Napansin ni Dana ang nakarolyong puting tuwalya sa maliit na parisukat na kahoy. Mukhang napansin din ni Marcus kaya nagsalita ulit ito.“‘Yan ay ‘oshibori,’ Dana. Pang-punas ‘yan ng kamay bago kumain,” sabi niya, habang binubuksan ang basa at mainit-init na puting tuwalya at pinupunasan ang kamay.Ginaya ni Dana si Marcus. Ang init-init at ang sarap sa pakiramdam. Na-impress siya sa mga nakikita niya sa Japan, kaya sigurado siyang mae-enjoy niya ang stay niya rito.Naputol ang usapan nila nang dumating ang waitress na may dalang tray na puno ng pagkain. Nang mailapag na ang pagkain at umalis na ang waitress, si Michaela naman ang nagsalita.“‘Yun ay ‘yakitori,’ Dana. Inihaw na manok sa stick, isa ‘yan sa mga sikat na pagkain dito sa Japan,” sabi niya.Kumuha si Dana ng isang stick ng manok at kinagat ito.“Hmm! Ang sarap!”“—at ‘yan naman ay ‘karaage,’ prito na manok. ‘Yung salad naman para hindi tayo magsawa sa mantika ng manok. At ‘yung ‘edamame,’ pinakuluang soy bean pod
Napatingin bigla si Michaela kay Marcus.“Ay, okay lang ako. Congratulations sa inyong dalawa, at excited na akong makita ang kasal ninyo. At ‘wag ninyong kakalimutan na tawagan sina Mama at Papa para sabihin ang good news!” Suhestiyon niya.“Oo nga, eh. Muntik ko nang makalimutan. Salamat, Michaela!” Mabilis na binuksan ni Marcus ang phone niya para mag-video call sa mga magulang niya para sabihin ang exciting news…Nang lumingon ulit si Michaela para tingnan ang misteryosong lalaki na may camera, wala na ito.“Nasaan ka na, Mr. Cameraman?” Tanong niya sa sarili, habang nakakaramdam ng disappointment…================================Dahan-dahan na iminulat ni Michaela ang mga mata niya. Nakita niya ang maliwanag na araw na sumisikat sa kanyang kwarto. Bumulong siya ng pasasalamat para sa magandang umaga ng taglamig sa Japan. Pagkatapos, bumangon na siya sa kama. Napansin niyang hindi masyadong malamig dahil sa sikat ng araw.Pagkatapos ng magical at romantic proposal ng k
Napanganga si Michaela sa ganda ng Shinjuku Gyoen National Garden pagkapasok niya. Ang daming iba't ibang halaman at bulaklak, hindi niya alam kung saan uunahin! Pero naisipan niyang kuhaan ng litrato ang lahat para i-upload sa social media.Habang busy siya sa pagkuha ng litrato, bigla siyang natigilan nang may makita siyang nakatayo ilang metro lang ang layo. Parang bumilis ang tibok ng puso ni Michaela dahil pamilyar ang itsura nito. Hawak din nito ang parehong model ng camera, at alam niyang ito ‘yung lalaki na nakita niya sa Tokyo Tower…Parang tumigil ang oras para kay Michaela habang papalapit sa kanya ang lalaki. Parang slow motion ang lahat, pero wala na ‘yun.“Nagkita ulit tayo,” sabi ng lalaki, habang nakangiti.“Oo nga. Nagkita tayo sa Tokyo Tower kagabi,” sagot ni Michaela, tango ng tango.Sa loob-loob niya, pinipilit niyang kumalma para hindi magmukhang tanga sa harap ng lalaki!“Parang tadhana ‘to, ah. Sana nga makita ulit kita,” sabi ulit ng estranghero.Kumunot
