Chapter 10.1
Ramdam ko pa din ang pamumula ng mukha ko dahil sa nangyari kanina. Ikaw ba naman makakita ng lalaking naghuhubad sa harapan mo, tingnan natin kung hindi ka magmumukhang kamatis dahil sa sobrang pula.
"Come on Eloise! Forget about it!" I gently slap my face. Kanina ko pa 'to ginagawa pero hindi pa din umeepekto.
Bumuntong-hininga ako at tiningnan ang mga papeles na kailangan ko pang i-edit. Dahil determinadong matapos agad ang trabaho at kalimutan ang nangyari kanina ay inumpisahan ko na ang trabaho ko.
Nagta-type ako sa computer nang bigla na lang mag-vibrate ang cellphone ko na nasa ibabaw lang ng mesa ko. Tumigil ako sa pagta-type at tiningnan kung sino ang nag-text.
Unknown number:
Let's eat lunch together.
Kumunot ang noo ko at nagtaka kung sino ang nag-text sa akin.
Nag reply
Chapter 10.2Ano na naman kaya ang problema no'n? Tanong ko sa sarili habang naglalakad pabalik sa cubicle ko.I was greeted by my co-workers questioning look and malicious stares. Para akong may kasalanan sa klase ng tingin nila sa akin. Maski siguro paglalakad ko at paghakbang ng paa ay nakaabang silang lahat.Mabilis akong naglakad papunta sa cubicle ko para makaiwas sa kanilang lahat. Kahit na hindi na ako komportable sa paligid ay nagpatuloy pa din ako sa naiwan kong trabaho kanina.Mabuti na lang at naging maayos naman ang trabaho ko at buti na lang na hindi iyon nadagdagan. Inaayos ko na ang gamit ko para umalis nang dumating ang iba kong mga katrabaho. Alam ko na ang pakay nilasa akin at iyon ay ang impormasyon tungkol sa eksena kaninang umaga."Kung gusto niyong malaman kung ano talaga ang 'tsaa' sa nangyari kanina, hindi ko kayo mas
Chapter 11.1It felt so magical. Butterflies and feathers fluttered inside my stomach and I was like floating in the cloud. I couldn't explain my feelings anymore.This felt surreal.The silence stretched between us after the kiss. No one dares to speak. The sounds of the crickets and our uneven breathing are the only sound we could hear. I tried to open my mouth but nothing came out.Huminga na lang ako ng malalim at tumingin sa gilid, kung saan tanging ilaw na lang ng mga street lights at ng kaunting mga sasakyan na dumadaan ang makikita. Kanina pa kaming dalawa rito, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin namin naggawang gumalaw at umalis.I bit my lower lip and then I remembered that I was kissed by him a few minutes ago. I can still feel his lips on mine. The tingling sensation it gave all over my whole body.Mariin ko
Chapter 11.2"Ano?! I told you already!— no! Gago ka ba?" Sigaw niya. I don't know who she's talking to, but before I could even heard a lot from whoever that is, I already left her there.Maybe she needs some privacy too. Sa tono ng pananalita niya ay baka importante ang tawag na 'yon.Hindi na tuloy ako nakakain ng agahan. Hindi bale na lang, mamaya na lang ako kakain. I took a bath and do my morning rituals there. Pagkatapos kong maligo ay nagsout lang ako ng puting long sleeves at black skirt paired with black wedge sandals. Hindi ko na itinali ang buhok ko at hinayaan na lang iyong nakalugay. Nang may makita akong puting hair clip ay iyon na lang ang inilagay ko sa buhok ko bilang palamuti.Sinipat ko ang sarili ko sa harapan ng salamin at tiningnan ng maayos ang sarili kung okay lang ba ang sout ko at kung bagay ba sa akin.I looked g
