"6"

Alas nuebe na pala ng gabi. Malapit na naman dumating si Jet para painumin sya ng sleeping pills dahil nakakatulong daw ang long and peaceful sleep sa recovery ng utak nya. He hated the medicines, he hates schedules and he hates the fact that he has to follow each and every schedule like a mantra.

"He'll be here any minute now, you remember the schedule, right?" Tanong ni Karinna sa kanya habang nag-babasa ang dalaga ng libro. Songs of the siren. Binasa ng binata ang Title ng libro. Hindi ba Hunger Games ang paboritong binabasa nito?

"Kat...nis."

Karinna looked up from the book that she's reading and curiously looked at Vince. Oo nga pala, malapit ko ng makalimutan. Sabi nya sa sarili at binaba ang libro sa may hita nya. "Ah. Baka kasi ako maadik masyado dun sa Series eh... Kaya eto, new book naman."

Tumango si Vince at naniwala nalang kay Karinna. "Ah... Seg...segment... La Borrida?" Putol-putol na tanong ng binata pero naintindihan ito ni Karinna. Hindi katulad dati na pag umiimik ang binata na mas malala pa sa ngongo ang pronunciation nito.

"Ganun parin as always." Nakangiting sumagot si Karinna. "Matanong ka ngayon ah. That's a good sign, pogi. Dati nga hindi ka halos makabuo ng isang salita eh. Ngayon ang daldal mo narin. I'm so happy!" Mangiyak-ngiyak na bati ng dalaga sa binata. Niyakap ng mahigpit ni Karinna si Vince at hinalikan ito sa pisngi. "I'm really glad you're alive and doing well."

Karinna became overwhelmed with so much emotion that she couldn't handle it any longer. Tears of joy fell from her face, her continuous sobs resounding around the quiet room. "I'm really thankful, pogi... Never leave me again, okay? Don't ever, ever scare me like that again... Baka hindi ko na kayanin." Mahinang bulong ni Karinna.

"Oo." Ang tanging sagot ng binata. He reciprocates her embrace as he wraps his left around Karinna's waist. He placed his lips against her forehead and kissed it gently, giving her the love that he had always wanted to give. A love that had always existed and lingered inside. He felt warm, felt so happy and cared for. "Pro...promise."

*****

Darkness consumed him. So cold, so empty... and lonely. It was a feeling that no human should ever experience. Bakit sya nandito? Anong nangyari?!

May mga kasama sya kanina, diba? May mga naririnig pa syang tawa. Pero ngayon, nakakabingi ang pagkatahimik sa lugar na kinatatayuan nya. Naglakad sya ng konti sa lugar para maghanap ng kasama, pero naka ilang ikot na sya ay wala parin.

And that's when fear conquered him.

"Mama!" Sigaw nya habang umiiyak, pilit naghahanap ng kahit anong aninag ng ilaw pero wala. Wala syang makita, wala syang ibang maramdaman kung hindi takot. "Ma, ate Bernadette! Kuya Emmanuel! Ate Jenn! Ate Kristy!" Nanginginig nyang sigaw. Pilit nyang tumakbo para makalampas sya sa dilim pero kahit gaano ka layo ang marating nya, kahit gaano pa ka-sakit ang pagkirot ng binti nya wala parin. "Mama, tulungan nyo ako, MA!"

Bumagsak sya ng nagkasalubong ang mga pagod nyang paa. Maski pagtayo sa sarili nyang paa ay hirap na sya. "Tulungan nyo naman ako! Parang awa nyo na!" Pilit nyang pagmamakaawa pero wala parin talaga.

Hanggang dito nalang ba sya sa dilim na ito? Nakakulong na ba talaga sya dito? Wala na bang paraan para makaalis sya sa kadilimang ito? Bakit ito nangyari, anong ginawa nyang masama?

"Mamatay ka na!" Narinig nya ang sigaw ng lalaking hindi naman nya kilala.

Biglang nanginig ang katawan nya sa takot at nakaramdam sya na pagtulo ng malagkit na likido mula sa kaliwang parte ng kanyang ulo. Nanginginig at kinakabahan na kamay ang dumampi dito, inilapit nya ang kanyang kamay sa mukha. Nanglata sya dahil sa pamilyar na amoy nito. "Dugo." Ang huling salita nya bago sya nakaramdam ng mahigpit na pagkaka-kapit ng isang bagay sa pareho nyang paa. Hinihila sya pailalim hanggang nahirapan nya syang huminga.

