Ang tanging mahalaga nalang ngayon ay dapat ko na 'yong kalimutan. At umaktong parang walang nangyari, para sa ikatatahimik ko at ni Reigan the weirdo.
Oo nga pala, nasa'n na kaya si Steven? Bigla ko siyang namiss...Bakit 'di nalang kasi siya? Naku naman!1 month later. . .Nagising ako nang pakiramdam ko ay parang may umiikot na kung ano sa sikmura ko. Agad akong napadilat at napatakbo sa CR saka napasuka. Nakahawak ako sa tiyan ko habang sumusuka ng parang tubig lang.Nang maramdamang tapos na ay naghilamos at nagmumog na ako. Nanghihina akong napabalik sa kama at napaupo.
Bakit naman ako nagsuka?Sa pagkakaalam ko ay sushi lang naman ang kinain ko kahapon. Tanging sushi lang, dahil one meal a day na kasi ako kasi parang tumataba na ako.
Hindi pupwedeng mangyar"No, I'm not pregnant." Pangungumbinsi ko sa sarili ko. Mabilis na 'kong umalis sa lugar na 'yon kanina at kasalukuyan ako ngayong nasa isang coffee shop naman. Ayoko pa kasing pumasok, sobrang aga pa. Saglit akong napatingin sa tiyan ko at biglang napailing. No, hindi nga ako buntis. At hindi rin ako pwedeng mabuntis, bw*sit naman kasi ang Reigan na 'yon.Bakit hindi ko manlang natanong kung gumamit siya ng proteksyon bago namin ginawa 'yon? Hay, ang sakit sa ulo!Hindi talaga ako pwedeng mabuntis, swear. Sirang sira na nga 'ko, pihadong madudurog na 'ko kapag totoo ngang buntis ako. For f*ck's sake, I'm just 19 years old, and I am too young for this! I never planned this, at kailanman ay hindi sumagi sa isip ko na maging ganito. And this is also why
"Okay ka lang ba? Namumutla ka," Kalmado niyang sabi. Bahagya naman akong napaatras, nanginginig ang mga kamay ko na inalis ang kamay niya sa mukha ko at nilagpasan siya. Bakit mayroong parte sa 'kin na takot na malaman niyang buntis ako? Ay t*ngina-s-siya nga pala ang ama! Pero hindi, ayoko, hindi niya pwedeng malaman. Ayoko sa kaniya, no. Never!"Uy, Miss Amor—" Tumakbo na 'ko paakyat. Ba't ba nasa Business Administration building siya? 'Di ba Engineering siya? Malalaki ang hakbang ko papunta sa room nina Alicia. Walang habas akong pumasok do'n dahilan para mapatingin sa 'kin ang lahat ng mga estudyante. Buti nalang at walang professor. "Nasaan sina Dianne at Rosenda?!" Tanong ko sa kanila. I was pertaining to the two st*pid girls na alipores ni Alicia. Hindi ko mapigilang kabahan, hindi naman ako slow, alam ko ang gagawin nila sa pictur
I decided to go home. Nagpasundo nalang ako sa driver ko near 7 eleven na malapit sa school. Nang makauwi ay nagdire-diretso na lang ako kwarto. I can't help myself but to cry. Sanay na 'ko sa mga panghuhusga nila pero, sumosobra na. This is too much for me, tao rin naman ako. Marunong din akong masaktan. And I can't stop myself from blaming him and this child inside my womb. Sila ang dahilan kung bakit ako nasasaktan ngayon. Kung alam ko lang na mangyayari 'yong gabing 'yon, sana ay hindi nalang ako tumuloy. Sana ay hindi nalang ako nagpadala sa kaniya. Sana ay pwede ko pang maibalik ang oras. Sana ay mas naging maingat nalang ako sa sarili ko, o mas piniling h'wag nalang pumunta. Hinayaan kong lumuha ako nang lumuha. Okay lang, wala namang makakakita sa 'kin dito sa kwarto.
