Sabina povOne month has passed at nakabalik na kami ng manila ni Blake after having a one month luxurious vacation in cavite. Supposedly one week lang dapat kami pero na-extend ito into a month.Ngayon nga ay papunta ako ng SM North kasama si kuya Randall, dahil may kailangan akong bilhin at gusto ko din kumain ng shawarma. This past few weeks ay hindi ko maintindihan ang sarili ko, like I was having a bad time and after five minutes okay na ulit ako. "Wife!" Singhal ni Blake, napasimangot ako dito pero kalaunan ay napangiti din dahil ngayon ko lang naalala na may kausap pala ako sa phone."Husband, you were saying?" Malambing na tanong ko dito.Nagbuntong hininga si Blake, "tinatanong kita kung nakarating na ba kayo sa SM?" Tanong nito na parang naiinis ang tono.Nakaramdam ako ng inis dahil sa tono ng pananalita nito, "galit ka ba!?" Inis na tanong ko dito pabalik. "Wife, what is wrong with you? Last month ka pang ganyan after we came back from cavite?" Frustrated na tanong ni Bl
Blake point of view"Shit! Baby wake up!" Naluluhang sigaw ko dito at tinapik-tapik ko ang pisngi nito pero walang nangyari nanatili itong walang malay."Shit!" Mura ko at mabilis na pinangko ito at patakbong bumaba ako sa first floor."Manang!" Sigaw ko kay manang ng makarating ako sa sala.Mula naman sa kusina ay lumabas si Manang at natutop nito ang bibig pagkakita kay Sabina."Anong nangyari sa kanya!?" Nag-aalalang tanong nito at kaagad na dumalo sa'kin."Manang mamaya nalang ako tatawag, pakitawagan nalang din po sila Mommy, dadalhin ko po muna siya sa hospital." Tumango si Manang Corazon at sinamahan ako hanggang sa labas ng unit ko. Kaagad na nagsitayuan ang mga body guard ko ng makita akong pangko si Sabina."Randall, pwede mo ba kaming ihatid sa hospital," nakita ko ang pagkagulat nito pero hindi ito kumibo, tumango lang ito at mabilis na naglakad pasakay sa elevator. Sumunod naman ako dito at sabay kaming tahimik na naghintay.Panay ang tulo ng pawis ko habang tinitignan
Blake point of viewManila General Hospital 8:00 in the morning"Wife, here eat this," utos ko dito at inilapit ko ang strawberry pero umiling ito at madiin na itinikom ang bibig."Wife, the doctor said you need to eat more fruits for the baby's health," hopeless na ani ko dito at mas inilapit ang hawak kong strawberry pero mariin itong umiling at tinalikuran ako.Nagbuntong hininga ako at ibinaba ang strawberry sa plato, bago umupo ako sa silya at inalala ang mga nangyari kagabi.Flashback..."Ihhh! Magiging lola na tayo!!" excited na sigaw ni Mommy at nagtatalon sila ni Ms. Virginia sa sobrang kasiyahan."Tayo!?" Maagkasabay na bulalas namin ni Sabina. Napahinto ang dalawa sa ginagawang pagsasaya at napatulala bago hilaw na napangiti, "para ko na kayong anak na dalawa kaya apo ko na din 'yan." sagot ni Ms. Virginia na siyang unang nakabawi.Tumango-tango kaming dalawang mag-asawa at in-enjoy nalang namin ang panoorin ang dalawa na muli na namang tumalon.Noong gabi din na iyon ay
