"LOVE, MAY PROBLEMA ba tayo?" Napatingin si BK sa nobyang si Amber nang magtanong ito. "W-wala naman," aniya sa mahinang tinig at sumimsim ng alak. Si Daphne ang iniisip niya ng mga sandaling iyon.Narito sila ngayon ni Amber sa bahay nila ng asawa. Hindi naman siya dapat uuwi dito, si Amber lang ang mapilit. Parang hindi niya kayang mag-stay ng matagal dito lalo na sa silid niya. Kahit sa dating silid na inuukopa ng asawa. Mula ng iwan siya ng asawa, nakaramdam siya ng kahungkagan. Nakaka-miss ang presensya ng asawa. Dati na niyang nararamdaman ito pero hindi niya alam kung ano ba talaga ito. Kahit saang sulok niya nga ito nakikita. Minsan parang nababaliw na siya, nai-imagine niya ang asawa na kahalîkan, at minsan nga, katalîk. Nawalan siya ng gana sa ibang babae. Kahit kay Amber.Bakit kasi bumalik pa si Amber? Nagulo tuloy bigla ang buhay nila ng asawa.Hindi niya akalaing sasagutin siya ni Amber nang bumalik ito sa buhay niya. Basta na lang idineklara nitong sila na kahit il
“MAY IPAPABILI KA ba anak sa bayan?" tanong ina sa kan'ya nang lapitan siya. "Wala na po, 'Ma. Nabili ko na po kahapon." "Ganoon ba. Sige, aalis na ako. May pagkain naman na diyan, kumain ka na lang kapag nakaramdam ka ng gutom." Tumango siya sa ina. Hinatid niya rin ito ng sa tarangkahan ng bahay nila mayamaya.Mag-grocery daw ito dahil wala ng stock ng ilang pangangailangan nila. Pero hindi naman ganoon karami ang nasa listahan ng Mama niya. Actually, puwede 'yon bilhin sa susunod na bahay na may tindahan, ang kaso may kamahalan nga. Pero baka may iba pang sadya ang ina. Siya sana kahapon ang mamimili kaso ayaw ng ina dahil baka mapano daw ang nasa loob ng kan’yang sinapupunan.Simula nang malaman niyang nagdadalangtao siya, hindi na siya nito pinapagdala ng mga mabibigat na bagay. Pagwawalis, luto at paghuhugas puwede siya. Pero ang mag-igib ng tubig mula sa balon, hindi. Sabagay, tatlong bahay mula sa kanila ang tinutukoy niyang igiban. Ang layo pa. Kaya nga naliligo siya minsa
“ANONG GINAGAWA MO dito?” aniya nang lapitan sila BK. Tumingin siya sa mga kaibigan ng asawa na papalapit din sa tarangkahan nila. Tanging si Max lang ang humaharang kay BK. Ang ina niya ay palipat-lipat ng tingin sa amin ni BK. “Sinusundo ka, baby.” “Baby your ass!” dinig niyang sabi ni Max na nakatitig kay BK. Saglit lang sinulyapan ni BK si Max bago tumingin sa kan’ya. “Puwede bang umalis ka sa harapan ko. Asawa ko ang pinunta ko dito, hindi ikaw. At wala akong balak na makipagdiskusyon sa kung sino.” “Hindi ako aalis hangga’t walang sinasabi si Daphne,” matigas na sabi ni Max. “Pasensya na, hijo. Sino ba ang asawa mo dito?” nakapameywang na ang Mama niya kaya napalunok siya. Biglang naurong ang dila ni BK sa tanong ng ina. “‘Ma,” aniya. Sumulyap lang ang ina niya sa kan’ya. Parang sinasabi nitong hayaan niya lang dahil ito ang bahala kay BK. “S-Si Daphne po,” “Ha? Ikaw ang asawa ng anak ko? Sigurado ka? Eh, bakit si Max ang laging nasa tabi ng anak ko? ‘Wag mo nga akong
