Sa ngayon ay mas mahalaga muna para kay Mr. Romualdez ang kontrata na pinirmahan ni Lincoln. Ngayon ay naiintindihan niya na ang lahat ng mga nangyayari. Sadyang may kapalit ang mga eksenang nangyari ngayong gabi. Tunay nga na hindi dapat maliitin ng kung sino man si Lincoln dahil kakaiba ito kumilos patalikod.Mariing ngumiti si Lincoln kay Mr. Romualdez, puno ng respeto, "Nag enjoy ako sa party mo ngayong gabi, Mr. Romualdez, ngunit hanggang dito na lamang kami dahil maagang nag aantay sa akin bukas ang mga gagawin ko. Babawi na lamang ako sa susunod na birthday ninyo," muling paalam ni Lincoln.Ngumiti naman pabalik si Mr. Romualdez, "I understand. Salamat at naglaan kayo ng inyong oras upang makadalo rito ngayong gabi. Salamat din sa pag tanggap ng proposal ko, Mr. Ybañez. I never thought you woukd change your mind.""Maliit na bagay, Mr. Romualdez. Mauuna na ho kami," sagot ni Lincoln at tinanguan naman siya ni Mr. Romualdez.Nagsimula na mag lakad ang dalawa palabas sa exit. Nan
Gustuhin man ni Casey na makipag kwentuhan sa kaibigan ay masyado na siyang pagod ngayon gabi, "Medyo pagod na rin ako e. Sa susunod na nalang," sagot niya."Oh sige, mag pahinga ka na agad pag uwi mo ha. Kapag may problema, huwag ka mag dadalawang isip na tawagan ako," sambit ni Daisy.Napangiti naman si Casey, "Oo naman. Pero sa ngayon, mag-iingat ka dyan," sagot niya saka binaba ang tawag.Muling bumalik ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Habang nag mamaneho ay pasimpleng nilingon naman ni Lincoln si Casey. Gustuhin niya man na kamustahin ito ay ayaw niya namang ipaalala sa babae ang mga pangyayari sa party. Base kasi sa mukha nito ay parang pagod na pagod ito ngayong gabi at gusto na lamang umuwi nang hindi pinag-uusapan ang mga nangyari. Tinuon na lamang ni Lincoln ang kaniyang atensyon sa kalsada at maingat na nag maneho hanggang sa makarating sila sa condo ni Casey. Dito raw muna siya mananatili ngayong gabi upang makasiguro siya na hindi siya matatagpuan ni Dylan kung sakali
Matapos ang ilang minutong biyahe ay nakarating na rin si Casey sa mansyon ng mga Almendras. Nang makita mula sa labas ang mansyon ay samot-saring mga alala ang tila bumubulong sa pagkatao ni Casey ngunit agad niya itong winaglit at lumabas na mula sa grab car. Hindi naka lock ang gate kaya inaasahan na talaga ng lahat ang pag dating ni Casey. Binuksan niya ito pumasok na sa loob. Tatlong kasambahay agad ang sumalubong sa kaniya. Ang mga tingin nila ang makahulugan na tila pati sa kanila at nakarating na rin ang balita. Kahit pa nararapat na hindi umabot sa social media ang nangyaring birthday celebration ni Mr. Romualdez ay imposible pa rin na hindi ito kumalat. Malaya ang mga bisita gumamit ng kanilang cellphone at kumuha ng mga litrato sa party, at kahit na walang mag tangka na mag post nito sa online at mabilis pa rin kakalat ang balita na parang nagbabagang apoy.At dahil doon ay sumagi naman muli sa isip ni Casey ang presensya ni Suzane sa party. Alam niya ang binabalak ng baba
