Share
CHAPTER 9
[LUCILLE's Point of View]
I stared at the the dish I made. Hindi ko alam kung magugustuhan n'ya 'to pero bahala na. This is all I got.
Napabuntong-hininga ako at inilapag sa dining table ang ginawa kong green salad. Puro gulay at prutas lang kasi ang nahagilap ko sa kitchen na madaling kainin. Well, meron namang ilang fish and meat sa maliit na refrigerator kaya lang... hindi ko talaga alam kung paano ko 'yun lulutuin. I couldn't even remember how to open a stove! Or do I even know how? Possible bang makalimutan mo din ang pagluluto due to amnesia?
I impatiently tapped my finger on the wooden table habang hinihintay na bumukas ang pinto ng kwarto. Maliit lang ang bahay kaya halos kita na ang kabuuan nito kapag tumayo ka sa isang gilid. One small sala set na ilang hakbang lang ay ang maliit na kitchen at dining na then isang pinto para sa kwarto.
When I had enough, humila na ako ng upuan na agad gumaw
Related chapters
The Amnesia Wife CHAPTER 10
[PRIMO's Point of View]“Primo...”“Aren't we supposed to sleep together?”“Hindi ka pa kumakain...”I cursed mentally. Talo pa ang alarm clock na hindi mapatahimik ang boses n'ya sa isip ko. Her face also suffused my mind. 'Yung hindi n'ya maayos na buhok, her pale face, her thin figure in that simple dress, her somber eyes that was always filled with confusion, the way she bowed her head whenever I say something and... her saying sorry. Lahat 'yun... unusual. That wasn't her.Ang totoong Lucille, sopistikada. Kailan man ay hindi n'ya nakalimutang maglagay ng make-up especially crimson lipstick to hide her pale complexion. Hindi s'ya nagsusuot ng mga cheap na damit at palaging naka-taas noo. She never bowed to anyone. S
The Amnesia Wife CHAPTER 10.2
"What is this call all about?" I asked boringly to her, making sure she'll notice that I'm not in the mood to spare time for this chit chat."Oh come on, Primo baby. I haven't talked to you for days already. Kapag tatawag ako sa phone mo palaging busy ang line o di kaya out of coverage. Kapag sa office mo naman, sasabihin sa akin nasa meeting ka or you're not available. I miss you so much na kaya," she said and I could even imagine her pouting her lips through the phone."I'm busy. You know that.""Busy on what, huh?" tanong n'ya na tila nang-iintriga. "Balita ko wala ka sa office ngayon and even the past days ay palagi kang umaalis without telling anyone kung saan ka pupunta. What are you up to, Mr. CEO? Traveling around in the midst of work?"I rolled my eyes heavenward and combed my hair up in annoyance. Talo pa talaga ang NBI ng babaeng 'to. Nalalaman n'ya lahat ng activities ko sa office just li
The Amnesia Wife CHAPTER 11
[LUCILLE's Point of View]Mula sa patio ng bahay ay natanaw ko mula sa malayo ang malawak na plantation. Sa pagkakarinig ko, kape ang tinatanim nila. Sa kabilang banda naman ay may mga cattle at kabayo akong nakikita na nag-gi-grazing sa isang malawak rin na pasture. The whole field was so green at halos kasing liit na ng langgam ang mga taong nakikita ko. Hindi ko tuloy makita si Primo mula sa kinatatayuan ko.What could he be doing there, anyway? Isa s'yang CEO pero bakit s'ya mismo ang pumupunta sa production site? He should be sitting on his comfy office chair, signing papers 'di ba?"Tss, cold but diligent."Hindi ko napansin na napangiti na pala ako dahil sa idea na pumasok sa utak ko. Gosh, it felt so weird but... felt so good at the same time.Lumapat ang palad ko sa aking bandyang tiyan at hinimas ito ng bahagya at masuyo. "I hope you'll be like your dad wh
The Amnesia Wife CHAPTER 12
[PRIMO's Point of View]I was trying to concentrate on doing reports sa dining table using my laptop pero hindi ko mapigilang isipin ang naging reaksyon kanina ni Lucille.She was really mad dahil umuwi ako ng late. Like heck! She never acted that way. Ni wala nga s'yang pakialam dati kahit abutin ako ng umaga sa office kapag nagtatampo ako sa kanya or whenever I wanted her to miss me. But that's stupid. Masaya pa nga s'ya tuwing hindi n'ya ko nakikita. She never missed me. She hate my existence really bad.Kaya... bakit ganun na lang ang reaksyon n'ya sa'kin kanina?As if she's a worried wife. Tss.Napasandal ako sa backrest ng upuan and groaned silently dahil hindi ko matapos-tapos ang ginagawa ko. Damn that scenario earlier.I was reaching for my cup of coffee sa tabi ng laptop nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Napalingon ako agad sa side kung nasaan
