02

II: Aareah

Cont.

 "Kleiya" I whisper.  

Sa isang iglap naglaho siya sa itaas. Muli na naman akong binalot ng katahimikan. I pick my phone and trying to call my friend.

"Danica nasaan k-"

Nawala ang phone na hawak ko. Nabuhay ang kaba sa d****b ko. Lumingon-lingon ako at hinanap si Kleiya.

"Kleiya ano bang trip mo ha?" Buong tapang kong tanong. Walang sumagot, lumakas ang hangin dahilan ng pagsayaw sa ere ng buhok ko. Mabuti nalang at naagapan ko ito dahil muntik nang mahulog ang regalo kanina ni Mama.

"So you are Eleastein. What a nice name" bulong ng kung sino man. Ramdam kong may kasama ako ngunit wala akong makita.

"Pinagtri-tripan mo ba ako Kleiya?" I am starting feeling annoyed by her.

"I am not Kleiya" isang babae ang lumitaw sa harapan ko. Hindi tulad kanina iba na ang wangis ng mukha nito.

I almost fall when I saw her face. I tried slapping my face but it didn't change the fact that we are look alike. MAGKAMUKHA KAMI PERIOD!

"I am Aareah Herztbegh. One of the living princesses in Enchanta, where immortal ones exist."

"T-teka ha, wala kasi akong paki sa 'yo. I'm looking for my friend," umiwas ako sa kanya ng tigin at kinuha ang cellphone sa bulsa ngunit naalala ko may kumuha pala non.

Inilahad ko ang kamay sa kanya, "akin na cellphone ko."

"Ako ang nagpapunta sayo rito Eleastein." She leans her back on one of the trees. "I summon your friend to chat with you."

"Bakit?" I felt my black mood occupying my whole body. Shit! This is bad.

Self please be scared, she's not normal.

But instead of being scared, my body felts excitement. Hindi ko alam kung bakit pero sinasabi ng katawan ko na hindi niya ako gagawan ng masama.

Feel ko lang na isa tong tarantadong babae na mahilig man trip.

"It is because we are looking alike." She held her chain. "I want you to take my position for months."

I scoffed, "pinagsasabi mo?" Sira na ata ang isang ‘to.

"Gusto ko lang magpanggap ka as ako. May gagawin lang ako sa mundo niyo at kapag tapos na ako ay babalik ulit ako." Sabi niya na parang wala lang.

"Ayoko," paghindi sang-ayon ko sa kanya. Mamaya sa mental pala galing ang babaeng ‘to. "Tapos ka na? Aalis na ako."

"Wait, what? Do you really say no to me? For your information, I am part of royal blood. I am the only da-"

"Kahit pink pa ang dugo mo wala akong pakialam."

Mabilis siyang lumapit sa akin at hinawakan ang pisngi ko nagsikulay dugo ang kanyang mga mata at may ibinulong na hindi ko maintindihan. Muling bumalik sa kulay itim ang kanyang mga mata at ngumisi sa akin.

Teka, paano nangyari yun? Totoo ba talagang galing sa ibang kalawakan ang babaeng ‘to?

"Now listen to me, babalik ako after kung mahanap ang babaeng may kinalaman sa buo kong pagkatao. You need to-"

I cross my arms. "Ayoko nga."

Her eyes widened, I could read the shock on her face. Problema nito?

"Paanong? I hipnotize you freak!" Gulat niyang sigaw. Napatingin pa siya sa kamay niya. "Did I loss my power because I am here in human world?" She asks herself.

I almost roll my eyes, she acts like it is a big thing. Dapat nga ako yung magulat at mag act sa amin dalawa, dahil nakaharap ko ang isang hindi inaakalang nabubuhay pa sa mundong ito. Ang vampires. Nag e-exist pala yun? Dati binabasa ko lang sa libro.

"Wag kang mag alala, hindi talaga tumatalab sa akin ang hypnotize. And if you really want my help ask me in a polite way."

She stopped what is she doing and looks at me with, perhaps, disgust?

"Ha! In your face. You should obey me. I can easily kill you if I want." Ang taas naman ng tingin niya sa sarili niya.

Humikab ako dahil sa nakararamdam na ako ng antok. "Akin na cellphone ko uuwi na talaga ako."

"The hell with this woman," she mumbles. "Okay fine!" She sighs, "I need you to help me. Ang dami ko kasing katanungan na hindi masasagot pwera lamang doon sa babaeng laging bumibisita sa akin sa araw ng kaarawan ko. I know you will tell me that I am not sincere but trust me I really do."

