Naiinis na tinahak ni Raleigh ang maputik na barangay ng Buhay na Tubig. Umulan kasi ng malakas kagabi kaya sobrang maputik ang Daan ngayon. Gusto nang umiyak ni Raleigh sa sobrang inis nang makita niya ang buong paligid. Wala siyang nakikita kung hindi mga bukid, mga damo, mga kambing at kalabaw. Wala man lang siyang nakita na convenience stores o kaya kahit anong fastfood restaurant. Ibang-iba ang lugar na ito sa Maynila, kung saan siya nag-aaral. "What kind of place is this?!" she muttered under her breath. Kailangan niyang ilabas ang stress na kanyang nararamdaman. She badly needed to smoke. Kinapkap niya ang kanyang magkabilang bulsa, habang umaasa na meron doon na isang pakete ng sigarilyo. She groaned in frustration nang nawala siyang makita na sigarilyo mula sa bulsa, kahit na Isang stick lang. "Ugh! I hate this place! I hate this day!" ang nanggigigil na nasabi niya. This place looks like a deserted island! Pero agad siyang nabuhayan ng pag-asa nang may makita siya na Isa
"Miss, sandali!" ang tawag ng probinsiyano sa kanya. Raleigh angrily wheeled around to spat out at him. "Don't you dare talk to me again! Pumunta ako sa tindahan ninyo upang bumili, at para hindi makipagkwentuhan sa iyo!" ang sumbat niya sa lalaki. "Nag-aalala ang naman ako sayo... Kahit kasi gaano kalayo ang lakarin mo ay wala ka nang ibang makikitang tindahan maliban sa amin. Sa kanilang bayan ka pa makakakita ng ibang tindahan, Pero kailangan mong bumiyahe ng isang oras sakay ng jeep." ang imporma ng lalaki. Doon natigilan si Raleigh... For a pack of that damn cigarette, dalawang oras ang biyahe papunta lamang sa bayan?! "Where on earth am I?" Raleigh groaned in frustration. "Huwag kang mag-alala. Nasa teritoryo ka pa rin ng Pilipinas. Teka, dito ka na ba titira sa barangay Buhay na Tubig? O nagbabakasyon ka lang?" ang interesadong tanong ng lalaki. "No, of course not! I'm not gonna live here forever, over my dead body!" ang mabilis na iling ni Raleigh. "Mukhang galit ka na.
Kinabukasan. Ginagapangan na ng mga langgam si Paulo sa ibat-ibang bahagi ng katawan niya habang nasa itaas siya ng puno ng kaimito. Nang makatuntong siya sa sanga at napitas ang isang bunga mula roon, lumingon siya sa ibaba at sinigawan ang kababata na si Lizette. "Saluhin mo ito, Lizette! Lagot ka sa akin kapag nahulog ito sa lupa!" ang sigaw niya sa kaibigan. "Kung manakot ka parang ikaw ang may-ari ng puno ng kaimito, ah! Hoy, pagmamay-ari ito ng pamilya namin! Kung hindi ka lamang malakas kay Tatay ay nungkang payagan ka niya na pitasin maski dahon!" ang ganting sigaw ng kababata niya na si Lizette. "Alam ko naman iyon, eh! Kung sabihin ko kaya sa nanay at tatay mo na magkasintahan na kayo ni----! naputol sa pagsasalita si Paulo nang tignan siya ng masama ni Lizette. "Tumahimik ka nga dyan! Baka marinig nina Tatay at Nanay yang mga sinasabi mo!" ang sita ni Lizette dito. "O ano, magrereklamo ka pa ba para sa ilang bunga ng kaimito? ang untag sa kanya ni Paulo. Nakasimangot