The Amnesia Wife CHAPTER 12.2
Time flew fast. Narinig ko na lang na tinawag kami ng emcee para pumunta sa harapan. Pumauna sina Papa at Tito Dante. They were telling something about their friendship and such na halos hindi ko na narinig dahil sa lakas ng tibok ng puso ko lalo na't sa akin na ang sunod na hakbang.When Tito Dante was done talking, he looked at me and nod. Huminga ako ng malalim and faced Lucille with all my might.Kunot-noo n'ya akong tinignan. It was like a warning look pero hindi ko na magawang indahin pa ang nagbabanta n'yang titig."Lucille," I called her and her left brow raised.Inabot ko ang kamay n'ya and kneel down with my one knee as I pull out a small box from my pocket. Bahagyang nanlaki ang mga mata n'ya at bumukas ang kaninang mahigpit na nakasarang mga labi n'ya. And due to my throbbing heart, I unconciously told her the words I've been practicing for a thousand times."Lucille
The Amnesia Wife CHAPTER 13
LUCILLE's Point of ViewI'm starting to hate my situation.Una dahil pakiramdam ko ay hindi ko talaga kilala ang sarili ko at hindi ko na maintindihan ang mga nagiging kilos ko.Pangalawa, pakiramdam ko ay hindi ko kilala ang lalaking kasama ko bilang asawa at hindi ko na maintindihan ang ikinikilos n'ya pagdating sa akin.Imagine, nagawa n'ya akong hindi kausapin kagabi at pinabayaan akong matulog sa sama ng loob! What kind of husband that will do such thing to his wife? Nakakainis! He's really unbelievable!Tapos balak n'ya pa akong iwan ulit sa ranch house kanina. I'm afraid that he'll do the same thing yesterday na pinabayaan n'ya ako maghapon at magdamag kaya nagpumilit na talaga akong sumama sa kanya papunta sa farm.He was stern to his decision na iwan ako sa bahay kaya ang ginawa ko, nauna na akong pumunta sa farm which eventually made him follo
The Amnesia Wife CHAPTER 14
[LUCILLE's Point of View]Nangangatog ang tuhod ko habang papalapit ako sa kumpol ng mga kalalakihan sa gitna ng taniman ng kape. Halos bumaon rin ang mga kuko ko sa aking palad dahil sa tensyon na nararamdaman ko. Hindi din pinalampas ng pakiramdam ko ang mga titig ng mga nadadaanan ko ang ang mahihina nilang bulong.Pero kahit ganon, sinikap kong tumingin lang ng diretso sa taong pakay ko. Nakatalikod s'ya sa akin pero alam ko at sigurado akong s'ya yun. The broad shoulders, tall figure, mascular body. I know it's him.Ilang metro bago ako makarating sa pwesto n'ya at ng mga magsasaka ay napalingon na sa akin ang karamihan sa kanila. Ang ilan ay napayuko at umiwas ng tingin. May ibang nagpaalam at umalis. Hanggang sa umikot paharap sa akin si Primo na s'yang pakay ko.Agad na nangunot ang noo n'ya sa akin kaya mas lalo akong kinabahan. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit parang ang sama palagi
The Amnesia Wife CHAPTER 15
[PRIMO's Point of View]"Where is she? Nahanap n'yo na ba? Nasaan na s'ya?"Sunod-sunod kong tanong sa sobrang pagka-aligaga."Señor... hindi pa din ho namin nakikita si Señora Lucille. Naikot na po namin ang buong farm pero wala po talaga s'ya dito," sagot ng isang magsasaka bagay na mas lalong nagpasakit ng ulo ko."Sa... sa ranch house? Sa hacienda? Tinignan n'yo ba? Hinanap n'yo ba s'ya doon?""Oo na po, Señor. Pinuntahan na po nina Tata Isko ang dalawang bahay pero wala daw ho talaga ang asawa n'yo."Napapikit ako at pakiramdam ko ay sasabog ako sa sobrang inis anumang oras ngayon. Bwisit! Nasaan na ba ang babaeng 'yun?"Hanapin n'yo s'ya! Maghanap kayo sa lahat ng sulok ng hacienda! Wag kayong magpapakita sa'kin hangga't hindi n'yo nahahanap si Lucille!"Kapwa mabigat ang paghinga at bawat hakbang ko habang papaalis sa harap ng mga magsasakang naghahanap kay Lucille. I know I was being r
Latest chapter
