Brielle’s POV“Pupunta ka ba sa birthday ni Mark?” tanong ni Kuya TJ sa akin habang kumakain ng breakfast. “May trabaho ako,” sagot ko nang hindi man lang sila tinitingnan. “Nag-away ba kayo kagabi?” tanong ni Ate Kaisha. Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa kanila. Sa akin sila nakatingin. “Hindi. Ano naman ang pag-aawayan namin?” “Hindi ka rin galit sa kaniya?” tanong ni Kuya TJ.“Anong klaseng tanong ba ‘yan, Kuya? Bakit kami mag-aaway ni Mark? Hindi nga kami ganoon ka-close.”“Pumunta ka na lang kaya. He’s your patience, Brielle. Malaki rin ang naitulong niya sa ‘yo noon kaya mabilis mong nakalimutan si Luigi.” “Speaking of that cheater, wala na akong balita sa lalaking ‘yon.” Uminom ako ng tubig. “Ano? Pupunta ka ba o hindi?” tanong ulit ni Kuya.“Hindi nga ako pupunta. May trabaho ako. Mas importante ang buhay ng mga pasyente ko kesa sa buhay niya.”“Talaga? Kung hindi ako nagkakamali, mas pinili mo siyang alagaan noon kesa maghanap ng trabaho. Ginawa mo pa talagang ra
Brielle’s POVHindi ko alam kung ilang minuto kaming nasa ganoong posisyon. Nanigas din ang katawan ko. Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso. “Mukhang ginaganahan ka na yatang yakapin ako,” pagbibiro ko. Ako na mismo ang kumalas sa yakap nang mapansing nakatingin sa amin ang mga kasambahay at iba pang trabahador. “I’m sorry. I’m just so happy because you’re here,” mahinahong sabi niya. “Umuwi na ba ang mga bisita mo?” Luminga-linga ako sa paligid.“Kanina pa. Dalawang tao lang naman ang bisita ko. Sina TJ at Kaisha.”Umawang ang labi ko. “Where’s your family and friends?” curious kong tanong. “I don’t have a family and friends. The last time I have someone to be called a family, I killed him.” Napakagat-labi ako. Si Ben ba ang ibig niyang sabihin? He killed him. Hindi ko aakalaing hahantong sa ganoon ang lahat. Palagi ko silang nakikitang magkasama dati sa bahay nila Ate Kaisha. “Kumain ka na ba?” Kumuha siya ng plato at kutsara. “Iinitin ko muna ang pagkain,” nahi
Brielle’s POVNagising ako dahil sa malakas na pagsigaw ni Kuya TJ sa labas ng aking silid. Tumingin ako sa wall clock. Napamura ako nang makitang alas sais pa ng umaga at mamayang alas diyes pa ang duty ko sa trabaho. Bumangon ako upang pagbuksan siya ng pinto. “Ano na naman ba ang kailangan mo, Kuya? Inaantok pa ako!” Nagkusot ako ng mga mata. “Saan ka pumunta kagabi? May kasama ka raw lalaki.” Nagkibit-balikat si Kuya TJ. “Anong may kasamang lalaki? May binili lang ako sa labas –” Naputol ang sasabihin ko nang makita kong umakyat ng hagdanan si Jarren. May bitbit siyang bulaklak. “Ano ang ginagawa niya rito? Ang aga pa para manligaw sa akin.” “Siya ang nagsumbong sa akin. May kasama ka raw kagabi. Pinagbintangan pa siya na maraming pinupormahan.”Nasapo ko ang aking noo nang maalala ang ginawa ni Mark kagabi. Pumasok si Kuya TJ sa loob ng kwarto ko at hinarap ko naman si Jarren. “H-Hi! Good morning!” bati ko sa kaniya at tinanggap ang bulaklak na binigay niya sa akin.“Anong o
