"Hindi naman sa hindi ako kumakain, wala lang talaga akong gaanong gana."Nakaupo sa passenger sit na may mabigat na puso, ang mahahabang pilikmata ni Cassie ay kumibot dahil sa kanyang konsensya: "At mukha lang akong payat, pero sa totoo lang ay napakalusog ko, huwag kang mag-alala."Pagkasabi niya nito, napagtanto ni Cassie na ito ang pinakakaraniwang paliwanag na ginagamit niya para pakitunguhan ang matandang babae kamakailan.Ngunit hindi gaanong naaangkop na gamitin ang pariral na ito kay Xander, bukod pa rito hindi niya alam kung nag-aalala ba sa kanya ang kabilang partido, at ang gayong sagot ay sadyang mapagbigay sa sarili."Ahhmm" ay nagpakita ng kaunting pagkapahiya sa kanyang mukha, at tuyong paliwanag ni Cassie: "Hindi ko naman sinasabi na nag-aalala sa akin."Pinaandar ni Xander ang sports car, tumingin sa harap at dahan-dahang bumilis, at bahagyang tumango nang marinig niya ito: "I am worried about you."Biglang bumilis ng dalawang puntos ang tibok ng puso ni Cassie.Tah
Nakita niyang lumabas siya, agad nilapitan ng waiter: "Miss Cassie, may problema ang kotse ni Mr. Xander. Magtutungo siya upang ayusin ito. Please wait for him at the entrance of runway 3.""Thank you, I see." Maingat na tumango si Cassie. Nang siya’y maglakad, hindi sinasadyang tumaas ang kanyang paningin at napansin ang isang pamilyar na anyo mula sa malayo.Ngunit bago pa siya makapag-obserba nang maigi, ang figura ay mabilis na sumiksik sa crowd at nawala sa isang kisap-mata.Sa pasukan ng runway 3, ang binagong Bugatti ay parang isang cheetah na tahimik na naghihintay.Sa ilalim ng madilim na ilaw, huminga nang malalim si Cassie at napansin ang dami ng tao sa runway. Kahit pabulong lang ang usapan, ramdam pa rin ang ingay at sigla, at parang gusto niyang maki-blend in sa masayang kapaligiran.Hindi nagtagal, si Xander ay nagpalit ng kaswal na damit—jeans at T-shirt—kasama ang ilang kabataang lalaki na malalakas ang tawanan. Ang salaming pang-araw ay nagtago sa kanyang kahanga-han
Nakitang nag-iisip nang malalim si Cassie, tiningnan siya ni Michael mula ulo hanggang paa.Bigla niyang napansin na pumayat ito nang husto simula nang huli silang magkita ilang linggo na ang nakalipas, kaya naawa siya. Hindi niya napigilang kumunot ang noo at sinabi, “Akala niyo laging payat ang gusto ng mga lalaki, pero hindi niyo alam, mas gusto namin yung sakto lang ang katawan. Parang masasaktan naman ang kamay ko kung yayakapin kita ngayon.”“Hindi naman masasaktan ang kamay mo kahit kailan,” inirapan siya ni Cassie nang inis. “Aalis na ako.”“Teka, nasaan yung mga kasama mo? Si Troy?”Huminto si Cassie, mas lumungkot ang kanyang itsura, at mahinang sumagot, “Hindi pa siya nagigising.”“Ah,” naguluhan si Michael, at nagtanong nang maingat, “Di mo nabanggit na nakatulog lang?”“Isang linggo na siyang comatose, hindi mo ba alam?”“Hmm,” nagkunwari si Michael na nagulat, iniisip kung ano na naman ang ginagawa ng lalaki, eh kinausap niya pa nga ito tatlong araw pa lang ang nakalipas
