Pagkalipas ng Isang OrasDahan-dahang iminulat ni Amaia ang kanyang mga mata. Napasinghap siya ng makita ang kanyang repleksyon sa salamin."Ano, anong masasabi mo sa make-up mo? Nagustuhan mo ba?" tanong ni Boss Lina, na halatang proud sa kanyang ginawa."Wow, ako ba talaga ‘to?" hindi makapaniwalang tanong ni Amaia."Siyempre! Siguradong mahuhulog ang panga ni Kei kapag nakita ka niya!" sagot ni Boss Lina, na nakangiti."Hindi tayo sigurado diyan, Boss," sagot ni Amaia sabay kibit-balikat."Oh, halos makalimutan ko! Tingnan mo ‘to, isang micro camera. Ilalagay mo ‘to sa dibdib mo para makunan ang bawat galaw niya," paliwanag ni Boss Lina habang hawak ang maliit na device na halos kasinglaki ng hinlalaki niya."B-But... hindi ba illegal ‘to, Boss? Paano kung mahuli niya ako?" kinakabahang tanong ni Amaia."Magpaka-natural ka lang. Makipag-usap ka sa kanya habang umiinom ng champagne o alak. Kailangan mo lang makakuha ng video o litrato sa pinaka-mahina niyang sandali," paliwanag ni B
"Well, may oras ako. Pwede tayong mag-usap sa malapit na coffee shop." Agad na pumayag si Amaia."Ayos. Sige, pagkatapos mo muna." Nakangiting sabi ni Kei.Makalipas ang ilang minuto, magkasalungat na silang nakaupo sa loob ng coffee shop malapit sa opisina ni Amaia."So, ano bang pakay ng biglaang pagbisita mong ito?" tanong ni Amaia matapos humigop ng kape."Ah, oo nga pala. Kailangan nating pumunta sa isang event ngayong gabi bilang magkasintahan." biglang inanunsyo ni Kei."Ano? Pero may trabaho pa ako! Hindi ko basta pwedeng iwan ang opisina." mariing sagot ni Amaia."Huwag mong alalahanin 'yan. Ako ang bahala sa Boss mo." paniniguro ni Kei.Pinanood ni Amaia si Kei habang may tinatawagan sa cellphone, at nagulat siya nang mapagtanto niyang ang Boss niya ang kausap nito!"Paano mo nalaman ang numero ni Boss Lina?""Ayos! Salamat sa permiso, Lina! Iuuwi ko si Amaia ng ligtas. Utang ko sa’yo ito. Bye!" nakangiting sabi ni Kei bago ibinaba ang tawag."At paano mo nalaman ang numero
Kinabukasan..."Natapos ko na ang unang draft! Sa wakas!" masiglang inanunsyo ni Amaia matapos niyang pindutin ang save button sa kanyang laptop.Matagal at mahirap ang proseso ng pagtatapos ng draft, ngunit sa huli, naging maayos din ang lahat.Matapos niyang i-print ang kanyang artikulo, dali-dali siyang nagluto ng sariwang kape. Habang hinihintay itong kumulo, nagmamadali siyang pumasok sa banyo upang maligo nang mabilis.Ilang minuto ang lumipas, nagbihis siya, nagsalin ng kape sa tasa, at binuksan ang telebisyon upang manood ng morning show.Habang umiinom ng kape, may biglang lumitaw sa screen ng telebisyon. Ipinakita ang ilang litrato ng isang lugar na parang pamilyar sa kanya.Pagkatapos, nag-zoom in ang kamera sa larawan at doon niya nakita ang mukha ni Kei. May isang babaeng kasama siya, ngunit nakablur ang mukha nito."Maraming tao ang nakakita kay Kei sa isang high-class na restaurant kasama ang isang misteryosong babae. Walang duda na nasa isang romantikong date ang dalaw