Isang ngiti ang sumilay sa labi ni Casey at sumagot, "Thank you, Mrs. Almendras. Kung wala na po kayong sasabihin ay hindi ko iistorbohin ang inyong pahinga ngayong gabi."Huminga nang malalim si Claudine at pilit na kinakalma ang kaniyang sarili. Tila may pangungutya sa kaniyang itsura nang muling maisip ang divorce ng dalawa, "Casey, masyado ka atang nagmamadali na ma-divorce sa anak ko. Alam mo naman siguro na kapag humarap sa divorce settlement ang pamilya namin ngayon ay pwede kaming mawalan ng sampung bilyong piso mula sa isang project na tapos na namin i-negotiate. Umaasa ka ba sa shares na makukuha mula rito? Gagamitin mo ba ang divorce na ito upang kumubra ng pera mula sa pamilya ko?"Hindi na napigilan ni Casey ang sarili at bahagya itong natawa nang dahil sa sinabi ni Claudine. Seryoso ba ito? Alam ba niya na kahit kailan ay hindi problema kay Casey ang pera?"Mawalang galang na ho ngunit masyado ata niyo na ata inooverthink ang mga bagay-bagay," sagot ni Casey, "Wala po ak
Nag iba na naman ang timpla ng itsura ni Lola Isabel at mas lalong hindi nagustuhan ang kaniyang mga narinig mula sa bibig ni Claudine, "Sumosobra ka na! Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Claudine?! Napakabastos ng bunganga mo! Umalis ka nga rito sa harapan ko!" sigaw ni Lola Isabel, rinig sa buong mansyon ang boses nito.Hindi nag patinag si Claudine at pinandigan ang kaniyang sinabi, binalewala ang galit ni Lola Isabel. Huminga siya nang malalim at nilingon si Casey, "Sige, pairalin mo ang katigasa ng ulo mo at panindigan mo yang katapangan mo. Pero sana kayanin mo rin ang kayang ibigay ng pamilya ko sa gagawin mo," ani Claudine.Nanliit ang mga ni Casey, iniisip kung ano ang ibig sabihin ni Claudine, "I would love to hear that," saad ni Casey.Mulinh bumalik ang galit na nararamdaman ni Claudine. Mariin niyang tinignan si Casey nang may lakas ng loob upang ipakita na mali ang piniling desisyon ng babae na ipahiya ang kanilang pamilya at sabihin sa lahat ang divorce na naganap, "Hind
Mariing pinuwesto ni Dylan ang kaniyang kanang kamay sa gilid ng ulo ni Casey habang nakasandal ito sa pader, at ang kaniyang kaliwang kamay naman ay mahigpit na nakahawak sa kamay ng babae. Mabigat ang tensyon sa kanilang pagitan at kapwa rin nilang nararamdaman ang init ng hininga ng bawat isa.Mariin ang bawat tinginan na binabato nila sa isa't-isa at ni isa sa kanila ay matapang na tinatanggap ang mga tingin na ito at hindi tumitiklop. Taas baba ang kanilang mga dibdib dahil sa bigat ng kanilang bawat pag hinga. Bumaba ang tingin ni Dylan sa labi ni Casey at napansin na bahagya itong nanginginig. Umangat muli ang kaniyang tingin sa mga mata nito ay mas lalong inilapit ang kaniyang mukha sa babae. Napapikit si Casey at tila may naramdaman siyang kuryente nang mag lapit na ang kanilang mga mukha kaya agad siyang dumilat at tinignan nang masama ang lalake.Bumalik sa dati ang ekpresyon ni Casey, puno ng inis ang kaniyang itsura at nakakunot ang noo nito habang si Dylan naman ay hindi
Hindi naman umimik si Dylan at nanatili lamang na tahimik hanggang sa makabawi na siya mula sa nangyari. Agad siyang naglakad paalis at nilagpasan ang kaniyang ina. Nagulat naman si Claudine sa kilos ng kaniyang anak kaya tinawag niya ito."Dylan! Sandali!" sigaw niya dahilan upang mapahinto si Dylan.Lumingon naman si Dylan sa kaniya at walang emosyon na tinignan siya, "Mom, ano na naman ba?" tamad na tanong nito.Napabuntong hininga si Claudine, "Sabihin mo nga sa akin. Totoo ba na ikaw ang humiling ng divorce?"Nanatiling kalmado si Dylan at tumango, "Wala na tayong magagawa. Hindi ko na rin mababawi ang desisyong yon dahil nag usap na kami ni lolo," sagot ni Dylan.Kumunot naman ang noo ni Claudine at tila hindi niya na rin alam ang kaniyang gagawin sa nangyayaring gulo, "Hindi maganda ang mga nangyayaring ito para sa pamilya natin, Dylan. Kung alam ko lang na babawian tayo ng babaeng yon ay sana noon pa lang hindi na ako pumayag na pakasalan mo yon! She's a walking shame! Siya an
