Sabina povKinabukasan ay maaga kaming tumungo ni Blake sa opisina. Last night kasi we came up with the idea na sasamahan ko siya ngayon, ayaw ko nga sana because of what happened in the past na nagpunta ako doon pero he insisted kase gusto daw niya ako ipakilala sa mga empleyado niya , kaya nandito kami ngayon sa kotse habang si kuya Randall naman ang nagmamaneho. Isa pa iyan sa napag-usapan namin ni Blake last night, hindi na daw kami pwede lumabas ng kami lang, lalo na ako kasi hindi na daw namin alam ang panahon ngayon. Kung gusto ko daw maglibot ay dapat kasama siya or tatlo sa mga body guard niya na labis kong tinutulan pero hindi din ako nanalo. Ang ending pumayag ako pero magdamag ko siyang hindi kinausap.Sa katunayan hanggang ngayon hindi ko siya kinakausap. "Wife, alam mo naman na gusto ko lagi kang safe." Napairap ako sa sinabi nito."Husband, alam ko na gusto mo lang akong protektahan pero hindi ba sobra naman yung mayroon akong kasamang taga-bantay? Hindi naman na ako
Sabina pov"Are you okay wife?" Puno ng pag-aalalang tanong ni Blake.Tumingin ako dito at naramdaman ko na naman ang pangingilid ng luha ko."You want to go somewhere? We can go to cinema or mall," Blake's trying really hard to cheer me up kaya naman tumango ako at kusa ng tumayo mula sa pagkakasalampak sa sahig."Philippe, cancel all of my appointment for the rest of the day." Said Blake na inalalayan ako palabas ng building."Yes sir," sagot ni Phillipe at nagsimulang magtawag sa phone habang lumalayo sa'min.Pagdating namin sa labas ng building ay nandoon na si kuya Randall, nakasandal sa pinto ng kotse at tahimik na naghihintay.As we approach the vehicle , tumayo ng maayos si kuya Randall, ng tuluyan kaming makalapit ay saka lang ito kumilos para sumakay sa kotse."Thanks," I murmur my gratitude as Blake open the door for me and help me get settled."Let's go to the mall Vasquez," Blake said while looking at me sadly.Umusad ang sinasakyan namin at pumailanlang ang mahinang musi
Third person pov"Oh my god friend, you should see their faces earlier, nung sinabi ko na hindi seryoso si Blake sa kanila, it's like they ate something nasty, lalo na nung sinabi ko na hindi sila pinakilala ni Blake sa mga kaibigan nito? Oh god their faces are hilarious!" Maarteng ulat ni Elena sa kaibigan nito habang malaki ang pagkakangisi habang inaalala ang naging encounter nito kay Annika at Sabina."Oh my god really!? Wish I was there, I can't wait to slap the reality in that bitch Annika's face, especially that commoner Sabina." nakangising ani ni Carina pero mababanaag sa tono ng boses nito ang inis at diin.Napatingin sa isa't-isa ang magkaibigan at sabay na natawa bago nilagok ang alak sa sari-sariling baso.Abala ang dalawa sa pag-iinuman ng may galit nag'salita sa tabi ng mga ito, "it's you who did it, right?"Napangiwi si Carina ng mabosesan ang babaeng nag-tanong, sinenyasan nito ang kaibigan na kaagad na tumayo, nang wala na si Elena sa kinaroroonan nila ay nakataas a