"Kung ganon, may iba pa ba akong pwedeng gawin?""From my personal experience, kapag ang isang pasyente ay nakakaranas ng ganitong sitwasyon, ang pagpapalakas ng loob at pakikisama ng pamilya ang pinakamahalaga. I suggest ko na maaari mong balikan ang masasaya at mahahalagang nakaraan ninyong dalawa sa tainga ng pasyente, o kung may anumang nais marinig ang iyong asawa, maaari mong subukang sabihin sa kanya."Pagkaalis ng mga doktor sa ward nang isa-isa, umupo si Cassie sa sofa, ibinaba ang kanyang ulo at ibinaon ang kanyang mukha sa kanyang mga palad.Ayaw niyang isipin ang pinakamasamang resulta, sa takot na baka ito ay mangyari kung hindi siya mag-iingat.Kung hindi magising si Troy, walang duda na siya ang magiging walang hanggang makasalanan ng pamilya Olivares.Kung kaya niyang gisingin si Troy sa pamamagitan lamang ng pagsasalita tungkol sa masasayang alaala, siyempre handa siyang gawin ito.Nakakalungkot lamang na bago siya nakulong, sila ay kasal na sa loob ng dalawang taon,
Pagkatapos ng isang segundo, inalis niya ang kanyang mataas na takong at mabilis na sumampa sa kama, sabik na yumakap kay Troy tulad ng isang kuting, ang mga kamay nakapalibot sa kanyang leeg: "Troy, sinabi ni Cassie sa akin na hindi ka magising, kaya't talagang natakot ako. Buti na lang ang taong pinakamahal mo sa puso mo ay palaging ako. Pagdating ko nagising ka kaagad.""Sandali." Hawak ni Troy ang balikat ni Chloe at itinulak siya palayo, ang kilay niya ay naging mas malamig: "Ibig mong sabihin, alam ni Cassie na nandito ka?""Oo." Tumanggo si Chloe nang parang wala lang, itinuro ang pinto ng ward at nagsalita nang kaakit-akit: "Alam niyang hindi ka magigising, pero mas pipiliin niyang magkasakit ka at manatili dito kaysa payagan akong lumapit. Hindi ko inasahan na magiging ganoon siya kalupit. No wonder sinabi ni Bella na inaabuso siya."Bago pa man matapos ang sinabi niya, itinulak siya ni Troy palayo. Inangat niya ang kumot at tumayo gamit ang mahahabang mga binti, naglakad ng
Sanay na si Cassie sa nakikita niyang pagpapasa ng responsibilidad ni Rafael, pero hindi niya matanggap na paulit-ulit itong ginagawa ng ama.Sa pagkakataong ito, wala siyang ibinigay na paggalang sa kanyang ama at nagsalita nang walang emosyon: Iyan ay pag-aari ng pamilya Olivares, hindi ko personal na pag-aari. Kung itutuloy ito ng Mommy, malamang na gugugulin mo ang iyong buong buhay sa bilangguan.""Hindi, hinding-hindi." Nang makita ang mukha ni Rafael na namutla sa takot, emosyonal na ang ina ni Cassie, umiiyak at sumisigaw at nagsimulang itulak si Cassie: "Cassie, anak ko, hindi mo dapat hayaang makulong ang iyong ama, lumuhod ka at magmakaawa sa Mommy mo na magkaanak pa ng ilang anak para sa pamilya, para na rin iyong pagtubos sa mga kasalanan ng iyong ama, ha?"Umubo si Rafael, at ang pigurang kanina lamang ay nagmumura ay biglang tumanda at yumuko, at ang kanyang mga mata ay palihim na sumulyap kay Cassie."Tumigil ka na Ma." Kinagat ni Cassie ang kanyang ibabang labi, nakat
Lahat ng mga kasangkapan dito ay inayos niya kasama ang kanyang lolo, at inakala niyang nakalimutan na iyon ni Troy.Mga alaala ng nakaraan ang di sinasadyang bumalik sa kanyang isipan. Matagal siyang tumigil bago muling humakbang at maingat na naglakad sa pulang karpet.Tahimik ang buong lumang bahay, at lahat ng mga katulong ay tila naglaho.Hanggang sa dumaan siya sa fountain ng estatwang anghel, biglang sumabog ang isang hawak-kamay na salute sa itaas ng kanyang ulo.Ang makukulay na laso ay kumalat at marahang bumagsak sa kanyang mga palad at balikat.Hindi niya alam kung ano ang nararamdaman niya sa kanyang puso; dahan-dahan niyang ibinaling ang kanyang ulo.Sa huling liwanag ng paglubog ng araw, na may matamang at mapanglaw na tingin, at biglang nakita ang lalaking pinakasalan niya.Si Troy ay nakasuot ng puting suit na suot niya noong kasal nila, gwapo at matangkad gaya ng dati.Pagkaraan ng maraming taon, nasaksihan niya kung paano lumaki ang binata noon upang maging isang ma
