(Angie POV)
Nahirapan akong tumakas pero pasalamat na lang talaga ng may nagsipasok na grupo ng mga applicanteng babae at sumabay ako sa kanila na hindi man lang napansin ng dalawang babae na nakabuntot sa akin.
'Ayan baby, kahit ang Guardian Angel mo, willing ka na ring protektahan.' Maraming salamat.
Nagmadali talaga akong lumabas sa gusali dahil alam ko agad akong hahanapin nila. Madilim na ang paligid at sa oras na ito nagsisi-uwian na ang mangagawa.
Papara sana ako ng taxi ng maalala ko na wala akong pera at napakalaki ng laman ng ATM card ang dala ko. At biyaya yung isang parcel delivery van na nakabukas. Pumasok ako roon, at hangang maari isiniksik ko ang sarili. Napakadilim, lalo na ng sinarhan ang pinto nito. Umandar ang van at di ko alam kung saan ako nito dadalhin. Ngunit agad rin namang tumigil. Anong ibig sabihin nito?
"Maaga dapat kayo bukas pumasok. Marami pang parcel ang kailangan natin ide
Chapter 8(3) A Mom Protecting Her Unborn Child(Sayruz POV)Akala ko ba nagkaintindihan na kami ni Angelica? Tss. Ang dahilan nitong pagtakas niya ay naisipan nga niyang may makukuha siyang mas malaki sa akin kapag pinagpatuloy niya ang kanyang pagbubuntis. A gold digger. F*ck!Ako mismo ang nagmaneho ng hinandang sasakyan sa akin ni Michael, at pinaharurot ko nga ang sasakyan. Nakasunod ang mga tauhan sa akin, at alam kong hirap na hirap silang sundan ako. Sa bilis ng pagpapatakbo ko, alam ko rin humahabol din sa akin ang kamatayan ko. Pero sa oras na ito kailangan ko isantabi ang bagay na yun, dahil di ako papayag na masira kami ng tuluyan ni Sasa.Kung sa pagmamaneho lang naman ang sukatan, talong-talo ko si Senen. Ilang ulit ko na ba siyang natalo sa karera namin. Dahil siguro hindi ako natatakot kay kamatayan at siya bilang doktor, inuuna parin niya ang kaligtasan. Kung may masama man
Chapter 8 (4) A Mom Protecting Her Unborn Child(Sayruz POV)Naabutan namin si Senen sa loob ng isang restaurant, at hinhigop nga ang tsaa niya ng nasa harapan na ako nito."Nasaan yung babae?!" Bulyaw ko sa kanya, kkahit nga nakuha ko ang atention ng mga tao sa paligid. Ngumisi lang si Senen, at ipinagpatuloy niya ang paghigop. Saka..."Have a seat. Di ka na nahiya. Kung di mo alam Sayruz, sa ginagawa mo, pinapahiya mo ang pamilya natin.""I don't mind. Nasaan siya?!""Sa tingin mo, may doktor bang sasabihin kung nasaan ang nanganganib nitong pasyente?""Hindi mo siya pasyente, Senen. Kaya tumigil ka. Akala ko ba mananahimik ka pagdating sa akin! Yan ang pinag-usapan natin ng matalo kita sa bawat karera diba?""Hindi ako magsasalita kung hindi ka mauupo.""Ayokong magsayang ng oras, nasaan ang babae?!" Ngunit hindi ito tumugon. Kaya napatango
(Trisha POV)"Siya yung natangal?""Anong nakakagulat doon?""Owss. Sabagay, napaka-maldita ng ugali niya. Bagay lang yan sa kanya." At napalingon ako sa mga napapatitig sa direksyon ko, habang nag-iimpake nga ako. Sumugod na rin ako kanina sa HR Department upang magreklamo, ngunit natuklasan ko lang na marami ang nagrereklamo tungkol nga sa akin. Mga sinungaling! May araw din kayo.Worst.Pinakaladkad ako ng HR na humahawak sa akin palabas ng opisina nila.Heto kaharap ko ngayon ang isang box, na yun lang ata sapat nang magkasya ang mga gamit ko. Pati ba yung plantita na regalo sa akin ni Julius dadalhin ko? Tsk. Isa din siya sa bwisit. Sinisisi niya ako kung bakit ngayon nahihirapan siya sa mga gastusin pang-araw-araw at wala na daw siya mauto. At never niyang mauuto ang isang kagaya ko. May utang pa nga siya sa akin, matapos nga matalo siya sa sugalan.Speaking of sugalan... Yung l