Mark’s POV“Atty. Lincoln is here. Kasama niya si Miss Del Fuego,” bulong ni Leonardo sa akin habang kinakausap ko ang mga dating tauhan ni Papa sa negosyo niya. “Bantayan mo si Brielle,” utos ko sa kaniya na kaagad niya naman sinunod. Pagkatapos kong kausapin ang mga dating tauhan ni Papa ay umorder ako ng alak. Pakiramdam ko ay makakapatay ako ng tao kapag hindi ko napigilan ang sarili ko. Nag-demand ng malaking pera ang mga tauhan ni Papa kasi wala na raw silang ibang mapagkikitaan matapos kong ipasunog ang pagawaan ng droga. Dahil mabait naman ako, bibigyan ko sila ng pera upang manahimik na rin sila. Kaisha push me to do it. Ang sabi niya sa akin, baka raw dumating ang panahon na ma-reveal ang totoong identity ko bilang Drug Lord. Magiging kawawa raw si Macky kapag nakulong ako dahil tuloyan na siyang mauulila sa mga magulang niya. Kahit marami akong koneksiyon, ayaw ko pa rin makulong.Lumipat ako ng table, malapit sa table nina Atty. Lincoln at Brielle. Sinalinan ko nang al
Mark’s POVBiglang naging malambot ang tuhod ko habang pilit na pinapasok ang dili ni Brielle sa loob ng bibig ko. I did not kiss her back. Ayaw ko rin i-take advantage ang sitwasyon niya. I respect her. Hinawakan ko ang magkabilang braso niya at tinali ito gamit ang neck tie ko upang hindi siya maging malikot. “Stop it, Brielle,” kalmadong saway ko sa kaniya nang dumampi ulit ang labi niya sa labi ko. “Come on, baby,” she whispered. “Kiss me.” Ngumuso siya.Kinilabutan ako bigla sa boses niya. “You are drunk. Wala ka sa katinuan mo.” Tumawa siya. Nakakahawa ang pagtawa niya. Imbes mainis sa kaniya, nag-enjoy ako sa pagiging makulit niya. Kung hindi ko siya nakita kanina sa bar, baka may ginawang masama na si Atty. Lincoln sa kaniya. Pagkatapos ko siyang paliguan, ako na rin mismo ang nagbihis sa kaniya. Wala akong mga gamit pangbabae sa bahay, malaki naman ang mga damit ko sa kaniya kaya ‘yon na lang ang pinahiram ko. “Huwag malikot!” Nagtatagis na ang bagang ko dahil sa pagigin
Mark’s POV“Should I call your brother to pick you up her o ako na lang mismo ang maghahatid sa ‘yo?” tanong ko kay Brielle at kinuha ang phone ko upang tawagan si TJ. “No. Hindi niya pwedeng malaman na narito ako sa bahay mo. Si Jarren na lang ang tatawagan ko.”Umigting ang panga ko. “You will call that pervert?”“Pervert? Hindi ganoong tao si Jarren! Mas manyak ka pa nga sa kaniya!” asik niya. Sinapo ko ang noo ko. “Brielle, he is not a good person kagaya ng iniisip mo. Siya ang dahilan kaya bigla kang nawala sa sarili kagabi. May nilagay siya sa alak mo.”“Jarren is kind. Nasaan na ba ang mga damit ko? Bakit ko suot-suot ang gamit mo?” Hinanap niya sa closet ko ang mga gamit niya. “Tinapon ko na ang damit mo, while nasa loob ng banyo naman ang underwear mo.” “What?” Tumakbo siya patungo sa loob ng banyo. “Mark! Ano ang ginawa mo sa bra at panty ko?!” sigaw niya. Napakamot ako sa ulo ko. “Ang likot mo kasi kagabi habang pinapaliguan kita.”“You ruined it! Ano na ang isusuot ko
Brielle’s POV“You need to rest. Huwag ka munang aalis ng Pilipinas,” paulit-ulit na sabi ni Mark sa akin habang tinatahak namin ang daan pabalik sa kaniyang bahay. Ang magaling kong kapatid ay iniwan muna ako kay Mark kasi umalis daw sila ni Ate Kaisha. Nang dahil kay Mark, pinagbawalan akong makipag-usap at makipagkita kay Jarren. Siniraan kasi ni Mark si Jarren sa kapatid ko. “Fine. Pero sa condo ako titira. Hindi ako titira sa bahay mo!” “No. You are not allowed to live there. Sa akin ka iniwan ng kapatid mo.” “Pati sarili naming bahay ay bawal akong umuwi? Pinagkalulo na ba ako ng pamilya ko sa matandang lalaki?”Nangunot ang noo niya at nagdilim ang mga mata. “Ako ba ang sinabihan mo ng matanda?” “Sino pa ba? You are 36 years old, pero dinaig mo pa ang mga kinikilos ng teenagers. Kumilos ka nga na naayon sa edad mo. Naiirita na ako sa ‘yo!” “Okay,” tipid niyang sagot at ngumiti sa akin. “I will talk to your brother. Ihahatid na lang kita sa condo mo kung gusto mo talaga ro
