This book involves of brutality, language, and violence-filled content that may not be suitable for a certain audience.Nagpahinga kami sa labas ng tent dahil sa pagod ng kakalakad, lahat kami'y magkadikit-dikit malapit sa apoy dahil sa lamig, kahit si Ivy ay nakisali sa amin, pero si Robyn, hindi. Pinuntahan ko siya para makita siyang nakatingin lang sa lapag magdamag, hawak-hawak ang jacket niyang 'di niya pa naisusuot ng maayos, umupo ako sa tabi niya't inayos ko ang pagkalagay ng jacket niyang makapal sakanya, tumingin siya sa akin at iniayos na ang jacket niya ng 'di na ako tumutulong,"'Di ka pa nagtanghalian ha..." sinabi ko, "Kunan na kita ng ulam at kanin gusto mo?"