Naging mas madilim pa ang ekspresyon ni Troy. Habang magbubukas na sana siya ng bibig upang magsalita, nakita niya si Akie na kumukurap-kurap sa kalituhan at tumingin pabalik sa direksyong pinanggalingan nito. Sa isang napaka-cute na boses, sinabi ng bata: "Bakit hindi pwedeng sabihin sa iba? Narinig na ni Papa!"Halos mapahinto ang hininga ni Cassie sa mismong sandaling iyon.Matigas ang leeg, bahagya niyang iniikot ang ulo, at ang kanyang tingin ay dahan-dahang tumagos sa hardin na puno ng mga bulaklak. Sa wakas, napako ito sa matangkad at elegante ngunit nakakapangilabot na pigura ng isang lalaki.Sa tabi ng isang stand ng rosas, si Xander ay nakatingin sa kanila, may bahagyang ngiti sa labi. Sa kanyang mga daliri, pinapaikot niya ang isang pink na rosas nang mapaglaro. Ang kagandahan ng bulaklak at ang kanyang mahahabang daliri ay perpektong nagtatagpo. Ang kanyang madilim na mga mata ay kasing lalim ng bangin, at ang kanyang anyo ay tila hindi totoo sa ilalim ng mapula-pulang liw
Ang boses ng lalaki ay hindi malakas, at ang kanyang tono ay pabaya. Ngunit ito ay parang musika sa langit sa mga tainga ni Chloe, at bumulalas siya ng tawa na may mga luha sa kanyang mukha: "Troy, hindi mo alam kung gaano kahalaga ang pangungusap na ito sa akin."Ilang metro ang layo, kalmadong tinanggap ni Xander ang atensyon ng lahat, at hindi pinalampas ang eksena kung saan mukhang kaawa-awa si Chloe at nagmamakaawa ng tawad kay Troy.Palagi siyang hindi masyadong nagmamalasakit sa mga babae, lalo na sa mga babaeng tulad ni Chloe, na hindi sulit na sayangin kahit isang segundo ng kanyang oras.Gayunpaman, nang ibinaba niya ang kanyang mga mata upang makita ang dugo sa mga labi ni Cassie na hindi pa natutuyo, tumawa siya at sinabi, "Tungkol naman sa dalagang nahulog at nakunan, ito ay isang karaniwang senaryo lamang para sa inyong lahat. Uminom siya ng mga tabletas para sa aborsyon nang maaga at kinakalkula ang tiyempo para gamitin ang opinyon ng publiko. Ito ay lahat ng paraan par
Kahit alam niyang ito ang magiging resulta, nang makita niya ito gamit ang kanyang sariling mga mata, hindi napigilan ni Cassie na makaramdam ng pighati sa kanyang puso.Siya ay inakusahan ng lahat ng uri ng bagay at nakaramdam ng labis na pang-aapi. Sa mga mata ni Troy, hindi siya karapat-dapat alagaan tulad ni Chloe, na sadyang nagnanais siyang saktan."Oo," huminto ang pag-iyak ni Chloe, at ngumiti siya nang kaawa-awa na may mga luha sa kanyang mga mata: "Gusto ko sanang iwan ito hanggang sa susunod na buwan at bigyan ka ng sorpresa sa iyong kaarawan, ngunit hindi ko inaasahan..."Sorpresa o pagkabigla, hindi nakaramdam ng kasiyahan si Troy, at ang kanyang mga mata ay bumagsak sa mukha ni Chloe na may pagdududa.Anuman ang kanyang pagkamuhi sa kanya ngayon, ang dalawa ay nagmamahalan sa loob ng maraming taon pagkatapos ng lahat, at talagang ayaw niyang magduda na ang pagbubuntis ni Chloe ay may iba pang mga layunin.Nang makita si Troy na nakakunot ang noo at walang sinasabi, natar