Mark’s POV“Luigi? Is that you?” usal ni Brielle. Hinawakan niya ang mukha ko.“You’re drunk, Brielle. Ihahatid na kita sa condo mo,” kalmadong sabi ko. Nangunot ang noo ko nang bigla siyang ngumiti habang pinupunasan ang luha niya. Napalunok ako nang hilahin niya ako papalapit sa kaniya. “Damn it woman! You are drunk!” matigas kong sabi nang bigla niyang siilin ng halik ang labi ko habang sinasambit ang pangalan ng lalaking nanloko sa kaniya noon. Binuhat ko siya palabas ng bar. Sa dami ng bar na pwede niyang puntahan, bakit sa mismong bar na pagmamay-ari ko pa?Ipinulupot niya ang mga kamay niya sa leeg ko at pilit na inaabot ang aking labi. She wants to kiss me. She’s drunk. Baka akala niya ako si Dr. Sanchez. Hinubad ko kaagad ang jacket ko nang nasa loob na kami ng kotse ko at pinasuot ‘yon kay Brielle. Namilog ang mga mata ko nang sinimulan niyang hubarin ang suot kong damit. “I still love you. This is what you want naman, ‘di ba? You want me. I will give myself to you. Ple
January 11, 2024 TBSB is now signing off na po. Yes po, tinuldukan ko na ang book na ito. Hanggang Book 3 lang siya kasi nakapagpasya na ako na gawing separate books ang Book 4 at Book 5. Baka next week ay masimulan ko na siya at mai-apply. Maraming salamat sa pagsama sa akin nang mahigit pitong buwan. Wala akong balak tapusin ng ganito kaaga ang librong ito kasi nagbabalak pa akong magsulat ng kwento sa mga apo ng Del Fuego, pero lahat ng 'yon ay naglaho sa isipan ko simula noong October 2024. Sa mga taong nagtiwala at patuloy na sumuporta sa akin, maraming salamat po. Sa mga taong nakilala ko rito, ikinagagalak ko po kayong makilala. Isa sa mga dahilan kaya maaga kong tinapos ang TBSB ay dahil magiging abala na ako next month o after ng LET 2025. I'm a student po. A 4th year student taking up a Bachelor of Secondary Education Major in Mathematics. Magiging abala na po ako sa mock board review kaya baka mawala ako pansamantala sa GoodNovel. Simula po bukas, ipagpapatu
Brielle’s POV Maingat na pinarada ni Mark ang kotse sa labas ng gate ng aming bahay. Pinagbuksan niya ako ng pintuan at siniil kaagad ang labi ko ng halik. Nangunot ang aking noo nang kagatin niya ang labi ko. Itinulak ko siya palayo sa akin. Nang tingnan ko siya, namumula ang mga mata niya. “May problema ka ba sa akin?” Tinaasan ko siya ng kilay at pinagkrus ang aking mga braso. Ngumisi siya, dahilan kaya uminit ang ulo ko. “It’s our wedding anniversary, pero hindi mo man lang maalala.” Napakagat-labi ako at nag-iwas ng tingin sa kaniya. Biglang nanuyo ang aking lalamunan. Sa sobrang busy ko sa ospital ay hindi ko na namalayan kung anong petsa na ngayon. Humakbang ako palapit sa kaniya, mukhang nagtatampo siya sa akin kasi nakalimutan ko ang wedding anniversary namin. “Sorry na. Nakalimutan ko. Alam mo namang marami akong iniisip na problema, ‘di ba?” Niyakap ko siya, pero hinawi niya ang kamay ko. “Sa lahat ng pwedeng makalilimutan, wedding anniversary pa talaga
