Don't forget to share your comments, rate a star, diamonds, and gifts. Thank you so much and God bless everyone.
"So, siya nagpinta ng mga portrait ng asawa mo? I mean, okay... Ate? Wait, ano nga pala trabaho niya ngayon?" "She's a lawyer, too," ipinagmamalaki na sabi ni Iñigo kay Kid. "And yes, si Daddy mo ang nagpinta ng mga portrait ni Marie since day one. I pay him doble price, no jokes, ask him." Natatawa pa niyang sabi kay Kid. "You're in love." Tinapik ni Kid ang balikat ni Iñigo. "She's my beginning and my end." "Yeah! Halata ka na masyado. Huwag mo nang ituloy 'yang sasabihin mo't baka hindi ko na makuha 'yung standard ko sa isang babae dahil sa iyo." "Why not?!" "Wala lang. Masyadong mabait 'yang asawa mo. Anyway, I need your legal advice para sa gallery na nabili ko near in Manila—Pasay I think. Hindi ko pa aktuwal na nakita ang building dahil sa online ko lang siya nakita." "Online? Are you kidding me?" Bumuntong hininga si Kid saka tumango. "Yeah! Actually, maganda ang building—parang bago pa. Binili ko siya dahil may plano talaga akong tumagal dito sa Pilipinas or dito na la
MARCH 2025, PHILIPPINES "Uulitin ko—pareho silang abogado, kaya huwag kang gumawa ng kasalanan dito sa bahay nila! Kuha mo ba?!" "Opo, Ate Jolan." "Oh? Halika na dito. Dito ka muna't sasabihin ko sa kanila na nandito ka na." Pumasok saglit si Jolan sa loob. Saktong nasa lobby sina Marie at Iñigo. "Sir Iñigo? Nandito na po siya—kasama ko na po." "Sige, Jolan, papasukin mo." Tinawag ni Jolan ang pinsan nito sa bukana ng pintuan. Nahiya pa ito no'ng una, ngunit nang hilain ni Jolan papasok ay namangha siya sa ganda ng bahay nina Iñigo. "Hoy! Bilisan mo diyan!" Bulalas ni Jolan. "Ha? Oo." Saka sila dumulog sa lobby kung saan naroroon sina Marie at Iñigo. "Sige Sir Iñigo—Miss Marie, kayo na po bahala sa kanya. Kukuha lang po ako ng maiinom." "Salamat Ate Jolan." Nakangiting sabi ni Marie. Samantala. Tahimik si Marie habang binabasa ni Iñigo ang resume ng bagong mag-aalaga sa anak nilang si Amber. Hindi pa naman natapos basahin ay ipinasa niya kaagad ito sa kanyang asawa. Binasa
MARCH 2025, PHILIPPINES "Kumusta ang resulta ng medical ni Naneng, Manuel?" "Wala naman problema Sir, negative po lahat. Ito po ang mga laboratory test result niya." Kinilatis ni Iñigo ang resulta ng medical result ng magiging nanny ng anak nila na si Amber. Mayamaya ay ibinalik ni Iñigo iyon kay Manuel saka nagsalita. "Maraming salamat, Manuel." "Walang anuman Sir Iñigo. May ipag-uutos ka pa ba?" "Wala na. Makakauwi ka na—sent my regards to your family." Napangiti si Manuel. Mayamaya ay lumabas si Marie mula sa kanilang kwarto—karga ang anak—lumapit ito kay Iñigo. "Kumusta ang resulta ng medical ni Naneng?" "Nothing to worry, wife. She can start tomorrow, pero kailangan muna i-assist ni Jolan para aware siya at alam niya ang mga proseso sa pag-alaga kay Amber." "Well, good." Suminghap ng hangin sa kawalan si Iñigo nang maupo siya sa sofa. Tumabi rin sa kanya si Marie saka kinuha ang anak sa asawa. "Hello, My Princess? Why do you look so happy today? I can't get rid of you