Ilang sandali pa ang lumipas.Si Dane at Michaela, masayang nag-uusap habang nagkakape at kumakain ng masasarap na pastry. Parehong nagkakilala pa lang sila."Alam mo na ang pangalan ko... pangalawa ako sa pamilya, at sabi ng mga magulang ko, napaka-wild child ko, na totoo naman. Mahilig ako sa pakikipagsapalaran, gusto kong mag-take ng risks sa lahat dahil naniniwala ako na 'you only live once,' kaya dapat subukan mong lumabas sa comfort zone mo at tangkilikin ang buhay." Simula ni Michaela, nagkukuwento tungkol sa sarili niya."Hmm, parang nag-iingat ka lang yata. May iba pa bang dapat kong malaman? Parang yung dark side mo, siguro?" Nakangiting tanong ni Dane, medyo nang-aasar.Biglang nawala ang ngiti ni Michaela nang marinig ang tanong ni Dane.At oo, may isang malaking sikreto siya, tungkol sa lolo at tatay niya.Nag-iisip siya kung sasabihin ba niya ang sikreto ng pamilya nila. Sinasabi ng isip niya na itago na lang niya, at huwag nang sabihin sa kahit sino, dahil baka lumay
Taong 1980.Tapos na ang championship finals ng basketball. Natapos na ang laban ng St. Charles High at St. Matthew High.Lahat ng manonood ay naglalakad palabas ng covered court. Ilang minuto lang, halos wala nang tao sa loob, maliban sa natalo na team at kay Dana at sa best friend niyang si Benjie.Parehong malungkot sila dahil hindi nanalo ang paaralan nila, ang St. Charles High School. Nanalo ang kalaban nila, ang Saint Matthew High, na lamang ng anim na puntos.Sobrang damdamin ang nararamdaman ni Dana ngayon. Kinakabahan din siya dahil ito na ang araw at oras na matagal na niyang hinihintay. Ito ang araw na aaminin niya ang nararamdaman niya sa taong matagal na niyang lihim na minamahal."Good luck sa plano mo, Dana. Ito na ang pagkakataon na matagal mo nang hinihintay, kaya huwag kang magdadalawang-isip, okay?"Biglang tumigil ang pag-iisip ni Dana nang marinig ang boses ni Benjie sa likod niya.Magkakaibigan sina Dana, Paulo, at Benjie simula pa noong freshman year nila.
Makalipas ang mahigit 30 taon.Seoul, South Korea.Mahigpit na hawak ni Van ang pana habang nagkokonsentra sa target. Nang sigurado na siya sa distansya, binitawan niya ang pana, at tumungo ito nang diretso sa target.Hindi niya inalis ang tingin sa target. Tumama ang pana niya sa panloob na yellow ring, ibig sabihin, perfect ten ang score niya.Ngumiti siya nang tagumpay habang nakatingin sa coach niya na palakpak nang palakpak.Dahil sa performance niya, malaki ang tsansa niyang makasali sa nalalapit na Olympics, at magre-represent niya ang bansa niya sa Archery competition."Wow, ang galing mo, Van. Handa ka na sa Olympics. Pero huwag kang masyadong magtitiwala sa sarili, anak. Kailangan mo pa ring ibigay ang 101% sa practice at training natin, malinaw ba?" Sabi ni Coach Nick Henderson.Si Nick Henderson ang Archery coach niya simula noong sampung taong gulang siya. Dating Olympian din ito, at nakilahok na sa maraming Archery competition."Crystal clear, Coach." Sagot ni Va
"Wala akong choice. Hindi ka tumatanggap ng 'hindi' bilang sagot." sagot ni Clark, habang nakangiti ng malapad."Tama ka diyan." Tumango si Thea bilang pagsang-ayon.Tumayo sina Clark at Thea, at naglakad na sila papunta sa College Cafeteria...