It's been a week. Isang linggo na magmula nang ako na ang pumalit sa pwesto ni Ate Maia para maglinis sa top floor. It's been a week since I last saw Cameron and Hector. At hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba 'yun o ano.
Hinilot ko ang aking balikat at humikab. Lunch break namin ngayon sa café kaya rito kami sa locker's area nakatambay para kumain. Kakatapos ko lang kumain at nagpapahinga muna bago ipagpatuloy ang aking trabaho. Hindi ko maiwasang humikab muli at nag-inat ng katawan kahit nakaupo.
“Chloe,” tawag pansin sa 'kin ni Ate May Ann. Nilingon ko ito nang may pagtataka sa mukha. Nginuso niya ang labas ng locker's area. “May naghahanap sa 'yo. Julia pangalan.”
Namilog ang aking mga mata. Nasasabik akong magpaalam sa kanila at lumabas ng locker's area. Namataan ko si Madam Julia sa sulok na mesa at busy sa pagtitipa sa kaniyang cellphone. Suot niya'y isang maroon na t-shirt at sa t
“Suck me, Briana.”Para akong nabulunan nang marinig ang kaniyang sinabi. Nanlamig ang aking katawan at napuno ng pagkabahala ang aking pagkatao.Paano na lang kapag nalaman niyang wala akong karanasan dito?Babawiin niya ba ang pera?Huwag naman sana. Wala pa akong pambayad. Hindi ko pa nga nasisigurong magaling na si Clein dahil hanggang ngayon ay may iniinom pa rin siyang gamot.“I hate waiting, Briana. Suck me and satisfy me. Or else I'll pull back the money from your account,” he mumbled darkly.Dahil sa 'king narinig ay mabilis kong dinakma ang kaniyang pantalon kasabay ng pagpikit ng aking mga mata. I've seen different videos from before. Siguro gagayahin ko na lang ang ginawa nila.I opened my eyes and bit my lips. Dinakma ng aking kamay ang kaniyang naninigas nang pag-aari. Kahit hindi ko makita, alam kong malaki. It's long and hard. Pinisil-pisil ko ito at paulit-ulit na lumunok. I d
Chapter 20“Ate Chloe!” pagtawag sa 'kin ni Clein. “Magmo-mall po tayo?”Tumango ako nginitian siya. “Oo. Kaya magbihis ka na riyan.”“Sige po!”Today is Saturday, day off ko sa café kaya balak kong ipasyal si Clein sa mall. Hindi na kasi nakakalabas ang kapatid ko. At isa pa, gusto ko siyang bilhan ng mga bagong damit at mga gamit. Gagamitin ko ang perang inihulog ni Cameron sa bangko para ngayong araw. Iisipin ko na lang na ito ang bunga ng pananakit ng aking lalamunan.“Ate, nakaisip ka po bang lumipat tayo ng tirahan?” biglang tanong ni Clein mula sa loob ng kwarto. “Kasi po sa pagkakaalam ko, sa susunod sa taon ipapa-demolish po tayo rito sa eskwater para magtayo ng building.”Nangunot ang aking noo. “Kanino mo nalaman 'yan?”“Kay Aling Nancy!” he replied. “Nababahala na nga po sila, e. Walang
Ininat ko ang aking katawan at humikab. Umagang-umaga gusto ko pang matulog. Matagal akong nakauwi kagabi dahil ayaw akong pauwiin ni Cameron. Such behaviors of him is odd. I mean, kinikilig ako sa kaniya pero… hanggang doon na lang 'yun. At saka, paghanga lang itong nararamdaman ko.“Oh, Chloe? Kumusta kahapon? Nakapagpahinga ka ba nang maayos?” tanong ni Ate May Ann.Matamis akong ngumiti sa kaniya at tumango. “Sobra, Ate. Dinala ko si Clein kahapon sa mall at binilhan ng mga gamit.”Si Clein ang pahinga ko. I know it's kinda weird to hear that. Pero iyon ang totoo. Kaya nga nang gumaling siya ay parang bumalik ang nawala kong katinuan sa katawan.“Someone spotted you in the mall with the billionaire, Cameron Ferrell. Totoo ba 'yun?” s
