Arisa . . .
Ang babaeng unang nagpatibok sa puso ko.
Ang babaeng nagsilbing knight in shining armor ko sa panahong muntik na akong mamatay sa una kong misyon bilang isang Hunter.
Hindi ko namalayan na na sa ikaapat na region na. Masyado akong nalibang sa pagbabalik ko sa nakaraan. Hindi ko kasi maiwasan. Masyadong kakaiba ang una naming pagtatagpo. Hindi normal na senaryo.
"I'm Lota Santiago, alpha ng region four. Nice to meet you all," ani Lota bago kami bigyan ng malapad na ngiti.
Katulad ng mga nauna kanina, nagpalakpakan sila matapos magpakilala ni Lota.
Sunod na umabante ang lalaking nagngangalang Enzo. Ito yung lalaking muntikan nang makasagutan ni Arnal kanina.
"I'm Lorenzo but you may call me Enzo!" Katulad ni Lota ay malapad din syang ngumiti.
Ang napansin ko lang sa kanila ay parehong makulay ang kanilang kasuotan. May mga kwintas at relo na sa tingin ko ay gawa sa tunay na ginto.<
Chapter 35:"Miss mo na agad?"Kagat labi syang sumagot at gumapang papunta sa akin. Habang gumagapang na parang pusa ay nakatitig lang ang kaniyang mata sa akin. Naglakbay ang dalawa niyang kamay sa katawan ko.Hindi ko tuloy maiwasang matawa ng mahina dahil tuluyan nyang tinanggal ang suot kong brief gamit lang ang kaniyang bibig.Sabi ni Renato kailangan daw mag ipon ng lakas.Pero mukhang mauubusan ako nito para bukas.* * * * * * * * * * *"Tumayo ka na dyan, may training pa tayo."Niyugyog ko ang balikat ni Blake. Kasalukuyan pa rin syang nakahiga sa kama na tila ba pagod na pagod."5 minutes!" sigaw nya at mas lalong siniksik ang ulo sa malambot na unan."Kapag ikaw napagalitan, lagot ka." Niyugyog ko syang muli ngunit hindi pa rin talaga bumangon. Kaya naman napabuntong hininga ako at kinuha ang kumot na nakatalukbong sa katawan nya.Napalunok ako nang makita kong muli ang matambok nyang pwet.
Chapter 36:"Magbubunutan na tayo para sa araw na ito."Nakatitig lamang kami kay Renato. May hawak na syang bowl sa kaniyang kamay. Hinihintay na lang namin ang mga susunod nyang gagawin. Nang itaas nya ang kamay ay nagsimula na syang dumukot sa bowl.Sa pag-angat ng kamay nya ay agad kong nakita ang number 1."Ang una. . . region 1," aniya at muli bumunot sa bowl.Napatingin ang iba sa pwesto namin. Ngunjt nanatili lamang kaming nakatingin sa harapan. Pero kahit ganon ay ramdam ko pa rin na kinakabahan si Blake."Ang pangalawa. . ." At sa pag angat ng kamay nya.Hindi ko namalayan na umukit ang ngisi sa aking bibig matapos kong marinig ang magiging kasama namin sa loob ng isang linggo."Region five. . ."**********"Ngayong natapos na ang bumunatan..." Tumingin si Renato sa paligid. Tinuro nya ang tatlong malaking bilog sa pinagitna."Ayang tatlong bilog na nakikita nyo ngayon ang magsisilbing battlefield
"Katulad ka lang din ni Arisa, bata." Napailing pa sya at tumingin kay Arisa na ngayon ay nanonood lang sa amin. "Matutulad ka lang din sa kaniya. Na kahit anong gawin mo, hinding-hindi mo matatakasan ang mga na sa itaas." Sa sinabi nyang iyon ay hindi na ako nakapag timpi. Nag-init na ang dugo ko. Hinanda ko ang aking sarili at agad syang sinugod. Tila ba nandilim ang paningin ko sa kaniya. At nang magsalubong ang mata namin ay makikitaan mo ng takot at pagkabigla ang mga mata nya. Hindi ko alam ang tinutukoy nya, wala akong ideya. Pero kahit na ganon, hindi ko maiwasang mag-init at mainis. Kaunting puwang na lang ang pagitan ng dulo ng espada ko at ng kaniyang leeg. Ngunit napahinto ako sa pwesto ko nang may sumalag na espada sa espada ko. Gumawa iyon ng malakas na ingay ma siguradong maririnig hanggang sa building. "Panalo na kayo, bata," ani Renato na syang pumigil sa espada ko. Doon lamang ako natauan. Napap