"Wala ka naman karapatang magpakasal sa pamilya Olivares, ano pang saysay ng sinasabi mo?"Kumalma si Cassie at napansin na ang kanilang pagtatalo ay nakakuha ng ilang atensyon mula sa malayo. Agad niyang gustong umatras: "Sinabi ko na hihiwalayan ko si Troy. Ang lahat ng iba pa ay nakasalalay sa iyong sariling kakayahan. Walang saysay na kulitin mo ako."Ngumiti nang masama si Chloe: "Talaga?"Bago pa siya matapos magsalita, itinaas niya ang kanyang braso at tinamaan ang maselang mukha ni Cassie: "Sinaktan mo ako at gusto mong makalusot. Walang ganoong murang bagay sa mundo."Nang makita si Chloe na sumugod sa kanya na parang isang baliw, tiyak na hindi kayang tumayo ni Cassie at tanggapin ang pambubugbog.Gamit ang mga kasanayan sa pagtatanggol sa sarili na natutunan niya sa bilangguan, hinawakan niya ang pulso ni Chloe na nasa harap niya. Pagkatapos ng isang tulak, sumigaw si Chloe at mahinang bumagsak sa harap niya.Sa sandaling ito, ang mga walang ginagawa na nanonood mula sa mal
Natigilan si Cassie, lumubog ang kanyang puso sa kailaliman, kinakagat ang kanyang labi sa kahihiyan: "Ito lang ang ipinadala ni George, kung hindi ay hindi ako pupunta sa party."Alam niyang ordinaryo lamang ang kanyang pinagmulan, at kahit na magsuot siya ng isang napakamahal na damit, tiyak na hindi siya magiging kasing-dangal at kagalang-galang ni Julia.Ngunit nang sabihin niya ito nang walang pag-aalinlangan, sumakit pa rin ang kanyang puso.Si Xander ay mayroon pa ring ekspresyon na mahirap sabihin kung siya ay masaya o galit, at palihim na nagpasya na bawasan ang bonus ni George ngayong buwan.Pagkatapos, hinubad niya ang kanyang suit at inilagay ito sa kanyang mga balikat gamit ang kanyang sariling mga kamay, at gaanong sinabi na parang walang nangyari: "Malamig ang hangin sa gabi, nag-aalala ako na magkasakit ka sa suot mo."Inalis ng malaking kamay na may malinaw na mga kasukasuan ang kanyang balikat, at humakbang paatras si Xander at natuklasan na natatakpan lamang ng kany
Pagkatapos ng hapunan, mukhang nasaktan si Julia habang tinutulungan siya ni Xander na kumpletuhin ang mga pormalidad para sa presidential suite. Yumuko siya at nagtanong, "I'm your fiancée, why don't you let me live in your house?""Nasa bahay si Akie, it's inconvenient for you to live in." Nanatiling walang pagbabago ang ekspresyon ni Xander, at ang kanyang dahilan ay walang kapintasan."Tama iyon." Basta alam niyang walang kinalaman si Cassie sa dahilan, agad na gumaan ang pakiramdam ni Julia, namumula at bumubulong, "Alam ko na ang iyong estilo ay mas makaluma. Kung gusto mong maghintay hanggang pagkatapos ng kasal, susubukan ko na lang makipagtulungan."Tumango nang bahagya si Xander nang walang komento, at pagkatapos ay humingi ng paumanhin, "Mauna ka na, tatawag lang ako.”Habang pinapanood si Julia na marahang lumalakad palayo, pumili si Xander ng isang sulok na may kakaunting tao at pinindot ang kanyang mga daliri sa screen.Nakakonekta ang tawag, ngunit ang boses na lumabas
Ayaw ni Cassie na magkaroon ng maling akala si Julia, at ayaw rin niyang magdulot ng gulo kay Xander. Matinong itinuro niya ang pinto at sinabi, “Salamat, makapagpapalit ako sa kotse.”“Pumunta ka sa kwarto.”Tiningnan siya ng lalaki, na para bang isa siyang batang nanggugulo sa kanya. Kinailangan niya itong pigilan muli, “Sobrang lakas ng aircon dito. Tumakbo ka sa labas na basa ang damit mo. Paano kung magkasakit ka?”Kahit para lang ito bilang pagtanaw ng utang na loob o para sa iba pang dahilan, nag-aalala pa rin siya para rito.Ang kaunting lungkot sa puso ni Cassie ay biglang nawala. Tahimik at maganda siyang tumango, at naglakad papunta sa kwarto dala ang kanyang damit.Hindi nagtagal, nakapagpalit na siya ng damit at muling lumitaw.Si Xander ay matangkad at balingkinitan. Ang kanyang damit ay maluwag at malaki sa kanya, at ang haba nito ay saktong natatakpan ang kanyang balakang. Ang nakalitaw na mga binti ay makinis at maputi, na mayroong kaswal at natural na ganda, na bumag