“De La Salle?” nakaawang ang labi kong sambit nang tumigil ang sasakyan sa parking lot ng De La Salle University. Nilingon ko si Cameron at natagpuan itong nagtatanggal na ng seatbelt. “C-Cameron. Masyadong mahal dito. Sa iba na lang.” “Let's go.” He cocked his head; telling me to move. Napasimangot ako at napilitang tanggalin ang aking seatbelt. Nauna siyang lumabas ng sasakyan at hindi ko alam kung bakit ngunit nakaramdam ako ng kaginhawaan. Nakaka-suffocate ang presensiya niya. Nakakakaba na hindi ko maintindihan. But the erratic beat of my heart came back to life when he opened the door beside me. Napaawang ang aking labi. Hindi ko alam na nagbubukas siya ng pinto ng iba. Kilala ko siya sa pagiging makasarili, e. Guguho na ba ang mundo o ano? “Stop staring
Napalunok ako habang busy si Madam sa pagpipili ng lingerie na susuotin ko. I don't know why but I'm feeling so nervous at the moment. Pakiramdam ko ito na. Ito na 'yun. Kukunin na niya sa 'kin ang kinaiingatan ko.“Ako ang kinakabahan sa 'yong bakla ka. Next time, after ng session niyo, punta ka agad dito para makakuha ka agad ng ibang pares ng lingerie. Alangan namang ipadala ko ito sa 'yo lahat. Magtaka pa kapatid mo.”Nanatiling tikom ang aking bibig. She handed me a blue lingerie and I immediately accepted it. Pumasok ako sa fitting room ng club at nagpalit ng damit. Tinali ko na rin ang aking buhok at sinuot ang aking maskara. Pinagdamit ako ng whole dress ni Madam na madali lang hubarin.“Ready ka na? Ihahatid ka ulit ng van patungong Bachelor's Den,” wika ni Madam nang makalabas
Chapter 24Mariin kong pinikit ang aking mga mata. Gusto kong maiyak sa sobrang sakit ng pagitan ng aking hita. I tapped my legs and heaved a deep sigh. It's already ten in the evening, at wala na akong planong pumasok bilang janitress sa building ni Cameron. Hindi ko na kayang maglakad, at hindi ko na kaya pang gumalaw. Para akong na-paralyze.He didn't even consider na virgin ako. After that rounds in the sofa, he took me on the floor, too. Pati na rin sa mesa ng kaniyang opisina. He's harsh and rough, but I can't deny he's good. Hindi ko lubusang maisip na si Cameron Ferrell ang unang makakabiyak sa perlas na kinaiingatan ko. The man who made me a woman was Cameron Ferrell, how fantastic is that? Ni minsan ay hindi ko naisip na makasalubong ko siya ng landas.Bigla tuloy anong napaisip tungkol sa magiging asawa ako...o magkakaasawa nga ba ako. Hindi ko na alam. Minsan l
“Ay, pak! Ibang klase talaga ang prettiness mo, Dae!” Humalakhak si Ate May Ann. “Baka sa susunod, sasakyan na ibibili sa 'yo.” Natawa ako sa kaniya at sinuot na ang aking apron. Hindi na masyadong masakit ang pagitan ng aking hita at pinagpapasalamat ko 'yun. Although I can still feel it sting every time I make a sudden movement. Keri ko naman na ang maglakad kaya pumasok na ako. Sayang sweldo rin. “Grabe naman, Ate May. Sinapian lang talaga ng mabuting hangin si Cameron nung nagdaang araw para bilhan ako ng bahay.” Nameywang ako at ngumiwi. “Sa katotohanan, five million ang bili niya sa bahay na 'yun, Ate. May mga appliances na nga, e. Tapos puno pa ang ref.” Impit na tumili si Ate May Ann. “Sinasabi ko na nga ba, e. Girl, nahulog si Mr. Ferrell sa ganda mo kaya kahit gaano pa kamahal, bibilhin niya para sa '