Huminga nang malalim si Casey at mahigpit na hinawakan ang divorce certificate sabay lingon kay Dylan. Sinalubong naman siya ng malalamig ngunit nangungusap na tingin ng lalake. Napakurap ng mga mata si Casey ngunit hindi pa rin bumibitaw ng tingin si Dylan.Parang kailan lang ay noong tatlong tao na ang nakakalipas ay may eksena rin silang ganito. Kapwa naka harap sa isa't-isa at parehong nangako na magsasama sa hirap at ginhawa. Ngunit iba ngayon, dahil sa araw na ito ay tuluyan nang matutuldukan ang kanilang pagsasama. Mapait na ngumiti si Casey kay Dylan, "Goodbye, Dylan," saad nito.Hindi sumagot si Dylan at bigla na lamang itong tumalikod upang lumabas sa hall. Malalim na bumuntong hininga si Casey at agad sumunod sa lalake upang umalis na rin sa lugar. Nakayuko lamang siya dahil ayaw niyang makuhanan ng litrato ang kaniyang mukha at dahil na rin sa napakaraming flash ng mga camera na nakakasilaw sa kaniya. Gulat naman na napahinto si Casey sa kaniyang paglalakad nang mabunggo
BOOM!Isang malakas na pagsabog ang yumanig sa eroplano.Walang pag-aalinlangan, agad hinawakan ni Dylan ang kamay ni Casey at hinila siya papalabas.Halos hindi siya makapag-react—nanginig ang kanyang pilikmata, ngunit hinayaan niyang dalhin siya nito.Mabilis nilang narating ang cockpit, kung saan makikita ang kapitan na halatang naguguluhan. Mahigpit nitong hinahawakan ang mga kontrol, habang pawis na pawis sa matinding tensyon.Sa labas ng cockpit, lumakas ang ingay ng mga pasaherong nagsisigawan.Biglang nag-crackle ang mikropono.“Ina-atake tayo! May mga eroplanong bumabaril sa atin!”Dumagundong ang takot sa buong eroplano.Mga sigaw, pag-iyak, at pagmamakaawa ang pumuno sa cabin. May ilan pang tumayo mula sa kanilang mga upuan, hindi na alam kung ano ang gagawin. Ang mga flight attendants naman ay tila mawawalan na ng malay sa sobrang nerbiyos.“Ano’ng gagawin natin?!” isang stewardess ang halos mangiyak-ngiyak. “Mamamatay ba tayo?”“Diyos ko! Ayoko pang mamatay!” isa pang cre
“BITCH!!!”Halos mabaliw na si Suzanne sa galit.Maingat niyang pinagplanuhan ang lahat, ngunit parang unti-unti itong nasisira sa harap niya. Hindi niya inasahan na magkasamang maghapon sina Dylan at Casey—lalo na ang pagtanggap ni Dylan sa pagsuway nito.Paanong nagawa ni Casey na magsalita nang gano’n? Na parang hindi siya natatakot sa maaaring mangyari? Hindi ba niya alam na ang ganitong klase ng pagsalita ay lalo lang magpapagalit kay Dylan? O sinasadya ba niya ito, desperadong sirain din si Suzanne kahit na kapahamakan ang kapalit?Gigil na gigil si Suzanne, pero wala siyang magawa. Hindi na niya pwedeng ulitin ang dati niyang estilo—ang pagpapanggap na may sakit o kaya’y pagpapadala ng mensahe ng kahinaan kay Dylan. Kung gagawin niya ulit iyon, baka tuluyan na siyang mabuking.Pero ang mas kinatatakutan niya ay ang naging reaksyon ni Dylan. Hindi ito nagalit. Hindi man lang ito nairita. Sa halip, nanatiling kalmado ito at walang pakialam.Bakit? Bakit parang walang epekto ang m