Chapter 8 (6) A Mom Protecting Her Unborn Child(Trisha POV)Nasa tabi kami ng isang iskinita at madilim ang paligid. Sa sobrang dilim nasisigurado kong walang dumadaan dito."Bakit nabaliktad ata? Wala akong atraso sa inyo."Ngumisi ang lalaking kaharap ko, habang nakasandal nga ito sa sasakyan nila. Hitsura nila, halatang ang babaho. Tsk. Pero, di mawawala ang katotohanan na mga mababangis silang tao."Sinabi ni Julius An na nawalan ka daw ng trabaho, plus parang pinalayas ka ng butihing kabit ng Uncle mo. Ibig ba rin nito sabihin Ms. Delgado, tatakbuhan mo ang utang mo sa amin? Wag maging makapal ang mukha na itangi na wala kang utang sa amin.""May utang ako sa inyo pero kunti lang naman diba? Saka sino ang may sabi na tatakasan ko kayo?""Saan ka pupunta? Diba uuwi ka na ng probinsya.""Magpapadala ako.""Di kami naniniwala." Napabuntong hininga ako. Hangang sa kin
Chapter 8 (7) A Mom Protecting Her Unborn Child(Angie POV)Nang biglang may punmalit kay Trisha sa akin, at ang nakatutok na ngayon sa leeg ko kutsilyo."Nag-iisa ka lang brad, paano yan, ang makakatulong ata sa sitwasyon na ito ang makipag-aligro ka sa amin sa pamagitan ng pera.""Sayruz..." Umiling ako sa kanya dahil napalapit lalo siya sa amin, habang ang mga taong to napapa-atras."Kung nag-aalala ka Angie, wag kang mag-alala." Kindat niya sa akin. Nakalongsleeve siya, at nakapamulsa. Hindi ba siya natatakot sa nangyayari? Nang biglang may sumugod sa kanyang likuran, at parang naka-alarma siya ng maiwasan niya ito, at ang humarap sa lalaki ang mga paa niya. Tumilapon ito, na hindi man lang naalis ang kamay ni Sayruz sa kanyang bulsa."Chamba lang brad, wag kang tanga. Marami kami at masasayang lang ang mukha mo kapag di ka pumayag sa gusto naming mangyari.""I am not an idiot. D
Chapter 8 (8) A Mom Protecting Her Unborn Child(Sayruz POV)Naipagpag ko ang aking kamay sa bagong dating na si Secretary Michael. Ngumisi ako sa kanya, habang yung mga tauhan ko abala na pulutin ang mga ginulpi kong mga tanga. Ngunit ng matauhan sila sa harapan ko, agad nagsitakbuhan, upang habulin ng mga tanga ko ring tauhan."Kanino ba talaga sila gumagaya ng katangahan nila, Secretary Michael?" Hindi ako sinagot ni Michael, ngunit napapikit ako dahil biglang sumakit ang ulo ko."Master Sayruz, hindi pa kayo kumakain.""Yan ba talaga ang kailangan na isipin ngayon Michael? Yung babae nasaan?" At ako mismo ang tumigin sa paligid, ngunit wala na ito."Pabalikin mo ang mga tangang tauhan na yun, at hanapin si Angelica!" At siya rin nataranta kung saan tatakbo, kaya nabundol kaming dalawa. Ngunit di ko na lang ininda dahil talagang pinapahirapan kami ng babaeng yun."Narito lan