Sabina povJenkins Condominium"Kagabi ka pa tahimik mula ng manggaling tayo sa mall, may nangyari ba?" Dinig ko ang pag-aalala sa tono ng pagtatanong ni Blake.I was tempted to tell him, to ask him questions. Mga tanong na paulit-ulit na umuukilkil sa aking isipan, pero natatakot ako na baka sa pagtatanong ko ay makakuha ako ng sagot na hindi ko magugustuhan.Kaya naman umiling lang ako at ipinagpatuloy ang ginagawa kong pag-aayos ng higaan namin.Pero sadyang makulit si Blake dahil pinigilan ako nito sa ginagawa at pinaharap sa kanya."Something is wrong, I can feel it." Maikli pero puno ng kumpiyansang tanong nito.Kumurap ako para itago ang luha na nagbabadyang tumulo."Wala ito baka may nakain lang siguro akong hindi maganda." Pagkakaila ko at pasimpleng humiwalay dito."Okay," simpleng tugon nito.Binalikan ko ang ginagawa ko ng muli itong nagtanong, "anong gusto mong gawin ngayon?" "Why?" Hindi interesadong tanong ko dito.Kumunot ang noo nito, napansin yata ang kawalan ko ng
Sabina pov"Mom, hindi ko pa kayang mag-manage ng company!" pagpapakatotoo ko, kasi naman sarili ko nga'ng insecurities hindi ko ma-manage ng maayos, kumpanya pa kaya?"That is why Blake is here, he can teach you sa lahat ng dapat mong matutunan." Paliwanag ni Mommy sa'kin."Mom, hindi ba masyado pang maaga para ipaubaya ninyo sa'kin ang ganyang kalaking bagay?" Hindi sa hindi ko kaya sadyang hindi lang ganoon kadali ang gusto niyang ipagawa."It's not, Sabina you have to do it, because it's your parents legacy." giit ng mommy ni Blake pero umiling lang ako."Can I atleast think about it?" tanong ko, wala itong nagawa kundi ang magbuntong hininga at tumango.Hindi makapaniwalang napailing ako. Last time I was just an illegitimate child, now I'm a successor.Nanatili kaming tahimik sa loob ng opisina ng may naalala akong isang bagay, "kilala mo po si Mommy?" I've been meaning to ask the person around me about my mom, nawala lang ito sa isip ko nung nalaman kong patay na ito at noong
Sabina pov"B-Blake," naiiyak na tinawag ko ito."Bakit ganyan mo kung pagsalitaan ang apo mo!?"Bulyaw ni Blake sa matanda.Kaagad na sumama ang mukha nito at nakangiwing tinitigan ang asawa ko."Apo!? Hindi ko apo ang batang iyan isa siyang bastar-!" "Papa! What the hell are you saying!?" hindi natapos ng lolo ko ang dapat sana'y sasabihin nito dahil biglang sumingit ang isang pamilyar na boses."Totoo naman ang sinasabi ko Vina, she's an illegitimate child! Bunga siya ng katangahan ng kapatid mo!" galit na singhal ni Lolo. May idea na ako sa kung ano ang sinasabi ni lolo, dahil na din sa sinabi ni mommy Clara noon, pero masakit pa rin pala sa dibdib kapag paulit-ulit sa'yong pinapamukha na anak ka sa pagkakasala."Walang kasalanan si Sabina, Papa. Kung ano ang kasalanan ni Vivien, kay Vivien iyon at kay Eduard hindi sa anak nila!" pagpapaliwanag ni tita vina pero naging bingi lang si lolo sa kahit anong paliwanag ni tita. Kumikirot ang puso ko habang nakikita ko na nag-aaway ang
Blake povPansamantala kong iniwan si Sabina dahil alam ko na iyon din ang gusto nitong mangyari. Kaagad kong tinungo ang kinatatayuan ni Tita Vina para kausapin ito at ng makahingi ako ng paumanhin."Tita I hope you forgave Sabina, hindi niya sinasadya ang mga nasabi niya, masyado lang siyang nabigla." I know my wife nadala lang siya ng galit kaya ako na mismo ang humingi ng tawad sa tita nito."Alam ko at naiintindihan ko kung saan nanggagaling ang pamangkin ko, kahit kasi ako ay galit sa sarili ko dahil hindi ko nagawang bigyan ng maayos na libingan ang bunso kong kapatid." Tugon nito sa akin bago malungkot na tinanaw si Sabina na hanggang ngayon ay nakaluhod pa rin sa harap ng puntod ng mommy nito."I didn't know na ganito ang sitwasyon ni Tita Vivien, Connor didn't even told me," Ani ko. I know Sigfredo Lucas Sullivan or tita Vivien's father, he is very strict, rich and powerful pero ni sa hinagap ay hindi ko naisip na ganito ang gagawin nito sa bunsong anak."Because Connor did