Brielle’s POV “Baby, come here,” sabi ni Mark akin nang pumasok siya sa aming kwarto. “Hey, ilabas mo lang lahat ng hinanakit mo,” bulong niya at niyakap ako ng mahigpit. “Just cry and cry hanggang sa mawala ang sakit…” “I missed him already,” mahinang sabi ko at kumalas sa yakap niya. Pinunasan ko ang aking mukha gamit ang palad ko at hinawakan ang picture frame ni Daddy. “Can’t believe it that you’re gone, Dad…” Umupo ako sa kama. Napansin ko agad ang pagtabi niya sa akin. Hinawakan niya ang ulo ko at pinasandal sa balikat niya. “Thank you for killing that bastard.” Tiningnan ko si Mark, bakas sa mukha niya ang pagkagulat. “Thank you for saving me, Mark. Kung pareho kaming nawala ni Daddy, baka mas lalong hindi kakayanin ni Mommy at ng mga kapatid ko.” “Hindi mo kailangang magpasalamat. Asawa kita. Obligasyon kita. Responsibilidad ko ang protektahan ka.” Hinaplos niya ang aking mahabang itim na buhok. Bumuntong-hininga ako. Isang taon na ang nakalipas mula nang nawala si D
Mark’s POV Basang-basa ako ng tubig-ilog, halos hindi na makahinga sa pagod at takot. Nakayakap ako kay Brielle, ang katawan niya ay walang buhay na nakasandal sa akin. Ang puso ko ay tila tumigil sa pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko siya nailabas sa malamig na tubig, ang tanging nasa isip ko lang ay mailigtas siya. “Brielle,” bulong ko sa kanyang tainga, ang boses ko ay halos hindi marinig. “Brielle, please.” Pinagmasdan ko ang kanyang mukha, ang kanyang mga labi ay namumutla, at ang kanyang mga mata ay nakapikit. Naalala ko ang lahat ng mga nangyari. Ang pagkidnap sa kanya, ang paghabol ko kay Luigi, ang pag-iwas sa mga bala, at ang pagtalon ko sa ilog para lang mailigtas siya. Lahat ng iyon ay parang isang malabong panaginip. “Brielle…” Pinagpatuloy ko ang pag-alog sa kanya, umaasang kahit papaano ay magising siya. “Gising na, please. Kailangan kita. Huwag mo akong iiwan. Kailangan ka namin. Hinihintay ka ng mga anak natin.” Ginawa ko na ang lahat para masagip siya. Nags
Brielle’s POV Napabalikwas ako ng bangon at napahawak sa leeg ko. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong panaginip lang ang lahat. Walang kadenang nakatali sa mga kamay at paa ko. Wala ring sugat ang aking paa. Buhay pa ako. Pinasadahan ko ng tingin ang buong silid. Madilim ang paligid. Hinanap ko ang switch ng ilaw at binuksan ‘yon. Pagkabukas ko sa ilaw, mukha kaagad ni Luigi ang nakita ko. Napaatras ako pabalik sa kama nang makita ang hawak niyang baril. “We are leaving,” matigas niyang sabi at hinawakan ng mahigpit ang braso ko. “Pakawalan mo ako!” Pilit kong binawi ang aking braso sa kaniya. “Tama na! Nasasaktan ako!” Napamura ako nang bigla niya akong sampalin sa pisngi. “Sasama ka sa akin!” sigaw ni Luigi. “Hindi ako sasama sa ‘yo! Pakawalan mo na ako!” Itinutok niya ang baril sa akin. Namilog ang aking mga mata nang maaalala ang nangyari sa panaginip ko. Bigla na lang lumambot at nanginig sa takot ang aking tuhod. Hindi ako pwedeng mamatay dahil kailangan
Brielle’s POV “Let me go!” sigaw ko nang marahas akong hilahin ni Luigi papasok sa loob ng van. I can’t believe it. He kidnapped me. Bagay na hindi ko aakalaing magagawa niya sa akin. He raped me. Ilang gabi niya akong ginagamit. Diring-diri na ako sa sarili ko. “Luigi, I’m begging you. Pakawalan mo na ako,” pagmamakaawa ko. “Nakuha mo na ang gusto mo, ‘di ba? You raped me…” halos hindi ko na makilala ang boses ko nang bumagsak ang mga luha ko. “I won’t do that, Brielle. You’re mine.” Hinawakan niya ang pisngi ko. Hinalikan niya ang labi ko, pero kinagat ko ang labi niya. Tumawa siya at mahigpit na hinawakan ang aking braso. “Kaya pala baliw na baliw ang asawa mo sa ‘yo kasi ang sarap-sarap mo.” Marahas niyang hinalikan ang leeg ko. Ginamit ko ang natitirang lakas sa katawan ko upang pigilan siya sa gagawin niya. “Kill me, Luigi! Huwag mo na akong pahirapan pa!” sigaw ko sa kaniya. “Ano pa ba ang gusto mong gawin sa akin? You touched me multiple times. Please let me go. M
