SUNOD-sunod na buntong hininga ang pinakawalan ko habang isinilid ang liham sa loob ng maliit na sobre.Matamlay kong tinitigan ang envelope.Sigurado na ba talaga ako sa gagawin ko?Buo na ba talaga ang desisyon kong lisanin ang trabaho ko?Aminin ko nag-atubili akong iwan ang trabaho ko. Pero kahit na gano'n dapat maging matapang akong na tanggapin ang hinaharap. Ang panahon ay dumarating at lumilipas.Sa pagkakataong ito na may magandang oportunidad. Sunggaban ko na para sa ikabubuti ng buhay ko. Utak muna bago ang puso.Yes, dapat ganyan, Emena!Pinapalakas ko ang sarili ngunit muli akong napabuntong hininga nang masuyod muli ang hawak kong resignation letter.Mariin kong pinikit ang mga mata, kailangan magising ako sa kahibangan ko.Kahit saang anggulo titingnan, balik baliktarin man ang mundo ay hin
MATAMLAY at walang gana na nakaharap sa monitor si Aries sa loob ng kanyang opisina. Panay pakawala na lang niya ng hininga.It's been a week since Emena left, and the days aren't going well. He tried to reach her the night she left, yet she left the phone at his condo.He wanted to go to her place, but what's the point? She already tendered her resignation. She cuts the ties between them.Whether he admitted it or not, he missed his maid a lot, her alluring smile, her annoyed face, everything about her. Very stupid, but yes, he misses her... like an idiot.Tila ba pakiramdam niya ay may bahagi sa pagkatao niya ang binitak at naiwan siyang may kulang.Sunod-sunod ang kanyang buntong-hininga. Inikot niya ang swivel chair paharap sa magandang view ng siyudad. Pinakiramdaman niya ang sarili.Makalipas ang ilang saglit ay nakarinig siya ng katok mula sa pinto."Come in," matamlay na turan ni Aries na hindi inabalang har
"MENANG! Menang!" si Wena ang kapitbahay at kaibigan ko. Kababa ko pa lang sa traysikel na sinasakyan ko. Galing pa akong opisina. Mahigit isang taon na akong nagtatrabaho bilang sekrtarya sa isang Real Estate Company."Wena, bakit?"Napansin kong hindi mapakali si Wena na sinalubong ako."May mga tao galing sa lokal na pamahalaan, Menang," saad ni Wena nang makalapit sa akin. "May inaanunsiyo na nabili na daw ang lupain sa kinatitirikan ng ating mga bahay at e-di-demolish na raw ang lugar natin sa susunod na buwan," nahihimigan ko ang tinding hinagpis sa boses ng kaibigan.Hindi ko masisi si Wena dahil ang pamilya nito ay gaya ko'y sadlak sa kahirapan. Panganay ito sa anim na magkakapatid at ang ama ay isang traysikel drayber at ang ina ay manikyurista. Nagtratabaho si Wena bilang kahera sa isang convenience station bukod do'n ay wala ng iba pang pinagkuhanan ang pamilya sa pang-araw-araw na pangangailangan. Wala itong ibang matatakbuha
NANGANGATOGpa rin ang tuhod ko na sinapit ang lobby. Nakita ko agad si Wena na naghihintay sa akin sa isang sulok. Nang namataan ako ng kaibigan ay maagap at sinalubong agad ako."Menang, ano na?" si Wena na may langkap na pag-alala ang boses.Nanghihinang umiling-iling ako at saka na-upo sa bakanteng upuan. Kinalma ko sarili dahil kanina ko pa gustong mahimatay sa tinding kaba sa bumungad sa akin sa opisina.Paanong si Seniorito Aries ang pakana ng demolition sa aming lugar? Kung tutuusin ay naging parte ang lalaki sa lugar namin kahit sa panandaliang panahon.How dare he? Paano pagnalaman ito ni inay?"Ano na ang gagawin