Bago pa niya maisip kung saan nahulog ang blindfold, dumapo ang mga payat na daliri ng lalaki sa kanyang mga labi nang may kaunting puwersa, at ang haplos ay nakakakiliti.Ang puso ni Cassie ay kumakabog na parang tambol, natanto na ang sitwasyong ito ay maaaring humantong sa isang hindi inaasahang pangyayari ang sitwasyong ito.Nakatingin sa mapanganib na mga mata ng lalaki, hindi niya maiwasan ang tingin kahit sandali: "Xander, ako..."Bago pa siya matapos magsalita, ang mga daliri ng lalaki na gumagala sa kanyang mga labi ay bahagyang tumindi ang puwersa, at pagkatapos ay bawiin niya ang kanyang kamay nang malaya, at lumapit pa.Muling lumunok si Cassie, blangko ang kanyang isip, ang kanyang mga mata ay sumulyap sa matipunong dibdib at guwapong mukha ng lalaki, at labis siyang nataranta kaya hindi niya alam kung saan ilalagay ang mga ito.Lumalim ang ngiti sa mga sulok ng labi ng lalaki, at ang distansya sa pagitan nilang dalawa ay unti-unting lumiliit.Sampung sentimetro, limang s
Nakaharap sa bagong fiancée na ito, ang boses ni Xander ay puno ng matamis na ngiti, at tinitingnan siya nito ng may malalim na pagmamahal.Ang puso ni Cassie ay kumakabog, at pagkatapos ay binaril niya ang usa hanggang sa mamatay, at kalmadong sumagot: "Dra. Carandang, mayroon ako ng kanyang file mula apat na taon na ang nakalipas."Kasabay nito, ang pamilya Saavedra ay napuno ng kalungkutan.Si Martha ay isang maliit na babae na hindi maitago ang kanyang mga alalahanin. Sa sandaling makauwi siya, sinabi niya kay Rafael ang kanyang nakakatakot na haka-haka: "Asawa ko, talagang umaasa ako na nagkakamali ako, pero hindi na bata si Chloe, at hindi ko pa siya naririnig na nag-uusap tungkol sa ibang mga lalaki. Nakakaramdam ako ng takot sa puso ko.""Sa tingin ko, masyado kang nag-aalala." Ininom ni Rafael ang isang baso ng puting alak sa isang higop, nakasimangot na may mabigat na puso: "Kung talagang tulad ng sinabi mo, makakayanan pa rin ba ni Cassie na magtiis hanggang ngayon.""Tama
"Ang sinabi ni Cassie ay totoo."Mahigpit na kinagat ni Troy ang kanyang mga labi, at ang maskara ng banayad na ginoo ay nawala. Tinitigan niya ang mga larawang nakakalat sa mesa na may madilim na mga mata: "Lola, ayaw kong makipag-annulled kay Cassie.""Ikaw ang nagkaanak sa iba, at ikaw ang nagsabing ayaw mong makipagannulled." Tumindi ang presyon ng dugo ng matandang babae, at lumingon siya kay Martha na maputla at nawawala: "Balae, paumanhin na nakita mo ang ganoong nakakahiyang eksena. Hihilingin ko sa drayber na ihatid ka."Sumang-ayon si Martha sa isang tango, at nang umalis siya kasama ang lingkod, tumingin siya kay Troy na may kumplikadong tingin: "Si Cassie ay matigas ang ulo mula pa noong bata pa siya, ngunit mayroon siyang malambot na puso.""Salamat, Ma." Tumango si Troy, alam na alam pa rin niya ang isa pang pagkukulang ni Cassie, na tinatawag na pagmamahal sa pamilya: "Bumalik ka at sabihin kay Papa, sabihin niyo na lang kay Chloe kung may anumang kulang sa bahay, at si