Pipilitin kong umahon, kahit na wala akong kahit ano. Nangangako ako sa sarili ko na makakaahon akong muli sa pagkalugmok ko. Sandali ko pang hinaplos ng hinlalaki ko ang pendant ng kwintas at papasok na sana sa Pawnshop nang biglang may tumakbo sa 'king isang lalaki at marahas na hinablot ang kwintas. Tumalsik ako sa pader at napadamba ako ro'n. Naramdaman ko ang biglaang pagkirot ng puson ko nang tumama ang likod ko sa pader at pagkahilo ko, bago ko pa maipikit ang mga mata ko ay narinig ko pa ang pagsisigawan ng mga taong naroon sa paligid sa gulat at ang lalaking tumatakbo palayo habang tangay ang kwintas ko. MARAHAN kong naidilat ang mga mata ko nang maramdaman ang maiinit na kung anong humahaplos sa tiyan ko. Bumungad sa 'kin ang pulos kulay puting lugar. Nasaan ako? Hindi ako makagalaw ngunit nagagawa ko nang igala ang paningin ko, nang makita ko ang dextrose sa tabi ko
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kaniya ang totoo. Lumipas na ang maghapon, sa totoo lang ay ligong ligo na 'ko, pero hindi ako nagrereklamo dahil kapag sinabi niyang ikukuha niya 'ko ng damit sa mansion, malalaman niyang wala na talaga akong uuwian. Kasi naman, eh... A-Ayokong sumama sa kaniya, a-ayokong umuwi sa bahay niya. Atsaka... Ah-basta! "Kain ka na oh, sorry ngayon lang. Nagpaalam pa kasi ako sa foreman namin," Napalingon ako sa pumasok sa private room ko dito sa hospital, kung nagtatanong kayo kung sino ang nagbayad kaya ako nakapunta dito. Siyempre-hindi siya, kung hindi si Damon. Pero nagpaalam na ito kanina pa na aalis na dahil marami rin daw siyang ginagawa. Naka-long sleeves siya na kulay puti, parang nagliliwanag tuloy ang damit niya. Moreno kasi siya. At kupas na maong shorts na abot hanggang tuhod niya. Ibinaba niya ang supot ng pagkain mu
"P-Pasensya na, n-naka-stock na kasi 'yan sa barra-bahay ko, s-sorry..." Paumanhin niya. "Pwede bang h'wag ka nang mautal? Para kang bata, hindi naman ako nangangain, 'no." Sabi ko. Muli kaming nagkatitigan. Napalunok naman siya at napaiwas ng tingin. Anong meron sa mga sinasabi ko-p*cha, ang grin minded naman ng isang 'to. Ni-hindi nga sumagi sa isip ko ang iniisip niya kaya siya napatigil. "I mean, hindi naman kita aanuhin-ah, basta. H'wag ka nalang mautal, okay?" Muntik pa 'kong mapagulo sa buhok. "A-Ah, o-okay-ibig kong sabihin... Okay," Pag-ayos niya. Tumango ako at nagpanggap na nagbabasa nalang. Shit, mas mabo-bored pa ata ako nito. "KANINA pa tayo paikot-ikot, h-hindi ba tayo naliligaw?" Tanong ni Reigan. Napatigil naman ako, sh*t. Paano na 'to? Kanina pa kaming alas-siete nakalabas
"Saan tayo pupunta?" Mahina kong tanong. Hindi na 'ko kumontra sa sinabi niya na sa kaniya na muna talaga ako tutuloy. Hay, ano pa ba ang karapatan kong mag-inarte? Walang gustong umako sa 'kin maliban sa kaniya. At kung mag-iinarte pa 'ko, mas pangit ang babagsakan ko, baka mamaya ay magpalaboy-laboy nalang ako sa kalsada, at hindi lang snatch ang maranasan ko. "Bibili muna tayo ng mga damit mo, atsaka ng mga nireseta ni doc na gamot at gatas mo," Aniya. Hawak niya 'ko sa wrist ko, ako naman tuloy ang parang bata ngayon. "Sige..." Sagot ko nalang. Pumasok kami sa isang Dry Market. Alam n'yo 'yon? Ako kasi hindi, I mean, nakakakita naman ako nito before. Pero ngayon lang ako nakapasok. Sa magkabilang kalsada ay may mga stall ng mga damit, tupperwears, footwears pero hindi pang-susyal, basta accurate lang. Tapos maraming tao, hindi salamin ang m
