Bagong suliranin ang kinakaharap nila ngayon. Kaya pa namang alagaan ng kanyang mga magulang ang lolo niya, subalit matatanda na rin ang mga ito. Baka pati ang mga ito ay mahirapan sa pagbabantay sa matanda at pati health nila ay marisk na rin dahil dito. Naghanap sila ng agency na pwedeng kuhanan ng mga nurse. Walang available na lalaki, tutal naman ang lolo niya ay gentleman, kaya babae na lang ang kinuha nila. Hiningian nila ito ng CV. saka ng mga work experience. So far, maganda naman ang credentials nito, at talagang recommended ng mga napasukan. Akala nila ay matured ito, ngunit pagkakita nila dito, isa itong magandang babae, na may magandang katawan. Kahit siya ay nagulat na ganoon pala ang hitsura noon."Ikaw si Allyssa Mendez?" paninigurado niya dito. Sa opisina nila ito pinaounta para mainterview. Lahat ng records nito ay maayos, maging ang mga nakaraang employer nito.Ayon sa mga napasukan nito, masigasig daw ang babae sa oagtatrabaho, umaalis lang ito kapag alam na, na w
Abot hanggang langit ang pagkaasar niya sa sariling asawa dahil sinabihan siya nito na napapraning na naman. Pakiramdam kasi niya, sa halip na ito ang unang uunawa sa kanya ay ito pa ang hindi nakakaintindi. Inis na inis siyang isipin na ito mismo ang nanlibak sa kanyang inasal.Hindi talaga niya ito kinausap. HInayaan niyang magtrabaho ang lalaki ng hindi sila nagpapalitan ng kahit anong salita. Nakinig na lang siya ng music at nagfocus sa ginagawa.Tumunog ang intercom niya, at daglian niyang sinagot."Ma'am, may delivery po dito, nakaaddress po sa inyo." sabi ng receptionist sa kanya."Paakyatin mo na lang, salamat." sagot niya.Hindi na siya naghintay ng mahabang oras, dumating na ang may dala ng deliver para sa kanya. Isang magandang tulips bouquet. Inamiy amoy niya pa ito."Kanino kaya ito galing?" kinikilig siya."Wala bang note?" tanong ng asawa niya."Meron! pakialam mo ba?" pagtataray niya dito. Kinuha niya ang note at binasa.To the beautiful woman of my life,I apologize f
"Ito si lolo Harry," pakilala niya sa kanyang lolo, sa taga alaga nitong si Allyssa. "Lolo, ito na ang care giver nyo, si Allyssa..""Bakit ako magkicare giver John? kwarenta lang ako," sagot ni lolo Harry."Opo, pero wala kasi kayong kasama sa loob ng bahay kapag busy kami." sagot niya sa matanda, "kaya po kailangan, may kasama kayo.""Eh, sino ba itong babaeng ito?" turo niya sa mama niya, "bakit may kakaibang mukha dito? nasaan ang asawa mo ,John?""May ginagawa pa po siya," nginitian niya ang matanda."Napakasipag talaga ni Alma. Ang swerte mo talaga ano? Kaya sabihin mo sa anak mong si Harvy, kapag nag asawa ay gaya ng mommy niya. Mabait na masipag pa." hinawakan ng matanda ang kanyang kamay. "Sino nga ba ito?""Si Allyssa po. Ang inyong makakasama." sagot niya."Aah, kagandang bata naman nito.""Ituturo sayo ni mommy ang lahat Allyssa. Pwede kang mag off ng sabado at linggo dahil narito kami ng asawa ko nun. Pwede kang gumala kung gusto mo.""Hindi kayo natutulog dito ng asawa n