ATATna marating ang aming lugar ay pumara agad ako ng taxi. Kaka-out ko lang sa trabaho nang tumawag si Wena. Saad ng kaibigan ko na sinimulan na ang demolition sa lugar namin.Pagkababa ko pa lang sa kanto ay bumulaga na sa'kin ang mga residente na nagkakagulo. Sinimulan nang baklasin ang mga bobong na yero ng ibang mga bahay kasama na ang bahay nila Wena. Nakita kong umiiyak na si Aling Pasing ang nanay ni Wena habang pinanuod ang unti-unting pagkasira ng kanilang bahay."Maawa po kayo, itigil n'yo ang pagsira ng bahay namin," umiiyak na sigaw ni Aling Pasing sa mga tao na galing sa lokal na pamahalaan na sinimulang baklasin ang kanilang munting tirahan. Subalit tila walang naririnig ang mga ito at pinagpatuloy ang demolition."Menang," si Wena n
LULANng taxi ay ibig kong sabunutan ang sarili. Ba't ba ang tanga-tanga ko?Paano ko haharapin ang lalaki ngayon? Anak ng!Hinuhusgahan ko ang pagkatao nito. Hindi ko man lang inalam ang lahat."Manong, bilisan n'yo po," utos ko sa tsuper ng taxi.Kailangan maabotan ko si Mr. Dankworth sa condo. Mag-alas siyete na ng umaga. Sigurado akong papasok na 'yon ng opisina.Hindi naman nagpatumpik-tumpik ang dryaber at mas pinatulin ang takbo ng taxi.Narating ko ang condo ng halos walang isang kisap mata ngunit nagkasalubong ang sinasakyan namin ng sadya ko. Sigurado akong lulan ang lalaki sa magarang kotse na papalabas ng condominiun."Manong, sundan n'yo po ang kotseng 'yon," nanggigil na utos ko."Ening—"Sige na manong kailangan ko lang mahabol ang lulan ng kotseng iyon," mangingiyak na wika ko.Sumusukong pinag-unlakan ako ng drayber at pinahaharurot nga ang kotse. Ibig maiwan ang kalulu
PAGKAPASOK pa lang namin ng asawa ko sa silid ay tila nabibingi na ako sa tinding tambol ng puso ko."Now ready, yourself, my wife!" babala nito. Walang ingat na tinapon ako sa ibabaw ng kama. "Mr. Dankworth!" tili ko nang maramdaman kong lumapat ang katawan ko sa malambot na higaan."As I told you, I will rip every part of you, Emena no holding back," pilyong ngumiti ang asawa kong malagkit akong tinititigan.Nakita kong naging mabilis ang kilos nitong pinagkakalag ang butones sa suot na long sleeve.Ibig magwala ang katinuan ko nang lumantad sa mga mata ko ang makisig na pangangatawan ng asawa ko. Iniwan nito ang slacks pants. Umakyat at gumapang ito patungo sa akin pagkatapos.Kinabahang napasandal ako sa headboard ng kama. Hindi ako nito nilubayan ng titig hanggang sa nakalapit ito nang tuluyan. Ang mga titig nito ay nagliliyab ng pagnanasa."Now, take that dress off, my wife" diin na utos nito."A-Aries—"
New York...MATAMAN na nakatuon ang mata ni Juaquen sa kadadating lang na mensahe sa kanyang e-mail.Lee,"We are inviting you to celebrate the day when we take our next large step in the relationship. We promise you that the wedding will be magnificent. We would be incredibly grateful if you came to celebrate our love together with us!"Emena and AriesNang mabasa ang mensahe isang buntong-hininga ang pinakawala ni Juaquen. Matamlay niyang sinara ang laptop."Hindi niya ako nahintay dapit huli," mahinang bulong niya sa hangin. Kinuha niya ang kanyang mamahaling camera at saka tumalikod at iniwan ang malaking silid."YOU may now kiss the bride," si Father Rosales nang magtapos ang seremonya ng kasal.Puno nang kagalakan at sensiridad ang bumakas sa mata ni Aries habang sinuyod ako ng tingin."You look so beautiful in my eyes, my wife," puri nito na maingat na hinawi at itinaas ang belo na nakataping sa