"Wag! Parang awa mo naman, wag! Bitawan mo ako, parang awa mo na! Maawa ka sakin!" Pilit nyang pakiusap sa malakas na kamay na humihigit sa kanya pababa.

"Sir!" May naririnig syang sigaw at palakas ito ng palakas. "Sir, Vince! Gising po kayo! Gising Sir, Vince. Gising!"

"Bitawan... Bitaw!" Sagot ng nagwawalang binata at pilit nitong mag pumiglas at inilalayo ang sarili sa mahigpit na paghawak sa kanya. "Sakit! Sa...kit!"

"Saan ang masakit, Sir?! Saan?!" Nag-aalalang tanong ni Pauleen na mahigpit ang hawak sa paanan ng binata. Habang si Jet naman ay nakakakapit ng mabuti sa parehong braso ni Vince.

"Hawakan mo syang mabuti, Pau! Baka magwala ulit sya!" Sigaw ni Jet.

Alas tres ng umaga ng tumakbo si Karinna palabas ng kwarto. Sobrang nagmamadali na pumunta ang namumutlang dalaga kung saan naka-station ang mga personal nurse ni Vince.

Nagising nalang daw si Karinna ng makita nya si Vince na nahulog na sa kama at nangingisay habang naka hawak sa ulo nito. Sumisigaw, humihingi ng tulong at umiiyak. Nagmadali ang apat na nurse na magpunta sa kwarto ng binata at kumuha ng gamot para iturok ito sa kanya.

After six months of lapsing his epileptic shocks, nangyari ulit ito and it's always dreadful and tiring para sa kanilang lahat.

Karinna immediately called for Vince's personal Neurologist, stating that it's an emergency. Ilang minuto pa at nakabalik na rin sa wakas ang dalaga sa kwarto. Sina Christian at Ziel nalang ang inutusan nya para sunduin si Doc. Bastillas.

She rushed over to the bed and helped Pauleen hold him down to prevent further damage. "Ngayon lang ulit to nangyari?" Hinimas nya ang paa ng binata at hinilot-hilot ito. "Pogi, stay with us okay?! Bear with it a little longer."

It was another one of those horrible nights that made them lose sleep. How many times has it happened? Hindi na mabilang ni Karinna.

"Miss Karinna, he's still shivering." Jet announced with a hint of fear and worry in his voice. "We have no other options but to induce him with Clobazam."

"Hindi!" Pauleen strongly disagreed, her eyes sending death glare at her stupid co-worker. "Last time na nag induce ka ng ganun kay Sir ay muntik na syang mamatay, lang hiya ka! Wag na, baka mamaya i overdose mo nanaman. Hintayin natin si Doc. Bastillas."

Huminga ng malalim si Jet at humarap nalang kay Karinna, ang person in charge in making decisions at moments like this. "Importante yung gamot na yun, the more aggressive his shocks are the more na mag-reregress ang progress nya. Miss Karinna? Induce him or not?"

"Tigas ng ulo ng walang hiya." Asar na bulong ni Pauleen.

"Are you deaf, Jet? Let's wait for Doc. She's coming in thirty minutes. Just calm the fuck down." Kalmadong sagot ni Karinna, pero sa totoo lang, mas aligaga pa sya sa Favorite male Nurse ni Vince.

*****

The sun shined brightly that morning, no dark clouds in the sky, no hint of rain. It was a good day, but it wasn't all good for Karinna, Jet and Pauleen. They were sleepless, halos katatapos lang kumalma ni Vince and it's six am. Hindi nakarating si Doc. Bastillas ang she just ordered Pauleen to induce him with 50ml of Dilantin. Wala pa sa kanilang natutulog dahil nalipasan na sila nito.

Si Jet at si Karinna lang ang nasa kwarto at nagbabantay since pinakisuyuan ni Karinna si Pau na ipag-timpla silang tatlo ng kape.

Tulala ang dalaga at nakadungaw sa kalawan. Nakaupo sya sa malamig na sahig at iniisip kung ano ang nangyari. Kung bakit ang bilis naman magbago. Kanina lang nagtatawanan sila, tapos mamaya nawala nanaman sa sarili si Vince.

"Miss Karinna, okay lang po kayo?"

"Ha?" Sagot ng dalaga na parang hindi parin kumakalas sa mundong pinapantasya nya. "I'm sorry, what was that?"