Chapter 38:"May problema ka ba, Felix?" rinig kong tanong sa akin ni Blake. "Tila ka tanga na nakatulala dyan sa kisame."Kakapasok lamang ni Blake ng kwarto. Mukhang kakatapos lang ng laban ngayon. Nagpunta sya sa lumang cabinet, kumuha sya ng damit at sinukbit sa kaniyang balikat.Napatingala ako at napabuntong hininga."Wala naman," sagot ko at sumandal sa kama. Tumingin akong muli sa kaniya at napatanong. "Sinong nanalo sa dalawang natira?"Hindi ko inalis ang tingin ko. Pinagmasdan ko lamang ang bawat paggalaw na ginagawa nya.Hangang sa tuluyang lumitaw ang mga tanong na pumasok sa isipan ko kanina. Mga tanong na naging laman ng isip ko matapos akong paalalahanan ni Mechille.Hindi naman siguro kami tatraydurin ng clan nila Blake, hindi ba?Marami kasing dahilan para magtiwala kami sa kanila. Maraming dahilan para maging impossible ang na sa isipan ko.Una, pinoprotektahan namin ang susunod na alpha nila. Ka
Chapter 39:Matapos mailabas ni Renato si Dubla para madala sa ospital ay agad na nagkaroon ng kaguluhan sa training camp.Agad na sumugod ang alpha ng ignite kay Arlan ngunit napigilan naman sya agad ng ibang alpha. Ngayon ay na sa tabi na ni Romulo si Francis Tourmen at si Alexa Melodia. Pinipigilan ng dalawang alpha si Romulo na isa rin sa mga legendary alpha."Gago ka! Anong ginawa mo?"Dumagundong ang malaking boses ni Romulo sa malawak na training field. Ang mga ugat sa kaniyang leeg ay kitang kita na. Namumula na rin ang kaniyang tainga na tanda lamang na galit talaga sya. Ang mga hunter na katulad ko ay nakatingin lamang sa kanila. Natatakot na makialam. Natatakot sa susunod na mangyayari."Wala akong ideya," simpleng sagot ni Arlan na para bang wala lang ang nangyari sa kaniya. "Hindi naman ako gumagamit ng lason sa kalaban ko.""Paanong wala? Ikaw lang naman ang kasama nya dun sa bilog," sabat ni Ayessa."S
Halos sumigaw ako nang ilabas nya ang isang kutsilyo.Agad akong napatakbo, hindi lang ako dahil pati si Ayessa ay tumakbo rin. Ngunit napaatras kami nang maglabas si Argus ng malakas na hangin.Inangat ni Argus ang kutsilyo at kinuha ang kamay ni Blake na ngayon ay kulay lila na rin.Agad iyong hiniwa ni Argus dahilan para maibato ko ang espada ko sa kaniya.At halos mapatay ko si Argus sa tingin ko nang mawalan ng malay si Blake sa kanyang mga kamay.Chapter 40:Agad na nagmadali ang mga medic sa pagpunta sa pwesto ni Blake. Tumakbo ako agad habang nilabas ang aking espada.Hindi ko alam sa sarili ko pero ramdam ko ang init sa katawan ko. Para bang kumulo bigla ang dugo ko. Muli kong naramdaman na para bang gusto kong pumatay. Ang pakiramdam na lumamon sa akin kahapon.Hindi ko na napigilan ang sarili ko hanggang sa makalapit aki sa kay Argus.Lahat sila ay nagulat. Nabigla sila nang malap
