Chapter 16
Jealous
It was a Saturday, almost mundane. One that I've been missing a lot since I entered formal education.
Tulad ng nakagawian, tumakas ako nang madaling araw upang hintayin ang bukang-liwayway, saksihan ang pag-indayog ng mga puno kasabay ng pag-ihip ng pang-umagang hangin.
The scenery before me was just so picturesque. The vast body of water covering an enormous proportion of land swayed along the current. And it wouldn't be complete anymore with Azul's images constantly surging in my head like a flashback.
I smiled as I lifted my head and hand, creating windows through my fin
Chapter 17TuhogBumuhos sa aming lahat ang labis na kahihiyan dahil sa nangyari. Pero ilang sandali pagkalagpas sa amin ng grupong iyon, muling umingay dahil sa sisihan at kantyawan."Mga siraulo kasi kayo! Kanina pa kayo pinagsasabihan," anang Eric."Sana kasi sinabi niyong padaan sila Victor! Nakakahiya tuloy!""Rinig na rinig ba pangalan ni Kobe? Nakita mo 'yung hitsura ni Grace?! Priceless!"Napalitan ng tawanan ang tensiyon habang pabalik na kami sa classroom. May mga kaeskuwelang nakakakilala at bumabati sa amin. Tuwing may nagko-cong
Chapter 18CrushZaro looked stunned for a second like he didn't see that coming. Later on, he licked his lower lip and clenched his jaw, back to his rigorous disposition."How did you know Lascano?" satinig niya sa wakas.I was taken aback. Was it the actual problem or was he deflecting the topic?Tumikhim ako at litong umiling, dahan-dahan dahil hindi mawari ang tamang sagot doon."Sikat siya sa school... kaya ko siya nakilala," I admitted uncertainly.His lips set in a hard line and grim
Chapter 19Home"Huwag mo akong pahiyain sa hapagkainan," mahigpit na bilin ni Nana."Opo." Tumango ako tulad ng nakagawian.Pagkatapos naming magtrabaho at magpalit ng mas malinis na damit para sa hapunan, sabay na kaming bumaba ni Nana patungo sa bulwagan.Inimbitahan kaming dalawa ni Senyorita Victoria na sumabay sa pagkain ngayon. Madalas naman talagang kasama si Nana sa hapag pero minsanan lang ang ganitong pagkakataon na isali ako.Bakit kaya? Semestral break na namin. Tapos na ang unang sem namin sa school at nalalapit na ang pasko.
Chapter 20Suspicion"How's your first day?"His soothing and relaxing voice has always been a piece of solace for me.Truth was... I was a tad exhausted. But I didn't want him to worry about it. Simpleng bagay lang naman iyon. Hindi na dapat pang palakihin.Kakatapos ko lang magpalit ng pambahay. Umupo muna ako sa kutson at niyakap ang unan."Ayos lang." I stopped myself from adding more. "Ikaw? Uh. Kamusta sa dati mong school?"I smiled. Let's rather talk about yours, Zaro. His life in Ma
Chapter 21PromisesDahil tuloy roon, wala ako sa sarili pagkarating sa classroom. Sa kabutihang palad, pinagpasalamat kong abala sa pag-uusap ang karamihan sa mga kaklase. Hindi nila masyadong napansin ang pagdating ko.Huminga ako nang malalim, mabigat na nagtungo sa upuan. Tinuon ko ang kanang siko sa desk at sinandal sa palad ang sentido, lalong lumalim ang daloy ng isip nang natulala na sa kawalan.Kobe Lascano... What are you up to? Are you one of those people they warned me about?Pumikit ako at sinubukang humagilap ng kapayapaan sa isip."Nakita ko nga. Legit 'yung starstruck ko!""Alam mo 'yung ganda na nakaka-intimidate? Feeling ko hindi ko siya kayang kausapin! Parang hindi ako worth it ng laway niya ganon! Sarap magpatapak!"Rinig ko ang tawanan nila. Napadilat ako."Pero may ilang nakakita raw na nilapitan siya nila Grace. Parang may seryosong pinag-uusapan."