Chapter 26“You both seems like enjoying the night. I hope you wont mind if I'll tag along.”Sabay naming nilingon ang nagsalita at napaawang ang aking labi.Akala ko nasa Baguio siya?Bago pa ako makapagsalita ay naunahan na ako ni Hector. “Sure, Mr. Ferrell.”Nagulat ako nang maghila ng upuan si Cameron sa 'king gilid at umupo sa 'king tabi. Nagtataka ko siyang tinignan. He's wearing a leather black jacket and black pants. Magulo ang buhok nito at kita ko ang butil ng pawis sa kaniyang sintido.“Akala ko nasa Baguio ka?” I asked. “Anong ginagawa mo rito?”I saw how he clenched his jaw wh
I turned my head to look at him. Sinamaan ko kaagad ito ng tingin. But it seems like it didn't affect him at all. He's just standing there, looking so arrogant with his two guards with him. “How's the organization?” Sir Constello asked. I tapped the head of my pen on the table while glaring at him. “Everything is fine. Ms. Germosa is now inside a mental facility and once she'll heal, she'll be sent to the jail. Umupo ito sa 'king visitors chair at sarkasmong tumawa. “You're just like your father, Cameron. You hate violence. But now you're leading Oumini Pericolosi.” My jaw clenched. Nangingimi ang mga kamao kong suntukin siya. Maybe I should be thankful that my mom blessed me some little patience to longer my short ones. I can still hold
Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng gutom. Tumagilid ako ng higa at dahan-dahang minulat ang aking mga mata. Naramdaman ko ang pagyakap ni Cameron sa akin nang mahigpit.Nag-angat ako ng tingin at bahagyang tinampal ang kaniyang pisngi. That was an enough move to wake him up. Minulat niya ang kaniyang mga mata at nagbaba ng tingin sa 'kin.“Gutom ako,” I whispered. “Gusto kong kumain.”Tumihaya ito at kinusot ang kaniyang mga mata. Ngayon ko lang din napansing nakaunan ako sa kaniyang braso habang ang isang kamay ko'y nakalapat sa kaniyang dibdib. The position is undeniably comfortable somehow.“You want to eat something?” he asked.Agad akong tum
I kicked the nearest table beside me and held his collar. Fear is written all over his face. But I don't care. My hands are trembling to end his fucking useless life. “Simpleng bagay hindi mo magawa?” I asked coldly. He looked down. “S-Sorry po—” “Anong magagawa ng sorry mo kapag tinapos ko ang buhay mo?” I cut him. Someone held my shoulders. “Keep calm, Cameron. He's still our asset.” Walang pag-aalinlangan kong binalibag ang taong hindi ko alam ang pangalan. All I know is that he's our asset, and I don't fucking care about his name. “Chill. You can't kill him…not for now,” Lucifer mumbled. I clenched
Tinitigan ko si Cameron habang kami ay naglalakad palabas ng venue. Tulog ang mga bata sa kamay ng kanilang mga yaya habang si Cameron ay hawak ang aking kamay.Something feels odd.Blanko pa rin ang mukha nito ngunit mahahalata ang pagiging maaliwalas nito. It's as if he's now carefree into something. Gusto kong magtanong ngunit alam kong idi-deny niya rin ang mapapansin ko.Sinalubong kami ng isang magarang limo at pinagbuksan kami ng pinto. I raised my brows and looked at him. Tumingin din siya sa 'kin at kiming ngumiti.“What?”“Really?” I gestured the vehicle in front of us. “A l