"Bakit hindi ka nalang magpaalam at umalis?" I ask her.

Bumalik ang pagiging arrogant nito. "Ha! As if its easy. Mahigpit ang pagbabantay nila sa akin at alam kong hahanapin nila ako. Tumakas nga lang ako ngayon dahil wala sila sa palasyo.

I take a glimpse of her, she's beautiful with her white long hair. She looks so young with full of arrogance. Base sa suot nitong damit mahahalata mong mayaman ito. She's wearing a black dress and cloak. And her black boots look priceless.

How did she end up here asking for my help? Just because she's confused about her real identity.

Should I help her?

I stopped when I remember my ability, those visions, and dreams. Baka konektado lahat ng iyon sa akin kapag pumayag ako.

"What's with your look? Alam kong maganda ako."

'Wag na lang pala. Masyadong malaki confidence sa sarili e.

"Is that your real hair color?" I ask her to change the topic. I'm still thinking about helping her.

"Nope, I used magic. Kapag nag kulay itim ako ng buhok mas lalo tayong magiging magkamukha." Sagot nito at umirap. "Ayokong makikita ang sarili ko sa iyo."

I scoffed as if gusto ko rin.

"Is this your first time to encounter your look alike?"

"Ahh yeah, this is my first time too in your world."

"Kung ganoon," nalukot ang mukha ko. "How did you know me?"

"That is one of my secrets. Teka, so ano na you will gonna help me?" Tanong nito.

"Oo tutulungan kita."

"Why?"

I look at her confused. "Ha?"

She looks serious while looking at me, gone the person that is easy to talk to. Naramdamana kong may kakaiba. Our moods just change, I become the white, and she becomes the black.

"Don't let curiosity will lead you to death." Her eyes tell me that everything I know is not a playground where I am allowed to dig. I smile even though my legs started to tremble and my body felt fear.

Bakit ang bigat sa pakiramdam? I sigh and answered her.

"Y-yes I will" sagot ko dito. Inirapan niya ako saka ito mabilis na naglaho sa harapan ko. Next thing I knew she is setting on one of the tree branches.

"Just act as me, I'll be back right after I found the woman who seems suspicious." Bakas ang lungkot sa boses niya o baka guni-guni ko lang dahil gabi na.

"Do what pleases you."

Tumalon siya sa puno at sa isang iglap ay nasa harapan ko na siya. She looks deeply at me, maybe trying to read me.

"Bakit hindi ka natakot sa akin? I am not a mortal why would you agree?"

"Because you need help" simpleng sagot ko. "You need help that's why I agree."

"Are you sure Eleastein? You really wanted to help me or you want to enter our world because of curiosity?" She challenges me through her eyes.

"Both, Aareah. Both."

"Tch," she made a sound. "You should go now, malalim na ang gabi Eleastein. Bukas na tayo mag palit. Susunduin kita."

"Teka hindi ko alam ang daan pabalik."

"Bulong ko nalang, sundan mo para 'di ka maligaw." And as like that tuluyan na siyang nawala. Ngunit may naririnig akong bulong.

Nakarating ako sa bungad ng kagubatan at napahinto ng may naalala. YUNG CELLPHONE KO BITBIT NI AAREAH!

"Balik ko nalang bukas, as if I want your phone."

"Naririnig mo ako?" Tanong ko sa kanya malayo na kami sa isa't isa.

"Clear and loud, bish."

I rolled my eyes. Wala na akong naririnig na boses niya, siguro malayo na talaga kami sa isa't is a o sadyang itinigil na niya ang telepathy. Nice.

Napakatahimik ng daan, madilim narin ito at tanging streets light ang nagpapaliwanag sa gabi. Natatakpan kasi ng mga ulap ang buwan. Malamig ang simoy ng hangin na para bang henihele ka. Kung nasa bahay lang ako ay siguro malalim na ang tulog ko.

Anong oras na kaya? Tulog na kaya si Mama?

Ang daming ganap sa araw na 'to lalo na yung si Aareah. Hindi ako natakot nang makita siya, may nag uudyok kasi sa akin na kailangan ko siyang tulungan. Hindi ko alam kung bakit, siguro dahil curios din ako kung paano sila nabubuhay.

I stopped walking when I saw two teenagers, mag jowa ata ito dahil magkahawak ang mga kamay nila at halatang sweet pa. Nangunot ang noo ko habang papalapit sa pwesto nila. Napahinto sila kaya napahinto ako, ano naman trip nitong dalawa?