"WHAT?!" singhal niya nang magtawanan ang mga kaibigan niya. Nasaktan na nga siya, pinagtawanan pa siya! Grabe ka-supportive! Kakarating lang nila noon sa Maynila at narito sila ngayon sa helipad ng Spotlight. "May paluhod-luhod ka pang nalalaman, e may Amber ka pa! Langya. Paano ka babalikan ng asawa mo niyan?" tawang-tawa na sabi ni Kevin. "Sirarulo! Mahal na niya ang asawa niya kaya hayaan niyo siya. Mawawala na rin sa kan'ya ang isla niya at mapapasakamay ko na. For real!" singit ni Rixi na ang laki ng ngiti. "Magsitigil nga kayo! Hindi niyo alam ang nararamdaman ko kaya manahimik kayo!" aniya at tumayo pagkuwa'y hinigit ang leather jacket na ipinatong niya kanina sa sofa ng opisina ni Paul. "Legit?" dinig niyang tanong ni Paul sa ibang kaibigan. Ngayon lang kasi siya nag-walkout. 'Yan na nga ba ang sinasabi niya, sasama lang ang mga ito sa kan'ya para pagtawanan siya. Sabi, susuportahan siya. Mukhang sumama lang ang mga ito dahil siguro sa sekretong pustahan. Muli niyang
INIS NA INILAPAG ni BK ang plato sa maliit niyang mesa at sumilip sa bintana. Hindi niya matanaw si Daphne at Max. Baka nasa kusina. Sana kumain lang. Sana lang! Dahil baka mapaaway siya ng wala sa oras.Ang totoo niyan, nagugutom pa siya. Tiningnan niya ang pagkain, may tira pa. Mukhang hindi na aabot sa tiyan niya iyon. Panira ng moment ‘tong si Max! Pabagsak na naupo siya sa upuan na gawa sa kawayan. Bigla itong naglangitngit kaya napangiwi siya sabay sipat. Papapalitan naman niya ito sa mga susunod na araw. Hinihintay lang niya ang pinamili niya. Gawa sa kahoy naman ang ipapalit niya.Saglit na pumikit siya para pakalmahin ang sarili. Parang gusto niyang magsisi dahil masa marami siyang naisip habang nakapikit.“Ano na kaya ang ginagawa nila?” hindi niya maiwasang isatinig.Tumayo siya at sumilip ulit sa bintana. Wala pa rin ang mga ito sa sala kaya nakaramdam na naman siya ng inis. Pabalik-balik na naglakad siya. Ano ba kasi ang ginagawa dito ng lalaking ‘yon?Sinubukan niyang
“B-BK,” ANIYA NANG harapin ang asawa.Lungkot naman ang nakikita niya sa asawa kay hindi niya maiwasang mapakunot ang noo.Hinigit ni BK ang dalawang kamay niya kapagkuwan at dinala iyon sa labi. Masuyo na itong nakatingin sa kanya ngayon.“Patawarin mo ako dahil ngayon ko lang nakompirma. It has been on my mind, waiting for you to say it is mine. Pero nang makita ko ang pangalan ko sa report, it stated that you were married to me. Obviously, I am the baby's father. Ako anman talaga, ‘di ba?” masuyong tanong nito na ikinatango niya. Napasinghap siya nang bigla siya nitong yakapin ng mahigpit.“Ang tiyan ko, BK!” aniya nang maramdaman ang paggalaw ng anak nila sa loob. Nasa tabi niya kasi si BK kaya naglulumikot na naman.“Aww! Sorry, baby! Masakit ba?” aniyang sinilip pa siya. “Hindi naman, nakakakiliti lang minsan kasi ang likot na niya, lalo ‘pag nasa paligid ka.”“Talaga?” masayang tanong nito sabay baba ng ulo para halikan ang tiyan niya. “Pwede na ba siyang kausapin, baby?” Tuma
HINDI PA SIYA nakakalayo nang lingunin niya ang asawa.Damn! Feel na feel ang paliligo! Paano naman siyang hindi na mapakali?!Pero natigilan siya nang maalalang malayo nga pala sila, kapag iniwan niya ang asawa, baka mapaano pa siya. Buntis pa naman. Idadaan na lang niya siguro sa lunok ang lahat.Napababa siya ng tingin sa kaibigan nang gumalawa iyon.“Calm down, friend. Bawal pa,” kausap niya sa sarili.Taas noong bumalik siya at lumapit s kinaroroonan ng asawa.“Ba’t bumalik ka? Naalala mo na? Na, sanay ka makakita ng pakwan?” Parang gusto niyang bumunghalit ng tawa sa sinabi ng asawa. Saan naman nito narinig ang mga ganoong termino?“Naglakad-lakad lang ako para magpakalma,” aniya at naupo sa batuhan.“Sure? Eh, bakit parang hindi ka nagsasabi ng totoo? Ayoko ng sinungaling, BK. Sinasabi ko sa ‘yo. Baka ibalik na kita sa Mama mo.”“Baby naman.” Kumamot pa siya sa ulo. “Fine, I have a horny mood now. Happy?” Natawa lang ang asawa.“Bakit? ‘Di ka naka-iskor kay Amber?”“Daph,”“Sab