Chapter 12.1Pagkauwi ko sa apartment, agad akong nagbihis ng panibagong mlinis na damit at nag-ayos ng sarili. Hindi rin naman ako masyadong nagtagal pa sa apartment. Dahil nakapag-impake naman na ako, mabilis din akong umalis doon at pumunta sa hospital.I felt so uneasy while I was on my way. Instead of riding a jeep, I took a taxi because I wasn't sure if I'll be safe to ride on a public vehicle right now. Pakiramdam ko ay may mga matang nakatingin sa bawat kilos ko ngayon. Tsaka medyo late na rin kaya mas mabuti talagang mag-taxi na lang ako.Pagkarating ko sa hospital, amoy ng alcohol at ng iba't-ibang klaseng gamot ang sumalubong sa akin. Busy ang mga nurses sa mga bagong dating na pasyente. Muntikan pa nga akong mabangga ng stretcher na may nakahigang duguan na pasyente. Mabilis kong iniwas ang tingin ko mula roon dahil sa naramdamang takot.Malamang ay
Chapter 12.2I did what I was told. I stayed inside the room and waited for him. Hindi rin naman ako naghintay nang matagal dahil mabilis din naman siyang nakabalik.He brought two paper bags, one if it was from the fancy restaurant near the hospital. Kaya pala mabilis lang siyang dumating kasi sa malapit lang din naman siya bumili.Nilagay niya ang dalawang paper bag sa ibabaw ng maliit na lamesa, na nasa harapan lang ng sofa. Pagkatapos niyang ilagay ang mga paper bag, ay umupo naman siya sa kaharap nitong sofa.Mula sa paper bag na may tatak ng mamahaling restaurant, ay inilabas niya mula roon ang limang disposable na tupperware. Ang paper bag na walang tatak ay may lamang dalawang plato at dalawang sets ng kutsara't tinidor. Tahimik lang akong nakatingin sa kaniya habang, isa-isa niyang binubuksan ang mga takip no'n.May mga laman ding utensils
Chapter 13.1 Naggising ako nang maramdaman kong may nakadantay na mabigat na bagay sa bandang tiyan ko. May nararamdaman din akong hangin sa bandang leeg ko. Nang idilat ko ang mata ko ay natagpuan ko si Wyatt na nakahiga sa tabi ko, at nakapulupot ang braso niya sa bewang ko. Ang ulo naman niya ay nakasiksik sa leeg ko. Napasinghap ako sa nakita ko. Hindi ko magawang gumalaw, ni ang magsalita ay hindi ko magawa. Huminga ako ng malalim at tiningnan siya. Mahimbing ang pagkakatulog niya, hindi siya naghihilik at tahimik lamang siyang natutulog. I traced his forehead when he suddenly frowned, his hug on me tightened. He looked scared and I don't know why. After a couple of seconds his breathing became even. I continued tracing his forehead down to his pointed nose.
Chapter 13.2"Uh, Eloise? Can you hand me my bag, please?" Inis kong nilingon si Wyatt na ngayon ay nakasilip na ang ulo sa siwang ng pinto. Kinuha ko naman ang bag niyang nasa ibaba lang ng sofa at inis iyong ibinato sa kaniya.Tumama naman iyon sa mukha niya."Bwesit ka!""What did I do?" Natatawang tanong niya, habang inaayos ang bag. Namula naman ang parte ng mukha niya kung saan tumama ang bag na binato ko sa kaniya kanina."'What did I do' mo 'yang mukha mo!" Nanggagalaiting sigaw ko sa kaniya. The more na nagsasalita siya, mas lalong naghuhrumentado ang puso ko sa galit. Nakakataas siya ng dugo!Ngumisi lang siya sa akin at muling pumasok sa cr, dahil kung hindi ay baka nakong ako sa kasong murder dahil sa kaniya.&nb
Chapter 14.1Sa sumunod na araw, naggising ako dahil sa narinig na magkasunod na katok sa pintuan. Gusto ko pa sanang matulog, pero mukhang apurado ang kung sino mang kumakatok sa pintuan ng apartment ko at hindi na makapaghintay.Nakapikit pa ako at wala sa sariling bumangon sa kama. Inayos ko lang ang buhok ko at ang sout na pantulog bago lumabas sa kwarto at naglakad papunta sa sala.I yawned after I opened the front door of the apartment. Kinusot-kusot ko pa ang mga mata ko, pagkatapos ay wala sa sariling tiningnan kung sino ang dumating."Good morning," wala sa sariling bati ko sa tao na nasa harapan ko ngayon. May mga panahon talaga na hindi lang 'yong buhok ko ang sabog sa umaga, pati utak ko.Hindi ko nga alam kung bakit bumati ako ng magandang umaga eh. Basta bigla na lang akong nagsalita.
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito