DRAGON 95

Matulin ang takbong ginawa ko patungo sa kung saan ako dadalhin ng mga paa ako upang makaalis lang sa mansyon na 'yon. Habang patakbo ang batang ako ay sumusunod din ako sa pagtakbo nito. Pinanonood ang buong pangyayari na parang isang pelikula. Ang mga paa ko ay kusang gumagalaw kahit hindi ko sabihin. Wala din akong pakialam sa aking paligid dahil ang importante ay ang makalayo ako. Hindi pa rin lubos maproseso ng aking utak ang lahat ng aking mga nasasaksihan. Napakaraming impormasyon at mga alaala din ang tila ayaw ko nang maalala pa.

Dinala ng mga paa ng batang ako sa gubat, takbo lang siya nang takbo kagaya ng utos ng kanyang ama. Tumatakbo ito para sa buhay niya. Subalit sa kabila ng lahat ng trahedyang nangyari sa batang ako ay 'di ito nakitaan ng takot o sakit. Bagkus ay mas naging blanko at madilim ang kanyang ekspresyon habang walang hinto sa pagtakbo. Para itong isang manhid at