"Hindi mo kailangang humingi ng paumanhin, Boss. Pero kailangan kong akuin ang buong responsibilidad para rito..." malungkot na sinabi ni Amaia."Anong nangyari, Amaia? Mukha kang hindi maayos... Gusto mo bang sabihin sa akin kung ano ang problema?" tanong ni Boss Lina, halatang nag-aalala."Boss... Sa tingin ko, mahal ko si Kei. Ang dahilan kung bakit hiniling ko sa iyo na huwag ipalimbag ang artikulo ko tungkol sa kanya ay dahil gusto kong sabihin sa kanya nang personal ang lahat... Ayokong saktan at ipagkanulo ang lalaking mahal ko." Sa wakas ay inamin ni Amaia, habang nagsisimula nang bumigay at maiyak."Oh, Amaia... Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Pero isang bagay ang sigurado... Hindi masamang umibig sa isang tao. Iniisip mo sigurong isa kang masamang tao dahil tila pinaasa mo siya, pero kung mahal ka rin niya, matututuhan niyang patawarin ka." wika ni Boss Lina habang niyakap siya nang mahigpit upang aliwin."Mahal na mahal ko siya, at ang sakit-sakit! Gagawin ko ang l
Ilang linggo na ang lumipas.Malalim na huminga si Amaia habang nakatingin sa mga kahong puno ng kanyang mga gamit sa loob ng trak. Lilipat na siya sa ibang lugar at magsisimula ng bagong buhay sa kanyang bagong apartment.Nagpasya siyang lumayo upang makalimutan ang lahat ng nangyari sa kanya nitong mga nakaraang buwan...Mamimiss din niya ang dati niyang apartment. Mamimiss niya ang lahat tungkol sa lugar na ito—ang mga tao, ang kapaligiran—sa totoo lang, mamimiss niya ang lahat at lahat ng nasa paligid niya!Mamimiss din niya ang kanyang mga katrabaho sa opisina. Hindi niya sinabi kaninuman ang plano niyang lumipat. Ayaw niyang makaabala sa iba dahil gusto niyang magsimula muli mula sa simula...Umandar na ang makina ng trak.Papalayo na siya patungo sa kanyang bagong tahanan..."Paalam sa dati kong buhay... Paalam sa inyong lahat... At paalam, Kei..." bulong ni Amaia sa sarili niya.Natapos na ang Tatlong Buwang Nationwide Concert Tour ng MORSE.Kasalukuyan silang nasa isang press
"Sa loob ng nakalipas na dalawang taon, Amaia, nanirahan ako sa London. Umalis ako sa bansa hindi dahil sa’yo, kundi dahil sa aking ina. May leukemia siya, at kailangan kong makasama siya..." paliwanag niya."Kung hindi mo mamasamain, kumusta na ang iyong ina ngayon?" muling tanong ni Amaia."Isang taon na mula nang pumanaw ang aking ina.""Oh... P-Pasensya na," taos-pusong sabi ni Amaia."Tinanong mo ako kanina kung ano ang ginagawa ko rito... Hayaan mong sagutin ko rin 'yan. Nais kong ibigay ang librong ito sa babaeng hindi nawala sa isip at puso ko sa loob ng dalawang taon. Gusto kong mapaibig siya nang totoo—hindi lang sa harap ng kamera, kundi sa tunay na buhay." Paliwanag ni Kei habang inaabot ang libro kay Amaia.Napasinghap si Amaia nang makita ang pamagat ng libro."My Girl, Amaia."Sinulat ni Kei ang librong ito para sa kanya!"Pakibuksan mo ang libro sa huling pahina," mahina niyang sabi.Dahan-dahang binuksan ni Amaia ang libro at tinignan ang huling pahina... Doon niya na
"Sige na nga. Pakiramdam ko parang nasasakal ako dito." Sa wakas, pumayag si Kate, pero sa loob-loob niya, hindi pa rin siya nagpapaka-kampante."Ikaw muna..." Nakangiting inalok siya ni Kei na pangunahan ang daan.Sinalubong sila ng malamig na simoy ng hangin ng gabi habang naglalakad sila patungo sa malawak na daan. Sa wakas, binuksan na ang lahat ng poste ng ilaw kaya maliwanag na ang paligid. Kasabay nito, may mga nagrorondang guwardiya sa paligid, kaya medyo nakahinga siya nang maluwag."Ang sarap din makalabas, hindi ba?" Narinig niyang muling nagsalita si Kei."Aaminin ko, oo." Sagot niya."Nakita kita kanina sa party, at halatang-halata namang nababato ka. Gano’n din ako. Sobrang nakakapagod makinig sa mga taong puro pagpapasikat lang ang alam. Gusto lang nilang maging sentro ng atensyon. Pfft! Kapag nalaman nila ang totoong hirap ng buhay, hindi na sila kasing-astig ng inaakala nila." Sabi ni Kei habang ikinakampay ang balikat."Hayaan na lang natin sila. Ang dahilan kung bak