Mula sa mataas na building ay lumabas ang isang matandang may malaking tiyan at lumapit sa 'min. Naka-helmet pa siya na pang-worker at nakangiti kaming sinalubong. "Oh, siya na ba 'yon? Aba ang ganda naman pala, matinik ka talaga kung pumili, anak!" Ngiting sabi nito. Bahagya akong nahiya, tipikal na sa 'kin ang mapuri na maganda ako, pero ngayon ay bigla akong nahiya. Geez. "Opo, 'tay. Siya na po," Ngiting sagot ni Reigan. Wow, so kinukwento niya pala ako rito, ha? "Astig ka talagang bata ka! Oh, siya, ihatid mo na siya sa barracks niyo, at baka paglolokohin pa kayo ng mga tarantado'ng 'to, hija, h'wag ka matatakot sa mga trabahador, ha? Mabait ang mga 'yan, sadyang maloko lang." Ngiting sabi ng matanda. Tumango lang ako at matipid na ngumiti. Hindi ko pinansin ang mga sigaw ng mga trabahador sa taas at mga nagsasabing 'hi miss, ganda mo naman'. May iba pa na kinikindat
Masayang mabuhay. Lalo na kapag kasama mo na ang mga taong mahal mo at mahalagang-mahalaga para sa 'yo. Masayang mabuhay, kapag nalampasan mo na ang lahat ng mga pagsubok na dapat mong malampasan upang makamit lang ang tagumpay at totoong kasiyahan na dapat mong matamasa. At masayang mabuhay, kapag sa kabila ng lahat ng paghihirap na narasanan mo, ninyo ng taong mahal mo na halos naging dahilan na ng paghihiwalay ninyong dalawa at pagsuko, ay... Nagawa n'yong matagumpay na malagpasan kasi... Sobrang worth it ng magiging pagtatapos ninyong dalawa. Anim na taon na ang nakararaan matapos kong maipanganak ang ikalawa naming anak na si Rage. Matapos maging tatlo ni Rage ay siya naman naming nasundan ang dalawa naming anak ni Reigan ng ikatlo at ikaapat pa na si Radleigh at Raven. Ang aming tahanan na
"Dad, I saw my mom, s-she's my new teacher," Bungad ni Issel sa 'min ni Sabrina pagkarating namin sa school, I actually refused our today's lunch with her because I'm quite busy. Pero hinding hindi ko ata kayang ipagpalit sa trabaho ko ang bagay na 'to."Yes, I know." Sagot ko at inilapag ang tray ng pagkain namin."Really? Dad, I already have a plan!" Matipid akong ngumiti."Me too,""Hoy teka-paano ako? Extra lang?" Sabat ni Sabrina."Of course you have a role," Sabay naming sambit ni Issel sa kaniya.--"Daddy, wake up!" Naalimpungatan ako sa marahas na pagyugyog ni Issel sa 'kin. Napahilamos ako sa mukha ko at marahang napabangon. Ang sakit ng ulo ko, may hangover pa kasi ako, pagkatapos ay biglaan niya naman akong ginising.
Sinisisi ko ang sarili ko. Kasalanan ko kung bakit kami naghihirap ngayon. Kasalanan ko kung bakit naghihirap sila ng anak ko ngayon.Premature si baby. Masakit para sa 'kin na makita ang lungkot sa mga mata niya, pero napakaswerte ko dahil hindi nag-iba ang pakikitungo niya sa 'kin.--Masasabi kong kahit papaano ay swerte ako, salamat sa mga kaibigan kong tinulungan ako para sa pambayad namin sa hospital, pero hindi pa tapos ang problema namin dahil kulang pa 'yon.Ayoko namang i-asa sa iba ang lahat dahil hindi ako lumaking gano'n. Doble kayod ako ngayon, halos hindi na kami nagkakausap kahit na sa iisang bahay lang kami.Pero alam ko namang naiintindihan niya, kung ano-anong klase na ng trabaho ang pinapasukan ko, kumita lang.Halos kunin ko na ang gawain ng mga katrabaho
REIGAN ALDRIUS ECHAVARRI 10 YEARS AGO. . . Napakaingay at ang lahat ng tao ay nagsasayawan at nag-iinuman. Ito ang unang beses kong pag-apak sa lugar na 'to. Ngayon lang kasi talaga ako napilit ng mga kaibigan ko, pumayag na rin ako tutal naman ay sinabi ni tatay na magsaya naman ako kahit pa-minsan-minsan at hindi puro trabaho, siya pa nga ang naghanap ng mahihiraman ko nitong asul na suit na suot ko. Ang ganda pala talaga sa lugar na 'to, sobrang ingay, at ang lahat ay nagkakasiyahan. Parang party lang tuwing may okasyon sa 'min, ang kaibahan lang ay mayayamang tao ang narito, at mas agresibo sila kung gumalaw. "Ah!" Nagulat ako nang may masubsob sa 'king babae. Agad ko siyang inalalayan upang hindi kami tuluyang matumba at baka ma-stampede pa sa mga nagkakagulong tao. &n