Chapter 9 Sayruz Future In-Laws(Angie POV)Inilabas niya ako sa bus, naghihintay kaagad ang sasakyan sa amin. Agad niya akong ipinasok ng maingat sa loob ng sasakyan. Ini-upo niya ako, at muling inayos ang kumot na nakabalot sa akin. Narinig kong muli siyang napabuntong hininga."Ang akin lang Miss Angie, bakit nagawa mo pang makipaglaro ng habulan sa akin? Tignan mo, ang lalim ng tulog mo ngayon." Saka niya sinarhan ang pinto ng sasakyan at sa kabilang pinto nga dumaan. Naramdaman ko na lang na may naupo di kalayuan sa akin.Walang umimik habang tumatakbo nga ang sasakyan, kaya medyo napapasilip ako sa talukap ng aking mga mata. Nakita ko si Sayruz na isinandal ang kanyang likuran sa upuan, at pikit matang hinihilot ang sintido niya.Para ngang pinahirapan ko siya ng husto. Ngunit kung di ko ito ginawa, sa tingin ko, wala na ang dindala ko sa oras na ito. At nangyari ito para nga magkaroon siya
Chapter 9 (2) Sayruz Future In-Laws(Sayruz POV)Di pa sana ako magigising kung hindi pa ako nahulog sa sofa. Masakit sa katawan, lalo na hindi naman talaga ako sanay at ni minsan natulog sa higaan na hindi ako komportable. Sa no choice naman talaga ako. Kung hindi lang buntis ng anak ko ang babaing yun, hinding-hindi talaga ako papayag na mahiga dito.Napaupo bangon ako sa sahig. At iminulat ang aking mga mata. Nakita ko sa sahig yung kumot... pamiliar yung kumot. Ahhh. Yung hiningi ko kay Michael para nga ibalot sa babaing yun.Speaking, bakit naririto ang kumot na'to kung nasa kanya naman 'to? Hindi naman ata naglalakad mag-isa ang kumot diba?Kaya sinipa ko na lang sa sulok, at tumayo na nga. Napa-stretch...Tsk. Ang sakit talaga sa katawan. Dinig ko ang tunog ng mga buto ko na parang nagkaroon ng tension. Lahat ng nangyari kahapon, kasalanan ito ng magaling na babaing yun.
(Angie POV)Dumaan ang pitong buwan… Nasa harapan ako ngayon ng napakalaking larawan ni Grandma… Nitong isang linggo lang, pumanaw na din siya at sumunod na sa mga ninuno nito. Tandang-tanda ko pa ang mga salitang iniwan niya sa akin…Mahal na mahal ako ni Sayruz…Sa hindi namin inaasahan, isang araw, iiwan na nga kami ng tahimik ni Grandma… Tahimik at maayos. Pagkatapos ako nito hintayin sa harapan ulit ng altar kasama si Sayruz. Oo, ang singsing sa palasingsingan ko… Ay muling nagpakasal nga kami ni Sayruz. Masayang-masaya noon si Grandma.Sa wakas na ayos niya ang pamilyang di naman niya inaasahan na mawawasak niya. Tahimik ang pagkamatay ni Grandma, natulog ito pagkatapos makipaglaro kay Zade, at di namin inaasahan na hindi na pala siya magigising.“Masayang-masaya si Grandma na pupuntahan ang ninuno namin at sasabihin na maayos niya tayo
(Angie POV)Natakot ako kanina…Hindi ko man lamang naitangi kay Sayruz na anak niya si Zade… At mabuti na lang nagawa kong magsinungaling kahit paano, at ipakita na wala na akong nararamdaman sa kanya. Pero ngayon, nakatulala akong nakatitig sa mga maliliit na bulaklak…“Ang Ate, bumabalik na ata ang pag-ibig. Ayieeee.”“So, Mommy, siya yung daddy ko na sinasabi ninyong pinapa-iyak kayo. Bugbugin ko po para sa inyo?” Napangiti ako sa sinabi ni Zade. Saka umiling ako.“Kahit anong mangyari, pabaliktarin man ang mundo Zade, daddy mo yun. Diba? Respect your Mom and Dad?”“I do. But sabi niyo pinapa-iyak niya kayo.”“Halika nga dito baby ko.” Na ikinalapit kaagad sa akin ni Zade at niyakap ko ito. “Kung ano man yun, sa amin na lang yun ni Daddy. Hindi kailangan na madamay ang baby Zade namin. Hindi naman ako sinasaktan physically ni Da