Malapit nang sumagot si Kei sa tanong nang biglang lumitaw sa harapan nila ang Manager ng Le Coup de Foudre Coffee Shop."Anong nangyayari dito, Kate? Anong kaguluhan ito?" Mariing tanong ni Mr. Burton."Kaunting hindi pagkakaintindihan lang po, Sir. Kontrolado na po ang lahat," pagtatakip ni Kate sa sitwasyon."Hindi po, Sir! Hindi ito maayos! Bilang customer, may reklamo ako!" biglang sinabi ni Chelsea, na kunwaring nagmumukhang biktima."May problema ba?" tanong ng manager."Yung empleyado niyo rito ay nagsabi ng masasamang bagay tungkol sa akin at sa mga kaibigan ko! Sinabihan niya kaming hindi kami bagay dito!" Simulang magsinungaling ni Chelsea."Totoo po iyon, Sir. Tahimik lang kaming nagkakape dito nang bigla siyang nagsabi ng masasamang salita laban sa amin," walang pag-aalinlangang pagsisinungaling ni Jessica."Tinawag niya kaming ‘bitch!’" dagdag na kasinungalingan ni Jenny."Nagsisinungaling sila---!" Pagtatangkang ipagtanggol ni Kei si Kate, ngunit hindi niya naituloy dah
Mabilis na lumipas ang ilang araw.Sa isang coffee shop...Wala ni isang ideya si Clarissa kung bakit nais makipag-usap sa kanya ng kanilang choreographer na si Jun nang pribado, ngunit nagpasya siyang makipagkita sa kanya dahil mukhang may kailangan silang pag-usapan na seryoso..."Clarissa... Talaga, hindi ko alam kung paano ko sasabihin ito sa'yo." Nagsimula si Jun, na may kabang nararamdaman."Ano po ang ibig niyong sabihin, Sir?" Tanong ni Clarissa na puno ng curiosity.Humugot si Jun ng malalim na hininga bago muling magsalita."Una sa lahat, nais kong malaman mo na magaling kang mananayaw, at wala akong galit sa'yo o ano man. Ang problema lang, sa lahat ng mga kaguluhang nangyari sa pagitan mo at ni Toru, nagdesisyon ang Presidente ng kanilang talent agency na tuluyang tanggalin ka bilang back-up dancer ng MORSE." Malungkot na inannounce ni Jun.Parang isang malakas na pagsabog ang naramdaman ni Clarissa sa kanyang mga tainga. Tanggal na siya bilang back-up dancer!Gusto niyang
Maagang dumating si Clarissa sa rehearsal room kinabukasan.Bumuntong-hininga siya ng magaan nang malaman niyang siya lang ang tao sa loob ng kwarto. Nagdesisyon siyang magising ng maaga dahil gusto niyang mag-ensayo mag-isa.Sa totoo lang, hindi siya nakatulog ng maayos kagabi dahil kay Edward, Victoria, at Toru...Nagsimula siyang magpainit ng katawan, at ilang minuto pa lang, nagsimula na siyang sumayaw...Bigla siyang huminto nang makita niyang may pumasok na tao sa kwarto. Napailing siya ng hindi makita nang makita sina Edward at Victoria...“Great. Just what I needed early in the morning,” bulong ni Clarissa sa sarili."Oh, nandito ka pala, Clarissa. Hindi ba't masyado kang nagsusumikap kahit wala kang talento sa pagsasayaw?" pang-iinis ni Victoria.“Please lang, Victoria, tigilan mo na ang pagiging bitch sa umaga. Hindi ako in the mood para makipag-away,” warning ni Clarissa.“Victoria, tigilan mo na ---!” Hindi natapos ni Edward ang sasabihin niya nang marinig nila ang isang b