“ONE MORE?” NAKANGITING tanong ng asawa matapos hugutin nito ang kahabaan nito.“I'm so tired. Hindi ko lang napigilan ang pagtaas ng libido ko.”“Ouch, parang parausan lang ako?”Tiningnan niya ito ng masama. “Sa maniwala ka at sa hindi, normal na ‘to sa mga buntis, ayon sa nabasa ko. Hindi ko inisip ‘yan, pero naramdaman ko ‘yan noon sa ‘yo.So, patas na tayo,” aniya ng tumayo. Kumunot lang ang noo ng asawa sa kan’ya habang inaalalayan siya.“Oh, I’m sorry, baby. Hindi ko sinasadyang maramdaman mo 'yon. Believe me, hindi ko sinasadya.” Yakap siya nito ng mga sandaling iyon.“Okay. Tapos naman na, sabi mo nga, mahal mo ako, ‘di ba? Pinanghahawakan ko 'yon.” Tumango ang asawa sa kan'ya."Ouch!" daing niya ng nang masagi nito ng daliri ang likod niyang masakit. Mahapdi. Bandang balikat iyon, sa may kaliwa. Ngayon lang niya naramdaman. Pumuwesto si BK sa likod niya at hinanap ang ikinadaíng niya. "Oh, f*ck!"Napasinghap siya nang maramdaman ang labi nito doon."BK, ano ba?""May sugat
MALAPAD ANG NGITI ni BK nang bumukas ang pintuan ng simbahan iyon sa bayan ng Caramoan. Iniluwa no’n ang asawa sa simpleng wedding gown nitong puti, pero binigyan nito ng hustisya, naging elegante ito tingnan. Napakaganda nito sa suot na iyon kahit na malaki na ang umbok ng tiyan. Pabor nga sa asawa ang suot na simple lang, hindi naman nga ito lumaki na magarbo. Kulang sila sa preparasyon dahil biglaan ang naging kasal na ito. Halos isang linggo nilang nilakad ang mga dapat lakarin para matuloy ang kasalang gusto nilang dalawa. Sinamantala rin nilang mag-asawa habang kompleto ang kamag-anak nito na nandito sa Pilipinas. After he mouthed ‘I love you’ to her, she responded. Kaya naman hindi napalis ang magandang ngiti sa labi niya. Ang corny pero kinikilig talaga siya lagi kapag tumutugon ang asawa sa kan’ya. Pero hindi talaga mawala-wala sa isip niya ang first night nila mamayang gabi sa cabin– ang ibig niyang sabihin first night nila ulit after ng ilang buwang magkalayo. OA? Pero g
"SAAN KO ‘TO ILALAGAY, BABY?" Napatingin si Daphne sa asawa na dala ang mga gamit ng anak. Kakarating lang nila ng Hotel De Astin. Buong pamilya niya at magulang ni BK ang makakasama nila sa bakasyon. Hindi sila sakto sa bahay nila BK kaya nagpasya silang sa hotel na lang tumuloy. "Sa mesa na lang muna siguro. Pakilagaya na lang at ako na lang mag-aayos. Pakibantayan na lang muna si baby kasi may iuutos ako kay Yaya." Ipinagpatuloy niya ang pagpasok ng mga damit nila sa closet. “Sige, baby.” Kaagad na tumalima ito palabas ng suite nila. Nasa baba kasi ang anak kasama ang Yaya at mga lola nito. May bantay naman ang anak dahil nandoon ang magulang nila, ayaw lang niya bigyan ng chance si BK na makalapit sa kan’ya. Ilang araw ng bumubulong ito sa kan’ya pero hindi niya pa rin pinapansin. Buti nga hindi umiinit ang ulo nito. Pagkatapos niyang mag-ayos ng mga gamit nila ay bumaba na siya para kunin ang anak. Pinatulog niya muna dahil paniguradong antok na ito. Hindi naman kasi ito nat