Sabina povThe next morning.....When the clock strikes at 7 in the morning nagsimula itong tumunog ng malakas.KRING............KRING..................KRING!"Wife, wake up!" dinig ko ang malakas na boses ni Blake na ginigising ako. "S-Stop Blake," I murmured in my sleepy state."Come on wife! We're gonna be late!" Blake spat and playfully slap my butt."Blake!" Nagrereklamong sigaw ko at mabilis na napabangon. Ngumisi lang ito sa'kin at mabilis na nagtanggal ng damit. "Fuck!" tahimik kong mura habang pinapasadahan ng tingin ang namumukol nitong abs na nakabalandra sa pagmumukha ko. "Wife hindi mo lang 'yan pwedeng hawakan, pwede mo din tikman," nang-aakit na ani nito. Madiin akong napakagat sa labi at napa-paypay sa sarili dahil sa init na bigla kong naramdaman. "Pft......" nagpipigil ng tawang nagtatakbo si Blake papunta sa banyo."BLAKE!" sigaw ko at hinabol ko ito hanggang sa banyo.Nang tuluyan akong nakapasok sa banyo ay napahinto ako sa bungad palang. UH-OH! Sigaw ng isip
Sabina point of view12 years later...."Sigfred Blaiz, ano itong natanggap kong text from your teacher na nakipagsuntukan ka daw!?" Nakapameywang na tanong ko dito, habang pinanlalakihan ko ito ng mata.Kakagaling ko lang sa conference meeting ng SVE Corporation ng tawagan ako ng teacher nito para lang sabihin na nakipag-away daw ang anak ko.Hindi ito sumagot, tinitigan lang ako nito at pinagkibitan ng balikat."Sigfred Blaiz Taylor Jenkins, kailan ka pa natutong magkibit balikat sa'kin!? You are grounded!" Nang-gigigil na singhal ko dito."Mom, that's unfair, you can't use your mother role to do that!" Giit nito pero pinanlakihan ko lang ito ng mata."Oh! Of course I can," wika ko at nginisihan ko ito bago tinalikuran."Ugh!" Dinig ko pang napu-frustrate na d***g nito.Nagpunta ako sa kusina para kumuha ng malamig na tubig dahil pakiramdam ko ay magkaka-high blood ako sa batang iyon.Abala ako sa pag-inom ng tubig ng maramdaman ko ang kamay na pumulupot sa baywang ko."Nagsusumbong
Vivien point of viewPagkagaling ko sa school ay ibinaba ko lang ang bag ko sa sofa at dumiretso kaagad ako sa kusina para kumuha ng tubig ng mapadaan ako sa opisina ni Mommy at Daddy at dahil sa bahagya itong nakabukas ay dinig na dinig ko ang pagtatalo ng dalawa.Napailing ako dahil lagi silang ganyan sanay na sanay na ako. 'Ano na naman kaya ang pinag-aawayan ng dalawang 'yon?' tanong ko sa aking isipan bago nagpatuloy sa pagpunta sa kusina.Pagkatapos kong uminom ng tubig ay bumalik na ako sa sala ng maisipan ko na magpakita muna sa dalawa para pigilan ang mga ito sa pag-aaway, pero habang lumalapit ako dito ay mas lumilinaw sa'kin ang pinag-aawayan ng mga ito."Hindi ako makakapayag na bibigyan mo ng pera ang ampon mo!" Sigaw ni Daddy. Napailing ako dahil pera na naman ang pinag-aawayan ng mga ito pero hindi nakaligtas sa pandinig ko ang sinabi nitong ampon.'May ampon si Mommy at Daddy? Sino?' Magkakasunod kong tanong at mas lumapit pa ako para mas marinig ko ng malinaw ang pina