"Oh. Ang bilis naman. Nalaman ba niya kung ano ang nangyari sa atin kagabi?" tanong ni Toru.Malungkot na nginitian ni Clarissa."Huwag mo nang alalahanin 'yan. Hindi 'yan ang dahilan kung bakit kami naghiwalay. Mukhang na-in love siya sa iba." sagot niya.**"Nakakalungkot pakinggan 'yan. Pero okay ka lang ba?" tanong ulit ni Toru.**"Bilog ang mundo, hindi ko nga alam, pero mas okay ako ngayon. Parang weird, pero mas magaan ang pakiramdam ko mula nung naghiwalay kami. Kailangan ko bang magkunwaring umiiyak at broken-hearted?" sabi ni Clarissa, na may kasamang ngiti.Bigla na lang tumawa si Toru ng malakas."Hindi ka talaga nauubos magpahanga, Clarissa. Talaga namang kakaiba ka." wika niya."Well, natuwa akong napatawa kita." sagot ni Clarissa, habang inaangat ang balikat."By the way, gutom ka ba? Pwede tayong kumuha ng take-out sa drive thru at kumain habang nagmamaneho." suhestiyon ni Toru."Oo, gutom na gutom na ako." amining sagot ni Clarissa, na may kasamang ngiti.=============
"Oo, Sir. Ayos lang ako. Bakit ka nandiyan sa labas?" tanong ni Clarissa nang may pagka-kuryusidad."Oh, nandito lang ako para huminga ng fresh air. Ikaw, anong ginagawa mo dito?" tanong ni Toru sa kanya."Uh, pareho lang siguro. Medyo nakakaramdam ako ng pagkakabigat sa loob." sagot ni Clarissa, sabay baling ng mga balikat.May kutob si Toru na itinatago ni Clarissa ang tunay niyang nararamdaman. Gayunpaman, wala siyang karapatang pilitin siyang magsabi ng totoo.Ngumiti si Clarissa sa kanya at pagkatapos ay nagsalita muli."Kailangan ko nang bumalik sa loob..." sabi niya sa kanya."Oh, sige. Dito lang ako sandali. Pabalik din ako sa loob pagkatapos ng ilang minuto." nginitian siya ni Toru.Tumango si Clarissa, at pagkatapos ay pumasok siya pabalik sa loob...Pinanood ni Toru si Clarissa habang papalayo ito hanggang mawala sa kanyang paningin."Sana makita mo kung ano ang nangyayari sa paligid mo, Clarissa." bulong niya.==========================Ilang oras ang lumipas.Isa-isa nang
Kinabukasan ng Umaga…Nagising si Clarissa sa tunog ng teleponong tumutunog. Agad siyang bumangon mula sa kama at patakbong pumunta sa kanyang maliit na sala upang sagutin ang tawag sa kanyang mobile phone.Mabilis niyang sinagot ang tawag.“Hello?” tanong niya sa paos na boses.“Hello, maaari ko bang makausap si Miss Clarissa Montecillo?” tanong ng babaeng nasa kabilang linya.“Oo, ako si Clarissa Montecillo. Sino po sila?” sagot ni Clarissa.“Hi, Clarissa. Ako si Diana Lee, at tumatawag ako upang pormal na ipaalam sa iyo na napili ka bilang isa sa mga mananayaw. Mangyaring pumunta sa Grand Theater bukas ng eksaktong alas-diyes ng umaga. Ang iyong presensya ay kinakailangan.”Matapos ang ilang minuto, natapos ang tawag, ngunit hindi pa rin siya makapaniwala—nakapasa siya sa audition!“Nakapasok ako!” sigaw ni Clarissa nang buong tuwa, na para bang wala nang bukas.KinabukasanSa Grand Theater“Huwag kang kabahan masyado, Clarissa. Sayaw lang, tulad ng nakasanayan mo.” paghimok sa kan
Tokyo, Japan.Hagiya Residence."Sister Clarissa! Hinahatak ni Kaori ang buhok ko!" biglang sigaw ng isang batang babae na limang taong gulang."Ibalik mo muna ang manika ko!" sagot naman ng kabilang kambal.Pinatay ni Clarissa ang electric stove at huminga nang malalim. Agad siyang naglakad papunta sa silid kung saan nag-aaway ang magkapatid."Ano'ng nangyayari dito?" tanong ni Clarissa sa kambal, pilit na nagiging tagapamagitan sa kanila."Hinila ni Kaori ang buhok ko, at sobrang sakit!" agad na reklamo ni Kaoru habang umiiyak."Pero inagaw niya ang manika ko!" sumbong din ni Kaori.Bahagyang ngumiti si Clarissa sa magkapatid."Kaoru, maaari mo bang ibalik ang manika kay Kaori? May sarili kang magandang manika, hindi ba?" malumanay niyang sabi."Pasensya ka na sa pananakit ko, Kaori. Heto na ang manika mo..." sa wakas ay nag-sorry si Kaoru habang inaabot ang manika sa kapatid."Ayos lang, Kaoru. Gusto mo bang maglaro ng manika kasama ko?" alok ni Kaori, ngayon ay nakangiti na."Mabu