"Kumusta si Allyssa dito mommy?" isang linggo matapos pumasok ni Allyssa sa mansiyon. Nasolo niya ang biyenan, dahil sina Harvy ang nag aasikaso kay lolo Harry kapag nililiguan."Pareho kasi tayo ng observation Dahila. Ewan ko ha, pero nakikita ko, kung ano ang napapansin mo," sagot ng biyena niya, "pakiramdam ko nga, inoibserbahan niya ang kilos namin.""Pero okay naman po siya mag alaga kay lolo?" tanong niya."Maayos naman. Ang sipag nga niya eh. Lahat ginagawa niya, lalo na yung pagkain ni daddy. Ngumingiti siya at nakikipagkwentuhan sa amin kapag tulog si daddy. Pero yung feeling ko talaga, na kilala ko siya, ay hindi mawala.""Nasabi niyo ba kay Harvy yan?" tanong niya habang nagtatanggal ng nga damo."Oo, at alam mo ang sinabi niya? malamang daw nag usap na tayo kaya, kung ano ang nararamdaman mo, yun din qng nararamdaman ko. Pareho sila ng tatay niya.""May ganun po ba talaga? yung mapifeel mo na kilala mo yung tao, kahit parang hindi?""Instinct ng mga babae yan. Pare-pareho
"Oh. napadalaw kayo," hindi na siya nag abalang lumapit sa mga ito. "Pasensiya na kayo, madumi ako eh, nag bungkal kasi kami ni mommy ng lupa""Ayain mo sila hon sa garden oara sariwa ang hangin," wika ni Alma."Aalis na kasi ako, baka matagalan ako bago bumalik," sagot ni Arvin sa kanya, "eh gusto daw makarating ni Richmond dito."Uuuh.. sige, maliligo lang ako. Ako na ang maghahanda ng meryenda niyo," umakyat na siya sa kwarto nila para maligo."Hoy.. baka matunaw naman si Dahlia," bulong ni Arvin kay Richmond."Napatingin lang eh," napakamot ng ito ng ulo."Shall we?" narinig pa ni Dahlia nung lumabas ang mga ito sa garden.Hindi na siya nag aksayang tapunan ng tingin ang mga ito. Tinungo muna niya ang kwarto ni lolo saka sinilip ang asawa. Wala ito doon, si Judith lang.Pumunta siya sa kwarto nila. Nakaupo ito sa kama, at bagong ligo. Napatingin ito sa kanya at napangiti."Hindi ko ata gusto ang ngiting yan, mukhang may ibig sabihin?" dumiretso siya sa closet at kumuha ng gamit.N
"Ang ganda nga pala dito no?" pakli ni Richmond habang pinagmamasdan ang mga halaman na nakapalibot sa kanila, "may mga tags pa.""Nilalagay ko yan hijo, para kapag kailangan ng mga katulong kumuha, hindi sila mahirapan. Sa green house naman, tinutulungan ako ni Dahlia sa mga punla. Napakasipag ng batang yan sa pagtatanim." kwento ni Alma, "ito namang si Harvy, walang green thumb, lahat ng itinatanim ng batang yan, namamatay.""Monny, alam niyo namang hindi ako pwede sa mga ganyang halaman, halaman lang ng asawa ko ang kaya kong buhayin." biro ni Harvy.Siniko niya ito "loko loko ka talaga.""Sana all na lang hahaha" sagot ni Richmond. "Mahilig po pala kayo tita sa mga greens.""Mahilig kami sa mga salad hijo," sagot naman ni Robert, "mahilig magtanim ang mommy, si Harvy, mana siya kay daddy. Ang init ng kamay nila.""Tito, bakit po nawala na yung papaya dito sa gilid?" tanong ni Arvin."Ah, doon na namin inilagay, mas okay daw kasi doon ang hilera ng papaya at malunggay." sagot nito.