NAPAKAMOT SI BK nang daanan lang siya ng asawa. Galing ito sa silid ng anak. Mukhang pinaliguan yata nito, basa kasi ang damit nito. “Baby…” Hindi man lang siya nilingon ng asawa. Derederetso lang ito sa silid nila at nagbihis. Mahigit isang linggo na mula nang hindi siya nito pinansin. Nainis siguro dahil nagtulog-tulugan siya habang panay ang paliwanag nito nang gabing iyon. Ayon, kinabukasan, para siyang wala sa paligid hanggang ngayon. Nainis lang naman siya dahil nagpahalik ito sa kamay. Narinig niya ang pinag-usapan ng mga ito, masaya siya dahil inamin nitong hindi naman siya nawala sa puso nito sa kabila ng kasalanan niya. Sana pala, tinanggap niya ang paumanhin nito tungkol sa na naabutan niya. Hindi rin naman daw inaasahan nito ang ginawa ni Emmanuel. Nakasandal siya noon sa dahon ng pintuan habang hinintay ito matapos sa pagbihis. Hindi na niya puwedeng hayaan na umabot ng buwan ang ‘di pagpansin sa kan’ya ng asawa. Ilang buwan na nga silang nagkawalay tapos ganito pa
“K-KANINA KA PA?” Dayan-dahan siyang kumilos paupo. Maingat dahil baka magising si Mirielle “Kakarating ko lang.” Tulog na tulog pa rin ang anak sa tabi niya nang lingunin niya ulit. Pilit na inabot niya ang saklay niya kapagkuwan. Hindi niya maabot kaya si BK ang kumuha. Hindi na siya kumontra nang alalayan siya nito pababa. “Umuwi na si Emmanuel. Sabihin ko na lang daw sa ‘yo pag gising mo.” Nakaramdam siya ng konsensya. Tinulugan niya kasi ito kanina. Hindi tuloy siya nakapagpasalamat. “Okay. Sa couch, please,” aniya sa asawa. Nakaalalay sa kan’ya si BK hanggang sa couch. Akmang aalis ito nang magsalita siya. “Mag-usap tayo, BK. Tungkol kay Mirielle. P-paanong nangyaring nabuhay siya? Sabi mo ikaw mismo ang nag-asikaso ng lahat tapos ngayon buhay pala. Matagal mo na bang lihim ito? ‘Yong totoo, BK.” Saglit na tumitig ito sa kan’ya. Marahil nagtataka ito, nakakaalala na siya. Naupo si BK sa tabi niya na nakayuko. “Si Amber ang nakatuklas na buhay ang anak natin. Naroon siy
NAPASINGHAP SI DAPHNE nang biglang lumuhod si BK sa kan’ya. Kaagad na sinapo nito ang mga paa niya at sinipat iyon. Nag-angat ito ng tingin sa kan’ya. “What happened, baby?” Napalunok siya sa naging tanong nito. What happened ba kamo? Bakit hindi nito tanungin ang sarili nito kung ano ba ang nangyari sa kan’ya? Naikuyom niya ang mga ngipin. Umisang lunok pa siya bago tuluyang sinalubong ang tingin nito. “Sino ka?” seryosong tanong niya. “B-baby…” puno ng pagtatakang sambit ng asawa. Nagkaroon siya ng temporary amnesia nang mangyari ang aksidenteng iyon pero agad din namang bumalik. Sana nga hindi agad bumalik, para talagang makalimutan niya ang asawa. Kotang-kota na siya sa sakit. “Hindi kita kilala kaya bitawan mo nga ang paa ko. Baka makita ka ng asawa ko. Ayokong maging ng away namin.” Patawarin nawa siya ni Emmanuel. Hindi pa niya kayang harapin si BK sa ngayon. Pakiramdam niya naulit lang ang nakaraan. Buntis din siya noon nang puntahan siya ng asawa matapos na umalis siy
ILANG BESES PANG tumingin si Daphne sa orasan bago tuluyang nahiga. Hanggang ngayon, umaasa siyang uuwi si BK gaya ng sabi nito sa kan’ya. Pero pangalawang gabi na niya ito sa bahay nila na naghihintay dito, pero hindi pa rin ito umuuwi. Ayaw niyang umalis ng bahay nito na hindi ito nakakausap, at ang sabi rin kasi nito, hintayin niya ang pagbabalik nito. Pero bakit wala pa rin? Hindi na niya kayang mag-stay sa bahay nila ng ganito kalungkot. Para siyang mababaliw sa kaiisip kung ano na ba ang ginagawa ng asawa. Nag-o-overthink na siya. Mas mabuti pang hindi sila magkasama sa iisang bubong nito.Ramdam naman niya sa asawa na mahal siya nito pero kailangan pa rin nila ng space. Kailangan niya ng pahinga. Ngayon niya ramdam ang sobrang pagod dahil sa lahat ng mga nangyari sa kan’ya. Hindi pa pala siya nakaka-recover sa lahat ng hirap na naranasan, dumagdag pa ang kasalukuyang problema nila na talagang nagpapahina sa kan’ya. Pakiramdam niya, Sinalo niya ang lahat ng problema ng mundo. P