"Babe may aso."  Takot na sabi nung babae. Sa harapan namin ay may dalawang aso na mukhang naghihintay sa amin. Nagsimula itong tumahol.

"Don't worry babe ako bahala sa iyo" humigpit pa ang hawak nito sa girlfriend niya. Pinagmamasdan ko lang silang mauna dahil alam kong matagal pa talaga ako makarating dahil mabagal silang naglalakad.

Mas lalong lumakas ang tahol ng mga aso lumalapit na rin ito sa dalawang mag jowa. Nakikita ko nga ang pagnginig ng katawan nila.

Kawawa, 'yan landi pa dis oras na ng gabi.

Mas lalong lumakas ang tahol ng mga aso nang makalampas sila. Lumapit pa yung isang aso sa lalaki dahilan ng pagtakbo nito.

"MAMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! AYOKOOOOO NAAAAAAAAAAAAAAAA! MAAAAAAMAAAAAAAAAAAAAA." Iniwan nung lalaki ang jowa niyang babae.

Natakot yata yung babae kaya nagtatakbo narin ito habang sumisigaw.

"HOOOOOOOOYY! BA'T MO KO INIWAN! LINTIK KA ARTHUR BREAK NA TAYO!" Hinabol sila ng aso hanggang sa makaliko.

Kabataan nga naman.

Nakarating ako sa bahay ng mapayapa. Napatingin ako sa orasan at makikitang alas dose na ng gabi. Awit natagalan pala kami ni Aareah. Pumasok ako sa loob ng kwarto at hindi ko man lang naabutan si Tiger siguro nasa kwarto ni Mama. Nasa study table ko yung kwintas na ibinigay ni Mama naka kahon parin ito. Tinanggal ko ang fabric ribbon at inilapag sa study table, hinubad ko ang jacket at humiga sa kama. Ang daming ganap sa araw na ito. Humikab ako ng makaramdam ng antok.

***

Tomorrow morning ay maaga akong nagising hindi dahil sa ginising ako ni Mama kundi dahil sa babaeng dumalaw sa kwarto ko. Gusto ko ngang sabunutan si Aareah dahil sa pagputol niya sa pagtulog ko kaso ipinasalamat ko nalang dahil aalis na si Mama ngayon. Ang sabi niya kasi maaga.

Pagkatapos ko magluto ay pinuntahan ko na si Mama sa kwarto niya, si Aareah naman nasa kwarto ko.

"Ma, kakain na" sinabayan ko pa sa pagkatok ang pintuan. Ngunit hindi sumagot si Mama.

Binuksan ko ang pinto at tanging si Tiger lang ang nadatnan ko. Natutulog ito sa kama ni Mama. Nilibot ko ang tingin at hindi ko mahanap si Mama. Umalis na siya? Bakit hindi ko man lang napansin?

Napansin ko ang isang pirasong papel sa tabi ni Tiger. Kinuha ko ito at ginising si Tiger ipapaalaga ko muna ito sa kapitbahay. Nagising naman itong alaga naming pusa at umalis hindi ko alam kung saan pupunta. Umupo ako sa kama ni Mama at binuksan ang nakasulat.

Minamahal kong Eleastein.

          Hindi na ako nagpaalam sa 'yo dahil kitang-kita ko ang pagod sa iyo. I don't want to leave you but I can't. Matagal ko ng hinanda ang sarili ko sa araw na ito, ngunit ng makita ka ulit; ang pagmasdan ka habang mahimbing na natutulog ay siyang winawarak ang puso ko. Ayokong sinasaktan ka ngunit heto at nagawa ko na. Pagtibayin mo ang sarili Eleastein, nagsisimula na ang totoong buhay sa iyo. Naway matagumpayan at mahanap mo ang sagot sa iyong sarili. Mahal kita Eleastein. Ang kwintas na ibinigay ko sa iyo ay magiging daan upang makilala mo siya. Pagingatan mo ang sarili.

                                                                                                                                                                     Astrid

I close the paper and slid it inside my pocket. Hindi ko na sila maintindihan. Pinunasan ko ang luhang tumulo at inayos ang sarili, lumabas ako sa kwarto at nagtungo sa kusina upang kumain. Naroon si Aareah na nakaupo sa upuan.

"Wala akong nakita na picture ninyu" pagbasag nito sa katahimikan.