"Naranasan din ni Sandro ang naranasan ni Blake," ani Arnal. "Ayon din ang nangyari sa beta ng Ignite. Ang sabi ni Master ay baka may magnus daw na nakapasok sa camp. Kaya after magising ni Blake, we need to get out of here. Uuwi rin tayo agad.""N -naranasan ni Sandro?" takang tanong ko. "Anong ibig ming sabihin doon?""I badly need to slice Blake's finger, para dumugo at lumabas ang lason. Kailangan ko yung gawin para hindi na tuluyan pang kumalat ang lason."Chapter 41:"Nabasa mo na ba 'yung binigay ko sayong papel, kuya?"Napatingala ako at napatingin sa pwesto ni Aikee. Hindi ko namalayan na napalalim pala ang pag-iisip ko.Matapos kasi umalis ni Argus ay napatanong ako sa sarili ko.Hindi naman kasi nya magagawa ang bagay na 'yon. Malayo sa itsura nya. Mayalong malayo."Basahin mo na, kuya. Habang wala pa si Arnal," dagdag ni Aikee.Kinapa ko ang papel sa bulsa ko. Nang makapa ay agad ko itong kinuha. Pinagmasdan
Tumunog ang cellphone na hawak ni Arnal. Doon napunta ang atensyon naming lahat. Sinilip iyon ni Arnal. Nanlaki pa ang mata nya bago tuluyang mapatayo sa upuan."Bakit?" takang tanong ni Manong. "Anong nangyari?"Hindi ko alam pero hindi maganda ang pakiramdam ko sa sasabihin ni Arnal. Hindi ko pa nakikita ang ganitong side ni Arnal. Ganon din si Aikee, nakatingin at nag aabang sa mga salitang lalabas mula kay Arnal."Tantanan mo kami sa ganyan mo, Arnal," ani Blake. "Anong nangyari?"Napalunok si Arnal. At sa sinabi nya ay hindi namin maiwasang mangamba."May malawakang pag atake ng rouges sa University, Master," agad na sabi nya. "Nahihirapan sila Vincent sa dami nila."Chapter 42:Agad na nagmadali sila Arnal at si Manong nang mabasa ang text na galing kila Vincent . Nag impake rin kaagad si Blake na ngayon ay inaalalayan namin papunta sa pegasus na nakaparada sa may tapat."Di mo ba kayang bilisan, Blake?" aga
To my readers, friends, co-writers-- I thank you with every inch of my heart for staying with me on this new long journey. Thank you so much for all your support!I've been so fortunate to received followers while writing this story. Thank you so much! It's my first English story btw so thank you for your understanding hahaha.To Blake and Felix, thank you for this wonderful journey. But honestly, the both of you helped me to develop this story into what it isThat's it! The story of Blake and Felix is over! It's hard for me to let them go because I always dream about them hahaha.Again, thank you for reading and waiting. and I hope you find Felix of your life! The one who will watch over you no matter what attitude you have. Keep safe, guys!Sugarmaui-
Pagbangon ko ng kama ay agad ko nang narinig ang mga ingay sa baba. Ang mga ingay at boses na halatang may ginagawa."Blake, anak! Halina't kumain ka na muna!"Sa paghakbang ko ay agad kong narinig ang boses na 'yon. Ang boses na kahit kailan ay hindi ko akalain na totoo. Ang boses na matagal kong hiniling at matagal kong hinanap.Hindi man boses ng babae, ramdam ko naman ang pagmamahal nito nilang ina. Ang aking nanay, si Mommy Maui. Hindi katulad ng ibang nanay, si Mommy ay isang lalaki. Isa syang carrier, katulad ko."Sge po! Ihahanda ko lang yung gagamitin ko. Saglit lang 'to, mommy," sagot ko."Magdahan-dahan ka sa pagkilos mo, ok? Baka madulas ka! Na sa baba lang kami at malapit na kaming matapos."Naglakad ako papunta sa cabinet. Sa salamin non ay natanaw ko ang aking sariling repleksyon. Kitang-kita na ang umbok ng aking tyan. Hinimas ko ito at hindi naiwasang mapangiti.Walong buwan na ang nakakalipas. At ngayon