Third person point of viewPagbukas ng pinto ng condo ay kaagad na binalot ng kadiliman ang paningin ni Elena."Carina, where are you!?" Sigaw ni Elena na dahan-dahan naglalakad papasok sa madilim na pad ng kaibigan. Ngunit walang sumagot sa ginawa niyang pagtawag kaya naman dire-diretso nalang siyang pumasok para hanapin ito sa buong kabahayan.Kanina ay tinawagan siya nito para papuntahin ndito pero ito naman ang wala ngayon."Carina, where the hell are you!?" naiinis ng sigaw muli nito, at ng walang sumagot ay naisipan ni Elena na lisanin nalang ang lugar ng mapatigil siya at mapatakbo papunta sa silid nito dahil nakarinig ng magkasunod na pagkabasag.BLAG!BLAG!"Carina!" sigaw ni Elena pagkatapos padabog na buksan ang pinto ng kwarto ng kaibigan. Nanigas sa kinatatayuan si Elena pagkakita sa kaibigan na nakasalampak sa sahig at nakasandal sa kama habang hawak ang isang bote ng alak at hilam ng luha. Sa paligid nito ay puno ng bubog mula sa bote ng alak na hindi niya alam kung nat
Sabina point of viewThree days have passed since Elena passed away, nandito kami ngayon sa chapel near sa condominium ni Carina para tumulong sa pag-aasikaso ng burol nito, since walang kamag-anak si Elena dag-decide kami na sa chapel nalang siya iburol. Carina is also present but mentally absent nakaupo lang siya sa pinaka-unang row at nakatingin lang sa coffin ng kaibigan."Hey, kumain ka na ba?" tanong ko ng umupo ako sa tabi nito. Pansamantala itong tumingin sa'kin pero bumaling din ulit sa kabaong ng kaibigan. "Wala akong gana," sagot nito na hindi kakikitaan ng kahit anong emosyon.Alam ko na hindi kami close pero I still wrapped my arm around her shoulder at giniya ko ang ulo nito pahiga sa balikat ko, hindi naman ito nag-reklamo, "we maybe started in a wrong foot but I am not a bad person letting you starved." bulong ko dito at sakto naman na dumaan ang isang lalaki na may dalang sandwich. The guy is I think ay part ito ng catering team na kinuha ni Blake to serve and help
Sabina point of view Isang linggo na ang nakakalipas after mailibing ni Elena, and it was a painful experience to let someone go. Napaisip tuloy ako kung ganoon din kaya ang naramdaman ni Daddy nung namatay yung biological mom ko? Hindi ko kasi alam ang pakiramdam because when Dad died I was with him but when it was time na kailangan na niyang ilibing, I wasn't there because I was still unconscious in the hospital. "Blake, naiinip na ako, isang linggo na tayong nakatambay lang dito sa condo." nagrereklamong ani ko dahil malapit na akong lumutin dito sa kwarto. Blake hug me and nuzzle into my neck pero hindi ito nagsalita. After kasi ng libing ni Elena ay nagpahinga muna kami dahil araw-araw kaming puyat nung burol dahil sa pagdagsa ng mga kamag-anak ni Elena na hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa'kin dahil ang sabi ni Carina ay wala na itong kamag-anak. "May balita na ba kay Carina?" out of nowhere ay tanong ko kay Blake, dahil hindi na namin nakausap si Carina ulit dahil na-mi
Sabina point of view Pagkalabas ko ng condo ni Blake ay dinala ako ng mga paa ko sa lugar kung saan tahimik at malaya akong magpakita ng kahinaan. "Mom, why do people lie?" I know talking to a grave is not a good sign, kasi hindi naman sasagot ito sa mga katanungan ko, pero gusto ko lang talaga ng makakausap. Yumuko ako at pinaglaruan ang isang piraso ng bato na nasagi ng paa ko. "Mom, bakit kung kailan o-okay na ang lahat?" hindi ko napigilan ang pag-piyok ng boses ko kasabay ng muling pagtulo ng luha ko na hindi ko alam na pansamantala palang tumigil, pero ngayon ay bumuhos na naman silang muli na parang dam. "W-Wife..." napahikbi ako ng madinig ko ang nagsusumamong tinig ni Blake. Papalingon palang sana ako para tignan ito ay naramdaman ko na ang mainit nitong yakap at masuyong halik. I stiffened Naramdaman nito ang paninigas ko kaya humiwalay ito sa'kin. Sinamantala ko ang ginawa nitong paglayo para harapin ito at tanungin. "Why Blake, why did you lie to me?" tanong ko na