NAPAHAWAK SI DAPHNE sa ulo nang maramdama ang pagkirot. D*****g din siya kapagkuwan. Hindi pa man niya naiuupo ang sarili sa kama nang makaramdam ng pag-ikot ng paningin. Minabuti na lang niyang mahiga muna. Inilinga niya ang tingin sa buong silid. Wala siya sa silid niya. ‘Kanino kayang silid ito?’ tanong niya sa sarili. Natampal niya ang noo niya nang maalala ang professor niya, si Emmanuel Yu. Nasa bahay siya nito siguro. Hindi na kasi niya maalala ang sumunod na nangyari. Hindi nga siya nagkamali, ilang sandali lang ay pumasok si Emmanuel na may dalang tray. Nakakahiya dahil mukhang ipinagluto pa siya nito. “I’m sorry, Sir...” Sapo niya ang ulo habang iginigiya ang sarili paupo. “You need this soup para mabawasan ang hangover mo,” anito sabay lapag ng dala sa mesang nasa gilid. Ngumiti ito sa kan’ya. “Ubusin mo na lang ‘to muna bago ka bumalik sa pagtulog ulit. Iba-ibang alak ba naman kasi, masakit talaga sa ulo, lalo pa’t hindi ka sanay. Kung gusto mo ring maligo, ma
NAGISING SI DAPHNE sa yugyog ni Amelie.“Daph, gising. Wala kabang pasok bukas? Alas sieyete na, dito ka ba matutulog?”“Akala ko ba puwede ako dito?”“Puwede naman. Ang iniisip ko, ang pasok mo.”“Pahiramin mo na lang ako ng damit. Dala ko naman ang mga kailangan ko sa school.”Wala naman sigurong quiz kaya ayos lang na hindi siya mag-aral.“Sure.” Seryosong tumitig ito sa kan’ya kapagkuwan. “Nag-text ang asawa mo, anong sasabihin ko?”“Sabihin mo wala ako dito. Te-text ko na lang siya na May group work kami, kailangan kong mag-sleep over para matapos.”Tumango ang kaibigan. “Ikaw ang bahala.” “Salamat, Amelie.”Napayuko siya pero nag-angat din ng tingin sa kaibigan ng seryoso.“Anong gagawin ko? Sabihin mo nga sa akin ang maganda kong gawin. Wala akong maisip. Hindi ko rin alam kung paano sasabihing alam ko.”Bumontonghininga si Amelie at naupo sa tabi niya.“Hindi ako perpektong babae, Daph. Hindi ko alam kung puwede mong paniwalaan ang mga sasabihin ko. Pero sa tingin ko, dapat n
NAPAPITLAG SI DAPHNE nang marinig ang malakas na busina sa labas. Walang guard dahil nagpaalam sa kan’ya saglit na maghuhulog daw ng pera sa kamag-anak nito sa labas lang ng subdibisyong kinaroroonan nila. Naka-lock ang gate sa utos niya dahil wala nga ito. Kaya hindi rin mabubuksan agad ni BK, kung ito nga ang nasa labas nila. Isa ‘yon sa feature ng gate nila. Tanging nasa loob lamang ang may kakayahang magbukas.Tinuyo niya ang kamay ng malinis na kitchen towel saka tumalima palabas ng bahay. Si BK nga. Bumaba ito at sinisipat ang loob ng guard house mula sa labas.Mapaklang ngiti ang iginanti niya sa asawa nang kumaway ito. Parang wala lang?Tinalikuran niya ito at bumalik sa pintuan. May ginalaw siya sa screen para mabuksan nito ang gate. Bumalik na rin siya sa kusina kapagkuwan.Maghapon niyang inabala ang sarili sa paglilinis ng bahay. Gusto niyang ukupahin ang isip ng kung anu-ano. Ayaw niyang mag-isip masyado dahil kailangan niya bukas ang sarili, bukas kasi ang schedule niya