Dahil may video conference si Dylan, nagpasya si Casey na bumalik sa kanyang silid dala ang plano na kailangan niyang pag-aralan.Maya-maya, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Liam Vertosa sa blue app, ipinapaliwanag ang nangyari kaninang umaga. Hindi na siya nagulat. Alam na niya kung paano gumagalaw ang mga taong nasa paligid ni Dylan, lalo na si Suzanne.Buong hapon, masusing pinag-aralan ni Casey ang plano at pinag-isipan kung paano ipapaliwanag ang mga detalye sa designer. Hindi siya maaaring magkamali—kailangan niyang gawin itong perpekto.Dumating ang gabi, at tulad ng nakasanayan, magkasamang naghapunan sina Dylan at Casey.Tahimik nilang pinagsaluhan ang pagkain, ngunit napansin ni Casey ang pabago-bagong timpla ng ugali ni Dylan. Para bang may bumabagabag sa isip nito, ngunit hindi ito naglalabas ng anumang emosyon.Sa kabila ng lahat, kumain lang si Casey nang normal, hindi pinansin ang malamig na presensya ng kanyang asawa. Pero hindi niya inaasahan na biglang tutunog an
Tinignan ni Casey ang grupo ng mga designer sa harapan niya. Kita sa mukha ng ilan ang pag-aalinlangan, habang ang iba naman ay tila hindi kumbinsido sa sinabi niya. Ngunit sa halip na umurong, muli siyang nagsalita.“Sa pagkakataong ito, hindi ko gustong magdisenyo kayo ng kanya-kanyang istilo. Sa halip, gusto kong magsama-sama kayo upang buuin ang bawat disenyo nang magkakasama.”Lahat sila napatingin sa kanya.“Napansin ko ang mga disenyo niyo ng wedding dress. Lahat kayo may kanya-kanyang expertise, kaya iniisip ko na kung pagsasamahin ang inyong galing, mas makakalikha tayo ng pinakamagandang disenyo.”Ang pinakamatandang designer sa grupo, si Lina, ay nagtaas ng kilay. Kita sa kanyang mga mata ang gulat at pag-aalinlangan.“Bagama’t magaling kami sa iba’t ibang aspeto ng disenyo, paano kung hindi bagay ang pagsasama-sama ng mga istilo namin?”“Ang kailangan lang ay isang istilo sa bawat wedding dress. Labing-pitong disenyo ang gagawin natin, kaya may sapat na espasyo para sa iny
Ang sinabi ni Casey ay parang malakas na hampas sa kanyang ulo—biglang nagising ang kanyang nalilitong isipan.Ano nga ba ang ginagawa niya kanina?!Sa sandaling iyon, mahigpit ang pagkakakunot ng kanyang noo, at kitang-kita sa mukha niya ang matinding inis.Diyos ko, hindi niya maintindihan kung bakit siya ganito kairitable.Ipinikit ni Dylan ang kanyang mga mata, sumandal sa upuan, at hindi na nagsalita pa.Si Casey naman ay lihim na napabuntong-hininga sa ginhawa.Hindi niya alam kung ano ang mangyayari kung nagpatuloy pa sa pagkainis si Dylan kanina.Biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Nang makita niya ang caller ID, agad niya itong sinagot, hindi alintana ang presensya ni Dylan.Ngunit bago pa siya makapagsalita, isang malakas na boses na ang umalingawngaw sa kanyang tenga.“Casey! Kamusta ka? Bigla akong pinatawag ni Dad kahapon nakakainis! Ngayon lang ako nakalaya. Pagbalik ko, nalaman kong nahulog ka sa tubig! Diyos ko, anong nangyari?!”Kumunot nang bahagya ang noo ni
Nararamdaman ni Casey ang pagkatuyo ng kanyang lalamunan.Tama naman ang sinabi ni Lincoln. Ang kasunduan nila ay mas pabor sa kanya. Ngunit…May bumabagabag sa kanya—isang bagay na hindi niya mawari.Napansin ni Lincoln ang pag-aalinlangan sa kanyang mukha, kaya hindi niya hinayaan itong lumamig. “Kapag nagtagumpay ang plano mo, makakapasok ka sa internal department. Lahat ng proyekto ng Andrada Group na gusto mong makuha, mapupunta sa’yo. Walang sinuman ang may kakayahang ipatupad ito nang kasinghusay mo.”Dahan-dahang tiningnan ni Casey ang lalaki. Walang bahid ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Lincoln—pawang kumpiyansa at determinasyon lamang.Kalmadong sumagot si Casey, ngunit may bahid ng pagdududa ang kanyang tono. “Ang isang tao tulad mo ay hindi basta-basta gumagawa ng kasunduan nang walang kapalit. Ano ba talaga ang gusto mong makuha mula sa akin?”Direkta ang kanyang tanong, at hindi niya inalis ang tingin sa lalaki.Nakangiting umiling si Lincoln. Sa totoo lang, gusto niya
