KABANATA 05

"Hey, tahan na," marahan na pang-aalo niya sa akin. Hinalikan niya pa ako sa ulo, at saka hinagod-hagod ang likod ko.

Kahit papaano ay kumalma ako. Sapat na ang mga bisig niya para mapanatag ako.

Muntikan na akong mamatay...Hindi iyon mawala sa aking isipan.

Pinaupo niya ako sa malambot na sofa bago naglakad papuntang kusina. Napatitig ako sa bintang pinagsilipan ko kanina. Nandoon pa rin ang katawan noong lalaki. Dilat pa ang mga mata nito.

Mariin akong napapikit. Hindi ko maiwasang tanungin ang sarili ko, papaano kapag wala si Lexus? Papaano kung hindi siya dumating kaagad? Papaano kung hindi niya naunahang mabaril iyong lalaki? Edi sana, pinaglalamayan na ako ngayon. 

Iiyak ba siya kapag nawala ako?Pero hindi ko pa naman siguro oras, hindi ba? Mabait naman ako eh. Sinusunod ko ang mga payo ng mga magulang ko at naging mabait ako sa lahat. Tumutulong din ako sa mga batang nasa lansangan. Kung wala akong ginagawa ay bumibisita ako sa kanila at binibigyan sila ng mga damit o kaya'y pagkain. Sa tuwing may nakikita kasi akong nagugutom ay nasasaktan ako. 

Ilang sandali pa ay bumalik na si Lexus na may dalang isang basong tubig.Iniabot niya iyon sa akin na dahan-dahan ko namang ininom. Marahas muna akong bumuga ng hangin bago ibinalik ang baso sa kaniya.

"Do you know them?" seryosong tanong niya kapagkuwan.

Tumango naman ako. "Y-Yeah, tauhan sila ng mga kalaban ni daddy. Sila rin ang nanloob sa kumpanya namin at pinatay nila ang mga empleyado namin noon."

"Then?" mahihimigan ang interes sa boses niya kaya nagpatuloy ako sa pagkukuwento.

"They're here because they're planning to get me. Ako ang pakay nila. Gusto nilang pabagsakin si daddy gamit ako dahil alam nilang ako ang kahinaan niya."

Nakita ko ang pag igting ng panga niya. Niluwagan niya ang kaniyang necktie bago tumikhim. "Fuck, I'm sorry, Celeste. Sana talaga ay na lang ako umalis. I'm at fault. Forgive me, my wife." Kitang-kita ko ang sinseridad sa mga mata niya habang binibigkas ang mga katagang iyon.

Hinawakan ko ang mga kamay niya at tipid na ngumiti. "It's okay, It's not your fault."

Dapat magpasalamat nga ako, eh. Kung hindi dahil sa kaniya, 'matic na pinaglalamayan na ako ngayon.

"Wait. How do they know you were here?" kapagkuwa'y kunot-noong tanong niya sa akin.

Oo nga paano nila nalaman? Pinilit kong alalahanin ang mga nangyari ngayong araw.

Natigilan ako nang may pumasok sa isip ko. Iyong nanti-trip sa akin! "Someone called me after you leave. It's coming from an unknown number, noong sinagot ko ay walang nagsalita. Baka sila iyon," dire-diretsong sabi ko. Pero papaano nila malalaman kung nasaan ako?

"They traced your number's location, that's why," madilim ang mukha niyang sabi na tila nabasa ang nasa isipan ko.

Pwede pala iyon?

Nang makita niyang nakatingin ako sa kaniya ay nag-iwas siya ng tingin. Bumaba naman ang tingin ko sa kamay niya, his hand was rolled into a ball. Nakakuyom ang kamao niya habang umiigting pa ang panga. Pinasadahan ko ng tingin ang buong mukha niya at imbis na matakot ay kumalma ako, pero ang puso ko lang ang hindi.

Papano ko mapipigilan ang puso kong tumibok nang pagkabilis-bilis kung ganito ka-guwapo ang nasa harapan ko?

Papaano ko mapipigilan ang puso kong hindi mahulog sa isang katulad niya?

T-Teka! Nahuhulog na ba ako sa kaniya?