KINAUMAGAHAN, nagising ako na parang hinahalukay ang sikmura ko at gusto kong magsuka. Agad akong napatakbo sa CR at tuluyan na ngang nagsuka roon, nang matapos ay nakaramdam pa 'ko ng kaunting pagkahilo.Nang bahagya nang kumalma ay binuksan ko ang gripo at nagsimulang maghilamos. Nang mapatingin sa salamin ay may kung ano namang pumasok sa utak ko.Pagkatapos kong maghilamos ay humarap ako sa kalendaryo na nasa kwarto ko at tinignan ang petsa roon.Sandali akong natulala nang makita ang petsa roon. Dapat ay menstruation ko na noong nakaraang araw.P-Pero wala pa rin at hindi ko na 'yon napansin dahil sa sobrang pagka-busy..."Kumain ka po muna, mommy." Inihanda ko sa bedside table ang mga pagkain para kay mommy. Pinanood niya naman ako habang nakangiti.Habang tinatang
"Mommy! Ano bang nangyari sa 'yo?" Hindi ko na mapigilan ang paghagulhol ko nang sa wakas ay makapasok na sa private room ni mommy.Kakagaling ko lang sa airport at wala pa 'kong tulog ngunit dito na 'ko agad sa hospital dumiretso, masiguro lang na safe na talaga si mommy.Habang nasa flight ako ay patuloy akong ina-update ni tita Seline tungkol sa kalagayan ni mommy, sobra akong nagpapasalamat at sinabi niyang naka-survive si mommy sa Sudden Cardiac Arrest na natamo niya."Isabelle, s-sorry anak." Nanghihina niyang ani. Malalim akong napahinga at niyakap siya."Kamusta po ang pakiramdam mo? May masakit ba sa 'yo, 'my? Ano? Sabihin mo lang po, please..." Alala ko pang sambit. Pilit siyang ngumiti at hinaplos ang buhok ko."Maayos na 'ko, anak. H'wag ka nang masiyadong mag-alala pa..." Napabuntong-hininga
Ilang oras pa rin ang naging biyahe namin, habang papalapit na kami sa bahay namin ay may natatanaw akong bulto ng tao na nakatayo sa gilid no'n.Bahagyang umawang ang bibig ko nang makita kung sino 'yon.Si Sabrina, at dala niya ang anak n-nila ni Reigan, 'yung baby niyang si Rage.Nang tumigil na ang sasakyan namin ay lumapit ito, excited namang lumabas si Issel at sinugod ng yakap ang mag-ina. May bahagi sa puso ko ang nagulat at nakaramdam ng kakaibang kirot.Ang sakit lang na makita si Issel na gano'n sa ibang nanay. Parang... Parang si Sabrina pa ang tunay niyang ina kaysa sa 'kin.Mabilis ding nagbago ang mood ni Reigan at nakipagbeso rin sa kaniya. Bago pa 'ko tuluyang maiyak ay yumuko na 'ko at lumabas ng sasakyan. Pagtingala ko ay nagkasalubong ang tingin naming dalawa ni Sabrina.
Nanatiling tikom ang bibig niya nang sabihin ko 'yon. Malakas ang pagkabog ng dibdib ko at hindi ko alam kung paano ko uumpisahan ang gustong sabihin ng puso ko. Pero kailangan ko nang ilabas ito ngayon, habang may pagkakataon pa."Reigan... Alam mo namang hindi maganda ang reputasyon ko noon, 'di ba?" Sambit ko at nilingon siya. Nanatiling tutok ang mata niya sa magandang tanawin, wala rin akong mabasang kahit na anong emosyon sa mukha niya.Malalim lang akong huminga. Kinakabahan ako sa mga oras na 'to at nagsisimula na ring maghalo-halo ang mga emosyon ko."Masama ang reputasyon ko, sa lahat ng tao. Kahit sa sarili kong pamilya. W-Wala akong ginawang mabuti noon, lagi ko silang dini-disappoint, lagi ko silang ginagalit... Na humatong na rin sa pagtakwil nila sa 'kin," Dugtong ko pa at suminghap.Nagsimula nang mamuo ang luha sa mga mata
Narito palang kami sa Parking Lot ng beach pero tanaw na tanaw na namin ang magagandang view.Maraming turista sa mismong sea shore, may mga bonfire, at mayroon pang naglalaro ng apoy sa hawak nilang mga stick.Nagliliwanag ang lugar dahil sa mga ilaw na nasa bubong ng mga mini cottages.Ang ganda rin ng dagat, at nagkikinangan ang mga bituin sa kalangitan. Ang ganda sobra ng lugar na 'to."Akala ko ba... date lang?" Natatawa kong tanong at tumingin kay Reigan."This place is so beautiful," Komento ni Issel, napansin ko pang naglabas siya ng cellphone at nag-selfie."Maybe a two days date?" Napaawang naman ang bibig ko sa isinagot ni Reigan.Oh em gee, two days kami rito? Omooo, paano itago ang kilig?!?!"Co