Sabina point of viewSix months later...Decades ago I was just a blind girl who dreamt to see the beauty of the world and then I happen to met a ruthless yet sweet and caring billionaire who don't just made my dream come true but he made me his whole world too. Sa loob ng halos dalawang taon na magkasama kami, naramdaman ko ang roller coaster of emotions, ilang kapahamakan ang naranasan at napagtagumpayan namin ng magkasama, muntik na kaming maghiwalay pero hindi hinayaan ng diyos na mangyari iyon. Nawalan kami ng mga taong kakilala pero naka-gain kami ng panibagong mga kaibigan na sumuporta sa'min at nangakong susuportahan kami hanggang sa huli."Baby, don't leave me hanging!" reklamo ni Blake. Napatingin ako dito at saka ko lang naalala na nasa kama nga pala kaming dalawa at kasalukuyan siyang nasa pagitan ng mga hita ko at pinapaligaya ako."Sorry," nahihiyang paghingi ko ng paumanhin at hinawakan ko ang ulo nito para mas ilapit sa basa kong pagkababae."This is your punishment for
Third person point of viewNagkagulo ang mga nurse na abala sa pag-kwentuhan galing sa pagra-rounds sa mga room ng kani-kaniyang pasyente ng mula sa bukana ng hospital ay isa-isang ipinasok ang mga duguang katawan na nakahiga sa stretcher na tulak-tulak ng ilang mga nakaunipormeng pulis at nurse na rumesponde sa nangyaring malaking gulo."We need a doctor here, this one is not breathing anymore!" Kaagad na lumapit ang isang babaeng doctor at bago ito mamgsimulang suriin ang pasyente ay tinawag nito ang dalawang pangalan ng kasamahang doctor."Doc Lim, Doc Dela Constacia, kayo na ang bahala sa magkasunod na pasyente!" Malakas na wika nito at nagsimulang suriin ang pasyente mula sa pag-check ng vitals at pulso nito pero malungkot lang na umiling ang pasyente at tumingin sa pambisig na orasan."Time of death, 7:45 AM," wika ng doctor at lumayo na sa stretcher. Malungkot na itinulak na ng mga nurse ang stretcher papuntang morgue."I'm doctor, Ethan Lim, what's the status of the patient?"
Sabina point of viewPagkagising ko ay mukha kaagad ng nanay ko ang bumungad sa'kin. Iginala ko ang paningin ko sa pagbabakasakaling makikita ko sa kwarto ko si Mommy Aurora pero tanging kami lang dalawa ang tao dito. "Where's Mommy Aurora?" tanong ko dito, namutla ito pero bigla ding ngumiti ng matamis, "umuwi muna sandali, anak para kumuha ng mga malinis na damit." "tss." yun lang ang naging tugon ko at tinalikuran ko na ito. "Nagugutom ka ba? May binili akong prutas baka gusto mo ng apple, ipagbabalat kita o kaya naman ay orange," pinasigla nito ang boses at naglakad papunta sa lamesa kung saan nakalagay ang basket na may lamang iba't-ibang prutas."Hindi ako nagugutom." monotone na sagot ko, dahil nakaharap ako sa may lamesa ay nakita kong humigpit ang hawak nito sa mansanas."Ano ang gusto mo anak? Kahit ano ibibigay ni Mommy," tanong nito sa'kin."Umalis ka, yun ang gusto ko." matalim na sagot ko at ipinakita ko dito na hindi ako natutuwa sa presensiya niya."S-Sorry, anak ku
Sabina's point of view"Blake!" Sigaw ko kasabay ng pagbalikwas ng bangon dahil sa isang masamang panaginip, sa panaginip ko ay naaksidente daw kami and then the next thing ay kumakaway sa'kin si Blake habang naglalakad palayo ng may payapang ngiti, pero nagtataka ako kung sino at bakit may nakahawak sa kamay ng asawa ko na isang batang lalaki na kagaya din nito ay kumakaway habang matamis na nakangiti."Ugh!" Daing ko at kaagad nagsisi sa ginawang mabilisang pagbangon ng maramdaman ko ang matinding sakit na bumalot sa bawat himaymay ng katawan ko."Blake?" tinawag ko ang pangalan ng asawa ko habang ginagala ko ang paningin ko sa paligid, walang kahit isa, maliban sa'kin.Puro puti lang ang nakikita ko, kinusot ko ang mga mata ko dahil baka nagkakamali lang ako ng tingin, pero hindi dahil puro puti lang talaga ang kulay na nakikita ko. Binalot ako ng kaba at madiin kong kinurot ang braso ko sa pag-aakalang baka nananaginip pa ako pero napadaing ako dahil sa sakit, "aray!"Hinimas ko a