"No way," sagot ko sa tanong kong nasa isipan ko.

Kapagkuwa'y bumaling sa akin si Lexus na may naglalarong pilyong ngiti sa labi na tila nababasa ang iniisip ko.

"What is it?" nakangising tanong niya.

Humarap ako sa kaniya at aksidenteng napako ang tingin ko sa labi niya. Natural na pulam-pula iyon.

Napaawang ang labi ko nang mas lalong lumaki ang pagngisi niya at saka binasa ang labi niya.

A-Ano itong nararamdaman ko? Bakit parang may tumutulak sa akin para halikan siya? Puwede pala iyon? May ganon pala?

Napatingin ako sa mukha niya, unti-unti siyang dumukwang papalapit sa akin. At nang isang pulgada na lang ang layo niya sa harapan ko, bumuga siya ng hangin at ramdam na ramdam ko iyon sa balat ko, malamig at mabango.

Hindi siya gumalaw na siyang nagpairita sa akin. Nadu-duling ako! Sa inis ay ako na lang ang nagdampi ng labi ko sa kaniya. Ramdam ko ang pagsilay ng ngiti niya sa pagitan ng aming magkalapat na labi.

Banayad ang paggalaw ng labi niya parang noong una, ingat na ingat siya na parang anumang oras ay puwede akong mabasag.

Hindi ko alam na may ganitong side rin pala ang lalaking ito. Ang sungit kasi noong una, eh. Lalo na noong nasa restaurant kami. Ang talim ft. ang lagkit-lagkit ng titig niya sa akin.

Hindi ko alam kung paano h*****k kaya sumabay na lang ako sa ritmo ng paggalaw nang labi niya. Ilang sandali pa ay ipinasok niya ang dila niya sa loob ng bunganga ko.

Ang init.

Pinaupo niya ako sa kandungan niya na hindi pinutol ang halikan namin. Ipinulupot ko ang kamay ko sa leeg niya habang hawak niya naman ang bewang ko.

"Uhmm," napaungol ako nang kagatin niya ang pang-ibabang labi ko. Ngunit imbis na magalit ay kinagat ko rin ang pang-ibabang labi niya para fair.

Narinig ko ang pagtawa niya bago napamura, "damn, Celeste!"

"Fuck! Live show!" Naputol ang halikan namin nang may sumigaw.

Hinahabol ko ang hininga kong bumaling sa pinto para makita kung sino iyon. Halos tinakasan naman ako ng lakas nang mapagtanto kung sino siya.

"L-Lace..." nahihiya kong pagbanggit sa pangalan niya. Pero imbis na magsalita ay nakatayo lang siya roon na parang nadikit ang paa niya sa tiles ng bahay.

"Uhhm, hello?" awkward kong bati. Ano ba dapat kong sabihin? 

Nakita ko ang pamumula ng mukha ni Lace habang malakas namang humalakhak si Lexus. Okay?

"What's happening?" tanong ko kay Lexus na nakangisi sa tabi ko.

He just shrugged and faced Kuya Lace. By the way, I preffered calling him kuya kasi mas matanda pa rin siya sa akin ng isang taon. "Uso kumatok, bobo." Kung kanina ay nakangiti ito, ngayon ay seryosong-seryoso na.

"Oh? Uso rin kaya ang mag-lock!" nakangisi ring sagot ni Kuya Lace.

"Oh, tapos, anong pinaglalaban mo?"

"Na ang pogi ko." Pinasadahan pa niya nang kamay ang buhok at saka ako kinindatan nang sabihin niya iyon. Tila inaasar ang kuya niya. Pinagpalit-palit ko ang tingin sa kanila.

Si Kuya Lace ay parang tuwang-tuwa pa habang ang kuya niya ay parang sasabog na sa inis. I shook my head. Para silang mga bata.

"Enough, para kayong mga bata. What are you doing here Kuya Lace?"

"Nandito ako para linisin iyong mga katawan sa labas," cool na sagot niya na parang easy-peasy lang iyon sa kaniya. Naglakad siya papalapit sa akin bago ginulo ang buhok ko. Napangiti naman ako.

"Don't touch her!" Lexus hissed.