BLAKE'S POINT OF VIEWPangamba at takot ang unang bumungad sa akin nang dumilat ang aking dalawang mata. Isang hindi pamilyar na lugar ang agad na pumukaw ng aking pansin. Isang madilim na paligid na sumisigaw ng hindi magandang pangyayari. Isang mansyon na napakalawak.Mga chandelier na mayroong mga itim na tela na nakasabit sa itaas. Mga vase at painting sa bawat sulok na tila ba napaglipasan na ng panahon dahil sa mga alikabok. At hindi katulad ng ilang typical na mansyon, ang malawak na bahay na ito ay kulay itim.Hindi ko maiwasang mapangiwi nang tangkain kong tumayo. Hapdi ang agad na dumaloy sa aking kamay. Taka ko iyong tinignan at doon ko nakita na nakatali iyon gamit ang nylon."N -na saan ako?" nauutal kong tanong sa sarili.Pilit kong inayos ang sarili sa pag-upo. Ngunit wala akong ibang magawa kung hindi ang manatili sa hindi magandang pwesto.Hindi ko alam ang nangyari. Ang alam ko lang ay magaganap na ang Caliagr
Halos mapalingon kaming lahat sa boses na 'yon. Sumilay sa amin ang isang pigura. Ang kanyang tindig, ang kaniyang presenya."A -argus?"Sinubukan kong basahin ang bawat kilos niya pero wala akong makita bukod sa blanko ang kaniyang mata. Tila naging matured din ang itsura nya dahil sa kaniyang bigote. Ang suot na sombrero ay na sa kanang kamay nya. Pati ang mga kasama ko ay tila napako rin sa kanilang kinatatayuan.Marahil ay nangangapa rin dahil hindi namin alam kung kakampi sya o kaaway. At kung sakali man na kaaway sya ay wala kaming magagawa kung hindi ang tumakbo.Hindi pa nakaka-recover ang mga kasama ko kaya hindi makakabuti kung lalaban kami. Ang tanging paraan lang namin ay ang tumakbo mula sa kaniya.Parang wala syang narinig. Wala itong alinlangan na pumunta sa harapan namin.Pero halos mapahinto kaming lahat nang biglang maglabas ng dugo ang kaniyang bibig. Napahinto sya sa paglalakad at halos mapatili an
Sa apat na taon kong pamumuhay sa sentro at sa kanluran, simula nang nawala ang mama at papa ko, ang tanging gusto ko lang ay maipaghiganti at mapatay ang mga taong lobo na humamak sa kanila.Gusto ko lang na makuha ang ulo ng mga taong lobo na gumambala sa amin ng gabing iyon.Apat na taon akong nagkimkim. Apat na taon akong nagtiis. Apat na taon akong naghintay. Higit sa apat na taon akong nag ensayo para malaman ang katotohanan. Puro sakit at galit ang namayani sa apat na taon kong pamumuhay.Ngunit ngayon, na sa harapan ko na ang taong makakatulong sa amin ni Aikee para maging malinaw ang tunay naming pagkatao. Para malaman ang katotohanan. Katotohanan sa mga nangyari noon.Simula bata kami ay alam na namin na hindi namin tunay na magulang sila Mama Greta at Papa Jose. Lagi nilang sinasabi na may pamilyang naghihintay sa amin pagdating ng panahon. Na may pamilyang lubos kaming hinihintay.Kaya ang akala ko noon na kapag natanggap ko
Ramdam ko ang lamig mula sa aking likuran. Masakit ang ulo ko at hindi ko alam kung bakit. Mariin akong napapikit. Ilang beses akong napakurap para makita nang maayos ang na sa paligid ko.Fuck!Rehas at madilim na paligid ang bumungad sa akin. Agad nangunot ang aking noo.Nasaan ako?Sinubukan kong bumangon. Pilit akong umayos pero may malamig akong naramdaman na nakadikit sa paa ko. Tinignan ko 'yon at doon ko nakita ang isang kadena.Hayop na Manong yan. Talagang tutuluyan nya kami?Kinapa ko ang katawan ko. Wala namang masakit sa mga parte nito. Nakakapagtaka lang kung bakit hindi man lang niya ako binugbog kaagad.Pilit akong kumawala sa kadena. Hila dito. Kutkot doon. Pero kahit anong gawin ko ay napakahigpit non. Habang pinipilit kong tanggalin ang kamay ko ay nakarinig ako ng isang tawa sa gilid ko."Hindi mo na iyan maaalis, kuya."Napalingon ako nang makita si Aikee.