"Okay lang po ba kayo? Kanina pa kayo tulala... Kung gusto nyo ako nalang po ang magbabanta---"

"I'm fine." Karinna cut off his sentence with a forced smile. "Pagod lang talaga."

"Oh. Okay po." Mahinang sagot ng binata at nagyuko nalang at nanahimik.

"Ma'am Karinna, boy kupal..." Narinig nila ang boses ni Pauleen na papalapit sa kanila at dahan-dahang lumakad na may dala-dalang tray. "Eto na po ang kape."

Nagpasalamat silang dalawa at kumuha ng cup mula sa tray. S******p sila dito at nagkatinginan ang dalawang Nurse na parang katawa-tawa ang buhay nila. Hindi katulad ni Karinna na kulang nalang eh gumapang sya sa banga na pinag-galingan nya at dun sya umiyak dahil mas masahol pa sa teleserye ang buhay nya.

Hindi naman sa gustong mangialam ni Pauleen pero nagraragasa talaga sa dugo nya ang dugong tsismosa ng nanay nya. "Miss Karinna?"

"Yes, Pauleen?"

"Hindi po naman sa tsismosa ako o ipopost ko to sa F******k, Twitter, I.G., o snapchat... Ma'am, bakit po pilit nyong binibisita si Sir Vince? Hindi po ba... mejo may galit po ang pamilya nya sa inyo? Akala ko nga po bawal ka namin papasukin dito eh. Totoo po ba na... may something po sa inyong dalawa? Sabi kasi nung dating Nurse eh tuwing tulog daw si Sir eh ikaw daw ang laging hinahanap. Baka nga may something kayo, kaya... Kaya siguro nang babae si Sir David?"

Nanglaki ang mata ni Jet sa kadaldalang taglay ng kaibigan. "Pauleen!" Nahihiyang hiyaw ng binata.

Karinna snorted in disbelief but she still applauded Pauleen's guts for asking. "It's okay, Jet. She can ask me, tayo-tayo lang naman." She calmly addressed the young male nurse. She gazed at Pauleen and smiled, all the while as she studied her bright and curious features. So innocent, she noted. "Why do you want to know?"

"Kasi... kayo lang po ang nagtsa-tiyaga na magbantay sa kanya. Lalo na po nung hindi pa nya kayang gumalaw ng kanya, pag tumatae nga po sya sa diaper eh kayo po ang nagpupunas ng pwet nya. Minsan nga po na iniisip ko na guilty lang kayo kaya nyo to ginagawa---"

"Tangina, bibig mo Paulina Marie Dimetrio ha!" Muling sabat ni Jet sa kaibigan. Buti nalang kamo at mejo may kadiliman pa kung hindi eh kitang-kita ang kanyang namumulang pisngi.

"---Shut up nga, Jet! Minsan nga lang ako maglakas ng loob eh!" Again, Pauleen showed off her big smile and continued asking. "Pero, sa tingin ko... Hindi lang guilt, kasi nababalita na dati pa na mahal nyo si Sir eh. Yun ba ang dahilan kaya nangbabae si Sir. David? Ano, Ms. Karinna love mo ba sya?"

Napa-facepalm nalang si Jet at paulit-ulit na humingi ng tawad kay Karinna.

"What if I say na mahal ko nga si Vince kaya ko to ginagawa. Na... Kahit ilang beses akong ipagtabuyan ng pamilya nya eh nandito parin ako. Na kaya ako nandito dahil gusto ko syang pasalamatan sa pagligtas sakin. Will his situation change if I admit it to the public? Diba... hindi naman. And the thing with David, kasal nalang kami sa papel. We're not living in the same house anymore, he's just helping me para makabawi sa kagaguhan nyang ginawa sakin dati."

Nanahimik nalang si Jet at hindi naman magkanda-ugaga si Pauleen sa sobrang kilig.

Abnormal talaga tong Jejemon na to. Bulong ni Jet sa sarili habang umiinom ng kape. Tsismosa nga naman oh. Mapaso ka sana.

Uminom si Pauleen mula sa mug pero agad nitong inilayo ang mug sa labi ng mapaso ang dila nito. "Fuck shit, ang init!"

Yun oh, Express Karma. Jet mentally congratulated himself as he laughs while Pauleen sticks out her tongue and stupidly tried ease the pain.