Nanikip ang aking dibdib dito. Pero sige lang. Gusto ko pa saktan sarili ko... at syempre keyo ren HAHAHA. Thank you sa gems at comments! Na-appreciate ko po. ( ◜‿◝ )♡
Tumingin ako sa aking relo. Malapit nang maghating gabi ngunit wala pa rin si Alas. Tumingin ako sa driveway habang yakap ang aking sarili gamit ang coat na binigay sa 'kin ni Tita Alena. Nag-aalala na ako. Hindi ako makatulog hangga't hindi siya umuuwi. Ganito rin ako sa mga kapatid ko at alam ko k
Hindi ko naman i-de-deny 'yon. Pero..."Yeah, I know." I heard his cold, domineering voice echoed the four corners of the room. "I'll book a flight next month. I'll wait for her to give birth."Nangunot ang aking noo. Mukhang tungkol nga sa negosyo.Naramdaman ko ang paglubog ng kama sa 'king tabi.
"You're invited."Para akong sinampal nang paulit-ulit sa katagang binitiwan niya. That was a big blow to me. Namingi ako saglit sa kanyang sinabi. Nang tumingin ako sa kanya ay nakangiti ito. It was a successful smile. A smile of being the winner. A smile of someone who just won something really va
Dala ang bigat ng loob ay tumayo ako. Pumasok ako sa bahay at dumiretso ako sa kwarto ni Alas.And I started packing. Just in case. Just in case I have to leave. But to be honest, wala naman akong dapat ipag-alsabalutan dahil wala naman akong damit dito. Ang tangin madadala ko na lang sa pag-uwi ay
I frowned. "Twenty... teka, anong kinalaman ng edad ko?""That's it. You're still young and you can't understand. Mahal ka niya. Alam ko at nakikita ko 'yun sa paraan ng pagtingin niya sa 'yo at sa kung paano ka niya pahalagahan. Maia, wake up. You need to stop the wedding!"Umiling ako. Speaking of
"Thank you," I uttered. "S-sa pagsama sa 'kin." Mahina kong sambit.He started the engine of the car and looked at me. "This is the least thing I could do for my cousin's wife.""You know I am not," mapait kong sambit."Why don't you stop him?" he asked. "Even the National TV are talking about his u
Para akong na-estatwa sa 'king nasaksihan. Bumilis ang aking paghinga at ramdam ko ang pananakit ng aking dibdib at tiyan. I bit my lower lip and held into the nearest thing near me to support my balance for I feel like my knees lost their strength. Ngunit sa halip na pader, kamay ni Yoki ang nakapa
Kahit papano ay nabuhayan ako ng lakas sa sinabi ng doktor. Dinilat ko ang aking mga mata at muling umire. Wala na akong pake kung ako ang pinakamaingay sa emergency room. Ang alam ko ay hindi ako dapat dito manganganak kundi doon sa labor room. Ngunit dahil sa tingin nilang hindi na ako aabot sa ro