"Well, kailangan kong aminin na tama ang naging desisyon ninyong dalawa. Nagtapos ka nang may pinakamataas na parangal, at si Kei naman ay unti-unting nakikilala sa kanyang karera bilang mang-aawit. Pareho kayong matagumpay sa kani-kaniyang paraan," wika ni Chelsea habang ipinapahayag ang kanyang saloobin."Hinihiling ko lang ang pinakamainam para sa kanya. At kung sakaling magkita ulit kami, una kong gagawin ay humingi ng tawad sa kanya, at pagkatapos ay babatiin ko siya sa narating niya. At sana, maging magkaibigan kami ulit," buong tapat na sinabi ni Kate."Hindi iyon mangyayari sa malapit na hinaharap, pero SIGURADONG mangyayari iyon. Hayaan mong ang tadhana ang kumilos para sa inyo. Pero sa ngayon, kailangan mong matutong maghintay nang may pasensya," payo ni Chelsea."Sang-ayon ako. Hayaan mo lang ang agos ng buhay at ipaubaya sa uniberso ang tamang panahon," sagot ni Kate."At ipagdiwang natin ‘yan!" biglang inanunsyo ni Chelsea habang itinaas ang kanyang baso para sa isang toa
Maraming Linggo ang LumipasMatapos ang kanyang pag-awit sa Waldorf University Festival, na-scout si Kei ng isang ahente mula sa isang entertainment agency. Inimbitahan ng ahente ang kasintahan ni Kei upang dumalo sa kanilang audition.Ikinuwento ni Kei ang lahat kay Kate, at ramdam niya na lubos ang kasiyahan ng kanyang nobyo sa posibilidad na maging isang sikat na mang-aawit balang araw. Nangako rin si Kei na anuman ang mangyari—kahit maging tanyag siyang artista at kahit gaano pa siya kabusy sa kanyang mga trabaho—sisiguraduhin niyang magkakaroon pa rin siya ng oras para kay Kate. At kapag maayos na ang lahat, magpapakasal sila—hindi sa malapit na hinaharap, kundi sa isang malayong panahon.Masaya at kuntento si Kate sa pagsuporta sa kanyang kasintahan sa anumang paraan na kaya niya. Pinipilit niyang huwag maging masyadong mapaghanap sa oras ni Kei, at hindi rin siya masyadong nagiging clingy, sapagkat nauunawaan niyang ang pagiging nasa limelight ay maaaring maging nakakapagod at
SI Kei ay kasalukuyang inihahatid si Kate pabalik sa kanyang dormitoryo. Nagtataka siya kung bakit ito tahimik mula pa nang umalis sila sa party, at halatang pagod na pagod ito.Iniisip din niya kung paano ito na-lock sa loob ng pambabaeng comfort room. May mali. May nangyari, ngunit ayaw itong pag-usapan ni Kate.Ayaw namang pilitin ni Kei si Kate na magsalita. Hihintayin na lang niyang kusang sabihin nito ang nangyari, sa oras na handa na ito..."Salamat sa pagsundo at paghatid sa akin pauwi, Kei," biglang sabi ni Kate."Kate, hindi kita tatanungin kung anong nangyari ngayong gabi, pero gusto ko lang sabihin na talagang nagsisisi ako sa pag-iwan sa’yo mag-isa. At sayang, hindi man lang tayo nakapagsayaw… Sana hindi pa huli ang lahat para itanong ko ito, pero—maaari ba kitang isayaw?" biglang hiling ni Kei, sabay abot ng kamay kay Kate bilang imbitasyon sa isang sayaw."Ang ibig mong sabihin, dito?" tanong ni Kate, hindi makapaniwala habang nililibot ang paningin sa paligid.Sila lan