Nagpapatas siya ng mga files sa kabinet, ng tawagin siya ng asawa niya."Bakit?" tanong niya."Nakita mo na ba ang post ni Richmond? ipinost yung mga kuha mo sa kanya." sabi nito."Yung madami tayo, ipinost ba niya?" tanong niya. Tiningnan niya ang picture na sinasabi nito. Nagulat siya, ito yung mga picture na kuha niya dito. Talagang parang inaakit nito ang kumukuha ng larawan, walang iba, kundi siya."Bakit ganyan ang mga litrato niyan? parang inaakit ka?" napakunot ang noo nito."Sanay lang siguro siyang mag - model talaga kaya ganyan ang style niya," pagdadahilan niya dito. Pati pala ito napansin iyon."Ah, sa bagay.. baka nag iisip lang ako ng hindi maganda, hahaha" itinago na nito ang cellphone sa bulsa. "Parang nagugutom na ko, gusto kitang kainin.""Baliw hahaha busy ako ngayon no. Ang dami kong pending na trabaho. Magtrabaho ka na nga lang din," iniwan na niya ito.Pero iniisip niya pa rin ang tungkol sa mga photos ni Richmond. Malamang, nag aassume lang siya na inaakit siya
Hinabol ni Harvy ang asawa, at naabutan niya ito bako makapunta sa pantry."Huli ka, at saan ka pupunta..?" nahawakan niya ito sa baywang."Aa..hahaha"Binuhat niya ang asawa sa kahoy na center table. Tinanggal niya ang butones ng damit ni Dahlia. Dahan dahan, parang slow motion, saka niya inalis ang bra nito. Nakaupo ang babae sa lamesa, ng lumuhod siya sa harapan nito. Sumuso siya dito. Nakahawak ang mga kamay nito sa kanyang mga balikat. Nagmamasahe ang kanyang mga kamay. Ipinasok niya ang isang kamay sa loob ng palda ng babae, bahagya pang ibinuka nito ang mga hita, para mabigyang daan ang kanyang kamay.Hinawi niya ang telang tumatakip sa nais niyang hawakan. Basa na ito. Libog na ang katawan ng babae. Ipinasok niya ang dalawang daliri dito habang patuloy pa rin siya sa pagsuso dito na animo ay sanggol. Ungol ng ungol si Dahlia sa kanyang ginagawa."Wi--waiit honey.. ooh my God!" ramdam ng kanyang kamay, ang mainit na likidong inilabas ng hiyas nito. Tumitibok tibok ba ang loob n
Nakita na ni Harvy ang papalapit na sasakyan, malamang, si Richmond iyon."Medic!!! get ready," ibinaba agad nila ang stretcher. Ang bilis ng takbo nito, na halos sa harapan na nila magpreno.Tumalon na ito sa drivers seat at nagmamadling pumunta sa likod ng pick up."Dito ko siya inilagay para mabilis.. Apat na minuto na simula nung saksakan namin siya ng gamot," sabi nito.Agad inasikaso ng mga Medic ang lolo niya. "Dadalhin na namin sa ospital si lolo, Harvy," paalam ni Arvin "mag iingat kayo.""Salamat pare.." paalam niya kay Arvin. "bahala ka na kay lolo.."Pag alis ni Arvin, agad niyang binalingan si Richmond. "Hindi ko alam kung magpapasalamat ako sayo o ano.""Wag ka munang magpasalamat, wala pa si Dahlia." awat nito sa kanya."Bakit mo kinuha si Dahlia?" tanong niya."Tumawag sakin si Audrey na nalocate niyo na sila. Papatayin na daw nila si lolo, kaya inoffer ko ang bahay namin dito. Nakita ko ang kalunos lunos na kalagayan ng matanda. Hindi ako pwedeng magsabi kahit kanino,
Sinagot agad niya ang tawag ni Richmond. Gakit na galit siya sa lalaki."Mahal.." tinig iyon ng asawa niya."Mahal!! kumusta ka na? okay ka lang ba? hindi ka ba sinaktan ni.. Richmond?" tanong niya kay Dahlia."Hi--hindi. Si lolo talaga ang gusto niyang tulungan.. kaya niya ako kinuha.." sabi nito."Ka--kasama mo si lolo?" tanong niya."Oo mahal.. malaki na ang ipinag iba niya ngayon. kumpara noong bago pa lang kami nagkita. Nabibihisan at napapakain ko siya ng maayos..""Sana sinabi niya na...""Mahal, please. Natatakot siyang patayin nina Audrey si lolo. Siya ang nagligtas kay lolo kung tutuusin.""Kasabwat siya nina Audrey!""Hindi.. pinangalagaan niya lang si lolo. Malaki ang utang na loob natin sa kanya Harvy. Wag mo siyang pagsalitaan ng hindi maganda, dahil hindi mo alam ang sakripisyo niya maprotektahan lang kami ni lolo Harry.""Nasaan kayo?" hindi na siya nakipagtalo dito."Bubuksan ko ang gps ng phone niya, itrace niyo na lang. Plano na niya kaming itakas ngayon.. kasi-- ma