Nagkibit-balikat ako at doon lamang napansin. Wala nga kaming litrato.

"Wala kayong family picture no? Nasaan parents mo?" 

Mas lalong kumunot ang noo ko ng makitang sa pagkain itong nakatingin.

"Gusto mo?" I ask her. Umiling ito at tinignan ako sa mga mata.

"Cheap naman pagkain niyo rito. Wala ba kayong blood bag?" Nakahalumbaba na tanong nito.

"''Di kami bampira."

"Wala ba kayong picture together ng family mo? Yung parents mo lagi bang busy?" Tanong niya ulit.

Binitawan ko ang kobyertos at tumingin sa kanya. "Hindi, bago pa lamang ako isilang namatay na yung Papa ko, accident daw. Si Mama naman masyado kaming close sa akin niya ibinibigay oras niya. May picture kami ni Mama hindi ko lang alam kung nasaan."

"What does it feel to be human?" Natatanaw ko sa mukha niya ang kuryusidad.

"Kung sa akin, masaya naman. May tanga akong kaibigan, may Mama na maalaga, may classmate na hinihingi ang number ni Mama, at may kaaway sa school. Minsan nakakalungkot dahil hindi lahat afford mo, but you left no choice. You need to continue your life because that’s what people loves you want." Nai-imagine ko tuloy yung paghihirap namin ni Mama. Yung panahon na palipat-lipat pa kami ng tirahan dahil sa minsan hindi kami nakakapagbayad ng upa.

I can sense that she felt jealous. Iniwas niya ang tingin.

"So what now? Are you going to school or you will go with me?" Tanong niya.

Tinapos ko ang pagkain at tumayo. Hinugasan ko ang mga pinggan na ginamit at inilagay ang natitira sa tupperware. "School muna, magpapaalam ako sa prof ko."

"Ikaw? Umuwi ka muna sa inyu. Cherish your time with your family." I told her.

"Family my ass, tanging si Mutti lamang ang interesado sa akin." 

"May kapatid ka?"

Mas lalong naging nakatatakot ang mukha niya sa pagdinig ng kapatid. Natahimik tuloy ako at pinagpatuloy ang ginagawa.

Pumasok ako sa kwarto at kinuha ang bag ko na may kalakihan. Dinala ko kasi ang ilang damit ko. Napansin ko naman na wala sa loob ng bahay si Tiger. Saan na kaya iyon?

"You can wear my clothes. Iwan mo ang gamit mo diyan hindi mo naman iyan magagamit sa mundo namin." Sumulpot siya sa likod ko.

"Wag na, ayokong suotin ang damit mo."

"My father is the great king of palace called Tereshkova, so that's means I am a princess. You should look elegant and sophisticated heiress. Kaya leave your things at gamitin mo ang damit ko." Pinagyabang niya pa ang titulo niya. Inilabas ko tuloy ulit ang mga damit at tanging school supplies ang itinira. 

Lumabas ako at kinuha ang tupperware, nasa likod ko si Aareah na para bang buntot ko. Sinirado ko ng maigi ang pintuan ng bahay at tinignan si Aareah.

"What?"

"Seryuso? Lalakad tayo na magkamukha?"

She rolled her eyes and change her face. Ginaya niya si Kleiya yung president sa school. "Seryuso? Nabwe-bwesit ako everytime nakikita ang mukha niya."

"Bahala ka."

Nadaanan ko si boy inihaw, yung may crush kay Mama. Binigay ko sa kanya yung tira kong pagkain at humingi ng favor na bantayan ang bahay namin. At first, he has a lots of question like; nasaan mama mo? Bakit ka aalis? Wala na bang tao riyan sa inyu? But I manage to make a story.

Nilalakad ko lang ang eskwelahan kaya walang magawa itong si Aareah. Na-curios ako dahil sa pagkaka-alam ko hindi pwede sa kanila ang araw.

"Hindi ka ba masusunog niyan?" 

She looks at me and I could say her face saying 'bobo ka ba?'

"Nakita mo ba akong nag aapoy?" Balik niyang tanong sa akin. "Hindi kami 70s vampire na nasusunog sa araw. And to feed your curiosity I have a tattoo of enchants.

"Ano 'yan?"

"We vampires has tattoo of enchants to blocks the sun. Handog iyon ng isang sorceress sa amin bilang kapalit sa kapayapaan." She looks at me, "sa lahat ng witch siya lang ang nagustuhan ko. The rest is masarap sabunutan."