"I said, good morning. Are you deaf, Lady?" Nasa likuran ni Nameng si Kid; may inaabot na kung aning bagay sa itaas ng tukador sa kusina. "Sa-sandali—" nauutal na wika ni Naneng dahil naaalibadbadran siya sa binatang hindi niya naman kilala. "Oh? Sorry." Bulalas ni Kid saka dumistansya sa dalaga. "Sir Kid?! Anong ginagawa mo rito?" Ikinagulat ni Jolan ang biglang pagdating ni Kid sa pamamahay ni Iñigo. "Kunichiwa, Ate Jolan!" Napabaling din si Jolan nang marinig ang boses ni Caleb; nakaupo sa may single sofa—naglalaro ng mobile game. "Aba! Magandang umaga naman sa inyo mga senyorito. Tulog pa ang mga amo't kayo nandito na. Nakapag-almusal na ba kayo?" Si Joan. "Ate Jolan? Sino sila?" Pabulong na tanong ni Naneng. "Ah? Mga pinsan ni Sir Iñigo; si Sir Kid at Sir Caleb—mag-kapatid ang dalawang iyan. Kararating lang nila noong nakaraang araw galing Las Vegas." Paliwanag ni Jolan. Nang tignan ni Naneng si Kid—nakangiti ang binata sa kanya; biglang umiwas ng tingin ang dalaga
Maagang nagising si Iñigo kinabukasan nang dahil sanisang tawag mula sa kaibigan—si Prosecutor Forth Lim. Tulog pa ang asawang si Marie nang umalis ito sa kanilang bahay. Pagdating ni Iñigo sa nasabing lugar, kaagad nagpaunlak ng kape si Forth; hindi naman iyon tinanggihan ni Iñigo. "Anong emergency call ito?" Saad ni Iñigo. "I need your help about this case. Here." Binasa muna ni Iñigo ang unang pahina ng puting papel. Maya ay sunod-sunod niya na itong tinignan at palipat-lipat ang papel upang maunawaan ang mga binabasa. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo't saka ibinalik kay Forth ang mga papel. "Legal advice lang ang pwede kong maitulong sa ngayon. Gusto ko munang magpahinga sa ngayon—uunahin ko muna pamilya ko. Sorry, Prosecutor Forth. Gusto ko sana, kaso naisip kong unahin ko muna pamilya ko." Napasinghap din ng hangin sa kawalan si Forth, at sunod-sunod na tumango. "Ganun ba? Sige ayos lang, saka maraming salamat pa din dahil kahit papaano ay nagbolontaryo ka pa rin
"Miss Marie, nandito na ata 'yung sinasabi nibSir Iñigo na delivery." Wika ni Joan nang lapitan niya si Marie na abala sa pagdidilig ng mga halaman. Natigilan si Marie nang makita ang mga pinamili ni Iñigo mula sa super market. Karhon-kahon ang mga nagsidatingan sa harapan ng pintuan ng bahay nila. "Sir Iñigo Alcantara?" Wika ng nagdeliver. "Opo." "Paki-perma na lang po Ma'am para po malaman na natanggap na ninyo ang mga pinadeliver ni Sir. Maraming salamat po." Pinermahan naman ni Marie ang resibo. Nang magpaalam na tatlong lalaki, bumalik si Marie mo sa loob ng kwarto nila't kinausap. "Pang-isang taon na kunsumo ni Amber na iyon, ah? Hindi ko naman sinabi sa 'yo na kahon-kahon ang bibilihin mo, Iñigo." "Okay na iyan, at least hindi mo na poproblemahin ang mga essentials ni Amber." Natawa si Marie, "Thank you, Love," saka humalik sa labi ang asawa. "Pasensya na kung naisturbo ko 'yung lakad mo. Kumusta naman pala pag-uusap ninyo ni Prosecutor Forth?" Kinuhanan ni Marie si Iñig
Alas-cinco pa lang ng umaga gising ma si Naneng. Nasa kusina siya't nakapantulog pa ito na suot. Madilim sa bandang lobby area, kaya ang kusina lang ang. May ilang parte din ng bahay na ang pader ay glass wall kay nakikita din sa ang labas ng bakuran na maraming puno sa gilid at hallway. Saktong nagtitipla ng tsaà si Naneng nang biglang may nagsalita sa likuran nito. "Pwede mo rin ba akong ipagtimola ng kape?" Sa gulat ng dalaga, nabitawan niya ang tasang hawak-hawak nito dahilan mapaso si Naneng ng mainit na tubig. "Ah putangina!" Bulalas ni Naneng saka tinignan ang likuran. "I'm sorry—did I scared you?" Bulalas din ni Kid; nag-aalala kay Naneng. "Tangina mo! Bakit ka ba nandiyan sa likuran ko?! Bwisit ka talaga!" Kaagad dumulog si Naneng sa lababo upang ibabad ang kamay-braso nito sa tubig. Dali-dali din tumungo si Kid sa ref—kumuha ng yelo at saka nilagay niya do'n sa kamay ni Naneng. Sa galit ng dalaga, iwinaksi ni Naneng ang kamay ni Kid dahilan tumilapon ang mga yelo sa sa
