Chapter Four : Saved

Nagising na lang ako nang may maliit na kamay na pumalo sa pisngi ko. Tumagilid ako ng higa kaso bigla na lang itong pumatong sa katawan ko.

"Ati gutom ako," napabangon na lang ako dahil narinig ko ang boses nang kapatid ko. Hinawakan ko ang mukha nito at ngumuso ito bigla. Napangiti na lang ako sa ginawa niya.

"Di pa kumain ka kanina?" Tanong ko rito.

"Kain naman eh utom pa ako ulit eh," sabay yakap niya sa akin.

Ang takaw talaga niya. Kanina sabay kaming kumain, medyo huli kaming kumain dahil pinauna ko sila Nanay at Tatay. Sabay pa kasi silang lasing baka ano nanaman ang gagawin nila sa aming dalawa. Kaunti na lang kasi ang na tirang ulam kaya kaunti rin ang kinain ko. Binigay ko kasi kay Lyza ang kalahating ulam ko sa kanya. Mas gusto ko pang magutom basta busog ang kapatid ko.

"Wala nang ulam eh," sabi ko sa kanya. Nakita ko pa ang lungkot ng mga mata nito.

"Hays..." Sabay higa sa tabi ko.

"Bili na lang ako sa labas tapos 'wag kang aalis dito, ah?" Nakangiting sabi ko.

Lumiwanag naman ang mukha nito at patango-tango sa sinabi ko. Kinuha ko ang hoodie at pitaka ko na naglalaman ng treinta pesos. Puros barya. Hinalikan ko muna ito sa noo tsaka lumabas.

Lugaw o di kaya lumi na lang ang bibilhin ko. Nasa beinte kasi ang halaga nito, tsaka para makatipid ako ng sampung piso.

Ang buwan na lang ang nagpaliwanag sa paligid. Medyo madilim rin at malamig ang hangin, malamang alas dos na nang umaga tapos gigisingin ka nang kapatid mo dahil nagugutom. Daig niya pang buntis na naglilihi at nagugutom. Mahal ko naman ang kapatid ko syempre di ko siya pwedeng pagutumin.

Buti na lang may nagbibenta pa sa kabilang kanto at hindi masyadong madilim. Alas dyes ng gabi hanggang alas kwatro ng madaling araw lang kasi sila nagbebenta.

"Ate may lugaw kayo?" tanong ko sa tindera. Medyo kaunti rin ang customer nila ngayon.

"Nako naubos na ang lugaw, last na 'yong kay kuya," sabay tingin nya sa lalaking naka cap na black at naka t shirt na black rin.

Mukhang naramdaman niyang naka tingin kaming dalawa ni Ateng tindera kaya napahinto ito tsaka dahan-dahang nilagay ang kutsara sa bowl pero hindi man lang ito tumingin sa gawi namin. Hindi ko rin nakita ang mukha niya dahil nakayuko.

"Ahh, lumi po?" Baling kong tingin kay Ate.

"Meron." Anito.

"Isang serve lang po."

Binalot naman nya ito sa supot tsaka binigay sa 'kin, tinanggap ko naman ito. "Magkano po?" Tanong ko.

"Fifteen lang." Binigay ko sa kanya ang pera at umalis na. Naramdaman ko na lang na may tumingin sa 'kin kaso binalewala ko na lang ito baka napaka assuming ko lang o nag-iimajin.

Naglalakad na ako pauwi kaya nadaanan ko naman ang delikadong lugar. Bigla na lang akong kinabahan nang may tatlong kalalakihan ang nakasalubong ko, mga lasing ata. Meron pa silang hawak na sigarilyo pero kahit lasing sila normal lang itong naglalakad. Mukhang mga tambay. Nasa forties ang edad ata nito at mga walang pang-itaas na damit kaya kitang-kita ang malalaking tyan nila.

Hindi ko alam anong gagawin ko.

Magtatago ba ako?

Babatiin sila?

Magmamano sa kanila?

Ngayon lang kasi ako nakasalubong nang ganito dahil minsan lang dumaan ang mga tao rito.

Napayuko ako at nilagay ko ang hood na sout ko, sa ulo tsaka normal na naglalakad kahit kinabahan ako. Pati mga paa ko ay nanghihina. Mas lalo tuloy nanghihina ang mga paa ko at bumagal ang lakad ko dahil bigla na lang nila akong tinawag.

Tatakbo ba ako?

Paano kung may dala silang mga patalim?

Kung ano-ano na lang ang pumapasok sa isip ko. Kung ngayon man ang katapusan ko sana e-extend naman sana, 'yong may trabaho at pamilya na ang kapatid ko. Ayaw ko pa siyang iwan sa ganun kaliit. Ke-bago bago ko lang gumaling sa nangyaring sunog, may susunod nanaman?

"Pst, bata gabi na," rinig kung sabi sa isa sa kanila. Tinignan ko naman sila at pilit na ningitian. Nanginginig na ang mga paa ko dahil sa takot.

"Ah, h-hello po, magandang umaga po sa inyo mga tito," bati ko sa kanila, napa bow pa ako konti tsaka itinago ang lumi sa likod ko. Nagsitawanan naman ang kasama nito dahil sa sinabi ko.