Nasa bungad na kami ng gate sa skwelahan, tumigil ako ng inabot sa akin ni Aareah ang cellphone ko. 

"Ito, mabuti at hindi ako nahuli ng mga bantay sa lagusan. Malaking gulo kapag nalaman nila na may lumabas at tumungo rito sa lugar ninyo." 

Kinuha ko ang cellphone sa kanya.

"Salamat A-" natigilan ako ng makitang wala na akong kasama. Saan kaya 'yun nag punta?

Nilakbay ko ang hallway papunta sa classroom ko. Maaga pa kaya mga ganitong oras kaunti pa kasi sa classroom. Nang makarating natigilan ako ng makitang naiiyak si Danica habang pinapatahan siya ni Jecho.

"Anong meron?" I ask in confusion. 

Natigilan ako ng makita ang naluluhang mga mata ni Danica. Mabilis siyang tumayo at niyakap ako ng mahigpit. I couldn't  breath because of her tight hug.

"Uy?"

"Eleastein naman e," she sobbed. "Akala ko ba walang iwanan? Bakit nag dro-drop out ka?"

"Huh?"

Bumitiw siya sa pagkayakap sa akin habang pinupunasan ang luha. "Ang sabi ni Mama huling araw mo na raw ito dahil aalis ka na. Bakit hindi mo man lang sinasabi sa akin?"

I even can't open my mouth. Naguguluhan ako, drop out? Hindi ako pwede mag drop out dahil yun ang hiling ni Mama.

"May problema ba Eleastein? Saan na ba kayo titira ng Mama mo? Kahapon lang mag kasa-"

"Wait lang Danica, may pupuntahan lang ako."

Iniwan ko ang bag at mabilis na tumakbo nagbabasakali na makita si Aareah. Wala naman kasi akong ibang maisip na pwedeng gumawa nun kundi siya lang. When I found Kleiya I confront her.

"Aareah, ikaw ba may gawa non?" 

Kumunot ang noo nito. "What the hell are you talking about? And bish its' Kleiya not Aareah."

"Sorry," I sigh and leave her. Sa dinami-dami ng studyante hindi ko alam kung saan mahanap si Aareah.

Instead na bumalik sa classrom ay pumunta ako sa faculty kung nasaan ang prof namin na Mama ni Danica. I knocked the door twice before she let me enter.

"Oh, narito ka na pala Eleastein. Siguro malalim ang reason niyo kaya ka mag dro-drop out." She said with a smile. 

"About po sa pag drop-out sa 'kin. Sino pong guardian na pumunta?"

"Si Mama mo, nakita kami kahapon sinabi niyang lilipat na raw kayo dahil naiba na naman siya ng lugar. Bakit may problema ba?"

Umiling ako, "wala po. Sige po at mauna na ako baka naabala na ako."

Lumabas ako sa faculty at dumiritso sa classroom. Impossibleng si Aareah iyon dahil hindi niya pa natatanaw si Mama. Pero kung si Mama ang may gawa, bakit? Ang lagi niyang sinasabi sa akin na gusto niya ako magkaroon ng normal na buhay. Paanong magiging normal kung pinadrop-out niya ako? Tapos umalis pa siya at hindi sinabi sa akin ang rason kung bakit siya umalis.

I hold my necklace which is my mom give me last night. 'Bakit ganito Ma?'

Kasalukuyan nag di-discuss ang prof namin sa huling subject ngayong araw. Wala akong naintindihan dahil maraming tanong ang nasa isip ko. Nang matapos ay nagsikanya-kanya ng tayo ang mga classmate ko habang si Danica ay nagtatampo pa rin. I almost rolled my eyes when our eyes met. Naiiyak na naman kasi ito.

"Trip mo?"

Kinuha nito ang bag at nagmamadali na umalis. I sigh before looking at her vanish from my sight. Kinuha ko ang bag at isinukbit sa likod nasa gilid ko lang si Jecho at mukhang hinihintay ako. I can sense the black mood. Nasaan na ba si Aareah?

"Uy, hindi mo ba kakausapin si Danica?" Tanong nitong si Jecho habang sinasabayan ako.

Kinamot ko ang ilong dahil sa inis. Ang dami ko tuloy na mga katanungan.

Umiling ako kahit ang totoo ay gusto kong kausapin si Danica. "Matigas bungo ni Danica, ikaw na bahala sa kanya. Make sure she didn't cry because of you. Ipapasampal talaga kita kay Aareah." I said and laugh.