(Sayruz POV)Pagpasok ko sa loob, napaka-presko… Parang inuwi ako nito sa bahay ng dati kong asawa… Gawa sa matitibay na kahoy, simple ngunit elegante. Humingi ako ng pamphlets tungkol sa restaurant na ito, at nabasa ko roon ang pinag-daanan ng restaurant sa France. Mga Frances ang karamihan na major sponsor, at ng lumaon naging mga shareholder.Kaya dapat lang na hindi ko tantanan ang may-ari nito.“Good afternoon, our very first guest.” Kuha ng attention ko ng isang batang lalaki na may mapusok na pisngi at ang mga mata nito may kalakihan. Natatawa nga ako sa sarili ko dahil… bakit parang nakikita ko lang ang sarili ko noon habang nakatitig ako sa refleksyon ng salamin. May kasamang waiter ang batang lalaki. Saka nga ang batang lalaki mismo ang lumapag ng tsaa sa harapan ko.“Jasmin tea, na special tea ni Chef Unni.”“Thank you,” At napabow nga ang batang chef sa harapan ko
(Angie POV)Six years passed by… Pinitas ko ang ilang kumpol ng Jasmin sa puno nito. Saka bumalik ako sa kusina para gawin nga itong tea. Naghihintay ang customer para matikman ang sariwa at organic tea ng bulaklak na pinitas ko.Anim na taon nga ang lumipas hindi ko aakalain na diretso lang ako sa magagandang layunin na nais ko sa aking buhay. Hindi ko din akalain na magandang buhay ang ibibigay sa akin ng isang banyagang bansa sa akin. Siguro hindi ako tumigil at nagpatalo na lamang ng basta-basta upang matupad itong pangarap ko……Pangarap na ang nagbigay sa akin ng inspiration, ang bukod tanging naging lalaki ko sa buhay… Si Sayruz nga, at hindi ko yun itatangi. Pero ang alaala kahapon, ay parte na ng kahapon na kailangan tangapin, namnamin kung masakit, patawarin, at tuluyan ngang kalimutan.Inamoy ko ang aroma ng bulaklak pagkatapos ko nga pakuluan. Perpekto!Napangiti na l
(Angie POV)“Mahal ko talaga si Sayruz. Sa ating dalawa ang talaga namang nagmamahal sa kanya, ay ako. Naipit lamang kayo sa sitwasyon na ito dahil buntis ka. Sana mapakingan mo Angie ang hiling ko ito. Mahal ko si Sayruz.”“Miss Sarah…” Lumapit siya sa akin at kinuha nito ang kamay ko.“Nakiki-usap ako sayo. Luluhod pa ako sa harapan mo para makita mo kung gaano ko kamahal si Sayruz. O sabihin mo sa akin kung ano ang dapat kong gawin para tuluyan mo nang mapa-ubaya sa akin ang mahal ko.” Hindi ako makapagsalita. Sa sinasabi ni Miss Sarah parang hindi ko pa tuluyan na pinakawalan si Sayruz. Hindi na ako diba gumugulo, ano ang ginagawa nila ngayon?“Miss Sarah wala na kaming communication ni Sayruz. Hindi ako gumugulo na ako gumugulo sa inyo.”“Hindi ka na nga gumugulo, ngunit ang isipan ni Sayruz, ay yang dinadala mo! Di mo ba nakikita? Hindi na niya ako magawang ma
(Sayruz POV)Iminulat ko ang aking mga mata. Pamilyar sa akin ang silid na ito… Hangang sa napangisi ako. Ang silid na ito… Ay Ang silid ko sa pamamahay ng Choi.Bumangon ako, ngunit hindi ko inaasahan na ang paa ko merong kadena na sapat lang pumunta sa banyo, at malapitan ang bintana. Nakita ko din sa paligid na bantay-sarado ako ng mga tauhan ni Grandma. Lumapit ako sa pinto, at pilit na binubuksan ito, ngunit nakasara sa labas. Bulsh*t!“Grandma! Buksan niyo ito! Fuck!”(Angie POV)Naghintay ako kay Sayruz, at nakalatag na nga sa harapan ko ang pagkain namin. Halos kalahating oras na ang nagdaan, hindi pa siya bumabalik. Inabot ko ang inuming tubig at napa-inom ako.Nasaan na kaya siya? Wag naman sana may nangyaring masama sa kanya.Susundan ko na sana siya na sa pagtayo ko, may nagsidatingan na mga lalaking naka-business suit, at gumawa sila ng daan para ng