Imbis na sundin ang kuya niya ay inakbayan niya pa ako. Nakita ko ang pagdilim ng mukha ni Lexus habang nakatingin sa kamay ni Kuya Lace na nasa balikat ko.

"Don't mind him, nireregla 'yan," bulong sa akin ni Kuya Lace na ikinatawa ko.

Naghalikan lang ang kami ay nakalimutan ko na ang nangyari. Ang muntikang pagbaril sa akin at ang mga patay na katawan sa labas.

Napangiwi ako dahil doon. Kapag siya ang kasama ko ay parang kami lang dalawa ang nakatira dito sa mundo.

Ang mais!

-*-

Nag-uusap na ang magkapatid nang bumaling ako. "... Yeah, they want to get her but I wont let them. Of course, not in my plan," seryosong sagot ni Lexus at pinakatitigan ako.

Hindi ko man naiintindihan ang pinag-uusapan nila ay nakinig pa rin ako. Alam ko kasi na ako iyong topic.

"They're really desperate, I heard their company is struggling and sinking that's why they what to get her. Well, they're messing with the wrong family, tss," sagot ni Kuya Lace.

-*-

Nandito ako sa labas, ang kaninang mga dugo ay wala na pati na rin ang mga katawan. Nilinis iyon ng mga tauhan ni Kuya Lace- ay pati rin pala siya ay naglinis.

Nang tinanong ko kung san nila iyon dadalhin ay, "Ipapakain namin sa dinosaur," ang sagot nila.

Well, I don't believe them. Sinong niloloko nila? Slow ako pero hindi tatanga-tanga. First of all, dinosaur doesn't exist, and second, bago nila mapakain ang mga katawan ay baka unahin pa silang kainin ng mga dinosaurs.

Sinuri ko muna ang pintuan at mga bintana kung naka-lock ang mga iyon at nang makitang naka-lock naman ang mga iyon ay umakyat na ako sa itaas.

Nadatnan ko si Lexus na nagbibihis, nakatapis lamang ang tuwalya sa bewang niya habang isinusuot ang kulay itim na sando. I watched how his biceps flexed whenever he raise his hands to fix his sando.

Dahan-dahan akong naglakad at tinungo ang banyo para mag-shower, nanlalagkit na kasi ako. Inalis ko muna ang mga saplot ko bago pumuwesto sa harapan nang shower at saka ni-on 'yon.

Sa kalagitnaan ng pagshashampoo ko ay narinig ko ang pagbukas ng pinto. Hindi ko na kailangan pang humarap sa pinto para makita kung sino iyon. Dalawa lang naman kami ni Lexus ang nandito, hindi ba?

Rinig ko ang yabag niya at naramdaman ko na lang ang kamay niya sa likod ko at sinasabon iyon.

"Hmmm," napadaing ako dahil parang may kung anong kumuryente sa akin nang sandaling dumikit ang kamay niya sa likod ko. "What are you doing here?"

"Papaliguan kita." Patuloy pa rin niya akong sinasabon gamit ang kaniyang kanang kamay habang ang ang isa ay busy na humahaplos sa bewang ko.

"Utot mo! Nananantsing ka lang, eh. Paano ka ba nakapasok?" If I'm not mistaken, ni-lock ko 'yon kanina bago ako pumasok.

"Pinikot ko iyong lock," sagot niya na parang wala lang.

"Lumabas ka na at naliligo ako, hindi ba't kakatapos mo lang din? Baka mabasa ka pa. Hintayin mo na lang ako doon sa higaan at may importante akong sasabihin." Naalala kong bibista pala sila mommy at daddy bukas dito, at ang sabi nila ay sabihin ko raw iyon kay Lexus.

Napanguso si Lexus at saka tumalikod na pero bago 'yon ay naghugas muna ito ng kamay saka ako ninakawan ng halik sa labi. Isip bata talaga kahit kailan. Napailing-iling nalang ako at pinagpatuloy ang pagligo. 

Nang matapos ay kulay pink na roba lamang ang sinuot ko bago lumabas ng banyo.

At doon ay naabutan ko ang asawa kong matamang nakatingin sa akin na para bang may mali akong nagawa. 

Anong nanaman bang problema neto?