"It's not easy to trust, lalo na't hindi mo pa ito nakilala nang matagal o kahit nga matagal mo nang kilala ay dapat hundi mo pa rin ito pagkakatiwalaan. Masasaktan ka lang. Tugnan mo si Forth—talo sa kaso—gago naman kasi 'yung kliyente niya; adik ang p*****a!" Biglang tinapik ni Ninong Atlas ang kamay ni Avil dahil hindi sa walang preno na salita nito. Kumunot ang noo ni Avil—umiling si Ninong Atlas sa kanya. "Nangyari na—maibabalik pa ba?" Dismayadong salita ni Forth saka sumimsim ng mainit na kape. "Bumawi ka na lang sa mga susunod na kaso na hahawakan mo, Prosecutor; saliksikin mo muna ng mabuti bago ka sumalang." Salita naman ni Ninong Atlas. Tinapik ang balikat ng lalaki. "And don't ever do what you did to your client again; you might end up being sued instead of him. Your patience was short, Forth, you shouldn't have become a Prosecutor." Wika din ni Iñigo. Hindi nakapagsalita si Forth. Mayamaya ay may dinukot sa bulsa ng kanyang coat; sigarilyo. Sisindihan niya na sana iyo
EPILOGUE—PART TWO—DESTINED WITH YOU TAON 2025, MAY—PHILIPPINES Maganda ang mga ngiti ni Iñigo habang papalapit sa kanya ang babaeng minahal niya na simula pa noong una. Mayamaya, ang magandang ngiti ay napalitan ng luha; luha ng kagalakan. "You destined with me," mahinang sambit ni Iñigo. Nakikita niya ang batang Marie na humihikbi. "I'm so inlove with you." Aniya't nagpunas ng luha sa mga mata. "Pangalawang kasal mo na ito, ngayon ka pa talaga iiyak?" "Wala kang alam—" "May alam ako. May nagsabi sa akin—isa sa mga naging ka-klase mo noon—Marie is your first love. Bro, child abuse ginawa mo!" "She's already fifteen that time. Bata lang siyang tignan dahil hindi naman siya katangkaran." "Bata pa rin 'yun Benjo! Bente uno ka noon, kinse lang siya. Baka nga 'di pa nagdadalaga 'yun!" "Shut up will you? How about you? Akal mo ba hindi ko alam na nandito 'yung—" "Ipapakilala ko na siya mamaya kina Mom at Dad. Wala kang dapat na alalahanin." "Pssh!" Natigil lang ang us
EPILOGUE—PART ONE; THE PLOT TWIST TAON 2010, PHILIPPINES TWENTY-ONE YEARS OLD, IÑIGO ALCANTARA—FOURTH YEAR COLLEGE "Benjo, let's go to the café! You're leaving tomorrow—you can treat us to a free meal." "You guys can go—I'm leaving." "Hoy! Sandali naman! Wala man lang despedida diyan? Grabe ka naman sa amin Iñigo! Ang yaman-yaman ninyo tapos ayaw mo kaming i-libre! Tara na nga mga Par! Kung ayaw niyang ilibre tayo_e di libre natin sarili natin!" Hindi pinansin ni Iñigo ang mga ka-klase. Ang totoo ay lalapitan lang naman siya ng mga iyon dahil alam nila na mapera ang binata. Napabuga ng hangin sa kawalan si Iñigo saka umihis ng daan. Mayamaya ay napahinto siya nang may napansin batang babae na nakatungo at tahimik na humikhikbi. Akma niya sanang lapitan nang may lumapit na ginang sa batang babae. Nagulat na lang si Iñigo nang biglang sampalin ng ginang ang bata. Napayukom siya ng kamao nito't lalapitan sana nang biglang tumunog ang telepono niya. Napahinto siya sa paglal