NAGISING ako sa kalagitnaan ng madaling araw dahil gumagalaw na naman ang kambal namin ni Aries. Medyo nahihirapan akong makatulog dahil sa bigat at laki ng tiyan ko. Nasa pangatlong trimister na ako ng pagbubuntis ng kambal naming panganay.Hindi mapakaling bumangon ako't hinimas at pinakiramdaman ang munting anghel sa aking sinapupunan. Sobrang makukulit at galaw nang galaw dahilan upang mapadaing ako minsan dahil masakit."My wife," si Aries nang marinig ang d***g ko. Nagising ito mula sa mahimbing na pagkakatulog. Sumunod itong bumangon. "May masakit ba?"Malambing akong tumango na hinimas ang tiyan ko. "Gising na naman ang mga anak natin."Inangat ng asawa ko ang palad upang pakiramdaman ang tiyan ko. "Shhh, 'wag masyadong magalaw, little treasures nahihirapan si mommy," saway nitong inilapit ang labi sa tiyan ko saka hinalikan.Saglit ay humupa ang galaw sa tiyan ko. "Good, it seems they're smart like their dad," pagmamalaki nito.Napangiti ako saka ko piningot ang ilong ng asawa
New York...MATAMAN na nakatuon ang mata ni Juaquen sa kadadating lang na mensahe sa kanyang e-mail.Lee,"We are inviting you to celebrate the day when we take our next large step in the relationship. We promise you that the wedding will be magnificent. We would be incredibly grateful if you came to celebrate our love together with us!"Emena and AriesNang mabasa ang mensahe isang buntong-hininga ang pinakawala ni Juaquen. Matamlay niyang sinara ang laptop."Hindi niya ako nahintay dapit huli," mahinang bulong niya sa hangin. Kinuha niya ang kanyang mamahaling camera at saka tumalikod at iniwan ang malaking silid."YOU may now kiss the bride," si Father Rosales nang magtapos ang seremonya ng kasal.Puno nang kagalakan at sensiridad ang bumakas sa mata ni Aries habang sinuyod ako ng tingin."You look so beautiful in my eyes, my wife," puri nito na maingat na hinawi at itinaas ang belo na nakataping sa
PAGKAPASOK pa lang namin ng asawa ko sa silid ay tila nabibingi na ako sa tinding tambol ng puso ko."Now ready, yourself, my wife!" babala nito. Walang ingat na tinapon ako sa ibabaw ng kama. "Mr. Dankworth!" tili ko nang maramdaman kong lumapat ang katawan ko sa malambot na higaan."As I told you, I will rip every part of you, Emena no holding back," pilyong ngumiti ang asawa kong malagkit akong tinititigan.Nakita kong naging mabilis ang kilos nitong pinagkakalag ang butones sa suot na long sleeve.Ibig magwala ang katinuan ko nang lumantad sa mga mata ko ang makisig na pangangatawan ng asawa ko. Iniwan nito ang slacks pants. Umakyat at gumapang ito patungo sa akin pagkatapos.Kinabahang napasandal ako sa headboard ng kama. Hindi ako nito nilubayan ng titig hanggang sa nakalapit ito nang tuluyan. Ang mga titig nito ay nagliliyab ng pagnanasa."Now, take that dress off, my wife" diin na utos nito."A-Aries—"
LULANng taxi ay ibig kong sabunutan ang sarili. Ba't ba ang tanga-tanga ko?Paano ko haharapin ang lalaki ngayon? Anak ng!Hinuhusgahan ko ang pagkatao nito. Hindi ko man lang inalam ang lahat."Manong, bilisan n'yo po," utos ko sa tsuper ng taxi.Kailangan maabotan ko si Mr. Dankworth sa condo. Mag-alas siyete na ng umaga. Sigurado akong papasok na 'yon ng opisina.Hindi naman nagpatumpik-tumpik ang dryaber at mas pinatulin ang takbo ng taxi.Narating ko ang condo ng halos walang isang kisap mata ngunit nagkasalubong ang sinasakyan namin ng sadya ko. Sigurado akong lulan ang lalaki sa magarang kotse na papalabas ng condominiun."Manong, sundan n'yo po ang kotseng 'yon," nanggigil na utos ko."Ening—"Sige na manong kailangan ko lang mahabol ang lulan ng kotseng iyon," mangingiyak na wika ko.Sumusukong pinag-unlakan ako ng drayber at pinahaharurot nga ang kotse. Ibig maiwan ang kalulu
ATATna marating ang aming lugar ay pumara agad ako ng taxi. Kaka-out ko lang sa trabaho nang tumawag si Wena. Saad ng kaibigan ko na sinimulan na ang demolition sa lugar namin.Pagkababa ko pa lang sa kanto ay bumulaga na sa'kin ang mga residente na nagkakagulo. Sinimulan nang baklasin ang mga bobong na yero ng ibang mga bahay kasama na ang bahay nila Wena. Nakita kong umiiyak na si Aling Pasing ang nanay ni Wena habang pinanuod ang unti-unting pagkasira ng kanilang bahay."Maawa po kayo, itigil n'yo ang pagsira ng bahay namin," umiiyak na sigaw ni Aling Pasing sa mga tao na galing sa lokal na pamahalaan na sinimulang baklasin ang kanilang munting tirahan. Subalit tila walang naririnig ang mga ito at pinagpatuloy ang demolition."Menang," si Wena n