Sabina point of viewPagkagaling ko sa coffee shop ay muli akong nagpunta sa puntod ni Mommy. Pinagpag ko muna ang semento at ang puntod ni Mommy bago ako sumalampak."Mommy," panimula ko. Magkakasunod akong napalunok at huminga ng malalim para kalmahin at ihanda ang sarili sa sasabihin ko."Nandito na naman ako mommy para kausapin ka ulit, for sure na kung may makakakita sa'kin dito ay aakalain na nahihibang na ako. Araw-araw na kasi ako dito!" natawa ko dahil sa sarili kong kalokohan. Pero hindi nagtagal iyon dahil nag-seryoso din naman ako. "una sa lahat, I'm sorry kung wala akong magawa para tulungan ka sa kaso ng pagkamatay mo, pero hindi ako titigil mom, gagawa ako ng paraan para mapagbayad sila sa nagawa nila sa'yo!" Mahabang litanya ko. Natuwa naman ako dahil hindi na ako emosyonal ngayon, siguro ay napagod na ang mga luha ko.Tahimik lang akong nakaupo sa harap ng puntod ni Mommy nang maramdaman ko na may tumabi sa'kin. Napatingin ako dito at napakunot ang noo ko dahil hindi
Sabina point of view12 years later...."Sigfred Blaiz, ano itong natanggap kong text from your teacher na nakipagsuntukan ka daw!?" Nakapameywang na tanong ko dito, habang pinanlalakihan ko ito ng mata.Kakagaling ko lang sa conference meeting ng SVE Corporation ng tawagan ako ng teacher nito para lang sabihin na nakipag-away daw ang anak ko.Hindi ito sumagot, tinitigan lang ako nito at pinagkibitan ng balikat."Sigfred Blaiz Taylor Jenkins, kailan ka pa natutong magkibit balikat sa'kin!? You are grounded!" Nang-gigigil na singhal ko dito."Mom, that's unfair, you can't use your mother role to do that!" Giit nito pero pinanlakihan ko lang ito ng mata."Oh! Of course I can," wika ko at nginisihan ko ito bago tinalikuran."Ugh!" Dinig ko pang napu-frustrate na d***g nito.Nagpunta ako sa kusina para kumuha ng malamig na tubig dahil pakiramdam ko ay magkaka-high blood ako sa batang iyon.Abala ako sa pag-inom ng tubig ng maramdaman ko ang kamay na pumulupot sa baywang ko."Nagsusumbong
Vivien point of viewPagkagaling ko sa school ay ibinaba ko lang ang bag ko sa sofa at dumiretso kaagad ako sa kusina para kumuha ng tubig ng mapadaan ako sa opisina ni Mommy at Daddy at dahil sa bahagya itong nakabukas ay dinig na dinig ko ang pagtatalo ng dalawa.Napailing ako dahil lagi silang ganyan sanay na sanay na ako. 'Ano na naman kaya ang pinag-aawayan ng dalawang 'yon?' tanong ko sa aking isipan bago nagpatuloy sa pagpunta sa kusina.Pagkatapos kong uminom ng tubig ay bumalik na ako sa sala ng maisipan ko na magpakita muna sa dalawa para pigilan ang mga ito sa pag-aaway, pero habang lumalapit ako dito ay mas lumilinaw sa'kin ang pinag-aawayan ng mga ito."Hindi ako makakapayag na bibigyan mo ng pera ang ampon mo!" Sigaw ni Daddy. Napailing ako dahil pera na naman ang pinag-aawayan ng mga ito pero hindi nakaligtas sa pandinig ko ang sinabi nitong ampon.'May ampon si Mommy at Daddy? Sino?' Magkakasunod kong tanong at mas lumapit pa ako para mas marinig ko ng malinaw ang pina