Makalipas ang ilang minuto. Sa totoo lang ay natutuwa si Raleigh habang nakikinig siya sa mga kuwento ni Lizette tungkol kay Paulo. Si Paulo naman ay kakamot-kamot lamang ng ulo at halatang nahihiya ito... Natigil lang sila sa pagkukuwentuhan nang bigla silang tawagin ni Tiya Carmen. "Halina kayo at nakahanda na ang mesa." Tumayo na sina Raleigh, Paulo at Lizette, at sabay-sabay na silang pumunta sa hapag-kainan... Nagulat na lamang si Raleigh nang biglang napatayo mula sa kanyang kinauupuan ang kanyang pinsan na si Arcadio, at kitang-kita ang pagkagulat sa mukha nito. "Anong ginagawa ninyo dito, Paulo at Lizette?" ang gulat na gulat na naitanong ni Arcadio. "Why is my cousin acting so weird today?" ang nagtatakang tanong ni Raleigh sa kanyang sarili. Mas lalo siyang na-curious when she saw Lizette blushing furiously like a steamed crab. "Sinamahan ko si Paulo upang madakaw at makilala na rin ang pinsan mo..." tugon ni Lizette. "Dumalaw sila dito upang kumustahin si Raleigh,
Lumipas ang ilang oras ay nagpasya nang magpaalam sina Paulo at Lizette. Nalaman ni Raleigh na marami pang gagawin sa bukid si Paulo, samantalang si Lizette ay kailangan pang tulungan ang kanyang ina sa mga gawaing-bahay. Nagpaalam na silang dalawa kay Tiya Carmen. Nagpaalam si Raleigh sa kanyang Tiyahin na ihahatid Niya ang dalawa sa labas... "Pakisabi pala muli kay Aling Carmen na salamat sa pag-imbita niya sa amin na sumalo sa inyo ng agahan.Talaga namang napakasasarap ng kanyang mga niluto." ang nakangiting pahayag ni Paulo. "Of course, sasabihin ko yan kay Tiya Carmen." ang turan ni Raleigh. Matapos noon ay tumingin naman siya sa direksiyon ni Lizette and gave her a big and warm smile. "Magkita tayo sa anihan ng mangga, Lizzie." ang nakangiting imporma niya sa bagong kaibigan. "Oo naman!" ang excited na sagot naman ni Lizette. "O, siya... Kailangan na naming umalis. Masaya akong makita kang muli, Raleigh." ang nakangiting paalam ni Paulo. Naglalakad na palayo sina Paulo at
Matapos nilang makapagpaalam Kay Tiya Carmen ay nagsimula na silang maglakad papunta sa maggahan nina Mang Ernesto, ang may-ari ng mango farm kung saan sila magtatrabaho sa araw na iyon. Makalipas ang halos kalahating oras ng paglalakad ay narating na rin nila ang malawak na mango farm nina Mang Ernesto. Napangiti si Raleigh nang makita Niya ang maganda at malawak na lupain. This place reminded her of her adoptive father and mother's hometown, which is San Carlos... Ang mga berde at makakapal na damo ay nagsasayaw sa mabining pag-ihip ng hangin... Nakalinya ang di-mabilang na puno ng mga mangga, and it was just an amazing thing to see. This place is a paradise! "Napakaganda ng tanawing ito, hindi ba? Ibang-iba sa tanawing sa Maynila." ang biglang nasabi ni Paulo. "Tama ka, Paulo." ang tumatangong pagsangayon naman ni Raleigh. Marami ang kumakaway at bumabati kay Raleigh. Kung ituring siya ng mga taga-Buhay na Tubig ay parang kapamilya at matalik siyang kaibigan ng mga ito. Rale
Lumipas ang ilang buwan. Nagmemeryenda si Raleigh kasama ang Tiya Carmen at ang pinsan na si Arcadio nang bigla silang makarinig ng boses mula sa labas ng bahay nila. Tumayo si Tiya Carmen at dumungaw sa bintana upang tignan kung sino ang nasa labas. Lumiwanag ang mukha nito nang makilala ang mga bisita nila. "Kapitan! Ano po ang pakay ninyo? Halikayo at pumasok kayo sa aming bahay!" ang magalang na bati ni Tiya Carmen sa kapitan ng kanilang barangay. Nagtatakang nagkatinginan sina Raleigh at Arcadio. Agad silang sumunod kay Tiya Carmen upang salubungin ang kapitan. Makalipas ang ilang minuto nag-uusap silang lahat sa salas. "Ano po ang maipaglilingkod namin sa inyo, Kapitan?" ang tanong ni Tiya Carmen. "Nalalapit na ang piyesta ng barangay Buhay na Tubig, at nakaugalian na natin na pumili ng mga tao para sa taunang Santacruzan. Pipili tayo ng mga babae at lalaki na kabataan para makiparada sa Santacruzan." ang anunsiyo ni Kapitan. "Mawalang-galang lamang po, Kapitan. Kaya po b