Third person point of view"Where have you been!?" pasinghal na tanong ni Aurora sa kararating lang na si Vivien. Kanina pa siya kinakabahan dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin lumalabas ang doctor na gumagamot sa anak niya tapos itong kaibigan niya ay ngayon lang dumating.Hindi kumibo si Vivien sa halip ay umupo ito sa isa sa mga nakahilerang upuan sa labas ng operating room at malungkot na tumingin sa kanya. Doon palang ay alam na kaagad ni Aurora na may nangyaring hindi maganda, kaya naman kaagad siyang tumabi dito at niyakap ito."What happened?" Nag-aalalang tanong ni Aurora sa kaibigan habang hinihimas ang braso nito to console her. Huminga ng malalim si Vivien at mariing pumikit bago nahihiyang tumingin diretso sa mga mata nito, "I went to my step-father's place." Napasinghap si Aurora pagkarinig sa sinabi ng kaibigan alam niya kasi na hindi magkasundo ang dalawa, saksi siya sa paghihirap ni Vivien para lang mapatunayan ang sarili sa ama-amahan at ng hindi ito sumbatan sa p
Third person point of viewNanlulumong napaupo si Connor sa mga nakahilerang upuan sa lobby ng hospital, habang nanlalaki ang matang nakatingin siya sa pinto ng operating room kung saan kasalukuyang ginagamot ang nag-aagaw buhay niyang pinsan at matalik na kaibigan. Habang nakaupo at tahimik na naghihintay sa labas ng operating room ay napansin niya ang dalawang pulis na naglalakad palapit sa kanya, ito din ang mga tumulong sa kanya kanina. Nanatili lang siyang nakaupo habang magkasalikop ang kamay hanggang sa tuluyan ng makalapit ang mga ito at tumayo sa harapan niya."Mr. Connor Sullivan?" tanong ng isa sa mga pulis, tiningala niya ito at tumango siya bilang pagsang-ayon."Yes, I-I am C-Connor," Nangangatal na sagot niya. Habang nakatingin sa mga pulis ay ramdam niya ang panlalamig ng kanyang mga kamay at hindi nakakatulong ang malakas na buga ng hangin na nagmumula sa aircon ng hospital. "My name is Captain Kelvin Romero at nandito kami para magtanong ng ilang katanungan para sa
Blake point of view"Putangina Connor, ano bang ginagawa mo diyan!?" Galit na singhal ko dito dahil nakabaluktot lang ito sa isang sulok at yakap ang kamay habang ito ako nagpapakahirap na salagin ang bawat suntok ng mga preso na ito."Ikaw kaya ang masakit ang kamay hindi ka mamilipit-SHIT!" gigil na ani nito na hindi natuloy dahil napamura ito at mabilis na gumulong palayo sa lalaking balak sana itong suntukin."Punyeta!" mura ng kalbong preso na puno ng tattoo ang ulo dahil imbes na si Connor ang tamaan ng kamao nito, ay tumama iyon sa semento."Damn it! Saan ba nanggaling ang mga ito?" hindi ko naiwasan ang mapamura habang nagpupunas ng pawis dahil sa pagod."Aba malay ko, ni hindi ko nga nakita ang mga 'yan, tinuro mo lang sila sa'kin!" bulalas ni Connor na ngayon ay nakatayo na ng tuwid at naghahanda na sa bakbakan."Ang daldal ninyo, para kayong mga babae!" Sigaw ng isang preso na kulot ang buhok at puro peklat ang katawan."Putangina mooooo!" Sigaw ni Connor at kaagad na tumak