Sabina point of viewSix months later...Decades ago I was just a blind girl who dreamt to see the beauty of the world and then I happen to met a ruthless yet sweet and caring billionaire who don't just made my dream come true but he made me his whole world too. Sa loob ng halos dalawang taon na magkasama kami, naramdaman ko ang roller coaster of emotions, ilang kapahamakan ang naranasan at napagtagumpayan namin ng magkasama, muntik na kaming maghiwalay pero hindi hinayaan ng diyos na mangyari iyon. Nawalan kami ng mga taong kakilala pero naka-gain kami ng panibagong mga kaibigan na sumuporta sa'min at nangakong susuportahan kami hanggang sa huli."Baby, don't leave me hanging!" reklamo ni Blake. Napatingin ako dito at saka ko lang naalala na nasa kama nga pala kaming dalawa at kasalukuyan siyang nasa pagitan ng mga hita ko at pinapaligaya ako."Sorry," nahihiyang paghingi ko ng paumanhin at hinawakan ko ang ulo nito para mas ilapit sa basa kong pagkababae."This is your punishment for
Third person point of viewNagkagulo ang mga nurse na abala sa pag-kwentuhan galing sa pagra-rounds sa mga room ng kani-kaniyang pasyente ng mula sa bukana ng hospital ay isa-isang ipinasok ang mga duguang katawan na nakahiga sa stretcher na tulak-tulak ng ilang mga nakaunipormeng pulis at nurse na rumesponde sa nangyaring malaking gulo."We need a doctor here, this one is not breathing anymore!" Kaagad na lumapit ang isang babaeng doctor at bago ito mamgsimulang suriin ang pasyente ay tinawag nito ang dalawang pangalan ng kasamahang doctor."Doc Lim, Doc Dela Constacia, kayo na ang bahala sa magkasunod na pasyente!" Malakas na wika nito at nagsimulang suriin ang pasyente mula sa pag-check ng vitals at pulso nito pero malungkot lang na umiling ang pasyente at tumingin sa pambisig na orasan."Time of death, 7:45 AM," wika ng doctor at lumayo na sa stretcher. Malungkot na itinulak na ng mga nurse ang stretcher papuntang morgue."I'm doctor, Ethan Lim, what's the status of the patient?"
Sabina point of viewPagkagising ko ay mukha kaagad ng nanay ko ang bumungad sa'kin. Iginala ko ang paningin ko sa pagbabakasakaling makikita ko sa kwarto ko si Mommy Aurora pero tanging kami lang dalawa ang tao dito. "Where's Mommy Aurora?" tanong ko dito, namutla ito pero bigla ding ngumiti ng matamis, "umuwi muna sandali, anak para kumuha ng mga malinis na damit." "tss." yun lang ang naging tugon ko at tinalikuran ko na ito. "Nagugutom ka ba? May binili akong prutas baka gusto mo ng apple, ipagbabalat kita o kaya naman ay orange," pinasigla nito ang boses at naglakad papunta sa lamesa kung saan nakalagay ang basket na may lamang iba't-ibang prutas."Hindi ako nagugutom." monotone na sagot ko, dahil nakaharap ako sa may lamesa ay nakita kong humigpit ang hawak nito sa mansanas."Ano ang gusto mo anak? Kahit ano ibibigay ni Mommy," tanong nito sa'kin."Umalis ka, yun ang gusto ko." matalim na sagot ko at ipinakita ko dito na hindi ako natutuwa sa presensiya niya."S-Sorry, anak ku
Sabina's point of view"Blake!" Sigaw ko kasabay ng pagbalikwas ng bangon dahil sa isang masamang panaginip, sa panaginip ko ay naaksidente daw kami and then the next thing ay kumakaway sa'kin si Blake habang naglalakad palayo ng may payapang ngiti, pero nagtataka ako kung sino at bakit may nakahawak sa kamay ng asawa ko na isang batang lalaki na kagaya din nito ay kumakaway habang matamis na nakangiti."Ugh!" Daing ko at kaagad nagsisi sa ginawang mabilisang pagbangon ng maramdaman ko ang matinding sakit na bumalot sa bawat himaymay ng katawan ko."Blake?" tinawag ko ang pangalan ng asawa ko habang ginagala ko ang paningin ko sa paligid, walang kahit isa, maliban sa'kin.Puro puti lang ang nakikita ko, kinusot ko ang mga mata ko dahil baka nagkakamali lang ako ng tingin, pero hindi dahil puro puti lang talaga ang kulay na nakikita ko. Binalot ako ng kaba at madiin kong kinurot ang braso ko sa pag-aakalang baka nananaginip pa ako pero napadaing ako dahil sa sakit, "aray!"Hinimas ko a