APRIL 2025 PHILIPPINES "Case number 2025-PH-9090. I'll deliver the sentence. Despite the cruel nature of the crimes... and the clear evidence, the defendant made excuses that were imposible to believe, refuse to show remorse. The defendant, Lucio Salazar is sentenced to life in prison." Samo't saring reaksyon ang naririnig sa loob ng korte matapos bigyan ng panghabang buhay na pagkabilango si Lucio. Nag-ingay ang social media at maging ang media roon. Napasinghap ng hangin sa kawalan si Iñigo habang si Marie ay tahimik lang at nakatitig lang kay Lucio. Nang patayuin na siya ng mga warden—posas kaagad at saka siya inilabas ng korte. Binungad ng maraming media reporter sa labas ang salarin habang tulala na lang ito na naglalakad. "His family is here." Wika ni Iñigo. "Wala naman na magagawa ang pamilya niya kundi ang tignan na lang siya sa malayo." Salita din ni Marie. Nang lumingon si Lucio sa kinaroroonan nina Iñigo at Marie, saglit itong nagpaalam sa dalawang pulis na kakausapin
Gabi, at nasa St. Miguel Chapel inilamay ang abo ng ina ni Marie. Walang kamag-anak na pumunta—tanging sina Iñigo at ang pamilya niya ang pumunta para bigyan ng dasal. "Bukas na ihahatid ang ina mo, qala ka babg sasabihin?" Wika ni Iñigo. Umiling si Marie. "Wala." Saka siya naupo sa gilid at nakatitig lang sa puting banga kung saan naroon ang abo ng kanyanh ina. "Okay. " "Iñigo, huwag na kayong pumunta ng sementeryo—ako na bahala ang maghatid ng abo niya sa libingan ni Tiyo Oscar." "Marie, hindi ako papayag na ikaw lang—asawa mo ako at karapatan kong samahan ka. Huwag mong isipin na naging pabigat na ito sa amin dahil hindi ko naisip iyan. Kahit man lang sa huling hantungan ng ina mo, mabigyan siya ng magandang burol." Binalingan ni Marie si Iñigo. Paklang ngumiti at nagpasalamat sa asawa. "Maraming salamat sa inyong lahat. Kahit papaano nairaos din ang paglagay ng abo ni inay sa kanyang hulinh hantungan." "Walang anuman Marie, anak. Makapagpahinga na ng tuluyan ang nan
Nakatayo sa harapan ng pintuan; nagdadalawang isip kung papasok ba si Iñigo sa loob o hindi upang hikayatin ang asawang si Marie na dalawin ang inang si Ester. Mayamaya ay napalingon siya sa kanyang likuran nang may pumatong na kamay sa kanyang balikat—ang amang si Alfonso. Kauuwi lang galing ng ospital. "Dad? How are you? Kumusta si Kid?" "Stable na mga vital sign niya. Me and your Tito Viktor nauna nang umalis pero babalik iyon si Viktor dahil siya ang mag-aasikaso kay Kid habang nasa ospital pa ang pinsan mo. Ako naman may aasikasuhin akong kaso; 'yung salarin sa pananaksak kay Kid sa Boracay. Kailangan kong bumalik ng Boracay para makausap ang salarin." "Thank you so much Dad. I'm sorry I can not able to assist you. Marie's mom died last night; she's sick. Abd now I need convince her na puntahan namin." "Is that so? Sige, sent my condolences and flowers to her burial." "Yes, Dad. Ingat ka papunta roon—tumawag ka." "Suyuin mo 'yan nang nabisita niya ang nanay nito kahit
MANILA, PHILIPPINES—ALCANTARA RESIDENCE "Dahan-dahan—ang mga bata ipasok na ninyo sa kanilang kwarto. Naneng, tabihan mo muna si Amber, ha? Pasensya, masyado lang abala. Magoahinha ka na rin. Joan—Jolan, kung naguguyom kayo—idamay niyo na si Lili. Ako na bahala kina Tita Ana at Mommy. Ihahatid ko lang si Marie sa kwarto namin." Isa-isang nagsinuran sa mga sinabi ni Iñigo. Nakarating na sila sa mansyon ng Alcantara, at lahat ay pagod. Paglapag ng eroplano sa NAIA 4, dumiretso na kaagad ang tatlong magkapatid na sina Alfonso, Viktor, at Lemuel—kasama ang bunsong anak na si Caleb patungong ospital—maneho ni Manuel ang sasakyan. Sakay ng ambulansya, mabilis nailipat si Kid. "Iñigo magpahinga ka na rin muna. Alam namin na mas pagod ka dahil sa nangyari." Wika ng ina.. Tumango si Iñigo. "Yes, Mom. Magpahinga na kayo. Tita Ana, ayos lang po ba kayo? Bukas pupuntahan natin si Kid—sa ngayon mas kailangan mong magpahinga." "Maraming salamat Benjo. Sige na't papasok na rin ako ng kwarto