==========================Bumalik na sina Thea at ang kambal na sina Clark at Cassandra mula sa Metropolis City nang magsimula ang winter vacation mula sa University.Magkasama silang naglalakad pauwi, na may tig-iisang bag ng groceries. Kakakatapos lang nilang mamili dahil nangako si Thea sa best friend niya na lulutuin niya ang paborito nitong ulam, chicken stew, bilang pasasalamat sa tulong nito sa general cleaning sa bahay niya."Salamat sa pagluluto ng paborito kong ulam, Thea. Excited na akong makain ulit ang espesyal mong recipe." sabi ni Clark na nakangiti."Para 'yan sa pagpapahalaga ko sa tulong mo sa akin sa paglilinis ng bahay." sagot ni Thea."Well, wala akong ibang gagawin, kaya masaya akong makatulong. By the way, kumusta na si
"You're the best, Mom!" masayang sabi ni Van.Pagkatapos, nagpasya siyang tingnan ang lahat ng silid upang makapili at makapagsimula ng pag-aayos sa mga gamit niya.=================================Pagkatapos ng hapunan, nagdesisyon si Van na maglakad-lakad sa labas para huminga ng sariwang hangin, linisin ang isip, at makilala ang buong kapitbahayan.Nagdesisyon ang kanyang ina na ipagpatuloy ang pag-aayos ng mga bagay sa bahay dahil marami pa siyang kailangang gawin.Nais din niyang tulungan ang kanyang ina sa pamamagitan ng pagkuha ng mga maruming damit nila para ipalaba at matuyo sa laundry shop na malapit.Sobrang excited si Van na makapagpahinga mula sa archery training matapos ang mahabang panahon. Isang magandang pagkakataon din na dumating ang kanyang ina para sa high school reunion, na nagbigay sa kanilang dalawa ng pagkakataong makabalik sa kanilang bayan at mag-bonding.Pagkalipas ng ilang minuto ng paglalakad, nakita ni Van ang isang karatulang may nakasulat na "Bubble &
Lumipas ang tatlong araw... "Nasaan na kaya 'yung mga newly-engaged couple?" biglang tanong ni Kyla, habang tinitignan ang phone niya para tingnan kung may tawag o mensahe sina Tyler at Cassandra. Tinignan din ni Sarah ang phone niya at napangiti nang mabasa ang mensahe ni Cassandra. "Oh, nag-message si Cass at papunta na raw sila," sabi niya sa kaibigan. "Mabuti naman, gutom na gutom na ako. Hindi pa ako nag-aagahan dahil inaalagaan ko 'yung kambal at tinuturuan ko pa 'yung asawa ko kung paano alagaan ang mga bata," kwento ni Kyla. "Ang galing niyo naman ng asawa mo. Sigurado akong hihingi ng advice sina Tyler at Cass sa inyo pag nagkaanak na sila," sabi ni Sarah. "Ikaw? Hindi ka pa ba magpapakasal at magkakaroon ng sarili mong pamilya?" tanong ni Kyla. "Hindi pa sa ngayon," sagot ni Sarah, sabay kibit-balikat. "Mag-ingat ka sa sasabihin mo, friend. Hindi natin alam kung ano ang mangy
Lumipas ang isang linggo. Napaungol si Cassandra nang marinig niyang tumunog ang smartphone niya. Tulog pa siya dahil hindi siya nakatulog kagabi dahil kay Tyler. Hindi siya tinawagan ng fiancé niya nang isang linggo, at sobrang sakit nun sa puso niya. Gusto niya sanang tawagan ito, pero nauna ang pride niya... Tinignan niya ang caller screen, umaasang si Tyler ang tumatawag. Pero nadisappoint siya nang makita niyang ang mentor niya mula sa Aesthetics School sa London ang tumatawag. "Hello, Miss Robin?" "Hello, there, dahlin'. So, napagdesisyunan mo na ba 'yung tungkol sa pag-extend ng contract mo sa amin?" diretsong tanong ni Mrs. Robin sa phone call. Well... Hindi tumawag si Tyler nang isang linggo, at base sa pinag-usapan nila sa park, halatang natapos na ang engagement nila... Wala siyang dahilan para manatili rito, at ang pagbabalik sa London para magtrabaho ay magandang distraction para sa kanya... "Op