NANGANGATOGpa rin ang tuhod ko na sinapit ang lobby. Nakita ko agad si Wena na naghihintay sa akin sa isang sulok. Nang namataan ako ng kaibigan ay maagap at sinalubong agad ako."Menang, ano na?" si Wena na may langkap na pag-alala ang boses.Nanghihinang umiling-iling ako at saka na-upo sa bakanteng upuan. Kinalma ko sarili dahil kanina ko pa gustong mahimatay sa tinding kaba sa bumungad sa akin sa opisina.Paanong si Seniorito Aries ang pakana ng demolition sa aming lugar? Kung tutuusin ay naging parte ang lalaki sa lugar namin kahit sa panandaliang panahon.How dare he? Paano pagnalaman ito ni inay?"Ano na ang gagawin
"MENANG! Menang!" si Wena ang kapitbahay at kaibigan ko. Kababa ko pa lang sa traysikel na sinasakyan ko. Galing pa akong opisina. Mahigit isang taon na akong nagtatrabaho bilang sekrtarya sa isang Real Estate Company."Wena, bakit?"Napansin kong hindi mapakali si Wena na sinalubong ako."May mga tao galing sa lokal na pamahalaan, Menang," saad ni Wena nang makalapit sa akin. "May inaanunsiyo na nabili na daw ang lupain sa kinatitirikan ng ating mga bahay at e-di-demolish na raw ang lugar natin sa susunod na buwan," nahihimigan ko ang tinding hinagpis sa boses ng kaibigan.Hindi ko masisi si Wena dahil ang pamilya nito ay gaya ko'y sadlak sa kahirapan. Panganay ito sa anim na magkakapatid at ang ama ay isang traysikel drayber at ang ina ay manikyurista. Nagtratabaho si Wena bilang kahera sa isang convenience station bukod do'n ay wala ng iba pang pinagkuhanan ang pamilya sa pang-araw-araw na pangangailangan. Wala itong ibang matatakbuha
MATAMLAY at walang gana na nakaharap sa monitor si Aries sa loob ng kanyang opisina. Panay pakawala na lang niya ng hininga.It's been a week since Emena left, and the days aren't going well. He tried to reach her the night she left, yet she left the phone at his condo.He wanted to go to her place, but what's the point? She already tendered her resignation. She cuts the ties between them.Whether he admitted it or not, he missed his maid a lot, her alluring smile, her annoyed face, everything about her. Very stupid, but yes, he misses her... like an idiot.Tila ba pakiramdam niya ay may bahagi sa pagkatao niya ang binitak at naiwan siyang may kulang.Sunod-sunod ang kanyang buntong-hininga. Inikot niya ang swivel chair paharap sa magandang view ng siyudad. Pinakiramdaman niya ang sarili.Makalipas ang ilang saglit ay nakarinig siya ng katok mula sa pinto."Come in," matamlay na turan ni Aries na hindi inabalang har
SUNOD-sunod na buntong hininga ang pinakawalan ko habang isinilid ang liham sa loob ng maliit na sobre.Matamlay kong tinitigan ang envelope.Sigurado na ba talaga ako sa gagawin ko?Buo na ba talaga ang desisyon kong lisanin ang trabaho ko?Aminin ko nag-atubili akong iwan ang trabaho ko. Pero kahit na gano'n dapat maging matapang akong na tanggapin ang hinaharap. Ang panahon ay dumarating at lumilipas.Sa pagkakataong ito na may magandang oportunidad. Sunggaban ko na para sa ikabubuti ng buhay ko. Utak muna bago ang puso.Yes, dapat ganyan, Emena!Pinapalakas ko ang sarili ngunit muli akong napabuntong hininga nang masuyod muli ang hawak kong resignation letter.Mariin kong pinikit ang mga mata, kailangan magising ako sa kahibangan ko.Kahit saang anggulo titingnan, balik baliktarin man ang mundo ay hin