Makalipas ang kalahating araw. Natapos na ang lahat ng palaro sa buong maghapon, pero hindi pa rin nakakaramdam ng pagod sina Raleigh, Paulo, Arcadio at Lizette. Sa ngayon nga ay nasa bahay silang lahat ni Tiya Carmen, habang nagme-make up at nagbibihis ang apat para sa pagparada nila sa Santacruzan mamayang gabi... Makalipas pa ang ilang sandali ay handa na silang lahat. Tinignan nina Raleigh at Lizette ang kanilang mga sarili sa salamin, at natuwa sila sa kanilang ayos at sa suot nilang Filipiniana gown. Samantala ay kanina pa palakad-lakad sa salas sina Arcadio at Paul, habang hinihintay ang paglabas ng kanilang mga kapareha... "Salamat sa inyong paghihintay!" ang sabay na anunsiyo nina Raleigh at Lizette. Sabay na napalingon sina Paulo at Arcadio. Walang kurap silang napatitig kina Raleigh at Lizette na parehong nakangiti sa kanila. "Wow! Para kayong mga magagandang Reyna!" ang bulalas ni Paulo. "Tama ang sinabi ni Paulo!" ang tumatangong nasabi naman ni Arcadio. Agad nam
The wedding renewal ceremony and the wedding reception is finally over.Rafael and Eliza are in their room, while reminiscing the years of their married life."We've been married for so many years, Eliza pero hindi pa rin nagbabago ang pagmamahal ko sa'yo. Ako na ang pinakamaligayang lalaki sa mundo ngayon. Katulad nga ng nauna kong pangako sa'yo, I will support you and love you endlessly. I want you to remember that I'm here as your lover and your supporter. You don't have to call me everyday...You also don't have to remember our anniversaries, dates and birthdays... As long as I know that you love me as much as I love you, it's already enough for me. I couldn't ask for more..." Rafael ardently said to his wife.Eliza's love for this man is so overwhelming, and she couldn't control her emotions anymore. Tears started falling from her eyes while looking at Rafael, overflowing with love.She wouldn't be this happy if it wasn't for Lola Victorina's cupid antics. She is so lucky and glad
Makalipas ang sampung taon.Rafael and Eliza are having a big wedding ceremony for their renewal of vows, after ten years of marriage.As of the moment, they are now exchanging their vows..."I will always love you, support you, and care for you, even during your bad hair days, even on your monthly-you-know-what-it-is, and during your hormonal imbalance as well. I will stay by you through good times and bad times. I will never leave you nor forsake you. I will love you until the end of time, Eliza, my love..." Rafael was the first one to say his vows, much to everyone's laughter.Afterwards, it was Eliza's turn to say her vows."Rafael, my heart, body and soul are yours forever. I will laugh with you, scream with you, wrestle with you, have a debate with you, and the list goes on. Whatever you do, I will stay by your side, to infinity and beyond. I love you will all my heart and soul..." she said, as she was trying her best to control her tears...The priest nodded at them in return."