Third person point of view"Where have you been!?" pasinghal na tanong ni Aurora sa kararating lang na si Vivien. Kanina pa siya kinakabahan dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin lumalabas ang doctor na gumagamot sa anak niya tapos itong kaibigan niya ay ngayon lang dumating.Hindi kumibo si Vivien sa halip ay umupo ito sa isa sa mga nakahilerang upuan sa labas ng operating room at malungkot na tumingin sa kanya. Doon palang ay alam na kaagad ni Aurora na may nangyaring hindi maganda, kaya naman kaagad siyang tumabi dito at niyakap ito."What happened?" Nag-aalalang tanong ni Aurora sa kaibigan habang hinihimas ang braso nito to console her. Huminga ng malalim si Vivien at mariing pumikit bago nahihiyang tumingin diretso sa mga mata nito, "I went to my step-father's place." Napasinghap si Aurora pagkarinig sa sinabi ng kaibigan alam niya kasi na hindi magkasundo ang dalawa, saksi siya sa paghihirap ni Vivien para lang mapatunayan ang sarili sa ama-amahan at ng hindi ito sumbatan sa p
Third person point of viewNanlulumong napaupo si Connor sa mga nakahilerang upuan sa lobby ng hospital, habang nanlalaki ang matang nakatingin siya sa pinto ng operating room kung saan kasalukuyang ginagamot ang nag-aagaw buhay niyang pinsan at matalik na kaibigan. Habang nakaupo at tahimik na naghihintay sa labas ng operating room ay napansin niya ang dalawang pulis na naglalakad palapit sa kanya, ito din ang mga tumulong sa kanya kanina. Nanatili lang siyang nakaupo habang magkasalikop ang kamay hanggang sa tuluyan ng makalapit ang mga ito at tumayo sa harapan niya."Mr. Connor Sullivan?" tanong ng isa sa mga pulis, tiningala niya ito at tumango siya bilang pagsang-ayon."Yes, I-I am C-Connor," Nangangatal na sagot niya. Habang nakatingin sa mga pulis ay ramdam niya ang panlalamig ng kanyang mga kamay at hindi nakakatulong ang malakas na buga ng hangin na nagmumula sa aircon ng hospital. "My name is Captain Kelvin Romero at nandito kami para magtanong ng ilang katanungan para sa
Blake point of view"Putangina Connor, ano bang ginagawa mo diyan!?" Galit na singhal ko dito dahil nakabaluktot lang ito sa isang sulok at yakap ang kamay habang ito ako nagpapakahirap na salagin ang bawat suntok ng mga preso na ito."Ikaw kaya ang masakit ang kamay hindi ka mamilipit-SHIT!" gigil na ani nito na hindi natuloy dahil napamura ito at mabilis na gumulong palayo sa lalaking balak sana itong suntukin."Punyeta!" mura ng kalbong preso na puno ng tattoo ang ulo dahil imbes na si Connor ang tamaan ng kamao nito, ay tumama iyon sa semento."Damn it! Saan ba nanggaling ang mga ito?" hindi ko naiwasan ang mapamura habang nagpupunas ng pawis dahil sa pagod."Aba malay ko, ni hindi ko nga nakita ang mga 'yan, tinuro mo lang sila sa'kin!" bulalas ni Connor na ngayon ay nakatayo na ng tuwid at naghahanda na sa bakbakan."Ang daldal ninyo, para kayong mga babae!" Sigaw ng isang preso na kulot ang buhok at puro peklat ang katawan."Putangina mooooo!" Sigaw ni Connor at kaagad na tumak