Mark’s POV Mag-iisang buwan na mula nang ma-kidnap si Brielle sa airport. Habang tumatagal ay mas lalo lang akong kinakabahan. Ilang araw na rin akong hindi makatulog at makakain ng maayos sa kaiisip kung saan siya dinala. Sa tuwing may nababalitaan akong may natagpuang katawan sa iba’t ibang lugar ang mga pulis, hindi ko mapigilan ang sarili kong magpunta sa lugar dahil baka si Brielle na ‘yon. Ang kalusugan ng triplets ay naaapektuhan na rin dahil ilang linggo nang nawawala si Brielle. Hinahanap na siya ng mga anak namin. Sa tuwing naririnig ko ang pag-iyak nila, parang hinihiwa ang puso ko. “Wala pa rin bang balita tungkol sa kapatid ko?” matigas na tanong ni TJ nang dumating ang mga pulis sa bahay nila. Nagpaalam ako kay Kaisha na aalis muna dahil may tatawagan lang ako. Dinial ko kaagad ang numero ng tauhan kong nagbabantay sa lahat ng mga kinikilos nina Lander, Jarren, at Karina. Sila lang ang mga taong gagawa ng ganito sa akin. Wala akong ibang taong pwedeng paghinalaan
Mark’s POV Tatlong araw na ang nakalipas at hanggang ngayon wala pa rin kaming balita kay Brielle. Wala kaming maiturong suspect dahil hindi namin makita ng maayos ang mukha ng taong kumuha kay Brielle sa CR. Napatingin ako sa pinto nang bigla itong bumukas at nakita kong pumasok sa loob ang aking biological mother. Nag-iwas ako ng tingin at itinuon ang aking atensiyon sa computer. “Hijo, pwede ba tayong mag-usap?” mahinang sabi niya. “Ano naman ang pag-uusapan natin?” Pinatay ko ang computer at humarap sa kaniya. “Para saan?” “Tungkol sa kompanya…” Ngumisi ako. “Hindi pa naman ako namumulubi kahit na nawala ang mga bagay na pinaghirapan ko. Hindi ako interesado sa kompanya ninyo.” Bumuntong-hininga siya at lunapit sa akin. “I need you, hijo…” Nangunot ang aking noo. “Mukhang nakalimutan mo yatang mas pinili mo ang isa pang anak sa labas ni Papa kesa sa akin. Gusto ninyong ibigay ang posisyon na ‘yon para sa akin, pero may kondisyon. Nang hindi ko sinunod ang kagustohan n
Mark’s POV Kanina ko pa tinatawagan si Brielle, pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko. Nandito ako ngayon sa airport, naghihintay sa kanila. Nauna akong bumalik sa Pilipinas dahil inasikaso ko ang mga ari-ariang ninakaw ng aking mga kapatid: hotels and resorts ay nakapangalan na sa kanila. Sa tulong ng aking magaling na lawyer, may posibilidad na mabawi ko ang mga ari-ariang nawala sa akin. Sa ngayon, dahan-dahan ko munang babawiin ang mga bagay na pagmamay-ari ko. Hinding-hindi na ako magpapakaduwag at magpatalo sa takot. Kumaway ako nang makita ko sina TJ at Kaisha, hindi nila kaagad ako napansin kaya tinawagan ko si Kaisha. Kasama nila ang triplets. Mabilis silang tumakbo patungo sa kinaroroonan ko. “Nasaan si Brielle?” tanong ko at nilapitan ang mga bata. “Kanina pa namin siya hinahanap. Nagpaalam siya kanina sa amin na pupunta muna raw siya sa banyo, pero hanggang ngayon aay hindi pa nakabalik,” sagot ni Kaisha. Bigla akong nakaramdam ng kaba. Dalawang buwan ng