Kumalipas ng takbo si Iñigo nang makitang bumagsak si Marie. Dali-dali niyang kinarga ang asawa at patakbong inilabas kahit walang sasakyan; mabuti na lang may taxi na nakaabang kaagad kaya mabilis na naisugod ang asawa sa pagamutan. "I'll pay you later, Sir. I forgot my wallet. I'm sorry." "Ayos lang po Sir." Tinulungan ng driver si Iñigo na maisugod sa loob ng emergency room si Marie. "Nurse? Please, help my wife—she passed out." "This way Sir." Kaagad naman sila inasikaso ng nurse na nakaduty roon. Hindi umalis si Iñigo sa tabi ng asawa. Mamg matapos lagyan ng IV fluid si Marie ay hindi pa rin panatag si Iñigo dahil nha sa hindi pa nagigising ang asawa. "Sir, pwede na po si Ma'am ilipat ng kwarto." "Yes please, and I want VIP suite for my wife, if there is a chance?" "Sige po, Sir. Ito po ang application form. Paki-fill-up na lang then proceed na tayo sa kwarto ni Ma'am." "Thank you so much." Nag fill-up ng application si Iñigo. Nang matapos ay kaagad din na-aprobahan at sa
THREE HOURS AGO "Miss? I am Xyrine Marie Alcantara—ako 'yung nakausap ng management dahil sa cancelation ng wedding. Can I speak to the organizer and manager?" "Ah? Yes po. Hello po Ma'am Alcantara. Sasamahan ko na lang po kayo sa head office ng manager ng hotel." Napangiti si Marie. "Great! Ngayon na ba?" "Yes po Ma'am. One second po." Panay ang pagmamasid ni Marie sa kanyang paligid. Alam niyang delikado na lumabas dahil kay Lucio na nasa Boracay lang din naman. Payapa at mahinahon ang bawat torista at mga bisita ng hotel kaya panatag si Marie na walang may masamang mangyari. "Tara na po Ma'am?" Wika ng isang staff ng hotel at nauna na itong naglakad—nakasunod si Marie sa kanyang likuran. Pagdating ng dalawa sa harapan ng elevator saka naman nagsalita ang nasa tabi nilang lalaki—mikaniko ng elevator. "Out of service po muna mga magagandang Ma'am. Pasensya na po." "Matagal pa po ba iyan Kuya?" Salita ng babaeng staff. "Abutin pa po ng isang oras Ma'am—under maitena
BORACAY, PHILIPPINES "I'm asking you na huwag muna tayong lalayo sa area natin, as soon as possible," binalingan ni Iñigo si Marie. "Stay here. Xavier, Dad, Tito Viktor, and Tito Lemuel will come with me. Kid please look at them, okay? This is importante matter. I'm asking for your cooperation." Nasa lobby ng hotel ang buong pamilya. Maliban kay Manuel ay nauna na itong umalis—tumungo sa lugar na binigay ng Chief. Labis-labis man ang pag-aalala ng pamilya ni Manuel—sinisigurado naman ni Iñigo na ligtas ito. "I want to come with you guys, but it's better to stay here. Don't worry, I'll take care of them. Now, go!" Saad ni Kid. "Mag-iingat kayo." Nag-aalalang salita ni Marie. "Tumawag kayo kaagad kapag nahuli na siya." Sabi naman ng inang si Isabela. "Dong, ang habilin ko—" hindi natapos ang sasabihin ni Anastasia nang yakapin siya ni Lemuel. "Oo." Maiksing sagot nito. Napayakap na rin si Iñigo kay Marie bago sila tuluyan na umalis. Napabuga ng hangin sa kawalan si Marie