Makalipas ang ilang buwan.Busy naman ngayon sina Rafael at Eliza dahil sa paghahanda nila sa kanilang kasal.Sa ngayon nga ay kausap nila si Miss Charmaine, ang kanilang wedding planner.Magiliw itong nakikipag-usap sa kanila, kaya naman very comfortable sina Rafael at Eliza na sabihin ang kanilang mga plano..."Ano bang theme ang gusto mo, Eliza?" ang biglang tanong ni Rafael."Ang gusto ko Sana ay garden wedding.Gusto Kong maikasal sa malawak na garden sa Hacienda Esquivel." Eliza dreamily answered."Sounds like a good plan." ang pagsangayon naman ni Rafael."Pero kung may iba ka namang gusto ay okay din lang sa akin." ang nasabi naman ni Eliza."Don't worry about me, love. Alam kong espesyal para sa mga babae ang kanilang kasal and I want it to be memorable for you. That's why let's have a garden wedding." ang responde ni Rafael."Maraming salamat, love." ang tugon ni Eliza. Na-touch si Eliza sa sinabi ng binata. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na papakasalan si
Tierra Alta Facility.Kasalukuyang nakikipagkuwentuhan si Eliza sa Isa sa mga in-patient sa Tierra Alta nang bigla siyang puntahan ng Isa sa mga staff at may binigay itong sobre sa kanya."First time mong makatanggap ng sulat, Eliza... Hindi kaya love letter iyan?" ang nakangiting biro ng staff sa kanya."Sus, imposible iyon. Pero salamat sa pagbibigay mo sa akin nito." ang pasalamat ni Eliza."Okay lang...O sige basahin mo na iyan at ako na ang bahala kay Erica." ang suhestiyon ng kasamahan."Salamat... Babawi na lang ako Mamaya." pasalamat naman ni Eliza.Nang makaalis na ang dalawa at saka naman Niya binuksan ang sulat. Nanlaki ang kanyang mga mata nang malaman Niya na galing kay Valeria ang sulat! Agad niyang binasa ang sulat sa kanya ni Valeria...Eliza, Siguro ay nagulat ka dahil nakatanggap ka ng sulat mula sa akin kahit na nagkaroon tayo ng hindi pagkakaunawaan noon. But I just want to apologize for being selfish. I guess, when you’re inlove with someone, hindi mo na alam ku
"Oh, Good morning, Eliza.” ang nakangiting bati sa kanya ni Valeria, habang inilagay nito ang perfectly cooked sunny side-up eggs, bacon, hotdogs and ham sa mga plato."Anong ginagawa mo dito, Valeria?" ang nagtitimping tanong ni Eliza."Well, as you can see, I am cooking breakfast." Valeria answered shortly. "Hindi ako bulag, Valeria. Sagutin mo ang tanong ko." ang naiinis na turan ni Eliza.But before Valeria could answer, they suddenly heard Rafael's voice."Good morning, Kailani."Bago pa makapagsalita si Eliza ay inunahan na siya ni Valeria."Good morning, Rafael! You just woke up at a perfect time because I just finished cooking breakfast for us. Alright, everyone! Breakfast is ready!” ang nakangiting anunsiyo ni Valeria.Samantala, kanina pa nanggagalaiti na sa inis si Eliza nang dahil kay Valeria.This woman is really getting into her nerves! ===============================Later that evening. Rafael has been pacing back in forth in the living room while feeling restless. H
Ngunit bigla din siyang napasimangot nang makita niya ang isang basket sa tabi ni Valeria. At kung hindi siya nagkakamali, pagkain din ang laman ng basket na iyon... At mukhang nabasa naman ni Rafael ang nasa isip niya.Mabilis siyang nag-isip ng paraan upang maiwasan ang galit ni Valeria."Ah! Tamang-tama lang ang dating mo, Eliza! Nagdala rin si Valeria ng pagkain... Pagsalo-saluhin natin ang mga pagkain na dala ninyo." ang suhestiyon ni Rafael. He is silently praying na sana ay huwag magkaroon ng gulo sa pagitan nina Eliza at Valeria.Bigla namang nagkatinginan sina Eliza at Valeria. Pigil-hiningang hinintay nina Rafael at ng mga obrero ang susunod na mangyayari sa pagitan nina Eliza at Valeria... Ngunit makalipas pa ang ilang minuto ay muling nagsalita si Valeria."Actually, pagsaluhan ninyo na lamang ang konting naihanda ko. Napadaan lang namin ako dito upang ihatid ang mga pagkain. Sana magustuhan ninyo ang niluto ko. And I have to go, Rafael. Kailangan ko kasing pumunta ng bay