Para akong lutang buong biyahe. Akala ko ba may hindi sila pagkakaintindihan ng mga Yildirim? Bakit naman siya sisipot sa wedding anniversary ni Papa at ng bago niyang asawa? Huh?This is making me confused as hell! Para na akong timang nakaupo sa passenger's seat at walang imik. Cameron and Cambria exchanged conversation and I'm not in the mood to listen to their chats.“We're here,” pagpupukaw ni Cameron sa aking isipang kung saan-saan na napapadpad.I blinked my eyes several times and looked outside the window. Nabungaran ko ang engrandeng mansion na halata mong may okasyon sa loob. Maraming sasakyan ang nakaparada and I guess those cars are owned by their visitors.&ld
Tatlong araw ang lumipas matapos nang pagkikita namin ni Madam Julia roon sa isang mamahaling restaurant at tatlong araw ko na rin siyang hindi kinikibo. Tinatamad akong kausapin siya. Naiinis ako sa kaniya. Ewan ko kung bakit. Basta ganoon ang nararamdaman ko.“Mama, kailan po tayo aalis ulit?” tanong ni Cole habang nasa garden kami at nagpapahangin.Alas kwatro na ng hapon. Unti-unti nang lumulubog ang araw kaya't hindi na masyadong mainit dito sa hardin. Kasalukuyan silang naglalaro at wala rito si Cameron, nasa kaniyang opisina.I shrugged off my shoulders. “Hindi ko alam. Tanong mo kay Papa mo mamaya.”“Mama, bakit hindi ka na po nag-wo-work?” Brie asked.I pursed my lips. Hindi na ako nagtatrabaho dahil pinatigil ako ni Cameron. I didn't ask him the reason, because that shit favors me. Tinatamad na ak
“Hindi tayo dideretso ng uwi?” I asked him.Umiling lang ito. He's squeezing my legs while I'm sitting on his passenger's seat. Sumimangot ako at tumingin sa labas ng bintana.Hindi pa rin humuhupa ang kilig na aking nadarama. I know heartaches will follow this sooner, but I don't care. Kung masasaktan lang din naman ako, lulubus-lubusin ko na. It's better than regretting it sooner. Ayokong magsisi dahil sa mga 'what if's' ko. If I'm gonna hurt afted this, so be it.Dumapo ang aking paningin sa maliit na frame na nasa dashboard ng sasakyan. My forehead knotted as I reached thd frame. My lips parted in shock while staring at the person inside the photo.“W-Where did
Bumukas ang pinto ng elevator. Agad niya akong giniya palabas ng silid. I roamed my eyes all over the place while hugging his arm. Dumapo ang aking paningin sa dalawang lalaki na nakaupo sa sofa habang naglilinis ng baril.Wait...what?!“Who's inside?” malamig na tanong ni Cameron.Nag-angat ng tingin ang isang lalaki at agad ko itong nakilala. He's Damien Ivanov! Siya 'yung may-ari ng party na dinaluhan namin.“None,” Damien replied before handing Cameron the gun. “The room is yours.”Nagtaka ako nang kasahin ni Cameron ang baril at tinutok ito sa isang parte ng sili
Nagising ako sa sinag ng araw na tumatagos sa nakabukas na bintana. Mariin kong pinikit ang aking mga mata at tumalikod mula sa bintana. Kinapa ng kamay ko ang aking katabi at wala sa sariling naidilat ang aking mga mata. Lumingon-lingon ako sa paligid at napagtantong wala na si Cameron sa aking tabi. Bumangon ako at humikab. Nag-inat ako ng katawan at kinamot ang aking pisngi habang humihikab. Tumingin ako sa bedside table at napanguso. It's already seven in the morning. Kaya pala wala na akong katabi. I climbed off the bed and decided to take a cold shower. Kumuha muna ako ng damit na susuotin sa closet ni Cameron at tuwalya para sa aking buhok. He's good when it comes to going through my stuffs. Nandito lahat ng mga damit ko