Chapter 22WarningKinabukasan, nabalitaan ko na lang na umalis na si Zaro pabalik sa Maynila.Bukod kasi sa iniwan niyang mensahe sa akin, usap-usapan din sa mansiyon ang biglang pagbisita nito. Kita kong tuwang-tuwa ang mga kasambahay at mga trabahante na muli siyang masilyan.Kaya naman nang dumating ako sa school, laking gulat ko nang maging ang mga estudyante ay nalakap din iyon.Base sa mga narinig sa paligid ay mistulang may ideya rin ang mga ito sa pagbisita ni Zaro sa Castel.Hindi ko rin sigurado. Ngunit tuwing napapagawi ang mga m
Chapter 23HiyasListless, I left my room appearing as someone with a heavy baggage. Kahit anong gawin ko ay hindi ko magawang isipin kung paano ako papasok nang ganito ang kalagayan.Hindi pa nakatulong ang samu't saring katanungan sa akin. Sino ang lalaking iyon? Nakita niya ba nang malinaw ang aking mga mata? At... ano ang ibig niyang sabihin?He told me I should be careful. Those words felt familiar but it appealed me differently. Ang paraan niya ng pagtitig, paghawak, at pagpapaalala sa akin, lahat ng iyon ay nakakapangilabot pa rin."Lumi," si Nana na nasa landing pala ng ikalawang pala
Chapter 24ProphecyI didn't know what's going on. But the next thing I knew, I saw myself half-running on my way to the parking lot just to escape that dreadful commotion.Pagkatapos ng nangyari, hindi ko na sila maintindihan lahat. Naging magulo ang buong paligid, hindi na nakontrol ng aming prof ang mga kaklase. Naghari din ang kaingayan kaya nabulabog maging ang mga katabing silid."Sabi ko na nga ba. Una pa lang, ang dami nang kakaiba sayo!""Sugo ka ng mga Aurdel, ano?! Anong ginagawa mo rito? Balak niyo na naman kaming salakayin?!""Engkantada! Binighani mo lang ang mga lalaki! Kahit sina Victor at Kobe nabiktima mo!"Umiling ako at miserableng naiwang mag-isa sa kinatatayuan. Nakatanggap ako ng iba't ibang akusasyon at panunuligsa. Ngunit wala talaga akong alam sa lahat ng binabato nila sa akin.Nanginig na ako sa takot. Lalo na nang umabot na sa puntong pinagbababato nila
Special Chapter"Azul! Azul ang color ng brief ni Azul! Nyenye!"I frowned at my female classmate, Jianne Rhed. The other girls giggled with her as they flocked to my table.Our break time just started and they're already here to pester me like the usual. I frowned more as I glanced over my shoulder to see if it's true.But then I realized, Moma gave me a red underwear. I laughed kasi may naisip na response doon."That's bad. Bakit ka naninilip sa akin, ha, Jianne?""Yieee!" the class teased.Jianne's face flushed. "Inaasar lang kita kasi hindi mo ako nipansi
Epilogue (2 of 2) "I'm sorry, Liz, but I can't. I have a lot of things to take care of. I have plans and..." Umiling ako at bumuntong-hininga. "I can't come with you..." She stood and her eyes flared at me. "You will, Zaro! Akala ko ba mahalaga ako sayo? Akala ko mahal mo ako? This is just a small thing to-" "Matagal ko nang nilinaw kung ano tayo, Eliza. Alam mo kung hanggang saan ka lang." She was being uncontrollable and hysterical. Iyon ang nabuo sa isipan ko. I know she's going through a lot of pain but I don't think it should be a license to hold someone by the neck. I will help, that's not a question
Epilogue (1 of 2)"Dibs on the girl, man."Malayo pa lang pagkatapos kong siguraduhing nakapasok na sa mansiyon ang batang babae, nagpantig agad ang tenga ko sa bungad ng kaibigan.Fablo lifted his glass while leaning on the post lazily. He saw the entire thing from the distance, me scolding the little girl to go back to her room. I knew he was watching us.Umismid na lang ako at nagpatuloy sa paglalakad."Stay away from the little girl," I warned when I got closer to him.He laughed cockily. Akala ata'y nakikipagbiruan ako."Oh, man. Little girl my ass! Did you see her? Dude, she's a lady! A very fine lady. I haven't seen any woman that shy and reserved. Only her, man!" He chortled like a horse. "I'll make her scream like an actual woman, you'll see."He grinned smugly as he played with his glass, like he's already plotting his plans inside his insignificant skull.By that, I tasted an
