“Anong nangyayari?” natatarantang tanong sa ‘kin ni Sia. Pinunasan ko ang luha sa ‘king mga pisngi at nagpatuloy sa pag-iimpake. “Sia, I don’t think makakasama ako sa celebration niyo mamaya.” “Huh? Bakit? At saka, bakit ka umiiyak? Anong nangyayari?” Tumigil ako sa ‘king ginagawa at hinarap. “Si
“Fei…” Kaagad na napatuwid ang aking pagtayo nang marinig ko ang boses ni Yok isa kabilang linya. “Yoki, kamusta ang anak ko? Is he safe? Nadaplisan lang ba siya ng bala? Ano?” I’m starting to get anxious… “He’s still inside the operating room, Fei. They’re still removing the bullet in his should
Pilit akong pinapakalma ni Yoki. Inakay ako nito paupo sa mga upuang na sa hallway at inabutan ako ng tubig. Tinanggap ko naman ito at ininom. Napansin ko rin si Mayi na tumatakbong lumapit sa ‘min kasama si Nanay. Agad akong tumayo at nilapitan si Nanay Telma. Niyakap ko ito at agad niya naman ako
“Ano ba, Maia? Hindi ka ba pwedeng magpahinga kahit saglit? You stayed up all night taking care of Nicholai. Magkahinga ka naman muna kahit saglit, anak.” Napatingin ako kay Nanay nang magsalita ito. Pinigilan ko naman ang aking sarili sa paghikab at tipid na ngumiti. I seriously don’t want to rest
Buong gabi akong nakatitig sa pagmumukha ng aking anak. He reminds me so much of his father. Hindi ko tuloy maiwasang makaramdam ng konsensya sa mga nangyayari. Aaminin ko mang kung maibabalik ang nakaraan ay gagawin at gagawin ko pa rin ang aking ginawa noon, hindi ko maiwasang makaramdam ng guilty
I looked at him. Habang sinasabi niya ‘yon ay inaayos nito ang unan ni Nicho. Hindi ko tuloy mapigilang isipin ang mga bagay na nagawa niya sa ‘kin. Lahat ng kabaitan na kanyang pinapakita sa ‘kin. Mula sa manganak ako, hanggang ngayon. He’s still that sincere and gentle Yoki who’s been by my side
“Mommy, I want this.” Tinuro ni Nicho ang isang toy─ I don’t know if it’s a toy, though. Kasi isa itong malaking sasakyan, enough para masakyan ng isang bata. “I want to ride this.” I bit my lower lip and looked at what he pointed. Sa tingin pa lang ay alam kong pricey na ito. Ngunit kahit ano nam
Binuhat ko ang aking anak at nagpatuloy kami sa paglalakad. I am very careful with every small movement I make to my son. Baka kasi magalaw ko nang hinid sinasadya ang sugat niya at masaktan pa ito. Mahigpit na bilin pa naman ng doctor niya na h’wag siyang gumalaw-galaw. “Next week ang balik mo sa