Sa paglabas ko ng gate ay hindi ko inaasahan ang pag-yakap sa akin ni Danica. Literal na nagulat ako dahil sa kanya.

"Kahit nagtatampo parin ako gusto ko parin na makita ka dahil hindi ko alam kung kailan ka babalik" lumayo siya sa akin at pinunasan ang luha niya. "Mag-iingat ka Eleastein, mag te-text ka o tumawag man lang."

Nakangiti akong tumago, "syempre naman. Tumigil ka na ang panget mo talagang umiyak." Tinulungan ko siyang punasan ang mga luha niya. "Binalaan ko na si Jecho na hindi ka paiiyakin, kapag umiyak ka dahil sa kanya tell me."

"WAAAAAAHHHHHH SI MAJA SALVAAAAADOOOOOOR!"

"Hindi naman ako pinapaiyak ni Jecho, ikaw lang naman yung laging nagpapa-iyak sa akin." Hinampas pa ako nito sa balikat.

"TAAAAAAAAAAAABIIIIIIIIIIIIIII! SI MAJA SALVADOR NANDITO!"

"Saan ka nga ba pupunta Eleastein, kayo ng mommy mo."

Ngumiti ako at napakamot sa batok, "hindi ko rin alam e."

"MAJAAAAAAA PAPICCCCCTUUUUREEEEEEEEEEEEEEEEEE!"

"Kanina pa nagkagulo ang ibang studyante ah, anong mayroon?" Tanong ni Jecho.

Napalingon kami sa mga studyanteng nagkukumpulan. Wait, what? May artista sa labas ng school namin. Nakisali sa tilian si Danica at halos nakalimutan na ako, isa na kasi siya sa gustong mag papicture kay Maja sumunod tuloy sa kanya si Jecho. Tumawa ako at napa-iling, nasaan na kaya si Aareah? Ang sabi niya susunduin niya ako.

Muli kong nilingon ang mga studyanteng nagkukumpulan ng tumahimik sila. Nanlaki ang mga mata ko ng makitang hindi sila gumagalaw. Lumingon-lingon ako at halos lahat ng nasa paligid ko ay tila naging statwa.

"Finally, Ugh!" Napatingin ako kay Maja Salvador na umaalis sa nagkukumpulan na mga studyante. Mabilis siyang naka-alis doon at hinubad ang suot na sunglass nito.

"Ang hirap palang maging artista. I thought it is easy," tumingin siya sa akin at muling bumalik ang totoong wangis nito. "Let's go? Kailangan mo ng makarating bago magdilim, malayo pa ang lalakbayin mo."

"Can I have a little moment please?" I ask her, when she nods I walk to Danica and hug her once more.

Matatagalan kami ulit na magkikita, dahil nagsimula ng dumami ang tanong na nasa utak ko. I sigh before holding her check. "Goodbye, Danica."

Iyon ang una kong nabigkas sa kanya ang salitang matagal na niyang gustong marinig sa akin. Feeling ko kasi hindi na ako makababalik dito.

 Lumapit sa akin si Aareah, "you really that close huh?"

Ngumiti ako at tumango. "Kung alam mo lang Aereah."

"Naalala ko sa inyo yung pagkakaibigan namin ni Celeste." 

Bumungad sa amin ang isang sasakyan, she told me to get inside the car at dahil masunurin akong tao ay pumasok ako. Magkatabi kami sa backseat. Nagsimulang umandar ang sasakyan patungon sa pupuntahan namin.

"May kaibigan ka pala? Akala ko ikaw yung tipo na tao na walang paki-alam sa lahat."

Tinignan niya ako ng masama, "bish! I may be arrogant just what you describe me in your mind. May kaibigan din ako no, she knowss everything about me that's make her special. She's a beautiful, kind, gentle soul, she also loves me."

Napangiti ako sa kanya on how she describe her bestfriend, maybe I judge her that easily. "Did she know about your plan? Did she agree?"

Nawala ang emosyon nito sa mukha, na para bang may sinabi akong mali. She looks outside the window and ignore my question. Did I ruin her mood?

She keeps silent for almost minute now, even when the car stops. Sabay kaming lumabas sa sasakyan at aalis na sana ako ng mapansin na hindi man lang nagtanong ang driver kung anong ginagawa namin sa gubat. Lumapit ako at tinignan ang driver, laking gulat ko ng makita ulit ang isang taong hindi ko inaasahan.

"Paolo Avelino?"