"Hoy Richmond!", Tawag ni Audrey sa lalaki, "Anong kalokohan ang ginagawa mo ha? papatayin ko na yang Dahlia na yan, alam mo namang kating kati na ang kamay ko para sakalin siya!""Gusto mo, para patas, one on one kayo?" tanong ni Richmond sa kanya.Napatda si Audrey sa sinabi nito. Wala siyang panama sa babaeng iyon, dahil black belter iyon sa karate. "Ba-bakit one on one""Ang yabang mo kasi, akala mo naman kung makapagsabi ka dyan, kayang kaya mo yung tao!""Gusto mo, patayin ko siya, ngayon din?" masama ang tingin niya dito."Subukan mo lang!" hinawakan ni Richmond ang panga niya, "wag na wag mong kakantiin ni dulo ng buhok ni Dahlia! kung ayaw mong mamatay kayo ng tatay mong kakantutan mo gabi gabi!"Nagulantang siya sa sinabi ni Richmond.. "Pa--paano mo nalaman?""Ang lakas mong humalinghing! Di ka ba nadidiri na ginagang bang ka ng tropa ng tatay mo? Aoat silang pinapaligaya mo ng sabay sabay! napakagaling mo Audrey!" Saka siya iniwanan ng lalaki.Naalala niya, nag inuman sila
Iminulat niya ang kanyang mga mata. Wala na siya sa sasakyan. Nasa kwarto siya. Bigla aiyang tumayo, at napansing iba ang suot niyang damit. Pati panloob niya ay iba.Bigla siyang nagpanic, at naalala ang pambababoy ng lalaking iyon sa kanya. Tumayo siya para puntahan ang pinto. Doon lang niya napansin ang kadena sa kanyang paa.Sumilip siya sa bintana, madilim na, mataas ang pader. Napaluha siya sa isiping iyon. Marahil ay hinahanap na siya ng asawa niya. Ngayon, binaboy pa siya ng lalaking ito.Nagmamadali siyang bumalik sa kama, ng marinig ang mga yabag na nanggagaling sa labas. Palakas iyon ng palakas. Nakita pa niya ang anino sa siwang ng pintuan.Bumukas iyon, at iniluwa ang lalaking nakangiti, may dalang tray. Binato niya ito ng unan."Hayup ka!! pinagkatiwalaan kita! Ganito lang ang gagawin mo sakin!" iyak siya ng iyak. Balewala naman ito sa lalaki. Ngumiti pa rin ito sa kanya."Kumain ka na. Mahaba haba ang biyahe kanina," inilapag nito sa lamesa ang dalang pagkain."Pakawala
Nakasalubong niya sa hallway ng condo si Arvin, nagulat pa ito at naroroon siya. Agad niya itong sinugod at sinuntok ng isa, na ikinabigla nito. "Ba--bakit?" agad pumagitna ang mga naroroon "anong problema mo par? bakit ka basta mananakit?" tanong nito sa kanya at poporma na susugod, "gago ka ba?" "Ilabas mo ang asawa ko, hayup ka!" sigaw niya dito. "Mas hayup ka! bakit ko naman itatago ang asawa mo? Tigilan mo ko sa kapraningan mo Harvy ha! ganitong nabubwesit ako at nawawala ang phone ko, wag kang patanga tanag dyan!? bulyaw nito sa kanya. Natigilan siya sa sinabi nito, "mna--nawawala din ang- phone mo?" parang natauhan siya sa sinabi nito. "Oo! saka bakit mo hahanapin ang asawa mo sakin? eh wala naman akong gusto dun? putang ina mo, ang sakit ha!" saka ito gumanti sa kanya. Hindi na siya lumaban pa. "Pa--pasensiya ka na pare.. may sumundo kasi sa asawa ko eh. Akala ko, ikaw.. Kasi, sumagot naman si Richmond sakin kanina, ikaw ang hindi." "Baka siya ang kumuha sa asawa mo. Pa