"Hindi naman talaga importante 'yung advice namin. Hindi naman kami 'yung ikakasal... Ikaw," prangkang sabi ni Sarah. "—Pero ano ba talaga ang gusto mong gawin? Ipagpapaliban mo ba 'yung kasal nang dalawang taon para ituloy mo 'yung pangarap mo?" biglang tanong ni Kyla. "—O kaya naman, kakalimutan mo na lang 'yung job opportunity at maging full-time wife ka na lang?" tanong ulit ni Sarah kay Cassandra. "Wala talaga akong maisip, girls. Kung pwede lang, gusto kong gawin pareho," sabi ni Cassandra, umiiling. "Sa tingin ko, dapat mong kausapin 'yung fiancé mo tungkol diyan. Kailangan mong ayusin 'yan, dahil ikakasal ka na, at kahit anong desisyon mo, pareho kayong maapektuhan," seryosong komento ni Sarah. "Tama ka... Kailangan ko lang maghanap ng tamang oras para makausap si Tyler. Ang dami niyang sinasabi tungkol sa kasal nitong mga nakaraang araw," napabuntong-hininga si Cassandra. "Gawin mo 'yun
Inilibot ni Cassandra ang paningin niya sa Departure Area ng airport. Umuwi na siya matapos ang dalawang taong pag-aaral sa London, at masaya siyang nakabalik na sa Pilipinas. "Cassandra!" Halos abot tenga ang ngiti ni Cassandra nang makita niyang kumakaway ang kanyang mapapangasawa. Mabilis siyang naglakad patungo rito, tinutulak ang baggage cart. Binigyan siya ni Tyler ng bouquet of pink flowers, at pagkatapos nun, nag-kiss sila nang mabilis at mapagmahal. "Welcome back home, my love. Alam kong gutom at pagod ka na, kaya mag-lunch muna tayo bago kita ihatid sa apartment mo, okay?" suhestiyon niya. "Okay, magandang idea 'yun," pagsang-ayon ni Cassandra. Ilang minuto lang, papunta na sila sa parking lot nang biglang tumunog ang cellphone ni Tyler. "Sagutin ko lang 'tong tawag, love," sabi ni Tyler. "Sige." Bumalik si Tyler kay Cassandra pagkatapos niyang sagutin ang tawag.
Lumipas ang mga linggo at buwan, ang pagkakaibigan nina Tyler at Cassandra ay naging isang romantic relationship. Anim na buwan na silang magkasintahan, at lalong lumalakas ang pagmamahalan nila. Kasalukuyang hinihintay ni Cassandra ang boyfriend niya sa favorite hangout place nila, ang Botanical Garden sa Waldorf University campus... Kinakabahan si Cassandra dahil may importante siyang sasabihin kay Tyler. "Hello, love! Sorry sa pagka-late. Kinausap ko pa si Professor Smith tungkol sa thesis ko at hindi ko namalayan 'yung oras. Tagal mo bang naghintay?" biglang sumulpot si Tyler, humihingi ng tawad. "Okay lang. Basta nandito ka na," sagot ni Cassandra. "Bakit ang seryoso mo? May problema ba, my love?" biglang tanong ni Tyler, nag-aalala. "Umupo ka muna, love. May importante akong sasabihin sa'yo," panimula ni Cassandra. Umupo si Tyler sa bench at tinitigan ang girlfriend niya. "Okay, handa na akong makini