“Gusto niyang lagyan ako ng gamot?”“Personal niyang gagawin?”Tila isang baliw na tao ang nasa harapan niya. Hindi makapaniwalang nakatingin si Casey kay Dylan habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak nito sa kanya.Nang mapagtantong hindi siya makakaalis, napabuntong-hininga siya at itinigil ang pagpalag. Napakurap siya at napailing. “Ano bang problema mo?”Noong mag-asawa pa sila, ilang beses na siyang nasaktan, nasugatan, at nagkasakit. Alam iyon ni Dylan, pero ni minsan, hindi ito nagpakita ng kahit anong malasakit. Sa halip, palagi lang nitong nilalayuan siya, ipinapakita ang malamig nitong likuran, na para bang wala siyang halaga.Ngayon, simpleng pananakit lang ng paa dahil sa mataas na takong, biglang nagbago ang ihip ng hangin? Siya pa mismo ang mag-aabot ng gamot?Hindi maipaliwanag ni Casey ang nararamdaman. May kung anong kakaiba, hindi natural, at talagang nakakapagtaka.Ang lalaking ito… sobrang delikado talaga.Hindi pinansin ni Dylan ang sinabi niya. Sa halip, binuk
Pagkababa ng tawag, naramdaman ni Casey ang biglang katahimikan sa paligid. Sa totoo lang, mas nagustuhan niya ang pagkain ngayon.Masarap naman talaga ito.Si Dylan, sa kabilang banda, ay biglang nawalan ng gana. Sa halip, napuno siya ng galit—isang damdaming ni siya mismo ay hindi maintindihan.Bigla niyang ibinaba ang kutsara, at ang madilim niyang ekspresyon ay nagpalubog pa lalo sa tensyon ng silid.Ngunit si Casey…Walang pakialam.Sanay na siya sa presensya nito.Tinitigan siya ni Dylan ng malamig, puno ng mga salitang gusto niyang ipukol rito, pero sa kabila ng lahat, bigla siyang nakaramdam ng paninikip sa dibdib.Napangiti nang pilit si Casey at sinabing, “Pasensya na. Hindi ko sinasadya na guluhin ang usapan ninyo kanina… pero hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko.”Dahil sa totoo lang, natawa siya sa naging reaksyon ni Suzanne.Noon, ang babaeng iyon ay napaka-elegante at mataas ang tingin sa sarili.Pero ngayon? Para siyang isang inosenteng white lotus na pilit nagpapab
Pagkabalik ni Dylan sa kwarto, lumapit si Casey sa sofa at binuksan ang bag.Sa loob, may nakita siyang isang kahon ng cellphone at isang kahon ng gamot sa ilalim nito.Napakunot ang noo niya. Kinuha niya ang kahon ng gamot at binasa ang label—isang ointment na pampabawas ng pamamaga at pampabilis ng paggaling ng pasa.Napanganga siya nang bahagya. Sa party kanina, hinawi niya ang laylayan ng kanyang damit para ipakita ang paa niya kay Dylan…Siya ba ang bumili nito?Hindi niya alam kung dapat siyang matuwa o magduda. Pero hindi na niya masyadong pinag-isipan. Nilagay niya sa tabi ang ointment, kinuha ang bagong cellphone, at nagmamadaling pumunta sa kwarto. Kailangan niyang makausap si Ingrid.Sinagot agad ng kabilang linya ang tawag.Naglaro ang mga mata ni Casey. “Ingrid, nabasa ang cellphone ko, kaya ngayon lang ako nakakuha ng bago.”“Ano?!” Nag-aalalang sagot ni Ingrid. “Anong nangyari?”Napakagat-labi si Casey. “Hindi ko alam ang buong detalye. Pumunta lang ako sa labas saglit,