Kakalabas niya lang ng building ng mamataan niyang parating ang isang sasakyan at tumigil sa harapan niya. Nagbaba ito ng bintana at binati siya."Ipinapasundo ka ni Harvy, hindi ka daw kasi niya makontak, nakita na daw nila si lolo." anito sa kanya."Talaga?" gulat na gulat siya, maaari ngang natagpuan na si lolo."Oo, pinapasunod ka sa lugar, buhay daw siya.""Salamat," bubuksan na sana niya ang passenger seat sa harap, pero pinigilan siya nito."May mga prutas kasi dito at box," nasilip niyang meron nga, " sa likuran ka na lang. Makakapag usap din naman tayo kahit nandun ka.""Ah, sige, gusto ko nga doon at makakapagpahinga ako." nakangiti niyang sagot dito. " bakit ka nakamask?""Inatake ako ng allergic rhynitis. Oh, handa ka na ba?" tanong nito."Sige, tara na" nginitian niya pa ito, "tatawagan ko lang ang asawa ko."Dial siya ng dial, hindi man lang magring ang phone ni Harvy, kaya nagtataka siya. "Wag ka ng magtaka, baka nawalan ng signal dun, ang alam ko, ipinaputol muna ang
Wala pa ring progress sa pagkawala ni Lolo Harry. Si Dahlia ang bumalik sa opisina, at siya ay naiwan sa bahay kasama ng mga magulang.Hindi niya rin kayang magfocus sa pagtatrabaho, mabuti na lang at maaasahan ang asawa niya. Ito ang sumasalo ng lahat para sa kanya. Kalahati ng buhay niya ay nakasalalay sa babaeNag uusap silang mag anak, ng dumating sina Richmond at Arvin. Bumati sila sa kanila saka naupo."May progress na ba sa pagkawala ni lolo?" tanong ni Arvin."Wala pa nga eh. Ang hirap kausap nina Audrey." sagot niya."Richmond, ilabas mo na ang envelope," sabi ni Arvin kay Richmond."Anong envelope?" tanong niya sa mga ito."Ito ang---" biglang tumigil sa oagsasalita su Richmond, saka tumayo, "ano to?" kinuha ang isang bagay na nakasaksak sa outlet, "camera!""Patingin nga?" inagaw niya kay Richmond ang hawak nito, "oo nga no! kaya pala alam niya ang mga ginagawa namin.""Masyado ng matalino si Audrey," sabi ni John, "sir, pakihanap ng sa buong bahay kung saan pa may ganito."
"Takot na takot ka ah!" tawa ngbtawa ang nasa kabilang linya."Audrey, nasaan si lolo?" tanong niya. Naglapitan sina Harvy sa kanya."Relax lang, ikaw naman, nagmamadali ka agad," napataltak pa ito."Ibalik mo na siya! may sakit naman siya, maawa ka sa kanya!" umiiyak niyang sabi, "wag na si lolo, sana ako na lang, kung galit ka sakin.""Galit? hindi ako galit sayo Dahlia, muhing muhi ako sayo!" bulyaw nito sa kabilang linya. "kasalanan mo ang lahat! masaya sana kami ngayon, kung hindi dahil sayo!""Alam kong kasalanan ko, kaya ako na lang.. pabayaan mo na si lolo.""Ano ako? baliw? eh ito ngang matandang ito ang may kagagawan ng lahat eh.""Ibibigay naman namin ang gusto mo, pakawalan mo lang siya.""Kailangang ibigay niyo! kaya nga kidnap for ransom ito hindi ba? Ikaw, ginagawa mo na naman akong tanga!""Audrey please...""Audrey please!" panggagaya nito sa kanya, "matapang ka hindi ba? mayabang ka pa! asan na ang tapang at yabang mo ngayon? uuuh.. wala na.. kawawa naman." nawala na
"Tama, sinasabi na nga ba, at sina Audrey ang may pakana nito!" inis na inis si Dahlia habang nakaupo sa loob ng kotse. "Unang kita ko pa lang sa babaeng iyon, iba na ang kutob ko.""Sana nga, naniwala na lang ako sayo," sabi ni Harvy sa kanya."Wag mo ng sisihin ang sarili mo. Dapat talaga, mapuntahan ang bahay ng mga yan. Kakalbuhin ko talaga yan kapag nakita ko."Pero ramdam niya ang guilt sa kanyang puso. Parang hindi niya kakayanin kung may mangyaring masama sa kanyang lolo. Hindi niya ata kakayanin yun, na mapahamak ito dahil sa kapabayaan niya."Ako man, ganyan din ang iniisip ko," malungkot na sabi ni John, "hindi maaaring mapahamak si daddy. Talagang hindi ko kakayanin. Siya lang ang mag isang nagpalaki sa akin.""Honey, makikita din natin si daddy, magpray lang tayo," alo ni Alma kay John "wag kang mag isip ng masama.""Sorry honey, pinagtatawanan pa kita, yun pala, tama ka." sabi ng daddy niya sa kanyang mommy."Sssh, okay lang yan. Wag mong sisihin ang sarili mo." awat ng