Chapter 44: Naging tahimik kaming muli ni Aikee. Kasalukuyan nya akong sinasamahan na hasain ang espada ko. Ngayon na kasi magaganap ang caliagri open na matagal nang pinaghandaan ng mga tagahilaga. Napailing na nga lang ako dahil ang buong akala ko ay maiuusog ang date ng caliagri open. Pero hindi nila inurong at tinuloy pa rin. "Sigurado ka ba na hindi tayo aalis dito, kuya?" tanong sa akin ni Aikee. "Official na ang nagsabi na umalis tayo. Baka ito na rin yung gustong ipahiwatig ni Arisa at ni Mechille. Napangisi ako sa sinabi nya. "Oo naman, sigurado ako," sagot ko. Pagkauwi ko kahapon ay agad kong sinabi sa kaniya ang mga sinabi nung official sa akin. Ang sinasabi nya na planong pagpatay sa akin ni Manong lagkatapos na caliagri open, ang pagmamanman na ginawa ni Manong nung na sa sentro pa lang kami at ang nalalaman ni Manong tungkol sa nangyari apat na taon na ang nakakalipas. "Hindi natin kakayanin si Manong kapag
"Kuya? B -binasa mo na ba yung binigay na sobre na binigay nung officials sayo kanina?"Tuluyan akong napahinto sa sinabi nyang 'yon. Muli kong naalala ang itim na sobreng inabot sa akin ng lalaking nakausap namin kanina sa university.Kinapa ko ang bulsa ko at doon hinanap ang sobre. Agad ko iyong kinuha at pinagmasdan.Bakit ba nauuso ang bigayan ng mga papel ngayon? Pangalawa na ito sa araw na 'to. Ang una ay kay Arisa at masama ang laman ng papel na binigay nya.Pinagmasdan ko ang itim na sobre. Nakalagay doon sa gitna ang logo ng officials, ang buwan at ang araw.Nakatitig lamang si Aikee habang binubuksan ko ito."9:00 a.m. Clock tower.""A -anong ibig nyang sabihin?" takang tanong ni Aikee nang basahin ko ang laman ng sobre.At hindi ko maiwasang kabahan nang mabasa ang pinakailalim."Let's have a deal, Felix. . ."Paanong . . .Paanong alam nya ang pangalan ko?Chapter 44:
"P -prodigies?" gulat na tanong nya at napaatras."Manong, may rouges pa ba sa paarteng ito?" Tanong ng kapatid ko sa kaniya.Pero imbes na sumagot ay nakarinig kami ng isang boses mula sa aming likuran."Nahuli na kayo, prodigies. . ." ani ng isang malalim na boses.Dahan dahan kaming lumingon. At sa paglingon na ginawa namin ay doon namin nakita ang isang lakaki na nakasuot ng isang kulay puting tuxedo. May mga bahid ng dugo ang manggas nya. At ang mas ikinagulat namin ay ang logo na nakalagay sa kaniyang kanang dibdib."O -officials?"Chapter 43:Nilibot pa namin ang bawat sulok ng buong rehiyon para makasigurado kung may natitira pa bang mga rouges o wala na. Sa paglilibot na ginawa namin ay wala kaming nakita kahit isa. Bukod sa mga dugo at katawan ng mga rouges sa university, wala na kaming ibang nakita sa paligid. Puro mga kalat na lang.May mga media pa kaming nakasalubong na mukhang tumakbo at natakot kanina sa mga rou