(Sharmaine POV)“May sinumpaan kang katungkulan dito Senen. Please, gawin mo naman.”“Sa pagka-alam ko meron ka din namang sinumpaan diba Sharmaine? Yun kung hindi ka kay kamatayan nanumpa na maging kakampi nito.”“Senen!”“Nilalason mo ang Chairwoman.” Na biglang ikinasingkit ng mga mata niya. Natahimik ako. Saka naman nito kinuha ulit ang kanyang tsaa. “At kamuntikan mo pang lasunin din ang asawa ni Sayruz.” Saka hinigop nito ang tsaa.“Paano mo yan nalaman?”“So, totoo?”“Sabihin mo sa akin paano mo yan nalalaman?!”“Doctor ako na nanumpang ibigay ang lahat ng makakaya ko para kalabanin ang anghel ng kamatayan. Hindi ba Sharmaine? Ikaw Sharmaine, hindi lang para kay kamatayan nanumpa, kundi sumamba ka din sa pera. Kaya nga yan ang tumutulak sayo para gawin ang mga kamalian na ito.”“Hindi!
(Angie POV)“Angie, kailangan kong puntahan ang tatay mo at ang kapatid mong si Chin, dito na muna kayo ni Sayruz.” Si Mama, habang tinatali niya ang kanyang buhok. “Sayruz, pasensya ka na iho sa nangyayari.”“Hindi na ho sila sa akin iba, kapamilya ko na din naman kayo.”“Maraming salamat iho.”Kaya si Mama nga ang umalis para bumalik sa hospital. Sasakyan na ng tauhan ni Sayruz ang ginamit ni Mama para maayos at mabilis nga na makapunta ito sa hospital.May ngilan-ngilan na kapitbahay namin ang sumilip kay Tin, at may kinuhang mga tauhan na galing sa catering si Sayruz para maayos nga ang burol ng kapatid ko.“Kumain na tayo Angie. Ako mismo ang nagluto noon para sayo.”“Sayruz…”“Shhh. Kailangan mo kumain, kahit kunti lang. Hindi magugustuhan ng kapatid mo na nagpapa-gutom ka. Diba?Kaya kumain ako kahit kunti lang. Sinigurado naman ni Sayruz na nanatiling umiinom ako ng bitamina ko saka sapat na tubig na kailangan ng aking katawan.“Ngayon naiintindihan ko na hindi ka maayos makak
(Angie POV)Hindi pa bumabalik si Tin, kaya napagdesisyunan namin ni Sayruz na umuwi sa bahay. Nagbabakasakali na umuwi ito. Ngunit wala kaming nadatnan, kundi isang ale pa ang dumating at sinabi na dumating na ang bayaran sa kuryente at tubig.“Saka iha, yung tatay mo merong loan, pumunta yung maniningil dito kanina, hindi na namin napigilan, may mga kinuha nang gamit sa loob ng bahay niyo. Matagal na daw yung due-date. At hindi daw nagpakita kailan man ang tatay mo doon sa kooperatiba. Hay naku, kaya ayaw kong pa-utangin ang pamilya niyo, kasi ginagawa na lamang na biro ang mga utang nila.” Huling sinabi nito na napatalikod na nga…Napabuntong-hininga si Sayruz…Pumasok naman ako sa bahay at halos hindi ako makapagsalita sa nakikita ko… Parang may kung anong mga magnanakaw ang pumasok sa bahay namin. Napaka-gulo. Nawala yung TV, ilang simpleng appliances sa bahay namin… Sa nakikita ko, kung si Mama ang naririto tuluyan na siyang nadismaya.“Sabihin mo sa akin kung saan kayo mayroon