Chapter 45UnitedEyes. Eyes are the windows to your soul... that's what they told me.It's been ages. Many years have passed away, but I still wonder what my soul looks like. Is it pure, sweet, solemn, radiant, and innocent? Or is it... dark, violent, murderous, and shameful?I wanted to know. I still want to know...I was curious about my own soul and essence. About my purpose. But sadly, even if there's someone willing to glimpse through the window, fear would overtook their faces.Or worse, they die...Umukit ang mapait na ngiti sa akin nang muling binalikan ang lahat.Iyong mga panahong musmos pa lang. Tanging problema lang ay tumakas tuwing Sabado o Lunes para masaksihan ang pagsikat ng araw.O hindi kaya'y ang mga ganid na tao na gusto raw, hindi umano, na kunin ang mga mata ko kaya dapat ay laging suot ang artipisyal na maskara.Thinking about trivial things
Chapter 44ProphecyIt was a tragic sight to witness. After Mr. Lopena's resolute plea, we didn't waste any more time.Agad nilipat si Janine sa pinakamalapit na guest room. Somehow, our household is prepared for this. Kahit ako ay nabibigla habang pinapanuod ang lahat ng nangyayari sa paligid. As if I am the only one alarmed because they all seemed apt and ready for this day.Sometimes, my eyes would come across Janine's direction. I think she's unconscious and her life is already at stake, barely breathing.But whenever I catched myself looking, I'd always look away instantly, afraid that glimpsing at her would aggravate her ailment."Ako na muna rito. Sumama ka na lang kina Mama sa study area," utos ni Ate.Tumango ako at iniwan na muna sila ni Kobe roon kasama ang mga Aurdel na tauhan sa mansiyon ng mga Lascano.Sumunod ako kina Mama. I saw how Mr. Lopena lost himself while li
Chapter 43VicissitudesHabang binabalagtas ang tahimik at sagradong pasilyo ng establisyimento, nanumbalik sa akin ang mga sinabi ni Mama dati."They have no other choice but to cooperate with us with all honesty.""How are you so sure that... they won't betray us? After all, Duccio is a Castellano. The blood running through their veins is the same. Hindi rin malabo na ulitin nila ang ginawa niya noon sa atin!""I can sense it, Saki. At masasabi kong mayroon tayong alas na hawak laban sa kanila. Kaya sa oras na magkagipitan, malaki ang mawawala sa pamilyang Castellano..
Warning: Please be advised that this chapter contains mature content not suitable for young audiences.--Chapter 42CurseFor a long while, I found myself staring blankly at the horrendous note—detached and barely able to breathe.Kung hindi pa rumesponde ang mga tauhang tinawagan ni Aren ay baka tuluyan na akong inugatan sa kinatatayuan. My mind was unstable at that moment of time. I was temporarily put in the convoy truck, surrounded by our men.Dumating ang mga pulis at agad sinarado ang crime scene. Napalilibutan ng tao ang paligid. Kinuha rin ang note sa akin dahil kailangan
Warning: Please be advised that this chapter contains explicit content not suitable for young audiences.--Chapter 41BloodThe week has been a smooth sailing since that day. For a couple of days, I felt so magical and euphoric.Kahit papano ay napapagtagpi-tagpi ko na rin ang mga pinag-usapan noong araw na iyon. Who would have thought that Senyor Danilo's impeccable intellect was bestowed by Mama before?The Superiors of Aurdel have the prowess to endow or grant prominent humans a gift that they deserve. Our ancestors helped and protected Castel and Casteleños. But not until whe
Chapter 40Open"You're still there, right?"Kahit hindi nakikita ni Mama, tumango ako at lalong pinagdikit ang mga hita. Ganoon na rin ang mga paa ko sa sahig at ang isang kamay sa aking tandayan."Opo. Medyo... uh... tinanghali na po kasi ng gising."Kasalukuyan akong nakaupo sa gilid ng kama ni Zaro. Makalipas ang ilang taon, ngayon na lang ulit ako nakapasok dito. There are some changes, but the ambiance here is still the same. Comfy yet masculine at the same time."You must be really tired," ani Mama sa kabilang linya.Kahit alam kong walang malisya ang sinabi ni Mama, uminit nang husto ang pisngi ko sa kung anong dahilan."M-Marami kasing iniinisip kagabi kaya po napuyat ako..."It's partly true, though. But I know where the lie is. Kinagat ko nang mariin ang pang-ibabang labi habang abala sa pagbubura ng kaisipang iyon.Mula sa kanyang walk-in closet, natanaw