Makalipas ang ilang sandali.Matapos makausap ni Rafael sina Tiyo Anton Tiya Violeta at matapos niyang makapagpaalam ay napagpasiyahan niyang hanapin si Eliza upang yayain na niya itong umuwi.Kanina pa niya hinahanap si Eliza, at hindi niya maiwasang mag-alala para sa dalaga...“I can still handle myself. I just want a glass of champagne!" bigla niyang narinig ang boses ni Eliza sa may di-kalayuan. Dali-dali niyang tinahak ang daan papunta sa lugar kung saan niya narinig ang boses ni Eliza. Nagulat siya nang makita niya si Eliza sa may poolside at kasama nito si Ryle. Nakita niya na pasuray-suray nang maglakad si Eliza, at nakaalalay naman dito si Ryle.Ngunit hindi niya nagustuhan ang paghawak ni Ryle sa dalaga dahil halos nakayakap na ito kay Ryle "Ryle! What the hell are you doing?” ang sita niya dito, habang naglalakad siya papunta sa mga ito. Daling-daling nilapitan ni Rafael ang dalawa at pilit na kinuha niyang hinila si Eliza mula sa lalaki."Hindi ba ikaw dapat ang tanungin
Masaya silang sinalubong ni Valeria, ang main host ng party...“Mabuti naman at pinaunlakan ninyo ang imbitasyon ko, Rafael and Eliza. Now the guests are complete.” ang masayang bati sa kanila ni Valeria.Ngunit napansin ni Eliza na na kay Rafael lamang ang atensyon nito.“Thank you for inviting us, Valeria.” Rafael thanked her.“Malalim ang pinagsamahan natin noon, Rafael. And besides, I'm glad Eliza is here as well. Mas maganda kung maipapakilala mo siya sa maraming tao bilang fiancé mo. This way, please.” ang tugon naman ni Valeria, ngunit hindi man lamang nito tinapunan ng tingin si Eliza.Nauna ito naglakad at nakasunod naman sila ni Valeria dito.“You could be a very good actress, Valeria. I know you don't like me for Rafael, but don`t worry. The feeling is mutual...” ang naiinis na bulong ni Eliza sa kanyang sarili.Makalipas pa ang ilang minuto ay narating na nila ang ang grandiosong dining room ng pamilya ni Eliza... Eliza saw a very long table ay nakita niya na marami ring b
Kinabukasan.Unti-unting iminulat ni Eliza ang kanyang mga mata. She lazily stared at the window. Nakita niya na mataas na ang araw...At katulad ng kanyang nakagawian ay naghilamos, nagsepilyo at nagbihis na si Eliza upang maging presentable siya sa harap ni Rafael.She is now slowly making her way towards the kitchen ngunit bigla din siyang napahinto nang makarinig siya ng isang boses ng babae..."I'm really glad to see you again, Rafael."Nagtago muna sa kalapit na dingding si Eliza at lihim siyang nakinig.May nakita siyang isang babae na nakaupo sa may sofa. Nakita niya ang maamong mukha ng babae. Actually, malaki ang pagkakahawig nito kay Iza Calzado. She has long, jet black hair. She also has an innocent face. Mukhang ito ang tipong babae na gugustuhing protektahan ng mga lalaki…“---Masaya din ako na makita ka, Valeria. Kumusta ka na?” narinig naman ni Eliza ang boses ni Rafael.Napanganga si Eliza nang marinig niya ang pangalan ni Valeria.“Siya pala si Valeria… She looks so b