"Sana pareho tayong nag-iisip ng ganyan, Cassandra. Pero ngayon, dapat umuwi ka na at magpahinga nang maayos," suhestiyon din ni Kyla. Sabay nun, huminto na ang sasakyan ni Tyler sa harap nila. Binuksan niya ang pinto sa passenger seat para kay Cassandra, at ang pinto sa backseat para kina Sarah at Kyla. Ilang minuto lang, pauwi na sila ni Tyler sa apartment ni Cassandra... ===============================Isang linggo matapos ang aksidente, bumalik na sa normal ang lahat sa Waldorf University. Nasa Botanical Garden ng University sina Tyler at Cassandra. Hinihintay nila sina Sarah at Kyla na nasa library pa. Maglulunch silang apat sa bagong-bukas na pizza house malapit sa campus. "May sasabihin ako sa'yo, Cassie. Sana makinig ka nang mabuti at bukas ang puso mo," biglang sabi ni Tyler, seryoso ang mukha. Kinabahan si Cassandra. Ito ang unang beses na nakita niya si Tyler na ganito kaseryoso
Kinaumagahan... Nasa daan na si Tyler, tumatakbo nang mabilis papunta sa building kung saan nangyari ang pagsabog. Ang ibang estudyante ay nakatayo sa kani-kanilang pwesto, na hindi makagalaw dahil sa gulat. Nababahala at natatakot si Tyler para kay Cassandra. Nang hindi sinasadya, nakabangga siya kina Sarah at Kyla. "Halika, hanapin natin si Cassandra!" suhestiyon ni Sarah, halatang nag-aalala rin para kay Cassandra. Tumango si Tyler bilang pagsang-ayon. "Sana hindi siya nasaktan ng malubha!" sabi niya, habang tatlong nagmamadali patungo sa Arts and Science Building. Pagkatapos ng ilang minuto ng pagtakbo, nakarating na sila sa building. Ang mga natatakot na estudyante na nasa loob ay isa-isang inaalis. Naka-scan ang mga mata nina Tyler, Sarah, at Kyla para hanapin si Cassandra. Huminga sila nang maluwag nang makita nilang naglalakad si Cassandra kasama ang kaklase niyang babae. K
Kinabukasan... Nagising si Cassandra nang may maramdamang kumot na nakapatong sa kanya. Dahan-dahan niyang binuksan ang mga mata niya at nakita si Tyler na nagkukumot sa kanya ng makapal na kumot... "Pasensya na kung nagising kita," agad na humingi ng tawad si Tyler. Nagising nang tuluyan si Cassandra nang mapansin niyang malapit na ang mukha nila ni Tyler. Iniwas niya ang mukha niya para maiwasan ang titig ni Tyler. “S-So... Aalis ka na?” tanong ni Cassandra, nang mapansin niyang nag-iimpake na si Tyler ng gamit niya. "Actually, nauna na sina Sarah at Kyla. Hinihintay lang kita para makapagpaalam," sabi ni Tyler. "Ah, ganun ba." yun lang ang nasabi ni Cassandra. "Sige, maraming salamat kagabi. Nag-enjoy ako kasama niyo," nakangiting sabi ni Tyler. "Ah, oo nga pala. Salamat din sa snacks at drinks kagabi," pasasalamat din niya. "Kita na lang tayo sa school bukas, ha? Malapit n
"Okay, guys, pumunta na kayo sa positions niyo!" mabilis na anunsyo ng PE teacher nila, nang masigurong nagtipon-tipon na ang lahat ng estudyante. Nagtinginan sina Cassandra at ang mga kaklase niya, nag-eencourage sa isa't isa. May mga estudyante ring nagdududa... "Okay lang 'yan, Cassandra. Kunwari walang nakatingin sa'yo. Mag-concentrate ka lang. Kaya natin 'to," pabulong na sabi ni Toru, sabay tapik sa balikat niya. “Okay. Wala nang ibang tao. Walang nakatingin sa'yo, Cassandra... Kayo lang ng mga teammates mo ang nandito," sabi niya sa sarili, parang chant. Ilang minuto lang, itinaas na ng instructor nila 'yung laruang baril na gagamitin na starter. Huminga nang malalim si Cassandra, kinalma ang sarili. Siya ang first runner, tapos ipapasa niya 'yung baton kay Kyla. "On your mark... Ready. Set. GO!" pinaputok na ng instructor 'yung baril. Kusang gumalaw ang buong katawan ni Cassandra. Bumib