"Haha! tito daw pare, puta ang tanda pala natin," asar nito sa isang kasamahan nito.

"Laro na lang tayo bata,” anito at tumawa. Kinalibutan naman ako sa sinabi nito. “Mas masaya 'yon..." Sabi nang isang kasamahan din nila kaya kinabahan ako nang husto.

Hindi ako makagalaw dahil hinawakan ako bigla ang dalawang kasamahan niya sa magkabilang braso. Nabitawan ko ang hawak ko kaya na tapon ko ito sa may damuhan pero buti hindi nasira ang plastik.

"Teka! sisigaw ako!" Pumiglas ako sa hawak nila.

"Walang makarinig sayo dito. Matagal na namin 'to ginawa, hindi lang ikaw nag-iisa," tumawa naman ang kasamahan nito kaya napa-iyak na lang ako.

Amoy na amoy ko ang alak at sigarilyo sa kanila dahilan nandiri ako.

"Tulong!"

"Tulungan nyo ako!" Sigaw ako ng sigaw. "Maawa po kayo! May kapatid pa po akong nagugutom at naghihintay sa 'kin sa bahay!" Pagmamakaawa ko sa kanila kaso hindi ito narinig. Kinaladkad nila ako sa mas madilim na parte kaya mas lalo akong naiyak.

Kailangan ko pang lumuhod para maawa ako sa kanila? Ang daming pumapasok sa isip ko. Kulang pa ba ang ginawa kung kabutihan? Pwede ko pa namang dagdagan.

Ang sakit na kasi andami ko nang luhang pinakawalan. Nasasaktan na ako physical at mental.

"Maawa kayo sa 'kin..." mahinang bulong ko dahil nawalan na akong ng lakas.

Sana totoo na lang 'yong bampira na nababasa ko sa pocketbooks ni Orly tapos ililigtas niya ako tsaka s******n lahat nang dugo ang mga hayop na mga 'to. Gusto kung masuka dahil na ramdaman ko ang kamay nila sa hita ko pero bago 'yon tumaas ay narinig ko nalang na sigawan nila.

Ito na ba? Ito na ba ang sinasabi sa libro na ililigtas ako ng bampira?

Gusto ko na lang matawa sa sarili ko. Napasigaw at napa-takip na lang ako sa tainga ko nang may narinig akong malakas na putok.

Tumingin ako sa kanila nang nakita kung may dala-dalang kahoy ang isang lalaki kanina, ang isa naman ay nakahiga na sa damuhan. Tinignan ko ang dumating na nagligtas sa akin na naka cap ito at jacket na itim. May dala itong baril, at sigurado akong baril 'yon.

Hindi ko man lang maaninag ang mukha nya dahil puno nang luha ang mata ko tsaka nakahiga lang ako sa damuhan.

Wala na akong lakas para bumangon. Gusto kung matulog kaso hindi pwede baka may mangyari na naman sa 'kin.

Sana panaginip lang 'to. Kahit nagisan pa ako ni Nanay ng kaldero sa mukha basta hindi ito totoo at panaginip lang. Nanunuod lang ako sa kanilang apat, kahit na tumba na 'yong isa. Wala akong lakas na tatakbo dahil hindi na ako makatayo dahil wala na akong lakas.

Ang galing niyang magkikipag-away. Sana bigyan ako nang pagkakataon na makita ang mukha nya.

Maya-maya ay napatumba na niya ang tatlong lalaki at dali-dali akong nilapitan. Pinaupo niya ako at inilalayan ang likod ko.

"Are you okay?" Lambing na boses nito. Gusto ko tuloy matulog dahil sa tinig nito. Ang blurred ng paningin ko.

"T-tingin mo okay-y lang ba ako?" Naluluha kung tanong. Obvious naman hindi ako okay tapos tatanungin pa niya ako? Gusto ko tuloy umiyak sa tanong nya.

"I'm s-sorry..." Sabay yakap nito sa kin. Bakit siya nag so-sorry? Sya ba 'yong gustong gumalaw sa 'kin?

"G-gusto ko makita ang mukha mo..." Titignan ko sana ang mukha nya kaso bigla na lang nya nilagay ang mukha ko sa leeg niya. Ang higpit nang yakap niya sa akin. Nan-chansing ata 'to eh. Sinubukan ko sanang tumayo.

"One minute... please...?" Tumango naman ako.

Naramdaman ko namang napangiti ito dahil sa sinabi ko. Nilagay ko ang baba ko sa balikat nya at gumanti nang yakap. Nahihiya tuloy ako sa kanya dahil ang bango nya, baka ako nito nag-aamoy imbornal na. Gusto ko nang matulog, naramdaman kung hinahagod nya ang buhok ko kaya napapikit ako.

"Gusto kung nang matulog..." Sabi ko habang nakapikit.

"You can sleep, andito lang ako."

"Ang lumi ko..." Narinig ko itong tumawa kaunti.

"Don't worry, I'll buy new lumi." Wala na akong lakas para sagutin ito kaya tinanguan ko nalang. Wala na akong naaalala kundi nakatulog sa balikat nang hindi kilalang lalaki.

"Sana pag-uwi ko walang masamang mangyayari at di na gutom ang kapatid ko." Mahinang bulong ko at tuluyang nakatulog.